بیش از 2 درصد زنان حامله جراحی را در طول بارداری متحمل می شوند. هر ساله هزاران زن در سن باروری به مدت طولانی مقداری از گازهای بیهوشی را هنگام کار در اتاقهای عمل یا مطب های دندانپزشکی استشمام می کنند.مزایا و مضرات احتمالی در معرض قرار گرفتن شغلی یا به علت جراحی باید به دقت در هر بارداری در نظر گرفته شود. این مقاله خطرات بالقوه باروری در زنان در معرض داروهای بیهوشی در طول جراحی یا  در تماس طولانی با گازهای بیهوشی به علت شغل خود را بازبینی می کند.

جراحی و بیهوشی در حاملگی
دانش سلامت جراحی و بیهوشی در طی بارداری ابتدا روی مطالعات حیوانی پایه گذاری شد و بررسی های انسانی اغلب در سال 1970 و اوایل 1980 انجام شده است. این مطالعات دارای متغیرهای در آمیخته است. زنان به طور عموم  چندین داروی بیهوشی دریافت کرده اند و دیگر داروهای بیهوشی مانند ضد دردها، ضد تهوع ها و سداتیوها) تشخیص تاثیرات فردی هرعامل بیهوشی به تنهایی را مشکل  می کند. وقتی جراحی با بیهوشی همراه است این امکان وجود ندارد که تعیین کرد که نتیجه مغایر و ناسازگار ناشی از عمل جراحی است یا به علت شرایط خاص مادر، استرس مادر، تب و یا داروهای بیهوشی. درحالیکه مطالعات حیوانی جداکردن خطرات مربوط به عمل را از عوارض مربوط به بیهوشی امکان پذیر کرده است. حتی در مطالعات حیوانی این مشکل باقی است که تعیین شود که این تاثیرات قابل مشاهده به علت بیهوشی است یا تغییرات فیزیولوژیک ایجاد شده با حاملگی.
تفاوت ها در عوامل ژنتیکی عمومی کردن این مطالعات را در انسان به علت تنوع گروه های خاص مشکل کرده است.
اغلب مطالعات انسانی اختلاف مشخصی را در میزان کلی ناهنجاری های مادرزادی میان زنان دریافت کننده بیهوشی عمومی در طول جراحی پیدا نکرده است. تجزیه و بازنگری بیشتر افزایش مشخصی را در شیوع نقص و بیماری در طناب نخاعی نشان می دهد. درحالیکه فقط 5/2 مورد انتظار بود 6 مورد مشاهده شد. هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه یکی از عوامل بیهوشی علت NTDs     می باشد وجود نداشت و مطالعات نتوانست راجع به دیگر عوامل از قبیل بیماری های خاص، اتفاقات نرواندوکرین ایجاد شده با استرس جراحی یا ترومای جراحی به عنوان علت افزایش شیوع NTDs نظر دهد. نویسنده گزارش می کند که یافته انجمن می توانسته یک یافته اتفاقی باشد تا اینکه به عنوان یک نتیجه ناشی از آزمایش یک فرضیه مربوط به تاثیرات جراحی در NTDs باشد. هیچ مطالعه دیگری افزایش مشابهی را در شیوع NTDs نشان نمی دهد و همچنین رابطه بین NTDs و جراحی مادر در طول دوره شکل گیری طناب نخاعی اثبات نشده است.
برای زنان تحت بیهوشی و جراحی در طول بارداری جدا از ناهنجاری چندین مطالعه افزایش در سقط جنین خودبه خودی را در بچه های با وزن خیلی کم(کمتر از 1500گرم) یا با وزن کم (کمتر از 2500 گرم) وزن تولد و در مرگ و میر نوزادان  ثبت کرده است.

در معرض داروهای بیهوشی بودن شغلی
به طور غیر مشابه با فاکتورهای وابسته به جراحی مطالعات در معرض بودن شغلی با فاکتورهای متعددی همراه است. مخصوصا که گروهای کنترل در این مطالعات اغلب شامل زنان غیر شاغل می باشد. یک مطالعه نشان می دهد که زنان شاغل درآمد و تحصیلات بیشتر ، مراقبت هال قبل از تولد بیشتر و زودتر و وزن بیشتر در طول بارداری دارند و کمتر سیگار می کشند زنان شاغل همچنین سابقه زایمان های قبلی کمتری دارند و همچنین در آنها سقط جنین و به دنیا آوردن نوزاد مرده نسبت به زنان غیر شاغل بیشتر دیده می شود. عواملی از قبیل سرپاایستادن ، بلند کردن وسیله سنگین، ساعت کار طولانی و تغییر شیف کاری می تواند به این مطالعات کمک کند.
سرانجام در نظرگرفتن این مسئله مهم است که این مطالعات در سال 1970 انجام شده وقتی که سیستم تهویه و ضد عفونی در بیمارستانها و مطب های دندانپزشکی به کفایت بیمارستانهای امروز نبوده است. زنان در این مطالعات احتمالا در معرض سطح بیشتری از گازهای بیهوشی بوده اند. با اینحال یک مطالعه در سال 1994 هشداری به شاغلین در مورد عوارض N2O  توسط انجمن جهانی ایالت متحده برای سلامت و امنیت شغلی(NIOSH ) منتشر شد.

عوامل رایج بیهوشی عمومی
اغلب یافته های انسانی موجود در عوامل بیهوشی به طور انفرادی از کار گروهی پروژه پریناتال می باشد. داده ها برای هر عامل بهوشی به طور جداگانه گزارش شده است با وجود این حقیقت که زنان در این مطالعه احتمالا چندین عامل بیهوشی در جراحی در هر مورد دریافت کرده اند. درنتیجه بررسی اطلاعات موجود مشکل می باشد. متاسفانه تعداد زیادی از این ارزیابی ها به ارتباط داده های انسانی با داده های حیوانی محدود است. فردمن در سال 1988 یک بازنگری مقایسه ای روی تعداد زیادی از عوامل بیهوشی انجام داده است.

بیهوشی مادر
تیوپنتال
یک باربیتورات سریع الاثر است که از 1930 مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالعات با میزان درمان با 5/1 – 3 برابر دوز انسانی نسدونال عامل تراتوژنیک نبوده است. در مطالعات مربوط از 152 زن تحت درمان با نسدونال در طول 4 ماه اول بارداری هیچ افزایش در ناهنجاری مادرزادی دیده نشد.
متوهگزیتال
یک باربیتورات کوتاه اثر است. مطالعات سازنده دارو با تجویز در خرگوش و موش های حامله هیچ ناهنجاری جنینی را نشان نداد. 41 زن درمان شده با متوهگزیتال در طول 4 ماه اول بارداری هیچ افزایش مشخصی را در ناهنجاری مادرزادی نشان ندادند.
تیامیلال
یک باربیتورات بسیار کوتاه اثر شبیه نسدونال است. درمان موشهای حامله با تیامیلال یک افزایش در آنومالی دست و پا را نشان می دهد که در بعضی موارد نشانه ای از مسمومیت است. در میان بچهای 21 زن درمان شده با تیامیلال در طول 4 ماه اول بارداری تکرار آنومالی مادرزادی افزایش نداشته است.
اتومیدیت
یک خواب آور امیدازول در اینداکشن بیهوشی است. در میزان های در معرض قرارگرفتن بیشتر از 4 بار از دوز پیشنهادی انسانی تکرار ناهنجاری بیشتر از مقدار مورد انتظار نبوده است. هیچ مطالعه اپیدمیولوژیکی مبنی بر اینکه زنان تحت درمان با اتومیدیت در طول بارداری نوزادان با آنومالی های مادرزادی داشته باشند گزارش نشده است . بنابراین خطرات اتومیدیت در زنان باردار ناشناخته باقی می ماند.
کتامین
موش های در معرض کتامین با دوزهای بیشتر از 10 برابر دوز انسانی هیچ افزایش ناهنجاری نشان نداده اند. هیچ مطالعه اپیدمیولوژیکی در مورد ناهنجاری های مادرزادی با کتامین دیده نشده و خطرات کتامین ناشناخته است.

گازهای بیهوشی

N2O
پیشرفت عقب ماندگی و ناهنجاری در نوزادان موشهای حامله در معرض قرارگرفته با دوزهای زیاد یا طولانی N2O قابل مشاهده است(مشابه سقط جنین خودبخودی) اما هیچ افزایش در ناهنجاری در موش های در معرض دیده نشده است. شیوع ناهنجاری های مادرزادی بین بچه های 76 زن در معرض N2O در طول 4 ماه اول بارداری بیشتر از حد انتظار نبوده است. یک مطالعه ارتباطی را بین استفاده N2O در طول 3 ماه اول بارداری و افزایش شیوع سقط جنین خودبخودی نشان می دهد اما یک مطالعه گسترده تر بعدی این ارتباط را تایید نمی کند.

هالوتان
یک هالوژن هیدروکربن است. مطالعات موشها در ابتدا ارتباطی بین درمعرض مقدار زیاد یا طولانی بودن هالوتان با افزایش نقص جنینی مخصوصا اسکلت محوری را نشان داد. مطالعات بعدی ارتباط بین دوزهای متعادل هالوتان در موشهای حامله و نقص جنینی را نشان ندادو و احتمال دارد مطالعه اول به علت مسمومیت مادر باشد. پروژه گروهی پرنیتال تکرار ناهنجاری مادرزادی مشخص بین بچه های 25 زن دریافت کننده هالوتان در 4 ماه اول بارداری را نشان نداد.

انفلوران
بین بچه های خرگوش های درمان شده با انفلوران در طول بارداری نقص اندامهای دست و پا و جدار شکم اغلب بیشتر از مورد انتظار بود. موشهای حامله در معرض انفلوران یک افزایش در تعداد شکاف کام و بزرگی بطن و هیدرو نفروزیس را نشان می دهد.مطالعات بعدی انفلوران را مرتبط با افزایش ریسک خطرات تولد پیدا نکرد. هیچ مطالعه اپیدمیولوژیکی از ناهنجاری های مادرزادی در بچه های زنان درمان شده با انفلوران در طول بارداری انجام نشده بنابراین ریسک آن ناشناخته باقی می ماند.

ایزوفلوران
موشهای حامله در معرض دوزهای کم ایزوفلوران یک تعداد افزایش یافته شکاف کام، تغییرات اسکلت محوری، عقب ماندگی جنینی را نشان دادند. تحقیقات دیگر با دوزهای مشابه مورد استفاده در انسان هیچ تاثیرات تراتوژنیکی بین موش ها و خرگوش های حامله نشان نداد و هیچ مطالعه اپیدمیولوژیکی در انسان وجود ندارد و ریسک آن ناشناخته باقی می ماند.

متوکسی فلوران
یک مطالعه در بچه های موشها و خرگوش های درمان شده با متوکسی فلوران افزایشی را در آنومالی های اسکلتی نشان داده است. مطالعه بعدی هیچ افزایشی در تعداد ناهنجاری های بین بچه های موش های درمان شده با این دارو در طول حاملگی نشان نداد. اگر کند شدن رشد جنین و تاخیر در پیشرفت تکامل اسکلتی اتفاق افتاد. هیچ مطالعه اپیدمیولوژیکی از آنومالی های جنینی در بچه های متولد شده از زنان در معرض متوکسی فلوران در طول بارداری گزارش نشده و ریسک های آن ناشناخته باقی می ماند.

بی حس کننده های موضعی
به دلیل تزریق یا کاربرد موضعی بی حس کننده های موضعی جذب سیستمیک آنها کم می باشد. در شرایطی که اصلا جذب سیستمیک در مادر وجود ندارد نباید هیچ تاثیر تراتوژنیک وجود داشته باشد. صرف نظر از فعالیتهای تراتوژنیک موثر از عوامل بیهوشی مطالعات پروژه پرینتال احتمال تراتوژنیکی چندین بی حس کننده موضعی از قبیل پروکائین، لیدوکائین ،مپی واکائین ،بنزوکائین ، پروپکسی کائین و تتراکائین را بررسی کرده و بر اساس اطلاعات محدود موجود غیر محتمل است که این بی حس کننده های موضعی با ریسک بالای تراتوژنیک روی انسان همراه باشد.

خلاصه
اطلاعات مربوط به سالم بودن بیهوشی و جراحی در طول بارداری محدود است و تحت تاثیر عوامل مختلفی می باشد. سنجش خطرات و فواید عوامل مختلف مهم است. بر اساس اطلاعات بررسی شده در این مقاله هیچ تظاهری از ریسک ناهنجاری مادرزادی با بیهوشی وجود ندارد. ارتباط ممکن بین بیهوشی و جراحی و خطرات تغییرات طناب نخاعی نامشخص است و به مطالعات بیشتری نیاز دارد. در معرض بودن شغلی افزایش ریسک سقط جنین را تا 5/1 تا 2 برابر ریسک قبلی نشان می دهد. با ضعف در روشهای این مطالعات یک احتمال وجود دارد که این افزایش تصادفی باشد. با این وجود در موارد شغلی خاص بهتر است که در معرض بودن تا حد امکان محدود شود.

برآبادی-مجله پزشکی مادر