به گزارش مجله پزشکی مادر به نقل از ایرنا، دکتر گراهام کالینز از دانشگاه آکسفورد با اعلام این خبر گفت که داروی نیوولوماب Nivolumab در درمان لنفوم هوچکین موثر ظاهر شده است و امیدواریم سبب عمر طولانی تر بیشتر بیماران شود.

ادامه مطلب...

عوامل خطر چیزهایی هستند که باعث ایجاد سرطان در کودکان می شوند. اگر چه عوامل خطر ریسک سرطان در کودکان را افزایش می دهند، ولی علت مستقیم سرطان نیستند. چه بسا کودکانی هستند که بدون وجود عوامل خطر مبتلا به سرطان می شوند.

دکتر جواد غروبی-فوق تخصص جراحی اطفال و دانشیار دانشگاه شهید بهشتی در وب سایت خود نوشت: بیماری های ژنتیکی مثل سندرم داون و اختلالات ژنتیکی که به صورت ارثی منتقل می شوند، ازجمله عوامل خطر ابتلا به سرطان در کودکان هستند. درمان با اشعه و رادیو تراپی، قرار گرفتن در معرض مواد سمی، استنشاق گاز های سمی وعفونت ها نیز از دیگر عوامل خطر ابتلا به سرطان در کودکان به شمار می روند.

علائم سرطان در کودکان :

کاهش وزن بدون دلیل در کودکان باید جدی تلقی شود. همچنین موارد ذیل می توانند از علائم سرطان در کودکان باشند:

سردرد همراه با استفراغ صبحگاهی، تورم ودرد مقاوم استخوانی، مفاصل، پشت و پا ها، وجود توده در شکم، گردن، قفسه سینه، لگن و شانه، افزایش استعداد به خون مردگی و کبودی بدن، خونریزی و بثورات جلدی، وجود عفونت های طولانی، مقاوم و مکرر، تهوع مقاوم یا استفراغ بدون تهوع، رنگ پریدگی و خستگی زود رس، تغییرات دید به صورت ناگهانی و مقاوم، تب های عود کننده یا مقاوم با علت ناشناخته.

اگر والدین یک یا چند تا از این علائم را در کودک خود مشاهده کردند، باید حتما برای بررسی به پزشک معالج خود مراجعه بکنند.

اقدامات تشخیصی:

بعد از مراجعه به پزشک با توجه به شرح حال کودک و معاینه بالینی، اقدامات تشخیصی برای یافتن سرطان احتمالی در کودک انجام می گیرد. البته این بررسیها برحسب مکان توده، سن کودک و نوع سرطان متفاوت می باشد.

سن و وضعیت بیمار در زمان مراجعه، نوع سرطان، یافته های بالینی و نتایج آزمایشات همراه بیمار در تعیین مسیر درمان نقش جدی ایفا می کنند.

اقدامات تشخیصی شامل انجام آزمایش خون و بیوپسی یا تکه برداری از توده برای تعیین ماهیت پاتولوژیک بافت و نوع سرطان می باشد که معمولا نمونه ای از تومور برداشته شده و شامل همه ی آن نیست.

کشیدن مایع مغز استخوان و تکه برداری از مغز استخوان یکی دیگر از ابزارهای تشخیصی است. این کار با بی حسی و بی هوشی قابل انجام است. و معمولا از استخوان لگن برداشت می شود. کشیدن مایع مغزی نخاعی از طریق ستون فقرات و بررسی های آزمایشگاهی آن از دیگر ابزارها و اقدامات تشخیصی به شمار می آید.

سونوگرافی با توجه به دسترسی راحت و بی خطر بودن آن، از دیگر وسایل تشخیصی در سرطان کودکان بوده، محل ضایعه واندازه آن را نشان می دهد.

CT اسکن با ماده حاجب خوراکی و یا تزریقی از دیگر ابزار های تشخیصی به شمار می رود که بهتر است این کار در مرکز رادیولوژی کودکان صورت بگیرد. تصویر ارائه شده در CT اسکن سه بعدی است و اندازه دقیق تری از قطر تومور و گرفتاری آن را نشان می دهد. به دلیل ساطع شدن اشعه ایکس به میزان زیاد، این اقدام تشخیصی باید تحت نظر مستقیم پزشک متخصص رادیولوژی انجام گیرد.

MRI از دیگر اقدامات تشخیصی است که در تعیین محل تومور و اندازه آن نقش دارد. برای انجام این کار ماده حاجب مخصوص به کار رفته و از میدان مغناطیسی به جای اشعه ایکس استفاده می شود.

ابزار دیگر تشخیصی اسکن PET است که در این اسکن ماده رادیو اکتیو توسط سلول های تومورال جذب شده در نتیجه لوکیشن ومکان آن را هم نشان می دهد.

اسکن ایزوتوپ اقدام دیگر تشخیصی بوده و از گرفتاری ارگان های مختلف مثل ریه، کبد، کلیه، مغز و استخوان اطلاعات می دهد.

درمان:

جراحی: یکی از اقدامات درمانی است که سعی در برداشتن کامل تومور با حاشیه سالم دارد و البته همیشه این هدف امکان پذیر نیست. عوارض جراحی نیز بستگی به شدت انتشار سرطان، محل و مشی بیولوژیک آن دارد.

کموتراپی یا شیمی درمانی: از دیگر ابزارهای درمانی در سرطان کودکان است. این داروها سبب مرگ سلول های سرطانی و کاهش تکثیر آنها می شوند. تجویز آن می تواند از طریق وریدی یا داخل رگی بوده و یا از طریق دهانی و خوراکی باشد. عوارض شیمی درمانی شامل خستگی و کوفتگی، افزایش خطر خونریزی، عفونت در کودک، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، ریزش مو و اسهال است. البته با تکمیل و قطع درمان، این عوارض نیز بهبود پیدا می کند.

رادیوتراپی یا اشعه درمانی: از درمان های دیگربوده و در واقع تابش اشعه X با انرژی بالا است که سبب انهدام سلول های سرطانی می شود. عوارض آن شامل خستگی و کوفتگی بدن، کاهش اشتها، سوختگی های خفیف پوستی و کاهش حرکات روده ای است.

ایمیونوتراپی یا درمان بیولوژیک: درمان بعدی است که در واقع به وسیله ی ارتقاء و افزایش توان دفاعی کودک در مقابل سرطان، به جنگ با آن می روند.

پیوند مغز استخوان: روش دیگر درمانی است که پیوند سلول های بنیادی اخذ شده از خود بیمار یا شخص دیگر بوده و با تزریق آن به فرد مبتلا به سرطان بعد از اطمینان داشتن به ریشه کنی سلول های سرطانی در بدن او انجام می شود.

«اگر به سرطان مبتلا شوم...» این فکری است که گاهی ذهن همه ما را مشغول می کند. شاید بارها برایمان این سوال پیش آمده که کم خطرترین نوع سرطان کدام است؟ کدام نوع سرطان را می توان به راحتی درمان کرد و ... برای جواب دادن به این سوال ها، تحقیقات زیادی انجام شده و نتایج جالبی نیز به دست آمده است، از جمله؛

میزان بقا در حال افزایش است: در بیماری سرطان میزان بقا نسبت به گذشته بسیار افزایش یافته است. به بیان دیگر، آمار مرگ و میر بر اثر سرطان به طور منظم در حال کاهش است. بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹، میزان مرگ و میر سالانه در مردان ۱.۸ درصد و در زنان ۱.۴ درصد کاهش پیدا کرد، اما چرا؟ استعمال کمتر دخانیات، تشخیص و درمان به موقع عامل مهمی در کاهش ابتلا به سرطان است. با این حال آمار مرگ و میر بر اثر سرطان کبد و پانکراس افزایش یافته است. علت این امر به شیوع چاقی مفرط بر می گردد. با این حال باید دانست به طور کلی ۶۵ درصد از افرادی که سرطان آن ها تشخیص داده می شود، ۵ سال بیشتر عمر می کنند.

تشخیص به موقع می تواند باعث نجات زندگی شود: هر نوع سرطانی که به موقع تشخیص داده شود، راحت تر درمان می شود، به همین دلیل انجام ماموگرافی سالانه، کولونوسکوپی و سایر روش های تشخیصی لازم است. تنها نوع سرطان مهم نیست بلکه زمان تشخیص آن نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

سرطان دهانه رحم: سالانه تقریبا ۱۲ هزار مورد سرطان دهانه رحم تشخیص داده می شود و میزان بقای ۵ ساله آن ها ۶۹ درصد است. به علت آزمایش پاپ اسمیر، بسیاری از انواع سرطان در زنان کاملا قابل پیشگیری است.

سرطان خون و اعضای داخلی: سخت ترین انواع سرطان آن دسته ای است که در اعضای داخلی یا سیستم خون آغاز می شود؛ در حال حاضر برای تشخیص این نوع سرطان ها، روش و معاینه دقیقی موجود نیست و علایم آن تا رسیدن به مرحله پیشرفته آشکار نمی شود. احتمال زمان بقای ۵ ساله برای سرطان گلبول های سفید، ۷۱ درصد و برای سرطان خون (لوسمی) ۵۸ درصد است.

سرطان تخمدان: بیشتر در مرحله سوم یا چهارم تشخیص داده می شود و اغلب عود می کند. میزان بقای ۵ ساله ۴۴ درصد است اما در صورت تشخیص به موقع این میزان به ۹۲ درصد افزایش می یابد.

سرطان پانکراس: این سرطان بدترین آمار را دارد و اغلب بیماران بعد از یک سال از زمان تشخیص جان خود را از دست می دهند و تنها ۶ درصد پس از زمان تشخیص، پنج سال عمر می کنند.

سرطان ریه: سالانه به طور میانگین ۲۲۸ مورد جدید سرطان ریه تشخیص داده می شود و تنها ۱۷ درصد این افراد پس از تشخیص زنده می مانند. در صورت محدود بودن تومور، احتمال بقای ۵ ساله ۵۲ درصد است. در صورتی که ناحیه ای باشد، این احتمال ۲۵ درصد است.

سرطان پوست: اغلب انواع سرطان پوست قابل درمان است. شایع ترین نوع سرطان پوست درگیری سلول های پایه ای است و سالانه میلیون ها نفر به آن مبتلا می شوند، اما باعث مرگ فرد مبتلا نمی شود. حتی ملانوما نیز قابل درمان است.

سرطان مخاط رحم: میزان بقای ۵ ساله برای مبتلایان به سرطان دیواره رحم یا سرطان مخاط رحم، ۸۷ درصد است و در صورت محدود بودن توده ۹۵ درصد است. اگرچه در روش های تشخیصی احتمال خطا وجود دارد اما به علت علایمی که نشان می دهد، میزان بقا بالاست. در زنان یائسه، خون ریزی واژن می تواند علامت اولیه باشد که نیاز به بررسی دارد. با درمان، میزان بقا خیلی زیاد است.

سرطان سینه: مشکل این سرطان این است که در برخی موارد، این امر به سرطان مهاجمی تبدیل می شود و پزشکان نمی توانند از قبل بروز این سرطان را تشخیص دهند. برای سرطان سینه مهاجمی، احتمال بقای ۵ ساله ۸۷ درصد است. برای درمان از هورمون های استروژن و پروژسترون کمک گرفته می شود و اگر بدن به این هورمون ها و داروی هرسپتین واکنش مثبت نشان ندهد، درمان بسیار مشکل خواهد بود.

سرطان پروستات: از ۲۳۹ هزار مبتلا به سرطان پروستات که هر سال شناسایی می شوند تا ۵ سال بعد، ۱۰۰ درصد آن ها زنده اند. مگر این که به قسمت های دور از بدن سرایت کرده باشد که در این صورت احتمال بقای ۵ ساله، تنها ۲۸ درصد است.

سرطان کولون: کولونوسکوپی در تشخیص به موقع این بیماری نقش مهمی دارد. سالانه حدود ۱۰۰هزار مورد جدید سرطان رکتوم و کولون تشخیص داده می شود و احتمال بقای ۵ ساله بیماران تقریبا ۷۰ درصد است. با کولونوسکوپی، جراحان پولیپ های از قبل سرطانی شده را خارج می کنند. با خارج کردن آن، خطر مرگ ۵۰ درصد کاهش پیدا می کند.

گامی برای پیشگیری از سرطان: به ورزش بپردازید، در طول عمر وزن مناسب خود را حفظ کنید، مصرف میوه، سبزیجات و غلات سبوس دار را افزایش دهید. مصرف گوشت های فرآوری شده را محدود کنید. ورزش خطر بروز سرطان هایی مانند کولون، سینه، آندومتر و ... را کاهش می دهد.

منبع: روزنامه خراسان