سینوزیت را اکنون رینوسینوزیت می نامند که عبارت است از التهاب یک یا چند سینوس اطراف بینی و با وجود حداقل دو علامت زیر قابل تشخیص است:

انسداد یا احتقان ( آبریزش یا ترشح از پشت حلق ) و احساس درد یا فشار در صورت کاهش یا از دست رفتن حس بویایی.

این علائم در رینوسینوزیت حاد تا 12 هفته باقی می ماند. ویروس ها باعث تورم مخاط و مسدود شدن ورودی سینوس به داخل بینی می شوند. این حالت بسیار شایع است و بسیاری از افراد در مقطعی از زندگی خودشان دچار این حالت می شوند. علائمی که ناشی از افزایش تولید موکوس است، عبارتند از: کاهش در ناژ، فلج مژک ها، ایستایی (استاز) ترشحات.

عفونت باکتریایی ثانویه عموماً توسط باکتری هایی به نام استرپتوکوک پنومونیه، هموفیلوس آنفلوآنزا یا موراکسلا کاتارالیس در کودکان رخ می دهد.

فرق بین رینوسینوزیت باکتریایی و ویروسی

هر چند تفاوت آنها مشخص نیست اما در رینوسینوزیت حاد عفونت باکتریایی ثانویه ممکن است موارد زیر باشد:

1- طول مدت بیش از هفت روز
2- ترشحات سبز و زرد چرکی از بینی
3- شرح حال بهبود و سپس بدتر شدن علائم
4- تب و ضعف عمومی
5- درد و حساسیت شدید صورت به ویژه اگر ناقرینه و یکطرفه باشد.

تشخیص های افتراقی با بیماری رینوسینوزیت عبارتند از:رینیت ( احتقان بینی، آبریزش و عطسه) دندان درد راجعه، سردرد تنشی، میگرن، اختلال در عملکرد مفصل تمپورومندیبولار (مفصل فک)، نورالژی تری ژمینال (در عصب صورتی)، وضعیت های نئوپلاستیک و بیماری های سرطانی فک و صورت.

عوارض سینوزیت

سلولیت پری اربیتال (با علائم قرمزی، ادم (تورم)، درد و تب)،

آبسه کاسه چشم. (موارد بالا به علاوه پروتپوز (افتادگی پلک) افتالموپلژی، دوبینی، کاهش حدت بینایی)

مننژیت (با علائم سردرد، سفتی گردن، خواب آلودگی و ترس از نور)

استئومیلیت (عفونت بافت استخوانی در سینوس فرونتال و ادم پوست روی استخوان فرونتال که یک توده ایجاد می کند.)

آبسه مغز (با علائم سردرد، تغییر وضعیت هوشیاری، اختلال بینایی، عدم تعادل، تشنج یا دیگر مشکلات عصبی کانونی.)

درمان

1- بخور روزانه و درمان های نگهدارنده
2- برای تسکین درد استفاده از استامینوفن کدئین و ایبوپروفن توصیه می شود.

ضداحتقان ها

1- خوراکی (مثل پزودوافدرین که مصرف آن گاهی اضطراب، تپش قلب و تاکی کاردی را در پی دارد، کسانی که دچار فشار خون بالا هستند بهتر است در مصرف آن مراقب باشند.)
2- موضعی (مثل گزیلومتازولین که استفاده طولانی بیش از یک هفته باعث رینیت بازگشتی می شود.)
3- کورتیکو استروئیدهای داخلی بینی (به ویژه در رینوسینوزیت مزمن و حاد و رینیت، مفید واقع می شوند.)
4- آنتی بیوتیک ها (اگر علت باکتریایی باشد) شامل - آموکسی سیلین (در صورت آلرژی به پنی سیلین کوتریموکسازول) کواموکسی کلاو (کلاریترومایسین در صورت آلرژی به پنی سیلین)، اگر بیمار به درمان های فوق پاسخی نداد، امکان اختلالات ضعف ایمنی (عفونت با ویروس نقص ایمنی انسان (HIV)، نقص ایمنی مادرزادی) یا بیماری های گرانولوماتوز می تواند مد نظر باشد.اگر این علائم بیش از 12 هفته طول بکشد و رینوسینوزیت حاد عود کند حتماً سریعاً به متخصص مراجعه کنید. متخصص برای تایید ممکن است آندوسکوپی بینی انجام دهد.

گروه ترجمه و تالیف مجله پزشکی مادر، حبیب عباسپور ممرابادی