همه چیز درباره دیابت - بخش دوم

 

مدیریت و کنترل بیماری دیابت نوع 1:
وقتی کسی با خبر می شود که دارای بیماری دیابت است ، افسرده ، نگران و غمگین می شود. این احساس وی قابل درک است . زیرا دیابت بیماریی است که کل زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. فرد بیمار بسیاری از چیزها را باید رعایت کند ، از بسیاری فعالیت ها و خوراکی ها بایستی بپرهیزد. با این حال بهترین کار کسب اطلاعات و بالا بردن سطح آگاهی نسبت به این بیماری است تا به کمک این آگاهی ، تا حد توان از کاهش کیفیت زندگی جلوگیری کرد.
برای دیابت نوع 1 درمان اصلی انسولین است . انسولین را نمی توان بصورت خوراکی استفاده کرد زیرا آنزیم های دستگاه گوارش باعث تخریب آن می گردند. تاکنون تنها روش، تزریق بود. ولی از سال 2006 ، روش تنفسی نیز ابداع گردیده است . با این حال این روش ، نیاز به روش تزریقی را کاملا بر طرف نمی کند. البته روی انسولین خوراکی ، یا روش جذب پوستی نیز تحقیق می شود.
نوع تغذیه و ورزش نیز به کنترل این بیماری کمک می کند و میزان نیاز به انسولین را کاهش می دهد. معمولا پزشک با توجه به نوع تغذیه ، میزان قند خون و سطح فعالیت بدنی بیمار ، یک برنامه برای تزریق انسولین تنظیم می کند.

مدیریت و کنترل بیماری دیابت نوع 2:
اغلب بیماران دیابت نوع 2 ، نیازی به تزریق انسولین ندارند ، این بیماران به کمک کاهش وزن ، ورزش و مصرف داروهایی که مقاومت به انسولین را کاهش می دهد ، این نوع دیابت را کنترل می کنند. البته این بیماران معمولا به بیماری های دیگر مانند چاقی ، فشار خون بالا و کلسترول بالا هم مبتلا هستند.
اولین گام برای درمان این بیماران ، کاهش وزن است . با کاهش وزن به میزان کافی ، ممکن است پدیده مقاومت به انسولین در بدن آنها برطرف شود . برنامه بلند مدت ، شامل ورزش و رژیم غذایی هم می گردد. برای تعداد زیادی از بیماران ، چون قادر به رعایت رژیم غذایی دقیق و یا انجام ورزش نیستند ، داروهایی هم تجویز می شود. این داروها دارای اثرات متفاوتی هستند، مانند تحریک پانکراس ، برای تولید بیشتر انسولین ، کاهش مقاومت به انسولین ، کاهش تولید قند.
همیشه ، تزریق انسولین به عنوان آخرین راه حل مورد نظر قرار می گیرد . بویژه پس از آنکه درمان های خوراکی کاملا سودمند نمی شود. حدود 30درصد از بیماران دیابت نوع 2 از انسولین استفاده می کنند. منتهی به نظر می رسد که تا دو برابر این میزان ، نیازمند انسولین باشند تا بتوانند میزان قند خون خود را در محدوده طبیعی نگهدارند.
روش معالجه سخت گیرانه که بر نگهداشتن میزان قند خون بیماران در محدوده ای طبیعی اصرار دارد ، در دراز مدت نتایج بهتری به همراه می آورد. بطوریکه عوارض این بیماری را به حداقل می رساند. این روش مبتنی بر تزریق روزانه انسولین در سه نوبت به بیمار است. در این روش البته روزانه چهار بار قند خون باید اندازه گرفته شود . تا اطمینان حاصل شود که میزان قند در محدوده طبیعی قرار دارد.
امروزه درمان های کمکی دیگری برای بیماران دیابتی وجود دارد که در کنار درمان اصلی باعث کاهش چشمگیر عوارض بسیاری میگردد. مطالعات نشان داده اند که استفاده از مکمل هایی مانند کرومیم ، منیزیم و وانادیم اثرات سودمندی در کنترل دیابت و عوارض آن دارند.
امروزه همچنین دستگاه هایی بسیار کوچک و جیبی ساخته شده اند که به کمک یک نمونه کوچک خونی که از نوک انگشت بیمار گرفته می شود ، قند خون را اندازه می گیرد. و این امر به کنترل و تنظیم قند خون بیمار ،  بسیار کمک می کند. این دستگاه ها را می توان از داروخانه ها و یا فروشگاه های مجاز لوازم پزشکی ، تهیه کرد.

برنامه غذایی رکن اصلی درمان بیماری دیابت

برنامه غذایی رکن اصلی درمان بیماری دیابت است . اما این برنامه بسته به نوع دیابت بیمار متفاوت است.
در دیابت نوع 1 هر برنامه غذایی بایستی منطبق با برنامه تزریق انسولین باشد. دانستن اینکه هر غذا چه تاثیری در میزان قند خون دارد ، بسیار مهم است . در حالیکه دیابت نوع 2 به حجم غذا و میزان کالری که وارد بدن می کنیم ، بستگی زیادی دارد. بنابراین کاهش کالری ورودی امری حیاتی است.
در هر دو نوع دیابت بایستی از ترکیب صحیحی از کربو هیدرات ها و پروتئین ها و چربیها در طول روز ، استفاده گردد. این برنامه عموما بایستی حاوی مقدار کمی چربی های اشباع شده و در برابر ، مقدار زیادی فیبر و سبزیجات باشد.
امروزه بیماران دیابتی نوع 1 ، می توانند بر طبق عادت های صرف غذا ، انسولین خود را دریافت کنند ، با توجه به امکان اندازه گیری چند باره میزان قند خون ، آنها می توانند از نوسانات شدید آن جلوگیری کنند و میزان قند خون را در محدوده های طبیعی نگه دارند . از سویی برای پرهیز از افت شدید قند خون در طول شب ، بهتر است این بیماران قبل از خواب ، یک وعده سبک غذایی داشته باشند. با توجه به اینکه چاقی از علل اصلی ابتلا به دیابت نوع 2 به شمار می رود ، در مورد این بیماران ، یک برنامه غذایی مبتنی بر کاهش میزان کالری و چربی های اشباع شده ، اغلب توصیه می گردد. از سویی با توجه به احتمال پر فشاری این بیماران ، کاهش مصرف نمک نیز به آنها توصیه می شود.
بنابراین بایستی بیماران دیابتی ، با مراجعه به کار شناسان تغذیه و با هماهنگی پزشک خود ، یک برنامه منظم غذایی را برای خود طراحی بکنند طوریکه از افت شدید قند خون نیز پیشگیری گردد و آنها بتوانند براحتی به زندگی روزانه و طبیعی خود بپردازند . یکی از دغدغه های اصلی بیماران دیابتی ، مصرف غذا در بیرون از منزل خود ، مثلا در مسافرت ها و مهمانی ها می باشد . با رعایت نکات زیر میتوان از دغدغه ها ، تا حدی در امان ماند:
- درباره نحوه آماده شدن غذا بپرسید ، سرخ کرده نباشد ، حاوی سس زیاد ، یا آب گوشت غلیظ نباشد .

- از سس کم کالری برای سالاد و سبزیجات استفاده کنید و یا آن را بدون سس بخورید .
- در حجم کم بخورید.
- اگر انسولین مصرف می کنید ، زمان آن را با زمان غذا خوردن ، هماهنگ کنید.
- اگر هوس یک دسر کرده اید ، بسیار کم بخورید.

تاثیر ورزش بر دیابت

ورزش کلا برای پیشگیری از بیماریها سودمند است ، در اینجا نیز به بیماران دیابتی انجام ورزش توصیه می شود. ولی با توجه به اینکه ورزش مصرف قند را بالا می برد ، اگر نکات لازم رعایت نشود ممکن است به افت شدید قند خون منجر شود .
برای پرهیز از این عارضه توصیه می شود که بیمار میزان قند خون خود را بداند و برنامه کنترل آن را با ورزش منطبق سازد.
ورزش حتما نبایستی سنگین باشد ، بلکه داشتن هر گونه فعالیت بدنی به مدت 30 دقیقه در روز کفایت می کند. انجام ورزش معمولا یک تا سه ساعت پس از صرف غذا مناسب تر است در این زمان میزان قند خون نیز نسبتا بالاست . اگر قند خون را اندازه بگیرید ، مقدار آن قبل از آغاز ورزش نباید کمتر از 100MG/DL باشد. پس از 30 دقیقه ورزش ، قند خون خود را دوباره اندازه بگیرید ، در این صورت از میزان افت آن و نحوه تغییرات قند خون آگاه می شوید و بهتر می توانید برنامه ریزی کنید. همیشه یک بر چسب که نشانگر وضعیت دیابتی بودن شما باشد ، همراه داشته باشید . در این برچسب لازم است حتی اگر انسولین تزریق می کنید،قید گردد. همیشه مقداری شکلات و آب نبات همراه خود بردارید. ورزش کاران دیابتی ، بایستی از کفش مناسب استفاده کنند. آنها همچنین اگر مشکل بینایی دارند ، قبل از ورزش باید با پزشک خود مشورت کنند.

درمان دیابت نوع 1 با انسولین
تا قبل از سال 1921 که انسولین کشف شد ، بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 ، در اثر عوارض این بیماری فوت می کردند.انسولین با آنکه این بیماری را معالجه می کند، ولی تاثیر به سزایی در ادامه حیات این بیماران داشته است.
انسولین خود انواع مختلفی دارد.بر حسب سرعت عمل ، انسولین را طبقه بندی می کنند.البته این ماده را از طریق منابع مختلف می توان تولید کرد ولی امروزه بیشترین مقدار را از منابع انسانی تامین میکنند.
ترکیبی از انواع انسولین را برای کنترل سطح قند خون می توان برای بیمار تجویز کرد.با آنکه می توان بیشترین میزان انسولین و مدت زمان پایداری آنرا دربدن تخمین زد،با این حال نمی توان تضمین کرد که الگوی تغییرات آن ثابت بماند.
میزان دوز بالاتر انسولین می تواند دوام بیشتری داشته باشد،اما از سویی سرعت جذب می تواند تغییر کند و این روند را تحت تاثیر قرار دهد.
انواع انسولین به قرار زیر است:
- انسولین با سرعت جذب بسیار بالا : این انسولین در عرض 15 دقیقه پس از تزریق ،جذب می شود. فایده سرعت بالای آن این است که در زمان نزدیکتری به وعده غذایی می توان تزریق کرد.

- انسولین با سرعت جذب بالا : انسولین تنفسی در این گروه قرار دارد.این انسولین را می توان 10 دقیقه قبل از خوردن غذا تزریق کرد. در مدت 90-30 دقیقه ، جذب آن به حداکثر می رسد و حدود 8-5 ساعت دوام می آورد .


- انسولین با سرعت جذب متوسط : این انسولین حدود 2 ساعت پس از تزریق آغاز به جذب شدن می کندوبیشترین مقدار جذب و تاثیر آن پس از تزریق ، بین 15-4 ساعت طول می کشد و معمولا بین
24 - 18 ساعت پایداری دارد.

- انسولین با مدت عمل طولانی : این انسولین به کندی جذب می شود و جذب حداکثری آن کم است ولی حدود 36 ساعت پایداری دارد.

به کمک یک برنامه ریزی می توان ترکیبی از این انسولین ها را برای بیمار تجویز کرد. البته انسولین گلانژین Glangine(لانتوس Lantus -) را نمی توان با گروه های دیگر ترکیب کرد و حتما بایستی جداگانه تزریق شود. این برنامه ریزی حتما بایستی تحت نظر کارشناس تغذیه و پزشک بیمار ، انجام گیرد.
برای درمان دیابت نوع 2 ، ابتدا برنامه غذایی و برنامه ورزشی برای بیمار بایستی تدوین کرد سپس ، به کمک طیف وسیعی از داروها مانند سولفونیلروس  Sulfonylureas- ، بیگاندیس Biguanides - ، مهار کننده های آلفا – گلوکوسیداس Alpha-Glucosidase ، تیازولیدانیدیون Thiazolidinediones -، مگلی تینیدس –Meglitinides ، انسولین ، می توان این بیماری را کنترل کرد. 

کمترین مقدار مجاز قند خون
بیشتر متخصصان ، میزان 60mg/dl را به عنوان حد پایین ، مطرح می کنند. زمانی که قند خون کمتر از آن شود ، عوارض هیپوگلیسیمی بروز می کند . با این حال با توجه به تفاوت و ویژگی های شخصی انسانها ، مرز مشخصی را نمی توان قاطعانهمعین کرد. برخی هستند که افت قند خون را تا 40mg/dl  تحمل می کنند ، برخی هستند که از 70mg/dl کمتر ، دچار عوارض شدید می شوند. 

علائم برجسته
نشانه های افت قند ، به ویژه در مبتلایان به دیابت نوع 1 ، غلط انداز هستند . حتی برای نمونه ، نمی توان تپش قلب ، تعریق و اضطراب را از نشانه های اختصاصی این حالت ، یعنی افت شدید قند خون دانست. در عوض مغشوش شدن قدرت تفکر را می توان اولین علامت آن دانست. برخی از بیماران حتی وارد مرحله بی خبری و نا هشیاری هم می شوند . حالتی که آنها از علائم مرض خود حتی در بدترین وضعیت ِ قند خونشان با خبر نمی شوند. 
قند خون پایین یا هیپوگلیسیمی چون سیستم عصبی خودکار را تحت تاثیر می گذارد ، باعث حمله اضطراب می شود. در این حالت ، سطح آدرنالین خون بالا می رود و باعث تعریق ، عصبی شدن ، لرزش و تپش قلب ، بروز نوعی بی خیالی ، سرخوشی و اغلب اوقات حس گرسنگی می گردد .
قند خون پایین باعث تضعیف کارکرد های مغز گردیده و در نتیجه خستگی ، ضعف ، تاری دید ، پریشان گویی و بی قراری را به دنبال می آورد . رفتارهایی را سبب می شود که رنگی از مستی ، کج خلقی و یا حماقت دارد. قند خون اگر باز هرم پایین تر بیافتد ، فرد را دچار حمله ، بی هوشی و حتی مرگ می کند. اتفاقا اگر در حین رانندگی روی دهد ، خطرات جدی را برای خود فرد و دیگران ایجاد می کند.
همه ، این علائم را تجربه نمی کنند و به سختی می توان تفاوت ناشی از حالتهای هیپوگلیسیمی و یک مشاجره و دعوا را تشخیص داد. از سویی مهار کننده های بتا و مصرف الکل ، عوارض هیپوگلیسیمی را شدیدتر می کنند و در مصرف آنها باید بسیار احتیاط کرد.
اگر پدیده افت قند به هنگام خواب روی دهد ، به دنبالش تعریق شدید فرد ، یا مشاهده کابوس یا سردردی که باعث بیداری می شود ، قابل مشاهده خواهد بود. برای بیمار بسیار اهمیت دارد که این علائم را بشناسد و همواره سعی کند که میزان قند خون خود را در اندازه های طبیعی حفظ نماید.
پیشگیری از پدیده افت شدید قند خون بهتر از درمان آن است. به عبارتی یک روش درمانی با انضباط و سخت گیرانه برای بیماران دیابتی نوع یک لازم است. با این حال چنین روش مطمئنی از لحاظ علمی هنوز کاملا تحقق نیافته است . علی رغم همه تمهیدات ، قند خون بیمار ممکن است بویژه در دوران بارداری به محدوده خطرناک سقوط کند.
هنر پرستاری از چنین بیمارانی ، ایجاد تعادل میان نیازهای بلند مدت آنها در کنترل بیماری و خطرهای ناشی از پدیده هایی مثل هیپوگلیسیمی است .
وقتی بیماران تغییری در برنامه غذایی ، میزان فعالیت های بدنی و نوع داروهای خود ایجاد می کنند ، حتما لازم است که دوباره در برنامه کنترل میزان قند خود هم بازنگری کنند. به ویژه بیماران دیابت نوع 1 ، بهتر است که به طور متناوب قند خود را در ساعت 3 بامداد اندازه بگیرند تا از بروز هیپوگلیسیمی در طول شب پیش گیری کنند. این بیماران لازم است که قبل از اقدام به رانندگی بویژه در سفرهای طولانی و یا فعالیت های مخاطره آمیز میزان قند خود را اندازه بگیرند. خواه ناخواه برای بیماران دیابتی عارضه هیپوگلیسیمی پیش می آید. خصوصا برای بیماران دیابتی نوع 1 ، دفعات بروز آن بیشتر است. بنابراین حتی الامکان با مشورت پزشک و کارشناس امور تغذیه باید از آن پیشگیری نمود.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، دکتر هژیر قاضی
ترجمه و تلخیص: www.aolhealth.com

پایش فشار خون در ورزشکاران -5

 

جدول شماره 4 : خلاصه ای از درمانهای دارویی برای فشار خون بالا در ورزشکاران و دیگر افراد دارای فعالیت بدنی

نوع دارو ضربان قلب مقدار خون گردشی در قلب خروجی قلب مقاومت عروق حجم پلاسمای خون تاثیر در ورزش عوارض جانبی تجویز می شود تجویز نمی شود ممنوعیت
تیازید مدر بی اثر کاهش کاهش کاهش کاهش چشمگیر بدون اثر ، کاهش در پایداری هایپوولمی، فشار خون وضعیتی، دفع پتاسیم ومنیزیم در ادرار که منجر به گرفتگی عضلات می شود، نامنظمی ضربان قلب، آسیب دیدن بافت ماهیچه ای در بیمارانی که تمرینات شدیدی در معرض هوای گرم انجام می دهند بیماران سیاه پوست، مسن، بیماران با CHF ورزشکاران استقامتی، ورزشکاران دانشگاهی از طرف USOC و NCA
مهارکننده ACE کاهش خفیف افزایش افزایش کاهش بدون اثر بدون اثر سرفه های خشک، مسدود کننده Angiotensin1 بیماران مبتلا به دیابت،نارسایی کلیه،آسم،مبتلایان به چربی خون بالا،CHF خانمهایی که از داروی ضد بارداری استفاده نمی کنند بدون ممنوعیت
بازدارنده آلفا بدون اثر بدون اثر بدون اثر کاهش بدون اثر بدون اثر یک دوز این دارو می تواند باعث بروز افت فشار خون به ویژه در کهنسالان گردد، خواب آلودگی، خشکی دهان، ناتوانی جنسی و با قطع ناگهانی مصرف کلونودین خوراکی موجب بازگشت فشار خون بالا می شود. مبتلایان به چربی خون بالا،BPH مردان بالای 55 سال بدون ممنوعیت
بازدارنده بتا کاهش چشمگیر بدون اثر کاهش چشمگیر افزایش بدون اثر کاهش چشمگیر افزایش سطح کلی فشار، اختلال در بهره وری قلب و جذب بیشینه اکسیژن، خستگی زودهنگام، امکان تشدید و القا شدن گرفتگی نای و آسم مبتلایان به عروق کرونر بیماران آسمی، ورزشکاران استقامتی، ورزشکاران دانشگاهی در ورزشهایی با دقت بالا مانند تیراندازی و ...
مسدود کننده کانال کلسیم کاهش، افزایش، بدون اثر بدون اثر، کاهش بدون اثر، کاهش کاهش بدون اثر یا افزایش بدون اثر

نانهیدرو پریدین ها: وراپامین(کالن)- دلتیازم (کاردیزم) می تواند باعث اختلال ضربان قلب، کاهش فعالیت بطن چپ، اختلال در بیشینه ضربان قلب، یبوست
هیدروپریدین ها:
آملودیپین (نوروسک)- نفیدیپین ( پروکاردیا) کند شدن جریان مایعات در بدن و متورم شدن بدن،سر دردهای عروقی، موثر در تپش قلب

بیماران آسمی، سیاه پوستان بدون اثر بدون ممنوعیت

نارسایی های قلبیCHF : congestive heart failure

هیپرپلازی خوش خیم پروستات     BPH : benign prostatic hyperplasia

ACE : Angiotensin – converting enzyme

NCAA : National Collegiate Athletic Association

داروی loop  های مدر برای درمان فشار خون بالا در ورزشکاران رقابتی و دیگر بیماران با فعالیت بدنی مناسب نیست .

 اضافات مترجم :

1- هایپوکالمی : گرفتگی شدید عضلات به دلیل کاهش پتاسیم در بدن .

2- هیپوولمیک : افت مایعات در بدن که منجر به شوک های خطرناک می شود .

3- فشار خون بالای ثانویه : فشار خونی می باشد که به دلیل عارضه ی دیگری اعم از ، عدم کارکرد صحیح یکی از اعضا مانند کلیه و دستگاه عصبی و عوامل دیگر پدید می آید .

4- کاته کولامین : باعث بالا رفتن فعالیت قلب می شود که معمولا" در صبح ها هنگام بیدار شدن از خواب فعال می شود.

5- بیوفیدبک : حالتی است که شخص آگاهانه به حالتها و احساسات قبلی خود برگشت می نماید تا بتواند احساسات خود را عمیقا" درک کند و آنها را تحت کنترل ارادی خود بگیرد .

6- میکروآلبومینوری : دفع آلبومین در ادرار .

7- هیپرتروفی : بزرگ شدن اعضاء .

8- کاردیو سلکتیو : بررسی کاربران و بیماران و تجویز داروهای انفرادی و خاص .

9- عروق کرونر : رگ های خونی هستند که خون دارای اکسیژن را به عضله قلب حمل می کنند به منظور پمپ کردن خون به سراسر بدن .

 


صفحه: 1 2 3 4 5

 

مهارکننده های ACE  :

این داروها از تبدیل عامل Angiotensin 1 به Angiotensin 2 جلوگیری می کند که یک منقبض کننده قوی و یک منبع انباشتگی سدیم است . مهارکننده های ACE  سبب کاهش خفیفی در ضربان قلب می شود ، افزایش حجم خون جابجا شده در قلب و مقاومت جانبی کلی ( عروق ) را کاهش می دهد . مطالعات نشان داده اند که مهار کننده های ACE   اثرات سودمندی در بیماران دچار نارسایی قلبی ، یا مبتلا به عملکرد ضعیف سیستولیک قلب یا بیماران کلیوی دارند . آنها با اصلاح عملکرد کلیه باعث کاهش آلبومین(6) در ادرار شده و از بزرگ شدن عروق(7) جلوگیری می کند .
مهار کننده های ACE  اثر مهمی در سوخت و ساز بدن ندارند و در جذب بیشینه اکسیژن اختلال ایجاد نمی کنند ، کلا" این داروها هیچ اثرات زیان آوری در تمرینات و ورزش ندارند . از عوارض جانبی مهم داروی ACE  ، سرفه های خشک است . چون گزارشهایی شده مبنی بر اینکه بیمارانی که داروی ACE  مصرف می کنند ، پس از ورزش های شدید دچار افت فشار خون وضعیتی می شوند ، بنابراین توصیه می شود ورزشکاران خود را با ورزش سبک و به آرامی سرد کنند . مهار کننده ACE  یک درمان عالی برای فشار خون خفیف  می باشد ، که اغلب به عنوان درمان اولیه برای فشار خون بالا در بیماران دارای فعالیت بدنی و به ویژه افراد مبتلا به دیابت تجویز می شود ،  اثر بخشی آنها را می توان با افزودن یک دوز پایین تیازید به صورت جداگانه یا ترکیبی افزایش داد . هنگامی که این دارو بهمراه  NSAIDs و نیز مقدار کمی پتاسیم استفاده شود تاثیر بهتری پیدا می کند . مهار کننده های ACE  در دوران بارداری مضر می باشند ؛ در نتیجه بیمارانی که در سن باروری هستند می بایست در مدت استفاده از این مهارکننده ، از بارداری پرهیز کنند .
Angiotensin2  : این مهارکننده ها اثرات مشابهی همچون مهارکننده ACE   دارند ، گزارشی از سرفه های خشک بر اثر استفاده از این دارو در افراد دیده نشده است . اسناد و اطلاعات در مورد تاثیرات angiotensin 2    بر روی قلب و کلیه محدود می باشد . در نتیجه این درمان تنها در مواردی که مجاز به استفاده از مهارکننده ی ACE نیستند ، به کار می رود.

بازدارنده ی آلفا :

مهارکننده های گیرنده ی آلفا در طی فرآیند رقابتی در عضلات نرم شریانی ، جلوی گیرنده های آلفای postsynaptic  را مسدود می کند ، بازدارنده ی آلفا مقاومت سیستمی عروق را کاهش می دهند ، آنها تاثیری در افزایش ضربان قلب و بازدهی قلب (CO) ندارد . یک دوز این دارو می تواند باعث بروز اثر افت فشار خون بویژه در کهنسالان گردد . بازدارنده ی آلفا در طول ورزش بر روی سوخت و ساز  بدن تاثیری ندارد و جذب بیشینه اکسیژن  را حفظ می کند ، در نتیجه این درمان در کیفیت تمرینات و ورزش تاثیری ندارد . چون بازدارنده ی آلفا، تاثیری بر تشدید دیابت و کلسترول بالا ندارد در ورزشکاران مبتلا به این بیماری ها استفاده می شود . 

اسناد و اطلاعات در مورد تاثیرات angiotensin 2    بر روی قلب و کلیه محدود می باشد . در نتیجه این درمان تنها در مواردی که مجاز به استفاده از مهارکننده ی ACE  نیستند، به کار می رود .

 هنگام استفاده از مسدود کننده ی آلفا ، بهتر است مصرف دوزاکسین قطع شود ، چون در غیر این صورت احتمال بروز نارسایی قلبی را افزایش می دهد.  مصرف داروهای ALLHAT   حتما" ، به ویژه در ورزشکاران بالای 55 سال مورد توجه قرار گیرند . کلا" مصرف تسهیل کننده های آلفا تاثیر مهمی در انجام تمرینات و ورزش ها ندارند . به خاطر اثرات جانبی آنها این داروها بندرت استفاده می شوند . تاثیرات جانبی آنها می تواند شامل موارد زیر باشد ، خواب آلودگی خفیف رو به بالا ، خشکی دهان و ناتوانی جنسی . قطع ناگهانی مصرف کلونودین خوراکی موجب بازگشت فشار خون بالا می شود .

بازدارنده های بتا :

 بازدارنده های بتای Noncardioselective    به میزان قابل توجهی ضربان و انقباض پذیری قلب را کاهش می دهد ؛ مقاومت سیستمی عروق ممکن است بویژه در سطح ماهیچه ها و پوست افزایش یابد . بدلیل آنکه این داروها مانع تجزیه چربی ها و قند ها می شوند بعد از ورزش سنگین  امکان دارد باعث افت قند خون شوند ، در ورزشکارانی که تحرک زیادی دارند و از بازدارنده ی بتا استفاده می کنند ، ممکن است رژیم دارویی آنها را تحت تاثیر قرار دهد . در این بیماران افزایش سطح کلی کلسترول ، کاهش سطح کلسترول HDL  را باید مورد توجه قرار داد . اگر چه بازدارنده ی بتا کاردیو سلکتیو (8) اثرات جانبی کمتری نسبت به بدون کاردیوسلکتیو دارند با این حال بازدهی قلب و جذب بیشینه اکسیژن به ویژه در ورزشکاران را مختل می سازند .

بازدارنده ی بتا کاردیو سلکتیو نمی بایست در ورزشکاران مورد استفاده قرار گیرند مگر در بیماران تحت شرایط ویژه  ( مانند نارسایی شریان کرونری .(9))

در ورزشکارانی که تحرک زیادی دارند و از بازدارنده ی بتا استفاده می کنند ، ممکن است این دارو ، رژیم دارویی آنها را تحت تاثیر قرار دهد .

هنگامی که ترکیبی از مسدود کننده آلفا و بتا استفاده می شود ، اثرات بتا بیشتر از آلفا می باشد . در این حالت مقاومت سیستمی عروق کاهش می یابد اما این کاهش به اندازه ای نیست که جریان خون در عضلات و بیشینه اکسیژن را مختل سازد . اگر بازدارنده ی بتا مورد نیاز باشد ترکیبی از سدکننده های آلفا و بتا بهترین انتخاب می باشد . کمیته ی المپیک آمریکا استفاده از بازدارنده ی بتا را در ورزشکاران رشته هایی که نیاز به دقت بیشتری دارند را مانند ، تیراندازی با کمان ، تیراندازی ، شیرجه ، اسکی روی یخ ممنوع کرده است . 

بازدارنده ی کانال کلسیم :

این داروها باعث مهار شدن هدایت کانال کند کلسیم در بدن می شوند ، در نتیجه تراکم کلسیم در سلولهای ماهیچه ای نرم کاهش می یابد که نهایتا" منجر به باعث کاهش مقاومت سیستمی عروق بهمراه  گشادی کلی عروق می گردد . باز دارنده های کانال کلسیم در معکوس شدن روند بزرگ شدن قلب موثر است .
هیدروپیریدین ها مانند ، آملودیپین ( Norvasc ) و نفدیپین ( Procardia ) می تواند باعث بروز Tachycardia و کند شدن جریان مایعات در اعضای بدن که به متورم شدن آنها می انجامد ،و نیز سردردهای عروقی گردد . داروهای Nondihydropyridines مانند ، وراپامیل ( calan) و دیلتیازم ( Cardizem ) می تواند باعث کاهش ضربان قلب ، اختلال جزئی در ضربان بیشینه قلب و کاهش انقباض پذیری بطن چپ و یبوست گردد . بازدارنده ی کانال کلسیم تاثیرات شدیدی بر روی سوخت و ساز بدن در طول ورزش و جذب بیشینه اکسیژن ندارد . در اثر داروهای بازدارنده ی کانال کلسیم امکان کاهش غیر منتظره ی جریان خون در ماهیچه ها ( به خاطر گشاد شدن رگها ) و افت سریع سطح لاکتات وجود دارد ، به هر حال بازدارنده های کانال کلسیم بویژه Dihydropyridines   ، عموما" در ورزشکاران موثر بوده و بهتر قابل تحمل هستند ، همچنین این داروها در ورزشکاران سیاه پوست به عنوان اولین گزینه بکار می روند .


صفحه: 1 2 3 4 5

 

تغییرات رژیم غذایی

کاهش مصرف سدیم می تواند منجر به کاهش فشار خون گردد . به طور خاص باید به بیماران گوشزد  شود که از غذاهای فرآوری شده و آماده کمتر استفاده کنند . غذاهای فرآوری شده به تنهایی 75 درصد از نمک توصیه شده در یک رژیم غذایی معمولی آمریکایی را تامین می کند . این غذاها بیشتر مورد علاقه ی نوجوانان و ورزشکاران می باشد . سیاهپوستان ، افراد مسن ، افرادی که مبتلا به دیابت هستند به نظر می رسد نسبت به تاثیرات رژیم غذایی سدیم حساس تر می باشند .
سیب زمینی و موز همانند دیگر میوه ها حاوی مقدار قابل توجه ی پتاسیم هستند ، این غذاها باید در رژیم غذایی ورزشکاران و افراد دارای فعالیت بدنی بالا قرار گیرند . رژیم غذایی با پتاسیم بالا می تواند در مقابل فشار خون بالا موثر باشد . یک رژیم غدایی پر پتاسیم اهمیت خاصی در ورزشکاران استقامتی دارد که بیشتر در معرض گرفتگی شدید عضلات هستند . ( هایپو کالمیک )
مکمل های کلسیم یا منیزیم تنها به منظور بهبود کنترل فشار خون برای بیمارانی که فعالیت بدنی دارند به صورت مداوم توصیه نمی شود .

رژیم غذایی با دریافت پتاسیم بالا ممکن است کنترل فشار خون را بهبود بخشد بویژه در ورزشکاران استقامتی که منجر به گرفتگی شدید عضلات می شوند .

کاهش وزن :

کاهش وزن فقط به مقدار 5/4   کیلوگرم در بیمارانی که فشار خون بالا و اضافه وزن دارند باعث کاهش فشار خون می شود . کاهش زیاد وزن نیز به نظر می رسد باعث افزایش فشار خون و کاهش اثر داروها می شود . کاهش وزن نیز باید با برنامه غذایی مناسب همراه باشد که این برنامه غذایی باید حاوی مقدار قابل توجهی فیبر و مقدار کمی از چربی های اشباع شده باشد .

تغییر شیوه زندگی :

استفاده بیش از حد مشروبات الکلی می تواند اثر داروهای ضد فشار خون را کاهش دهد . بزرگسالان باید مصرف الکل را در طول روز به دو نوبت آب جو کاهش دهند ، زنان و افراد سبک وزن نباید بیشتر از یک وعده آب جو در روز مصرف کنند . بسیاری از ورزشکاران به صورت مداوم از بیوفیدبک(5) استفاده می کنند ، روش های تمدد اعصاب  ، تکنیک های آرامش بخش عضلانی ، مراقبه ، یوگا و روشهای مدیریت استرس . این روشهای کاهش فشار می تواند به عنوان درمانهای جانبی در بیماران با فشار خون بالا قرار گیرند . تمرینات پویا ی مناسب و منظم باعث دستیابی به تناسب اندام ، کاهش فشار خون ، تعادل وزن و کاهش مرگ و میر می گردد : اینها اثرات ورزش بر بدن هستند و ورزش تاثیرات چشمگیری در بیماران با فشار خون بالای ثانویه دارد ، که این فشار خون باعث اختلالات کلیوی می شود .
توصیه های لازم در مورد ورزش و اثرات آن برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا در جدول شماره 3 ارائه شده است .
جدول شماره 3 : نقش ورزشها و تمرینات ورزشی بر فشار خون بالا .

تمرینات : نوع ، دفعات ، طول مدت و شدت تمرینات توصیه شده عموما" شبیه تمرینات افراد سالم می باشد .

نقش ورزش ها : قبل از شروع ورزشهای شدید باید فشار خون کنترل شود ، زیرا هر دو نوع ورزشهای پویا و

 ایستا می تواند باعث افزایش قابل توجه فشار خون گردد .

توصیه های محدودیتی در ورزش برای بیماران

بدون محدودیت

فشار خون نرمال رو به بالا 140/90 <

بدون محدودیت در تمرینات دینامیک

امکان محدودیت در تمرینات در ورزش های ایستا در بعضی بیماران

فشار خون متوسط تحت کنترل 140/90 >

محدودیت در ورزش های دینامیک با شدت کم

اجتناب از ورزش های ایستا

فشار خون بالای بدون کنترل

محدودیت در ورزش های دینامیک با شدت کم

اجتناب از ورزش های ایستا

فشار خون بالای کنترل شده با آسیب های عضوی

محدودیت در ورزش های دینامیک با شدت کم

اگر فشار خون تحت کنترل دقیق باشد می تواند در ورزش های تیمی شرکت کنند .

فشار خون بسیار بالا بدون آسیب عضوی

محدودیت در ورزش های دینامیک

اجتناب از ورزش های برخوردی که ممکن است منجر به آسیب دیدن کلیوی شود .

فشار خون بالای ثانویه با علل کلیوی

معالجه ی دارویی :

ورزشکاران و اشخاص دارای فعالیت بدنی باید از نظر اثرات جانبی داروها بررسی شوند ، زیرا برخی از داروهای ضد فشار خون ممکن است تاثیرات خارج از حد مجاز در ورزشکاران داشته باشد . داروهای دیگر مانند  NSAIDs  امکان کاهش اثرات داروهای ضد فشار خون مانند داروهای مدر ، مسدود کننده بتا و مهارکننده ACE  را دارند .
پزشکان و بیماران همچنین باید از مقررات مربوط به ممنوعیت استفاده از داروهای ضد فشار خون بوسیله ی کمیته المپیک آمریکا (USOC) و انجمن بین المللی دانشکده ورزشی ( NCAA) آگاه باشند . تاثیرات داروهای ضد فشار خون به صورت خلاصه در جدول شماره 4 دسته بندی شده اند .

داروهای مدر :

مدر های تیازید و Loop ها ، حجم پلاسمای خون ، بازدهی قلبی و مقدار مقاومت عروقی را کاهش می دهند . تیازید های مدر تاثیر جانبی شناخته شده ی کمتری دارند . اغلب برای بیماران با فشار خون بالا ابتدا داروهای مدر تیازید تجویز می گردد . در مطالعات انجام شده ( که عمدتا" در افراد مسن بوده ) این درمانها در کاهش مرگ و میر و عوارض ناشی از این بیماری موثر بوده اند .
تیازید های مدر در درمان ثانویه ی ورزشکاران و بیماران با فعالیت بدنی که حساس به نمک هستند ، مفید واقع می شوند . این درمان را باید با یک مقدار پائین به کار برد و در بعضی بیماران از ترکیب آنها با داروی پتاسیم سود جست . تیازید های مدر ارزان هستند و این داروها در درمان بیمارانی که تمرینات غیر مستمر دارند ، در افراد مسنی که فعالیت های بدنی دارند و نیز در بیماران سیاه پوست گزینه خوبی بشمار می روند .
عوارض جانبی این درمان ممکن است عبارت باشند از : هایپوولومیک ، فشار خون وضعیتی بالا ، از دست دادن پتاسیم و منیزیم از راه ادرار . این عوارض جانبی می تواند شامل گرفتگی عضلات ، نامنظمی ضربان قلب ، آسیب دیدن بافت ماهیچه ای در بیمارانی که تمرینات شدید انجام می دهند یا در معرض هوای گرم ورزش می کنند ، باشد .
عوارض جانبی مربوط به داروهای تیازید مدر ، با مدرهای  قویتر بیشتر می گردد ، در نتیجه داروهای مدر قوی درمان مناسبی برای ورزشکاران نمی باشد . مشاهده شده است داروهای مذکور باعث افزایش مختصری در سطح کلسترول خون ، قند خون و اسید اوریک می گردد . در ورزشهای بدن سازی استفاده از داروهای مدر ممنوع  می باشد . این مواد نباید بوسیله ی ورزشکاران حرفه ای که بطور معمول مورد آزمایش دوپینگ قرار می گیرند ، استفاده شود .


صفحه: 1 2 3 4 5

 

طبقه بندی های فشار خون بالا و فشار خون بالای ثانویه(3) :

ششمین گزارش انجمن ملی پیشگیری ، تشخیص ، ازریابی و درمان فشار خون بالا ، مهمترین دسته بندی طبیعی فشار خون  را به شش گروه محدودکرده است . اغلب ورزشکاران و بیماران با فعالیت بدنی دارای فشار خون بالا ، در دسته های اول و دوم این تقسیم بندی قرار می گیرند .
حدود 5 درصد از ورزشکاران و افراد دارای فعالیت بدنی به فشار خون ثانویه مبتلا می شوند . فشار خون بالای ثانویه در بیماران جوان و بزرگسالانی که نرخ رشد فشار خون آنها در هنگام فعالیت زیاد است و نیز بیمارانی که
به درمانهای رایج پاسخ ضعیفی داده اند بیشتر بروز می کند . شایعترین علت فشار خون ثانویه ی بالا بیماری های عروقی و  کلیوی می باشد .
قرص های ضد بارداری که حاوی استروژن هستند و زنان ورزشکار معمولا" استفاده می کنند ، باعث بروز فشار خون بالا می  گردد . این فشار خون ثانویه ی بالا معمولا" به سرعت بعد از خوردن قرص ضد بارداری در این افراد شروع می شود . 5 درصد تمام زنانی که از قرص ضد بارداری به مدت پنج سال استفاده کرده اند دچار فشار خون بالا می گردند .

ارزیابی های بالینی :

در شرح حال ورزشکاران و اشخاص دارای فعالیت بدنی با فشار خون بالا ، باید به نوع رفتارهایی که ممکن است در فشار خون موثر باشند توجه کرد ، مانند : مصرف زیاد نمک و مصرف چربی های اشباع شده ( در مراحل تهیه مواد و فست فودها )  ، الکل ، مواد نیرو زا ( مخصوصا" نوشابه های انرژی زا که قبل از مسابقه مصرف می شود ) ، کوکائین ، تنباکو یا ترکیبات استروئیدی. ( جدول شماره 2) 

جدول شماره 2:

عوامل تشدید کننده ی فشار خون بالا برای ورزشکاران و دیگر بیماران دارای فعالیت بدنی :

زیاده روی در مصرف نمک .

زیاده روی در مصرف الکل .

مصرف مواد مخدر ( کوکائین و غیره )

استفاده از استروئیدهای آنابولیک .

استفاده از مواد نیروزا ( محرکهای استفاده شده برای افزایش انرژی یا کنترل وزن )

بالا بودن فشارهای روحی روانی .

نژاد ( سیاهان بیشتر از سفید پوستان تحت تاثیر قرار دارند ، این نسبت حدود دو به یک می باشد و آسیایی ها کمترین تاثیر پذیری را دارند .)

سابقه ی خانوادگی فشار خون بالا و یا بیماری قلبی در مردان بیش از 55 سال و زنان بیش از 65 سال .

مرض قند و یا عدم تحمل گلوکز ( ناسازگاری به گلوکز )

مصرف سیگار یا توتون جویدنی .

افراد چاق

بسیاری از داروها شامل : داروهای ضد التهابی بدون استروئید ( ( NSAIDs ، کافئین ، قرص های رژیمی ، ضد احتقان ها می توانند باعث افزایش فشار خون گردند . بیماران همچنین باید در مورد استفاده از سبزیجات و مکمل های مربوط به رژیم غذایی به ویژه  در مورد محتویات اصلی غذاها از نظر افزایش انرژی و کنترل وزن مورد سئوال قرار بگیرند . این مکمل ها شامل مواد طبیعی ،  ephedra ، mahuang  می باشد که اغلب محرک و انرژی زا هستند .
در بیماران ، سطح استرس نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرد . عوامل مزمن محیطی یا فشارهای اجتماعی ممکن است منجر به زیاد شدن گردش کاته کولامین ها (4) گردد و این خود حساسیت مزمن سیستم عصبی سمپاتیک را بالا می برد که نهایتا" به افزایش فشار خون منجر می شود .
مطالعات بالینی باید شامل اندازه گیری فشار خون و تست های آزمایشگاهی تشخیصی که به جز فشار خون ثانویه ، ارگانهایی که در معرض خطر هستند را نیز بررسی می کنند باشد . این ارزیابی ها باید شامل اقلام زیر باشد:
الکتروکاردیو گرام ، آزمایش خون کامل ، آزمایشات شیمیایی ادرار ، اندازه گیری سدیم ، پتاسیم ، ازت اوره خون ، کرتنین ، قند خون و LDL  و HDL  ، سطح کلی کلسترول خون .
اگر شواهدی از فشار خون بالا دیده شد ، مطالعات و ارزیابی های بیشتر ممکن است انجام شود .

 معالجه : درمان بدون دارو

در مقایسه با افراد عادی ، ورزشکاران و بیماران دارای فعالیت بدنی غالبا" انگیزه پیروی از معالجات بدون دارو را بیشتر دارند ، زیرا این روش ها کمترین عوارض جانبی را دارند . اگر چه تغییر شیوه ی زندگی نمی تواند در تمامی بیماران نیاز به داروهای ضد فشار خون بالا را حذف کند ، اما رژیم غذایی و تغییرات رفتاری می تواند نیاز به دارو را کاهش دهد و بدین صورت امکان کاستن عوارض جانبی داروها را بالا می برد . رژیم غذایی و تغییر رفتارها می توانند شامل این موارد باشند ، مصرف کم نمک ، افزایش جذب پتاسیم ، کاهش وزن ، کاهش مصرف مشروبات الکلی ، اجتناب کردن از مصرف مواد نیروزا ، انجام دادن فعالیتهای آرامش بخش و انجام دادن تمرینات ایروبیک .


صفحه: 1 2 3 4 5

 

  نویسنده: Mark W.Niedfeldt
مترجم: قلی زاده
ویراستار: مهندس ابراهیمی



 

ورزشکاران و افرادی که فعالیت بدنی دارند می بایست از لحاظ فشار خون چک شوند و در صورت نیاز تحت درمان مناسب قرار گیرند .فشار خون متوسط را با اصلاح شیوه زندگی بدون استفاده از دارو برای مدت شش ماه می توان درمان کرد . اگر فشار خون تحت کنترل درآمد و مناسب بود ، رژیم غدایی ( تغییر شیوه زندگی ) باید ادامه یابد ، ولی اگر اقدامات انجام شده مثمرثمر واقع نشود باید درمان با تجویز مقدار کم دارو شروع شود . این دارو می تواند از نوع بازدارنده ی کانال های کلسیم و یا مهار کننده ACE  باشد .

بعنوان درمان اولیه برای بیمارانی که فشار خون بالا دارند می توان از داروهای مدر ( تیازید ) استفاده کرد ، هر چند که داروی مدر برای ورزشکاران استقامتی به خاطر بروز خطر هایپوولومیک(1) یا هایپوکالمیک(2) کمتر مورد استفاده قرار می گیرد .

اگر نیاز به راه  درمانی بتا بلاکر ( مسدود کننده بتا ) باشد ، ترکیب مهارکننده آلفا به همراه بتا می تواند بهترین انتخاب باشد . پس از آنکه فشار خون درمان شد ، مراقبت و پایش بلند مدت لازم است این پایش برای مدت 6-12 ماه ادامه می یابد . پس از آن می توان برای تعداد کمی از بیماران مقدار دارو را کاهش داد و یا قطع کرد . اگر فشار خون درمان نشد ، مقدار و اندازه ی دارو بار دیگر تنظیم می شود و یا یک داروی دیگر که معمولا" داروی مدر است به آن اضافه شود .  پزشکان می بایست از تاثیرات داروهای مختلف بر روی توانایی ورزشکاران آگاه باشند و در ضمن آنها بایستی مراقب تداخل داروها با اقلام مشمول قوانین دوپینگ در ورزشکاران باشند .

 

 

ورزشکاران و افرادی که فعالیت های بدنی دارند معمولا" می پندارند که درگیر بیماریهای قلبی و عروقی و فشارخون نمی شوند ، چون از نظر وضعیت جسمانی در سطح ایده آلی قرار دارند . به طورکلی شیوع فشار خون بالا ، در این گروه ها تقریبا" 50 درصد کمتر از افراد عادی است . خطر ابتلا به فشار خون بالا در بعضی از ورزشکاران و بیماران ، با فعالیت بدنی افزایش می یابد ، از جمله ی آنها می توان به سیاه پوستان ، سالخوردگان ، افراد چاق ، افراد مبتلا به دیابت ، بیماران کلیوی و یا خانواده هایی با سابقه فشار خون بالا اشاره کرد . ورزشکارانی که ضایعات نخاعی دارند مستعد ابتلا به فشار خون بالا هستند که دلیل آن فقدان توانایی کنترل اتوماتیک فشار خون است .

جدول شماره 1 : طبقه بندی فشارخون

فشار خون انبساطی

فشار خون انقباضی

گروه

< 80

< 120 MM Hg

فشار خون مطلوب

< 85

< 130 MM Hg

فشار خون نرمال ( معمولی )

85 to 89

130 to 139

فشار خون بالای نرمال

 

 

فشار خون بالا

90 to 99

140 to 159

مرحله 1

مرحله 2

مرحله 3

100 to 109

160 to 179

>= 110

>=180

-           اگر  ارقام اندازه گرفته شده ی فشار خون انقباضی و انبساطی هر کدام در طبقه بندی جدا قرار گیرند ، طبفه بندی اصلی مربوط به رقم بزرگتر خواهد بود .

خطر ابتلا به فشار خون بالا در برخی از ورزشکاران و اشخاص دارای فعالیت بدنی ، که شامل سیاه پوستان ، افراد مسن ، افراد چاق ، افراد دیابتی ، بیماران کلیوی، یا افرادی با سابقه خانوادگی هستند ، افزایش پیدا می کند .

 

فشار خون بالا اغلب از بزرگ سالی شروع می شود . و با افزایش سن شایع تر می گردد ، به صورتی که 5 تا 10 درصد برگسالان بین 20 تا 30 سال ، 20 تا 25 درصد افراد 30 تا 60 سال دچار این بیماری هستند . تقریبا" 80 درصد از نوجوانانی که در معاینات پزشکی قبل از ورزش دارای فشار خون MM Hg 92/142  هستند در نهایت جزو بیماران با فشار خون بالا قرار می گیرند. تمام ورزشکاران و بیمارانی که فعالیت بدنی دارند باید از لحاظ فشار خون بالا مورد معاینه قرار گیرند. اگر علائم بیماری تشخیص داده شد ، درمان مناسب باید شروع شود تا خطر مرگ و میر ناشی از نارسائی های قلب و عروق کاهش یابد .


صفحه: 1 2 3 4 5
سمینار گازهای طبی

 

عـنوان : گزارشی از همایش تخصصی /  مدیریت گازهای طبی و معرفی استانداردهای مرتبط با سیستم های مدیکال گازهای طبی.

 چکیده : در این گزارش درباره اهمیت گازهای طبی واستانداردهای مربوط و نکات ایمنی و سایر موارد مرتبط با آنها بحث شده است.