کمکهای اولیه

افراد مبتلا به سکته قلبی را صاف بر روی زمین بخوابانید و در صورت در دسترس بودن اکسیژن از این وسیله برای خون رسانی قلب وی استفاده نمایید.

احمد حسنتاش‌ جراح قلب و عروق گفت: بسته به درجه سکته قلبی زمان طلایی برای نجات فرد مبتلا به این بیماری فرق می‌کند در بعضی سکته‌های قلبی جریان خون در بدن قطع می‌شود در این صورت سکته قلبی در سطح وسیعی اتفاق افتاده است و جریان خونی در بدن فرد وجود ندارد در این مواقع ثانیه و دقیقه برای نجات فرد تاثیر گذار است.

وی افزود: درصورتیکه در سکته‌های قلبی در سطح وسیعی خون رسانی انجام شود فرد مبتلا به سکته نجات پیدا می‌کند این نوع سکته از موارد‌ی به شمار می‌رود که بیمار به پزشک نمی‌رسد. در این‌گونه سکته‌ها دیده شده که فرد در هنگام خواب یا در خانه فوت می‌کند.

این جراح قلب و عروق ادامه داد: در مواردی‌که افراد غیر پزشک در خصوص اقدامات لازم برای سکته‌های قلبی آموزش دیده بودند افراد مبتلا به سکته‌های وسیع نجات پیدا کردند. حسنتاش‌ با اشاره به سکته‌های قلبی که در آن جریان خون در قلب کاهش پیدا کرده اظهار داشت: در مواردی‌که با کاهش جریان خون در سکته‌های قلبی مواجهیم توان عضله قلب به مقدار زیادی کاهش پیدا نکرده است، احساس ضعف و بی‌حالی در این موارد دیده می‌شود و جریان خون در قلب وجود دارد. اینگونه افراد باید سریع به نزد پزشک برده شوند و زمان طلایی برای این افراد ۳ تا ۴ ساعت است.

وی بیان کرد: در مواردی که‌ رگ قلب هنگام سکته قلبی بسته شود باید رگ قلب را به وسیله اعمالی چون آنژیوگرافی یا بالن زدن باز کرد و ظرف ۳ تا ۴ ساعت باید رگ قلب بیمار را گشود.

این جراح قلب و عروق با اشاره به طریقه محاسبه زمان طلایی در سکته قلبی اظهار داشت: از هنگامی‌که‌ فرد مبتلا به سکته قلبی در حالیکه رگ قلبش گرفته است به اورژانس مراجعه می‌کند تا ۳ تا ۴ ساعت بعد زمان مناسب برای استفاده از بالن به منظور گشودن رگ‌های قلب وی محسوب می‌شود.

حسنتاش‌ عنوان کرد: فرد مبتلا به سکته قلبی صاف بر روی زمین بخوابد و در صورت در دسترس بودن اکسیژن از این وسیله برای خون رسانی به قلب وی استفاده شود، به دلیل آنکه جریان خون در قلب بیمار کاهش پیدا کرده است و از این طریق می‌توان جریان خون را این عضو افزایش داد.وی تصریح کرد: در صورتی‌که فرد مبتلا به سکته قلبی درد در ناحیه قفسه سینه احساس می‌کند مرفین بهترین دارو برای تسکین‌ درد وی است. به دلیل آنکه اضطراب و ترس ناشی از سکته قلبی آدرنالین‌ را در خون بیمار افزایش می‌دهد و افزایش آدرنالین‌ کمکی به بهبود حال وی نخواهد کرد.

دکتر احمد حسنتاش،جراح قلب و عروق
منبع: آرمان

به ناچار در بعضی موارد از سم استفاده می­كنیم. اما باید بدانیم سم مثل هر دارویی باید فقط در حد لزوم و در موقع ضرورت با روش درست به كار رود، و گرنه بسیار خطرناك بوده و همان طور كه حشرات و موش­ها را از بین می‌برد، می­تواند انسان و حیوانات مفید را هم بیمار كرده یا بكشد.

سم چیست؟

سم ماده‌ای است كه دارای منشا گیاهی، حیوانی و شیمیایی بوده و از یك راه خاص و یا راه­های مختلف در مقادیر معینی، باعث اختلال و یا توقف فعل و انفعالات حیاتی به‌طور موقت یا دائم می­شود. سم اگر به مقدار خیلی كم خورده شود و یا بخار و بوی آن تنفس شود، باعث ناراحتی، بیماری و مسمومیت می شود و نهایتا منجر به مرگ می­گردد.

مسموم كیست؟

هر انسان یا حیوانی كه سم از طریق بینی، دهان یا پوست وارد بدن او شده و موجب ناراحتی و بیماری یا مرگ وی گردد مسموم شده است.

علائم مسمومیت:

بستگی به نوع سم و مقدار آن و مدتی كه از مصرف آن سم گذشته باشد دارد اما به طور كلی می­توانیم بگوییم: سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ، دل درد، دل پیچه، عرق كردن، رنگ پریدگی و خواب آلودگی معمولاً در شخص مسموم دیده می­شود.

روش­های نگهداری سموم در منزل

1- هیچ وقت سم را در آشپزخانه و یا اتاقی كه در آن زندگی می‌كنید قرار ندهید.

2- سم را باید در قوطی و ظرف خودش نگه‌داری كرد و هرگز نباید آنرا داخل ظرف و یا شیشه دیگر ریخت چون ممكن است اشتباهاً از آن استفاده شود.

3- بعد از هر بار استفاده حتماً باید در قوطی سم را محكم بست.

4- هر نوع سم را باید در محلی دور از دسترس افراد و بچه‌ها قرار داد.

چه كسانی می‌توانند با سم كار كنند؟

- كسی كه سم را مصرف می‌كند باید بداند سم چیست‌ و چه خطراتی دارد و چگونه باید آن را به كار برد تا خطری برای خود و اطرافیان نداشته باشد.

-  كسی كه با سم سر و كار دارد باید سالم و قوی بنیه باشد زنان و مردان پیر و بچه‌ها قبل از 18 سالگی نباید به هیچ‌وجه سم‌پاشی كنند.

-  كسانی كه عوارض قلبی، كلیوی و كبدی داشته باشند نباید سم‌پاشی كنند.

-  زنان حامله به هیچ وجه نباید با سم سر و كار داشته باشند.

چگونه سم را مصرف كنیم؟

- برای استفاده از سم باید لباس، عینك،‌ كلاه و ماسك داشته باشیم.

- سم فقط باید در جایی كه لازم است به كار رود.

- از سم باید فقط به مقداری كه لازم است استفاده كنیم نه بیشتر.

- نوع سم‌پاشی باید متناسب با سم، مقدار آن و محل سم‌پاشی باشد.

- لازم است در ابتدا با ریختن آب در مخزن، سم‌پاش را آزمایش كنیم تا چكه نكند و هنگام كار به مقدار كافی محلول از آن خارج شود.

چگونه از قوطی اسپری حشره‌كش استفاده كنیم؟

وقتی می‌خواهید داخل اتاق را اسپری كنید:

1- همه باید از اتاق خارج شوند.

2- پنجره‌ها و درها را ببندید.

3- روی ظرف غذاخوری و وسایل بچه‌ها را با نایلون بپوشانید یا در صورت امكان ظروف را از محیط خارج كنید.

4- موقع اسپری حشره‌كش، قوطی اسپری را طوری به دست بگیرید كه از خودتان فاصله داشته باشد.

5- بعد از اسپری كردن فوراً از اتاق خارج شوید و در را ببندید و دست­هایتان را بشویید.

6- بعد از گذشتن حدود نیم ساعت درب­ها را باز كنید و هوای اطاق را تهویه نمایید. بعد از گذشتن نیم تا یك ساعت از تهویه، اطاق­ها می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند.

در چه شرایطی باید سم را مصرف كنیم؟

- فرد سم‌پاش باید لباسی بپوشد كه كاملاً بدن او را بپوشاند و كلاهی كه موهای او را حفظ كند.

- فرد سم‌پاش باید از عینك مخصوص كه كناره‌های آن بسته است و چشم را كاملاً محافظت می‌كند استفاده كند.

- باید موقع كار با سم حتماً‌ از ماسك استفاده كنیم یا با پارچه تمیزی روی بینی و دهان خود را بپوشانیم.

- موقع سم‌پاشی و تهیه سم حتماً باید دستكش لاستیكی بدست كرد. اگر دستكش سوراخی داشته باشد، سم، پوست دست را آلوده می‌كند.

- در روزهایی كه باد شدید می‌وزد نباید باغ و مزرعه را سم‌پاشی كرد و اگر باد كم است موقع سم‌پاشی باید پشت به باد بایستیم تا قطرات سم به ما نپاشد.

چه كارهایی برای فرد مسموم باید انجام دهیم؟

- از اطرافیان و خود مسموم بپرسید كه با چه ماده‌ای تماس داشته و یا آن را خورده است.

- قوطی سم را بگیرید و برچسب آن را بخوانید.

- فوراً‌ كمك­های اولیه را شروع كنید.

كمك­های اولیه در مورد فرد مسموم

- فوراً‌ مسموم را از محل سمپاشی خارج كنید و در هوای آزاد نگه دارید.

- اگر لباس او آلوده به سم است بلافاصله آنها را بیرون بیاورید.

- محل­هایی از بدن را كه به سم آلوده شده با آب و صابون شستشو كنید سپس او را خشك كرده و بپوشانید.

- بیمار را در حالت استراحت و گرم نگه دارید.

- اگر سم، داخل چشم‌ها پاشیده شد فوراً چشم را زیر شیر آب بگیرید و شستشو دهید(15 دقیقه).

- اگر سم به تازگی خورده شده باشد باید مسموم را وادار به استفراغ كنید.

- اگر علائم سوختگی ناشی از سموم در لب و دهان مشاهده شد او را وادار به استفراغ نكنید فقط كمی آب به فرد مسموم بخورانید تا سم رقیق شود.

- باید راه­های تنفسی یعنی دهان و گلو و بینی را تمیز كرده و باز نگه دارید.

- فوراً‌ مسموم را به مركز بهداشتی‌درمانی ارجاع دهید. ‌

مجله پزشکی مادر

شايد گزيدگي‌هاي جانوران در زندگي روزمره مشكل زيادي ايجاد نكند و قابل اهميت نباشد، اما در طول سفر مي‌تواند به بحراني جدي تبديل شود. علت آن نيز همراه نداشتن ابزارهاي درماني چون انواع كرم‌ها و قرص‌ها، آشنايي نداشتن با مراكز بهداشتي و درماني مقصد سفر، ناآشنايي با اقليم منطقه و از همه مهم‌تر كم‌بودن اوقات فراغت است.

هيچ كس دوست ندارد زمان محدودي را كه براي سفر در نظر گرفته، به دليل گزيدگي و مشكلات پيراموني‌اش از دست بدهد. پس بهتر است در طول سفر به مناطق مختلف مراقب انواع گزيدگي‌ها باشيد. توجه داشته باشيد كه در موارد گزيدگي‌ها حتما پس از انجام اقداماتي كه بيان مي‌شود به سرعت فرد را به اولين مركز درماني انتقال دهيد.

عقرب گزيدگي
با گرم شدن هوا موارد عقرب گزيدگي افزايش مي‌يابد. عقرب‌هاي خشك‌زي در مناطق خشك كوهستاني و صحرايي در زير سنگ‌ها، كلوخ‌ها يا حفره‌هاي كوچك زندگي مي‌كنند. سم تعدادي از عقرب‌ها از نظر پزشكي خطرناك است و باعث علائم و عوارض متنوعي در فرد آسيب‌ديده مي‌شود كه گاهي موجب مرگ افراد، بويژه كودكان كمتر از شش سال مي‌شود. با توجه به اينكه در بعضي موارد تاخير در تشخيص و درمان مناسب ممكن است باعث بروز عوارض خطرناكي در فرد شود، در ابتدا مهم است كه تشخيص عقرب‌گزيدگي درست باشد.

به طور عمده عقرب‌ها روزها مخفي مي‌شوند و شب‌ها به فعاليت مي‌پردازند. گاهي عقرب‌ها به طور اتفاقي وارد لباس‌ها و يا كفش‌ها شده و فرد را مي‌گزند. لذا توصيه مي‌شود كه قبل از خواب، رختخواب‌ها و ملزوماتش را بررسي كنيد.

زنبور گزيدگي
گزيدگي زنبورهاي زرد، سرخ و عسل معمولا دردناك است، ولي خطرناك نيست. خطرناك‌ترين و عمده‌ترين عامل آلرژي، نيش زنبورهاي وحشي است. علائم گزش زنبور بستگي به ميزان سم، حساسيت بدن به زهر و تا حدي محل گزيدگي دارد و مي‌تواند به صورت يك واكنش عادي و معمولي، مسموميت، حساسيت‌هاي عمومي وسيع و حتي در موارد نادر به شكل واكنش‌هاي شديد رواني باشد. در بيشتر موارد، نيش زدن زنبور باعث ورم و درد در محل، به‌دليل يك واكنش سمي غيرحساسيتي به زهر زنبور مي‌شود.

واكنش‌هاي حساسيتي به نيش زنبور ممكن است خفيف و با درد و قرمزي موضعي پوست همراه باشد. در عين حال ممكن است واكنشي عمومي‌تر به همراه ورم، كهير و قرمزي باشد. واكنش آلرژي نسبت به سم زنبور در طول ده دقيقه پس از گزيده شدن به وجود مي‌آيد. واكنش‌هاي شديد حساسيتي تهديدكننده حيات در افراد داراي آلرژي شديد، در افراد مسن، افراد مبتلا به بيماري‌هاي قلبي و عروقي و در موارد گزش‌هاي متعدد ممكن است رخ دهد. در موارد واكنش‌هاي خفيف به سم زنبور فقط مصرف قرص‌هاي آنتي هيستامين كافي است، در حالي كه در موارد واكنش‌هاي شديدتر يا شوك حساسيتي (آنافيلاكسي) ممكن است براي احياي بيمار به تزريق آدرنالين، آنتي هيستامين، كورتون و تزريق سرم توسط پزشك نياز باشد. همه افرادي كه به نيش زنبور آلرژي دارند، بايد دستبندهاي هشدار پزشكي (كه وجود حساسيت روي آن ثبت شده است) و نيز يك سرنگ خودكار تزريق آدرنالين همراه داشته باشند. اقدامات اوليه در گزش‌هاي معمولي زنبور عبارتند از: محل زنبور گزيدگي را با آب و صابون بشوييد. در مورد نيش زنبور عسل، برداشتن سريع نيش از روي زخم، براي جلوگيري از ورود بيشتر سم به زخم ضروري است. روي محل زنبورگزيدگي، كمپرس سرد يا كيسه محتوي يخ قرار دهيد و به طور پي در پي هر 15 دقيقه يكبار كيسه يخ را از روي پوست‌برداريد. از قراردادن مستقيم يخ روي پوست خودداري نماييد و از گرم كردن محل گزش بپرهيزيد. اگر فرد زنبورگزيده مشكل تنفسي داشت و يا ورم شديد و سريع در محل گزش بروز كرد، بايد به پزشك مراجعه نماييد.

مار گزيدگي
مارگزيدگي به عنوان يكي از فوريت‌هاي پزشكي محسوب مي‌شود. اقدامات فوري كه در مار گزيدگي بايد انجام دهيد عبارتند از: بيمار را آرام كنيد و از حركات بيش از حد او جلوگيري كنيد ومحل گزيدگي را تميز نماييد. عضو گزيده شده توسط مار را بايد بي حركت و هم سطح يا كمي پايين‌تر از سطح قلب نگه داشت. بستن يك نوار محكم و پهن به اندازه 3 تا 4 انگشت بالاتر از محل گزيدگي مار بويژه اگر محل گزيدگي در دست‌ها يا پاها باشد. بستن نوار نبايد آنقدر سفت باشد كه جريان خون اندام را مختل كند. اگر ورم باعث سفت شدن نوار شد، آن را باز كنيد و از محلي بالاتر ببنديد. هر 10 تا 15 دقيقه يكبار، به مدت يك دقيقه نوار را باز كرده و دوباره ببنديد. اين كار بايد تا زمان آماده شدن پادزهر ادامه يابد.

در مارگزيدگي بايد از سرد كردن عضو با آب سرد يا يخ خودداري كرد، چون باعث كاهش جريان خون و از بين رفتن بافت مي‌شود. هرچه سريع‌تر فرد مارگزيده را به بيمارستان منتقل كنيد و زمان را با تلاش براي كشتن و يا گرفتن مار از دست ندهيد. اگر طي 5 تا 7 سال اخير فرد مارگزيده، واكسن كزاز تزريق نكرده است، به پزشك اطلاع دهيد. جهت خنثي نمودن سم مارها از پادزهر يا ضد سم استفاده مي‌شود. پادزهر بايد در موارد واكنش‌هاي شديد مانند شوك، اختلالات انعقاد خون، نارسايي تنفسي و جهت جلوگيري از مرگ مورد استفاده قرار بگيرد. پادزهر زماني بيشترين اثر را دارد كه طي 12 ساعت اول پس از مارگزيدگي تزريق شود.

سم حشره دراكولا
حشره دراكولا نه نيش مي‌زند و نه گاز مي‌گيرد، بلكه تركيبات سمي ترشح مي‌كند كه باعث ايجاد زخم‌هاي پوستي و چشمي مي‌شود. سم حشره دراكولا باعث ايجاد صدمات بافتي، زخم و تاول مي‌شود. علائم به صورت قرمز شدن موضعي، جوش‌هاي كوچك همراه با خارش و در انتها پوسته پوسته شدن پوست مي‌باشد. له شدن حشره دراكولا روي پوست يا خاراندن پوست سبب انتشار سم و تشديد زخم‌هاي روي پوست خواهد شد.

درمان قطعي براي سم حشره دراكولا وجود ندارد و عارضه بعد از مدتي خودبخود خوب مي‌شود. براي كاهش عارضه پوستي سم حشره دراكولا، مي‌توان در ساعات ابتدايي، با آب و صابون معمولي محل عارضه را شستشو داد. استفاده از الكل سفيد روي موضع آلوده به سم حشره دراكولا مي‌تواند در كاهش علائم موثر باشد.

گزيدگي آبزيان
شنا كردن در فصل بهار و حتي اواخر اسفند، ممكن است خطر گزيدگي آبزيان را افزايش دهد، چرا كه جفتگيري و تخم‌ريزي بسياري از آبزيان در اين هنگام صورت مي‌گيرد. اختاپوس‌، توتياي دريايي، مرجان‌، ستاره دريايي، شقايق دريايي، ماهيان سمي و بسياري گونه‌هاي ديگر هستند كه مي‌توانند براي گردشگران مشكلات بسياري فراهم آورند. اما يكي از شايع‌ترين گزيدگي‌ها كه در خليج‌فارس و جزاير آن گزارش مي‌شود، گزيدگي فرد به واسطه عروس‌ دريايي است. اگر با بدن برهنه وارد آب شده باشيد، به‌راحتي از سوي اين جانور گزيده مي‌شويد.

در ظرف چند دقيقه، در محل گزش عروس دريايي، تورم، سرخي، التهاب و سوزش بسيار شديد احساس مي‌شود كه بتدريج به سردرد، درد عضلاني، تهوع، استفراغ، تشنج، تب و مشكلات قلبي ريوي و بلعي منتهي خواهد شد. اگر در منطقه‌ زيست عروس‌ دريايي غواصي يا شنا مي‌كنيد، حتما يك شيشه سركه سفيد در كيف كمك‌هاي ‌اوليه‌ خود داشته باشيد تا هنگام گزيدگي محل مورد صدمه را با سركه بشوييد. توجه داشته باشيد كه هرگز محل صدمه ديده را با آب شيرين شست‌وشو ندهيد، چرا كه سبب پخش سم به داخل بافت پوستي بدن مي‌شود.

منبع: سلامت نیوز

اگر در جامعه شما فاجعه ای به وقوع بپیوندد ، ممکن است برای مدتی به غذا ، آب یا برق دسترسی نداشته باشید. با کمی وقت گذاشتن می توانید آب ، مواد غذایی ، توشه و وسایل ضروری را برای کل خانواده خود فراهم کنید.

با اینکه احتمال آن نمی رود  که یک موقعیت اضطراری،  موادغذایی را به مدت 2 هفته از دسترس شما خارج کند ، ولی بنا برتوصیه کارشناسان ، به همین مدت توشه لازم را  ذخیره کنید.

شاید هم لازم نباشد که برای تامین توشه ضروری چیزی بخرید. می توانید از غذای کنسروی ، مخلوط های خشک، و دیگر موادی  که در قفسه های آشپز خانه پیدا می شوند، استفاده کنید.

داشتن میزان زیادی آب آشامیدنی اولویت اصلی در هر وضعیت اضطراری است. یک  فرد در روز، حداقل به دو لیتر آب نیاز دارد. همچنین برای پخت و پز و بهداشت نیز نیاز به آب خواهید داشت. پس برای هر کس در یک روز ،  دستکم چهار لیتر آب  باید  ذخیره کنید؛ و  برای یک دوره 14 روزه ، جمعا 56 لیتر آب ، در توشه یک نفر باید ذخیره کرد.

مواد غذایی لازم را حداقل برای 3 روز ،ذخیره کنید، همچنین بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند که ذخیره 2 هفته‌ای آب را، برای هر فرد از خانواده فراهم کنید. اگر امکان ذخیره این مقدار را ندارید هر قدر که می توانید ذخیره کنید. می توانید میزان نیاز بدن به آب  را با پایین نگهداشتن دمای محیط و کاهش فعالیت بدن، کمتر کنید.

همچنین شما باید حیواناتی که از آنها استفاده می کنید را نیز بحساب بیاورید.

اقلام زیر را برای تهیه  توشه سه روزه ، جهت استفاده در خانه ، دفتر کار ، یا در خودروی خود ، جمع آوری کنید:

آب- 12 لیتر برای هر نفر که از توشه استفاده خواهد کرد و 16 لیتر اضافه برای هر فرد یا حیوان خانگی در صورتی که در خانه خود محبوس شده باشید.

غذا- به میزان مصرف 3 روز در توشه و مصرف 4 روز اضافه برای هر فرد در خانه. نیز می توانید به میزان مصرف 2 هفته توشه ذخیره کنید.

اقلام مورد نیاز نوزادان  عبارتند از   پوشک، بطری شیر، پستانک، شیر خشک و دارو هایی که نیاز به یخچال ندارد.

اقلام مورد نیاز برای سالمندان عیارتند از، افراد معلول یا هر شخصی با حساسیت جدی – شامل غذاهای خاص، دندان مصنوعی، عینک اضافی، باطری سمعک، داروهای لازم، اسپری تنفسی و دیگر تجهیزات اساسی.

وسایل آشپزخانه،-کنسرو باز کن دستی،  وسایل غذا خوری یا فنجانها ، بشقاب ها و ظروف یک بار مصرف، چاقوی معمولی،  شکر و نمک، فویل آلومینیومی و پلاستیک بسته بندی، کیسه های پلاستیکی با درب های بسته شونده.

رادیو یا تلوزیون  پرتابل که با باطری کار می کند و باطریهای نوی یدکی ، چند عدد چراغ قوه با باطری اضافی.

جعبه کمک های اولیه

یک دست لباس کامل به همراه کفش برای هر نفر—شامل کفش یا چکمه محکم، بارانی و دیگر اقلامی که مناسب فصل باشد، مانند کلاه و دستکش، زیر پوش گرم، عینک آفتابی ، ماسک ضد گرد وغبار.

پتو یا کیسه خواب برای هر نفر

اقلام بهداشتی و سلامتی – شامپو، خوشبو کننده، خمیر دندان، مسواک، شانه و برس، مرطوب کننده لب، ضد آفتاب، لنزهای تماسی و لوازم آن و دارو های دیگر که مرتب مصرف می شوند، کاغذ توالت، صابون، ضدعفونی کننده دست، شوینده های مایع، موارد مورد نیاز بانوان، کیسه های زباله پلاستیکی ( با دوام بالا ) و گیره هایی ( جهت بهداشت شخصی)، سطلی با اندازه متوسط با دربی محکم ، گند زدا، مایع سفید کننده کلرین خانگی.

دیگر اقلام اساسی- کاغذ مداد، سوزن،نخ و طناب، آتش خاموش کن کوچک از نوع A-B-C ، قطره چکان، سوت، کتاب راهنمای آمادگی برای وضعیت اضطراری.

سرگرمی- شامل بازی ها و کتا بها، عروسک ها و حیوانات پارچه ای مورد علاقه کودکان

نقشه محل که در آن جاهایی که می توانید بروید و تلفن آنها مشخص باشد.

یک سری اضافی کلید و کارت شناسایی- شامل سوئیچ خودرو وکلید اموالی که متعلق به شماست و همچنین کپی گواهینامه رانندگی، پاسپورت و مدارک شناسایی ، پول، سکه و کپی کارتهای اعتباری ،کپی نسخه های پزشکی ،کبریت در ظروف ضد آّب ، چادری کوچک، قطب نما و بیل و بیلچه

این اقلام را در جعبه هایی که حمل آن آسان باشد جمع کنید، روی جعبه ها را به وضوح بنویسید و آنهارا در جایی که دسترسی به آنها آسان باشد بگذارید. کیف های پشمی، کوله پشتی، و جعبه های دور ریختنی پوشش دار برای نگهداری مناسب هستند. در هر صورتی که در خانه باشید یا در حال ترک محل باشید ، در وضعیت اضطراری،  شاید نیاز به دسترسی سریع به بسته وسایل ضروری خود  داشته باشید. بعد از وقوع حادثه،  داشتن تجهیزات مناسب می تواند به شما تحمل و بردباری لازم را در هنگام حبس شدن در خانه یا ترک آنجا را بدهد.

مطمئن شوید که نیاز های تمام افراد با استفاده از وسایل بسته ، کاملا برطرف می شود که شامل نوزادان، سالمندان و حیوانات خانگی هستند. خوب است که هنگام جمع آوری و تدارک بسته، از افرادی که آن را استفاده خواهند کرد نیز کمک بگیرید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، شهاب سخا
منبع: medhelp.org

یکی از شایع ترین شکستگی ها در صورت، شکستگی بینی است، به دلیل اینکه بینی جزء جلوئی ترین قسمت از اجزاء صورت بوده و دارای استخوانهای نازکی است، این مشکل بیشتر شایع است و این مسئله باعث بدقیافه شدن شکل ظاهری افراد می شود.

به گزارش خبرنگار مجله پزشکی مادر: جهت پیشگیری از شکستگی بینی تنها باید از وارد شدن ضربه به بینی خودداری کنید و هنگام بروز این مشکل گذاشتن‌ كیسه‌ یخ‌ برروی‌ بینی‌ بلافاصله‌ پس‌ از ضربه‌ برای‌ به‌ حداقل‌ رساندن‌ تورم‌ بینی‌ و جلوگیری از کبودی مفید است. در صورتی‌ كه‌ خونریزی‌ بینی‌ شدید بوده‌ یا متوقف‌ نشود ‌ برای‌ درمان‌ طبی‌ اقدام فوری‌ توصیه‌ می‌گردد.

شكستگی‌های‌ مختصر بدون‌ تغییر شكل‌ بینی‌ معمولاً در عرض‌ چهار هفته‌ التیام‌ می‌یابند. شكستگی‌های‌ عمده‌ با جراحی‌ قابل‌ ترمیم‌ است‌. اگر بینی شكسته باشد ولی جابجایی و تغییر شكل نداشته باشد ، ممكن است به هیچ درمانی نیاز نباشد ، اما اگر جابجایی و تغییر شكل داشته باشد ، درمان جا اندازی و گچ گیری لازم خواهد بود. این عمل ممكن است با بی حسی موضعی در مطب یا تحت بیهوشی در اتاق عمل انجام شود. در صورت‌ نیاز به‌ جراحی‌، این‌ عمل‌ یا باید در طی‌ دو هفته‌ اول‌ پس‌ از شكستگی‌ انجام‌ گیرد یا در صورت‌ گذشت‌ بیش‌ از دو هفته‌ از زمان‌ شكستگی‌، جراحی‌ باید تا شش‌ ماه‌ بعد به‌ تعویق‌ افتد.

تشخیص شکستگی بینی بدلیل آنکه پس از آسیب، تورم ایجاد می شود و تغییر شکل های جزئی را می پوشاند، مشکل است اما پس از کاهش تورم، حدود 2 ـ 3 روز پس از آسیب  تشخیص راحت تر است. البته باید توجه داشته باشید،  در هر گونه شكستگی كه منجر به تغییر فرم بینی شده یا اختلال‌ در تنفس‌ از راه‌ بینی‌ ایجاد گردد، جراحی‌ لازم‌ خواهد بود.حد اكثر تا دو هفته باید اصلاح گردد و در صورت تاخیر ، نوع عمل جراحی و زمان آن تفاوت خواهد كرد.

از شایع ترین علایم‌ شکستگی بینی می توان به درد بینی، تورم داخلی و خارجی،‌ خونریزی‌ بینی‌ تغییر رنگ‌ بینی‌، کبودی اطراف بینی و چشم، عدم‌ توانایی‌ در نفس‌ كشیدن‌ از بینی‌، بدشكلی‌ و تغییر ظاهر اشاره کرد.

شكستگی بینی تنها با بی حسی موضعی جا انداخته می شود. پزشك در این روش هیچ گونه برش وسیعی روی بینی ایجاد نمی كند بلكه تنها پس از بی حسی موضعی با ابزار خاصی، استخوان های جابه جا شده و شكسته را به جای اولیه خود می فرستد. این كار به این منظور انجام می شود كه بیمار راحت تر تنفس بكند و وضعیت چهره او هم تا حدودی اصلاح شود.

شکستگی بینی خود به خود جوش خواهد خورد اما عوارضی‌ را به همراه خواهد داشت؛ عفونت‌ بینی‌ و سینوس‌ها، اختلال‌ دایمی‌ و‌ انحراف‌ تیغه‌ بینی‌ از شایع ترین عوارض هستند، بنابراین در صورت شکستگی به پزشک متخصص مراجعه کنید.

توجه داشته باشید همزمان با عمل جراحی شکستگی بینی نمی توانید عمل جراحی زیبایی را انجام دهید.

بدن شما برای ترمیم شکستگی نیاز به کربوهیدرات، پروتئین، چربی، ویتامین، مواد معدنی و آب دارد. موادی مثل شکر، نمک، الکل، کافئین و گوشت قرمز، روغن جامد، شیر پرچرب، می تواند موجب ضعیف شدن استخوان و کند شدن روند ترمیم شکستگی استخوان شوند. آبگوشت قلم گاو یا پای مرغ ، برای بهبود شكستگی مناسب است.

گروه خبرنگاران مجله پزشکی مادر، سپیده شریفی

خاطره ای از سال اول دستیاری: خانم 50 ساله ای به علت احساس گیجی و منگی به اورژانس بیمارستان رسول اکرم  (ص) منتقل میشود. بیمار اظهار میدارد در حین رانندگی احساس خواب آلودگی و گیجی کرده است ولی هم اکنون شرایط بهتری دارد. همراهان متعدد بیمار بسیار بی قرار و نگرانند. در شرح حال تکمیلی نکته قابل توجهی بجز شکایت بیمار از سردرد مختصر بدست نمی آید. در معاینات انجام شده نیز نکته غیر طبیعی بدست نمی آید. بخش اورژانس بسیار شلوغ است و تعداد زیادی تخت اکسترا وجود دارد. چندین بیمار بد حال نیز به صورت همزمان به اورژانس مراجعه کرده اند که توسط کادر درمان تحت مراقبت هستند. با توجه به نداشتن تشخیص مشخص تصمیم به تحت نظر گرفتن بیمار و انجام آزمایشات خون و نوار قلب گرفته می شود. نتیجه بررسی ها طبیعی است. بعد از چند ساعت تصمیم به ترخیص بیمار گرفته میشود. درست در زمان ترخیص و در هنگام ارائه توضیحات هنگام ترخیص به وی و همراهانش، بیمار یک نوبت استفراغ میکند. دستور ترخیص متوقف و از بیمار سی تی اسکن مغزی به عمل می آید. نتیجه سی تی اسکن: توده های متعدد مغزی منطبق بر متاستاز مغزی، در شرح حال تکمیلی مشخص میشود که بیمار سال گذشته توده پستانی داشته است ولی حاضر به بررسی و انجام اقدامات بیشتر درمانی نبوده است.

اورژانس چیست؟
طبق تعریف لغت نامه ای اورژانس مشتمل است بر اتفاقات پیش بینی نشده و عواقب حاصل از آن که نیاز به مداخله یا کمک فوری داشته باشد. به همین ترتیب تعریفی که ما از اورژانس های پزشکی داریم در واقع با برداشت بیمار یا همراهان وی که او را به بیمارستان آورده اند تعریف میشود، به زبان ساده تر اگر بیمار یا همراهان وی فکر میکنند که مشکل اورژانس پزشکی دارند بنابراین بیمار اورژانس هستند!

اصول طبابت در اورژانس:
این اصول مشتمل هستند بر:

1- آیا یک واقعه تهدید کننده حیات باعث شکایات بیمار شده است؟
این اولین سوالی است که همیشه یک پزشک اورژانس باید از خود بپرسد. طبابت در اورژانس در واقع یک طبابت مبتنی بر شکایات بیمار است و نه طبابت مبتنی بر شناخت و تشخیص بیماریها. پزشکی اورژانس بر پیش بینی یا یافتن پروسه های تهدید کننده حیات تاکید دارد تا تشخیص خود بیماری. بنابراین به زبان ساده هدف، پیشگیری از وقوع یا تشدید اتفاقات ناگوار بعدی برای بیمار است.

2- چه اقداماتی برای پایدار کردن بیمار باید انجام داد؟
پایدار کردن بیمار مشتمل بر مداخلات مستقیم بر پروسه تهدید کننده حیات یا اقداماتی است که در جهت پیشگیری از بروز مسایل تهدید کننده حیات انجام میشود. مثلاً در بیماری که با درد قفسه سینه مراجعه کرده انجام فوری مانیتورینگ قلبی و برقراری رگ محیطی نشان میدهد که پزشک اورژانس از مسایل تهدید کننده حیات یعنی بروز دیس ریتمی و شوک مطلع است و سعی در پیشگیری آنها دارد و اولویت اول وی تشخیص علت بیماری نیست.

3- بعد از مشکل تهدید کننده حیات، چه مشکلات جدی دیگری خطرناک تلقی میشوند ؟
نگاه پزشک اورژانس به شکایت بیمار در نظر گرفتن مجموعه ای از خطرناک ترین بیماریها برای وی و رد کردن آنهاست. این نوع از فکر کردن یعنی فکر کردن در مورد بدترین چیزها، برعکس نوع نگاه سایر پزشکان است که معمولاً به محتمل ترین یا شایع ترین تشخیص ها فکر میکنند. در پزشکی اورژانس همیشه بدترین چیزها در ابتدا در نظر گرفته میشود و سپس بعد از رد کردن آنها علل یا تشخیص های خوش خیم تر مطرح می شوند.

4- آیا همیشه بیش از یک پاتولوژی وجود دارد ؟
پزشک اورژانس باید نوع نگاه باز و جستجو گر برای یافتن سایر مشکلات داشته باشد. همیشه از خود بپرسد که آیا همه مشکل همین است؟ زمان برای بررسی بیمار همیشه کوتاه است و پزشک اورژانس باید با تمایل به این که احتمالات تشخیص های خود را به سرعت محدود نماید مبارزه کند. به عنوان مثال بیمار سرطانی با سابقه شیمی درمانی اخیر که با تب مختصر و افت فشار خون مراجعه میکند، اولین علت محتمل برای این مساله شوک سپتیک است در صورتی که پزشک اورژانس باید سایر علل مانند تامپوناد قلبی، سکته قلبی و مصرف بیش از حد مواد را نیز برای وی در نظر داشته باشد.

5- آیا تریال های تشخیصی و درمانی در اورژانس کمکی میکنند؟  
یکی از ابزار های ارزشمند در دست پزشکان اورژانس تریال های تشخیصی درمانی است. این اقدامات گاهی به تشخیص قطعی یا به محدود کردن احتمالات خطرناک برای بیمار منجر میشود. در بیمار با کاهش سطح هوشیاری، تزریق قند و نالوکسان مثال بارزی از اینگونه اقدامات تشخیصی درمانی است. ادغام تشخیص و درمان خصوصاً در مواردی که محدودیت زمانی وجود دارد یک اصل است.

6- آیا تشخیص قطعی امکان پذیر یا حتی ضروری است؟
یکی از وجوه سخت پزشکی اورژانس این است که پزشک با این مساله که در مورد بیمارانش به تشخیص نهایی نرسد ولی یک تصمیم جدی و قطعی بگیرد کنار بیاید. در واقع این مساله یه نوعی همان پایدار کردن بیمار است که مهم ترین وظیفه یک پزشک اورژانس است. دانستن این که چه زمانی پروسه بررسی  و درمان را نیز متوقف کند به همان اندازه اهمیت دارد

7- آیا بستری بیمار ضرورت دارد؟ اگر دارد کجا؟
آخرین تصمیم پزشک اورژانس این است که آیا بیمارش نیاز به بستری در بیمارستان دارد یا این که میتوان وی را ترخیص و سایر مشکلات را به صورت سرپایی پیگیری نمود. همیشه باید تعادلی بین مشکل پر بودن تخت های بیمارستانی با اولویت های سلامت بیماران برقرار نمود. طبقه بندی کردن بیماران بر اساس ریسک موجود یک مفهوم اساسی در پزشکی اورژانس است.

8- اگر بیماری قرار است ترخیص شود، آیا اقدامات انجام شده کافی بوده است؟
سخت ترین بیماران برای پزشکان اورژانس آن دسته از بیماران هستند که قرار است از بخش اورژانس مستقیماً ترخیص شود، خصوصاً آن دسته که بدون تشخیص قطعی و مشخصی مرخص میشوند. متاسفانه بسیاری از اطلاعات لازم برای تشخیص نهایی در محدود زمانی بستری بیمار در بخش اورژانس فراهم نیست، لذا هم بیمار و هم پزشک باید بدانند که برای اطمینان از مراقبت ایده­آل باید این مسایل به خوبی برنامه ریزی شوند: (1)توجه به علل پایه ای ایجاد کننده مشکل (2) نوع اقدامات تشخیصی یا درمانی صورت گرفته (3) پیگیری وشرایطی که بیمار متوجه شود چه زمانی نیاز به بررسی بیشتر یا مراجعه مجدد دارد.

ویژگی های بخش اورژانس:

بخش اورژانس ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد:

تریاژ : محلی است برای اولویت بندی بیماران بر اساس مسایلی چون شدت و وخامت بیماری، میزان امکانات مورد نیاز و غیره.

اتاق احیا: محلی است برای پایدار سازی آن گروه از بیماران که با شرایط تهدید کننده حیات به اورژانس مراجعه میکنند.

بخش های حاد و تحت حاد: سایر بیماران بر اساس شرایط به بخش های حاد و تحت حاد تریاژ میشوند.

فاست تراک: گروهی از بیماران که برای تشخیص و درمان نیازی به اقدامات تشخیصی گسترده یا تحت نظر قرار گرفته شدن ندارد در این مکان ویزیت و سپس ترخیص میشوند.

بخش های اطفال، بیماران روانی و ... : بر اساس امکانات موجود در بیمارستان و همین طور طیف مراجعین به آن بخش لازم است که در نظر گرفته شود.

دکتر علی لباف

استادیار گروه آموزشی طب اورژانس

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی تهران، بیمارستان امام خمینی (ره)

 همه چيز در يك آن اتفاق مي‌افتد و در اين حال، زمان ارزش فراواني پيدا مي‌كند. براي همه ما اين اتفاق پيش آمده كه در حين خوردن خوراكي، جسمي خارجي راه تنفسي‌مان را بند آورده و حالت خفگي به ما دست داده است. مغز انسان در صورت نرسيدن اكسيژن، در فاصله 6-4 دقيقه دچار مرگ مي‌شود.
متأسفانه سالانه هزاران نفر به اين شكل زندگي خود را از دست مي دهند. دو سوم از اين افراد را كودكاني تشكيل مي‌دهند كه اغلب آنها سن زير سه سال دارند، در عين حال اين خطر همه را تهديد مي‌نمايد. حركت تكنيكي و ساده هايمليخ شما را قادر مي‌سازد تا در حد امكان، اشخاص را از خطر خفگي نجات دهيد. با يادگيري اين روش، حتي مي‌توانيد خود را نيز از خطر خفگي برهانيد. فرد در حال خفگي نه مي تواند صحبت كند و نه توانائي تنفس دارد، لذا به كمك شما سخت نيازمند است.

هيچگاه به پشت شخص در حال خفگي نزنيد، چرا كه ممكن است كار مشكل‌تر شود (مگر آنكه نيم تنه بالائي شخص رو به پائين باشد). خنديدن و يا حرف زدن در حين جويدن غذا و بلعيدن آن ممكن است باعث ايجاد حالت خفگي گردد. به هنگامي كه حالت خفگي دست مي‌دهد، هرگز محلي را كه ديگران در آن هستند ترك نكنيد و همانند شكل زير، با اشاره وضعيت خود را به آنان بفهمانيد.

تأثير اين تكنيك به اين دليل است كه در حالت قطع تنفس بيمار، هنوز مقدار قابل توجهي هوا داخل شش ها باقي است و با فشردن سريع دستها بر روي شكم مصدوم (بين قفسه سينه و ناف)، ششها فشرده مي شوند و هواي موجود در آنها به سمت ناي حركت مي‌كند و جسم خارجي را به سمت بيرون حلق مي‌راند. خفگي در كودكان اغلب به دليل بلعيدن جسم خارجي رخ مي‌دهد. در مورد به كارگيري اين تكنيك براي كودكان با احتياط كامل عمل كنيد.

نشانه‌هاي شخص در حال خفگي
1.    ناتواني در تنفس و صحبت كردن
2.    ناتواني در سرفه كردن
3.    تغيير رنگ صورت به كبودي
4.    از دست دادن هوشياري

مراقبت از كودكان
از آنجا كه كودكان تمايل دارند اشياء را به دهان بگذارند و ببلعند، پيش‌بيني‌هاي زير را در مورد آنها رعايت كنيد:
1- هرگز اسباب بازي‌هاي كوچك را كه ابعادشان 4×2 سانتيمتر و يا كوچكتر است، دراختيار كودكان قرار ندهيد. به همين شكل مراقب قطعات كوچك جداشدني اسباب بازي‌ها نيز باشيد.
2- قرص هاي داروئي را پس از حل كردن در آب به كودكان بدهيد.
3- اين اشياء را از دسترس كودكان دور نگه داريد: سكه، دكمه، بادكنك باد نشده،نخود، لوبيا، دانه تسبيح، تيله‌هاي شيشه‌اي و سنگي...
4- اين خوراكي‌ها را نيز از دسترس كودكان دور نگه داريد: ذرت بو داده، آجيل، يخ، شكلات، سبزيجات خام، هويج...
5- كودك در حال خوردن خوراكي نبايد بدود، راه برود و يا بازي كند.

چگونه خودمان را از خطر خفگي نجات دهيم
1- يك دستتان را مشت كنيد و انگشت شست خود را بر روي شكم - بين قفسه سينه و ناف بگذاريد.
2- اين دست را محكم با دست ديگرتان بگيريد و هر دو دست را با حركت سريع رو به بالا فشار دهيد. همچنين مي‌توانيد بر روي جسمي ثابت و افقي (مانند لبه ميز، صندلي، نرده، ...) خم شويد و شكمتان را با حركات سريع به لبه جسم فشار دهيد.
3- اين حركت را تا خارج شدن جسم خارجي ادامه دهيد.

در صورتي كه با انگشت موفق به خارج كردن جسم خارجي نشديد، پنج بار با پاشنه دست به پشت نوزاد بزنيد. سر نوزاد بايد پائين تر از بدنش قرار بگيرد.

در صورتي كه با استفاده از روشهاي قبلي مشكل برطرف نشد، دو انگشت مياني را مانند شكل، در وسط قفسه سينه نوزاد بگذاريد و پنج بار به سرعت رو به پايين فشار دهيد. سر نوزاد در اين حالت نيز بايد پائين‌تر از بدنش قرار بگيرد.

كودكان
همانگونه كه پيشتر توضيح داده شد، ابتدا يك دستتان را مشت كنيد و انگشت شست خود را بر روي شكم كودك - بين قفسه سينه و ناف – بگذاريد. سپس اين دست را محكم با دست ديگرتان بگيريد و هر دو دست را با حركت سريع رو به
بالا فشار دهيد. شدت بالا كشيدن نبايد به حدي باشد كه كودك از روي زمين بلند شود.

بزرگسال (هوشيار)
پشت سر شخص مصدوم بايستيد و دستانتان را به نحوي كه قبلاً توضيح داده شد به دور كمر وي گره بزنيد. آنگاه آنها را بر روي شكم مصدوم به طرف بالا فشار دهيد. اين حركت را چند بار تكرار كنيد. در صورتي كه شخص بر روي صندلي نشسته باشد، مي‌توانيد اين حركت را از پشت صندلي انجام دهيد.

 بزرگسال (بيهوش)
پاشنه يك دست را مقداري بالاتر از ناف قرار دهيد. دست ديگرتان را بر روي آن بگذاريد. دستانتان را چند بار به سرعت به سمت بالا فشار دهيد تا جسم خارجي به طرف بيرون هدايت شود. در مورد كودكان، مي‌توانيد اين حركت را با كمك دو انگشت مياني دستانتان انجام دهيد.

تذكرات مهم

1- در صورتي كه شخص مصدوم مي تواند سرفه كند، نيازي به كاربرد اين روش نيست.
2- مانور هايمليخ براي كودكان كمتر از يك سال توصيه نمي‌شود و در مورد خردسالان و كودكان بايد با احتياط و ملايمت فراوان رفتار كرد.
3- در صورتي كه در مورد مصدوم مردد به سكته و يا خفگي هستيد، مبنا را بر خفگي بگذاريد. چرا كه موارد مشاهده شده خفگي در حين غذا خوردن به مراتب بيش از سكته مي‌باشد.

مترجم : یوسف مرادپور

حملات تشنج ساده و بدون عارضه ناشی از صرع، یک فوریت پزشکی به حساب نمی آید ولو اینکه فوریت به نظر برسد. معمولا این حملات بعد از چند دقیقه بدون ایجاد هیچ حالت بیمار گونه ای، به طور طبیعی قطع می شود و اغلب شخص قادر است که بعد از اندک زمانی استراحت، فعالیت طبیعی خود را از سر گیرد و ممکن است نیازی به رسانیدن به مرکز درمانی نداشته باشد.

با این حال، بیماری های دیگری به غیر از صرع نیز می توانند موجب حمله تشنجی شوند.

در موارد زیر تشنج روی می دهد و نیاز به انجام اقدامات پزشکی فوری وجود دارد:

1- التهاب نسج مغز

2- حاملگی

3- مسمومیت ها

4- مننژیت (التهاب پرده های مغز)

5- حمله گرمایی

6- ضربه به سر

7- کاهش قند خون

8- تب بالا

9- کاهش املاح بدن

اقداماتی که در حمله صرع می بایست به انجام برسد:

1- به دنبال کارت یا پلاک پزشکی بیماری های خاص در گردن بیمار بگردید؛

2- بیمار را از خطرات ناشی از سقوط ناگهانی حفظ کنید؛

3- لباس های تنگ وی را شل نمائید؛

4- سر را در هنگام تشنجات محافظت کنید؛

5- برای بهبودی وضع تنفس، بیمار را به پهلو بخوابانید؛

6- به بیمار به هوش آمده، آرامش و اطمینان دهید؛

7- موارد فوق الذکر را برای درخواست آمبولانس در نظر بگیرید؛

اقداماتی که در حمله صرع نباید انجام داد:

1- تلاش برای قرار دادن یک جسم سفت بین دندان ها؛

2- دادن مایعات به بیمار در حین حمله با بیهوشی؛

3- سعی در گرفتن زبان. در صرع زبان هیچگاه به داخل حلق برنمی گردد.

4- انجام تنفس مصنوعی مگر اینکه ایست تنفسی متعاقب تشنجات یا افتادن در آب رخ دهد.

5- محکم نگه داشتن بیمار، زیرا ممکن است موجب ایجاد آسیب به اندام های در حال تشنج شود.

منبع: emdadgar.com

علایم گزیدگی با افعی :
* درد تیز و سوزاننده در محل گزش كه در عرض 1 ـ 5 دقیقه بعد از گزش ظاهر می شود.
*  تورم در محل گزیدگی نیم تا 4 ساعت بعد از گزش كه ممكن است در عرض 24 ـ 12 ساعت افزایش یابد و كل اندام مبتلا را درگیر نماید.
*  در طی 36 ـ 24 ساعت پس از گزیدگی افعی. ممكن است تاول های كوچك در محل ایجاد شوند.
*  تهوع و استفراغ ، بی حسی در اطراف دهان ، صورت و پوست سر و گز گز نوك انگشتان ، تب و لرز ، تعریق ، ضعف و بی حالی ، سرگیجه .
*  اختلالات انعقادی خون: یكی از مشخص ترین و مهم ترین علایم و نشانه های گزیدگی با افعی ها بوده و به صورت خونریزی از بینی ، وجود خون در خلط ، خون در ادرار ، خون در مدفوع ، خونریزی در شكم و داخل چشم و مغز بروز می نماید.
  *اختلال در عملكرد كلیه ، كاهش سطح هوشیاری و شوك قلبی ـ عروقی.
* علایم گزیدگی با مار كبری و مار مرجان: افتادگی پلك ها ، خواب آلودگی ، ضعف عضلانی ، فلج ، اختلال تكلم و تنفس ، آبریزش از دهان ، استفراغ وتهوع.

علایم گزیدگی با مار آبی ( دریایی ) : درد عضلانی و تغییر رنگ ادرار به رنگ قهوه ای یا سیاه .
*  اقدامات خارج از بیمارستان در مار گزیدگی: كودك را آرام كنید و از حركات بیش از حد او جلوگیری كنید.
*  كودك مار گزیده را باید از محل حادثه ( جهت جلوگیری از حمله مجدد مار ) دور كرد.
*  عضو محل گزیدگی مار را باید بی حركت و هم سطح یا كمی پایین تر از سطح قلب نگه داشت.
* بستن یك نوار محكم و پهن،چند انگشت بالاتر از محل گزیدگی مار بویژه اگر محل گزیدگی در دست ها یا پاها باشد. بستن نوار نباید آنقدر سفت باشد كه جریان خون اندام را مختل كند. اگر ورم باعث سفت شدن نوار شد ، آنرا باز كنید و از محلی بالاتر ببندید. هر 10 تا15 دقیقه ، به مدت 1 دقیقه نوار را باز كرده و دوباره ببندید. این كار باید تا زمان آماده شدن پادزهر ادامه یابد.
*  در مارگزیدگی باید از سرد كردن عضو با آب سرد یا یخ خودداری كرد.
*  در صورتیكه انتقال كودك به بیمارستان بیش از یك ساعت طول كشد ، روی هریك از سوراخهای نیش به طور موازی با هم ، با وسیله ای تیز و استریل ، خراشهایی به طول تقریبی 7 ـ 6 میلی متر و عمق 3 میلی متر نمایید و عمل مكش را با دهان یا دستگاه مكنده ، به مدت30 تا 60 دقیقه ادامه دهید. در صورت وجود زخم در محوطه دهان از انجام مكش با دهان خودداری كنید.
  *هر چه سریعتر كودك مار گزیده را به اورژانس بیمارستان منتقل كنید و زمان را با تلاش برای كشتن و یا گرفتن مار از دست ندهید.
*  اگر طی 5 سال اخیر مصدوم مارگزیده ، واكسن كزاز تزریق نكرده است به پزشك اطلاع دهید.
*  علائم واكنش های حساسیتی شدید مانند عطسه ، مشكل در تنفس یا تورم سریع و شدید ، درد شكم ، تهوع ، سرگیجه ، درد قفسه سینه ، خرخر صدا وكبود شدن رنگ لبها از جمله مواردی هستند كه سریعاً باید به اورژانس مراجعه شود.
*  كودكان زیر سه سال ، بیماران قلبی ، دیابتی ، معلولین حركتی و بیماران مبتلا به آلرژی در معرض خطر بالای حساسیت پس از گزش می باشند.
*  گزش متعدد در ناحیه سر و گردن خطرناكتر می باشد. بهتر است در این موارد حتماً به پزشك مراجعه نمائید.
*  گزش عقرب می تواند منجر به بروز درد شدید در ناحیه گزش شود اما علائم تهدیدكننده حیات و حوادث منجر به مرگ به ندرت رخ می دهد.
*  تورم ناشی از گزش عقرب ، عموماً محدود به ناحیه گزش است و احساس بی حسی و سوزش در ناحیه گزش برای 4 تا 6 ساعت بوجود می آید و معمولاً پس از 24 ساعت بهبود می یابد.

 زنبور گزیدگی ممكن است در اثر نیش انواع زنبور مانند زنبورعسل و زنبورسرخ بروز نماید.
  *نیش زنبورعسل ماده ، به كیسه محتوی زهر متصل است و پس از گزش در زخم باقی می ماند و محتویات كیسه زهر به زخم منتقل می شود.
*  در مورد نیش زنبور عسل ، برداشتن سریع نیش از روی زخم ، جهت جلوگیری از ورود بیشتر سم به زخم ضروری است.
*  علائم زنبور گزیدگی معمولاً در عرض چند ساعت ناپدید می شود.
*  اگر فرد زنبورگزیده مشكل تنفسی داشت و یا تورم شدید وسریع در محل گزش بروز كرد ، باید به پزشك مراجعه نماید.
*  زنبورها و زنبورهای سرخ بطور مكرر نیش می زنند و محل گزش آنها به سادگی عفونی می شود.
*  چنانچه گزش زنبور در نقاط مختلف و آن هم در ناحیه گردن و سر بروز نماید ، جدی تر است و می تواند تهدید كننده زندگی باشد.
  *كودك زنبور گزیده را برای چند روز از نظر تشدید درد یا باقی ماندن تورم یا علائم شبیه آنفولانزا و یا تب تحت نظر قرار دهید و در صورت بروز این علائم سریعاً به پزشك مراجعه نمائید.
*  به طور كلی كودك باید از دست زدن به جانوران گزنده خودداری نماید.
*  از پوشیدن لباس‌هایی با رنگ روشن در كودكان و استفاده از عطرهای تند در مناطقی كه حشرات زیادی دارند ، جدا خودداری كنید؛ زیرا تمام این موارد باعث جذب زنبور‌ها می‌شود.
*  روی محل زنبور گزیدگی كمپرس سرد یا كیسه محتوی یخ قرار دهید و به طور متوالی هر 15 دقیقه یكبار كیسه یخ را از روی پوست بردارید. از قراردادن مستقیم یخ روی پوست اجتناب نمائید و از گرم كردن موضع بپرهیزید.

حشره دراكولا یا بند نه نیش می زنند و نه گاز می گیرند بلكه تركیبات سمی و محركی ترشح می كند كه باعث ایجاد زخمهای پوستی و چشمی می شود.
*  سم حشره دراکولا یا بند باعث ایجاد صدمات بافتی ، زخم و تاول می شود. علائم به صورت قرمز شدن موضعی ، جوشهای كوچك همراه با خارش و در انتها ورقه ورقه شدن و پوسته پوسته شدن پوست می باشد.
*  درمان قطعی برای سم حشره دراکولا یا بند وجود ندارد و عارضه بعد از مدتی خود به خود خوب می شود.
*  له شدن حشره دراکولا یا بند روی پوست و یا خاراندن پوست سبب انتشار سم و تشدید زخمهای روی پوست خواهد شد.
*  برای تخفیف عارضه پوستی سم حشره دراکولا ، می توان در ساعات ابتدایی ، با آب و صابون معمولی محل عارضه را شستشو داد و با تمیز نگه داشتن محل عارضه می توان از بروز مشكلات ثانویه ازجمله عفونتهای باكتریایی جلوگیری كرد همچنین هرچه پوست مرطوبتر باشد شدت عارضه بیشتر است.
* به طور تجربی استعمال الكل سفید بر روی موضع آلوده به سم حشره دراکولا یا بند می تواند در كاهش علایم موثر باشد.
*  با رعایت چند نكته ساده می‌توانیم از كودكان خودرا در برابر گزش حشرات محافظت كنیم.
*  برای پیشگیری از گزش حشرات می توان علاوه بر نصب توری به پنجره‌ها ، پوشیدن لباس‌های محافظت‌كننده و آستین بلند در محیطهای باز غیر شهری ، از پشه بند و مواد حشره کش در شب استفاده نمود.
*  نگهداری حیوانات خانگی باعث تجمع بیشتر حشرات می‌شود. بنابراین لازم است نگهداری حیوانات اهلی توام با رعایت بهداشت باشد.
*  اگر در محل زندگی درختان زیادی وجود دارد باید برای پنجره‌های خانه از توری استفاده شود و در پارك‌‌ها از آویختن لباس‌ها روی درخت خودداری شود.

دکتر سهیلا خزاعی ، فوق تخصص بیماریهای عفونی اطفال 

برای در آوردن خار ، اگر قسمتی از آن در بیرون پوست قرار دارد ، با استفاده از یک پنس آنرا بیرون آورید و محل را با آب و صابون بشویید.

اگر خار کوچک بوده و کاملا در زیر پوست قرار گرفته ، به روش زیر آن را در آورید :

1- با استفاده از شعله آتش ، یک سوزن را استریل کنید.

2- سعی کنید که یک سر خار را با استفاده از نوک سوزن بیرون بیاورید و سپس با یک پنس آنرا بیرون بکشید.

منبع : تبیان