در افسانه‌ها آمده که کلئوپاترا ملکه افسانه‌ای مصر برای زیباتر شدن چهره‌اش حمام شیر می‌گرفت. هزاران سال پیش او و سایر زنان هم‌عصرش به رازی پی برده بودند که محققان امروزی به تازگی آن را کشف کرده‌اند. آن راز اینست: «اسیدهای موجود در خوراکی‌های طبیعی می‌توانند چروک، خشکی پوست، لکه‌های پیری و حتی آکنه را از بین ببرند.»

البته امروز شما نیاز ندارید تا داخل وان پراز شیر غوطه‌ور شوید. آلفا هیدروکسی اسیدها در انواع مختلف لوسیون‌ها و پاک‌کننده‌های پوستی موجودند وانواع گران و ارزان قیمت آن‌ها در کلینیک‌های تخصصی و فروشگاه‌ها در دسترسند. انواع مختلفی از اسیدها از مواد طبیعی مشتق می‌شوند که سبب لایه‌برداری از بخش‌های مرده پوست می‌شوند. نمونه‌هایی از این ترکیبات طبیعی عبارتند از: سیتریک اسید موجود در پرتقال و لیمو، گلیکولیک اسید نیشکر، لاکتیک اسید شیر، اسید مالیک موجود در سیب،پیروویک اسید موجود در میوه پاپایا و تارتاریک اسید انگور.

آلفا هیدروکسی اسیدها چه عملکردی دارند؟

این اسیدها به آرامی ماده بین سلولی را که سبب چسبیدن پوست کهنه به لایه اپیدرم می‌شود حل می‌کنند. در نتیجه لایه خارجی پوست شما درخشان‌تر و سالم‌تر به نظر می‌آید. این صاف‌کننده‌های پوست می‌توانند سبب تحریک تولید کلاژن و الاستین، دو ماده محافظت‌کننده پوست شوند. بعضی از متخصصان پوست اعتقاد دارند اسیدهای آلفا هیدروکسی با افزایش توانایی حفظ رطوبت پوست باعث نرمی و استحکام آن می‌شوند.

با توجه به انواع آلفا هیروکسی اسیدهای موجود در بازار این نکات تخصصی می‌تواند به شما در انتخاب بهترین نوع آن‌ها برای خودتان کمک کند:

اجازه ندهید کنسانتره‌های رقیق شما را گول بزنند

ترکیبات آلفا هیدروکسی اسید که بدون نسخه به فروش می‌رسند، معمولاً دارای کنسانتره‌های با غلظت زیر 10 درصد هستند. این ترکیبات بسیار ملایم اند و برای مصارف معمولی در نظر گرفته شده‌اند. به دنبال محصولی باشید که مطمئنا به اندازه کافی آلفا هیدروکسی اسید دارد.

آیا آکنه یا پوست چرب و یا آفتاب سوخته دارید؟

شما به سالیسیلیک اسید نیاز دارید. بتا هیدروکسی اسید در چربی حل می‌شود. اما آلفا هیدروکسی اسیدها این ویژگی را ندارند. به همین علت سالیسیلیک اسیدها می‌توانند به داخل حفره‌های مسدود شده توسط چربی، نفوذ کرده و سلول‌های مرده پوست داخل آن را حل کنند. در ضمن سالیسیلیک اسیدها از آلفا هیدروکسی اسیدها، تحریک کمتری ایجاد می‌کنند. اما سالیسیلیک اسید جنبه‌های منفی هم دارد: ممکن است باعث از بین رفتن رنگ پوست‌های تیره شود. همه انواع پوست را نسبت به تابش آفتاب حساس می‌کند.  به همین دلیل مصرف روزانه ضد آفتاب همراه این مواد، بسیار مهم است.

صبور و واقع‌گرا باشید.

ضد چروک‌هایی که در مغازه‌ها به فروش می‌رسند، ملایم اند و اثر آن‌ها تدریجی است. ممکن است شش ماه طول بکشد تا شما متوجه تفاوت‌های قابل مشاهده در خطوط چهره‌تان بشوید.

فقط روی یک محصول تمرکز کنید

در یک زمان فقط از یک محصول حاوی آلفا هیدروکسی اسید استفاده کنید. برای نمونه فقط یک لوسیون یا یک پاک‌کننده. لوسیون احتمالاً انتخاب مناسب‌تری است. چون اسید آن مدت طولانی‌تری در تماس با پوست شما باقی می‌ماند. هیج‌وقت محصولی را که از مغازه تهیه کرده‌اید ، با چیزی که پزشک تجویز کرده و یا مستقیماً از مطب او تهیه کرده‌اید، ترکیب نکنید. لایه‌برداری بیش از اندازه، باعث قرمزی و تحریک‌پذیر شدن پوست شما می‌شود.

زیاده از حد استفاده نکنید

مقدار ماده به اندازه یک سکه برای پوشاندن کل صورت کافی است. استفاده بیش از حد نیاز باعث قرمزی، سوختگی پوست، خارش، درد و حتی گاهی زخم می‌شود. از تماس آن با چشم هم خودداری کنید.

از آلفا هیدروکسی اسیدها به عنوان کرم دور چشم استفاده نکنید

مگر آن‌که محصولی را تهیه کنید که به صورت اختصاصی برای همین کار تولید شده باشد. محصولات مورد استفاده برای صورت بسیار قوی هستند و فاقد مرطوب کننده‌های مورد نیاز برای دور چشم اند.

اگر جهره شما تیره است، قبل از استفاده از آلفا یا بتا هیدروکسی اسیدها با یک پزشک مشورت کنید.

افرادی که پوست تیره دارند، در مقایسه با افراد دارای چهره روشن در معرض خطر بیشتری برای ایجاد علامت و تغییر رنگ پوست در اثر استفاده از آلفا هیدروکسی اسیدها قرار دارند.

به نتیجه‌گیری سریع نیاز دارید؟

بروید سراغ یک متخصص زیبایی یا پوست. متخصصین زیبایی از کنسانتره‌های با غلظت حدود 30 درصد برای لایه‌برداری استفاده می‌کنند و طی یک تا سه جلسه چروک‌ها را از بین می‌برند. البته شما باید این روند را هر سه تا شش ماه تکرار کنید. اما متخصصین پوست از کنسانتره‌های 50 تا 70 درصد استفاده می‌کنند. در نتیجه پوست شما صاف‌تر شده و ماندگاری آن هم بین دو تا پنج سال خواهد بود. اما در یک تا چهار هفته اول پس از درمان ممکن است پوست  شدیداً قرمز و پوسته پوسته شود و ترشح داشته باشد.

دکتر مازیار مهدوی فر - پزشک عمومی
منبع: www.rd.com

با وجود اینکه عامل ژن ها و نوسانات هورمونی علت اصلی جوش های پشت هستند، ولی می توان به طرق ساده ، آنها را کنترل کرد.

صورت ، تنها محلی از بدن نیست که جوش ها در آن ظاهر می شوند. بلکه هر نقطه ای از بدن که شامل غده های ترشح کننده چربی و محل رشد موهاست ، مانند پشت، سینه و حتی شانه های افراد، می تواند دچار جوش شود.

داشتن  جوش صورت ، برای 92% مردم عادی و طبیعی است؛ با این وجود 60% از افراد از جوش های پشت و حتی جوش شانه ها، رنج می برند. داشتن جوش در این قسمت ها ی بدن،  بیانگر این است که این نوع از جوش ها ، جدی هستند و نیاز به درمان دارند.

پشت نیز مانند صورت، دارای غدد چربی بی شماری است که با ترشح، پوست را چرب نگه می دارد. این ترشحات علاوه بر چربی پوست، شامل سلولهای مرده پوست و باکتریها نیز، است. این عوامل در محل رشد مو ها می توانند تجمع کرده  و باعث مسدود شدن منافذ پوست  شوند. این منافذ بسته شده ، کم کم به شکل جوش های چرکی، نمایان می شوند.

انواع جوش های  ناحیه پشت

جوشهای سرسفید: که بر اثر کامدون های بسته ایجاد می شوند. زمانی که چربی به صورت یک برآمدگی سر سفید در زیر پوست،  تجمع می کند، تشکیل می شوند.

- جوشهای سرسیاه: زمانی که فولیکول های متصل در سطح پوست، باز شوند، جوش های سرسیاه تشکیل می شود. همچنین زمانی که کامدون ها باز هستند. علت سیاهی سر جوش، بر اثر واکنش غدد چربی با هواست. و بخاطر چرک کردن یا آلودگی غدد چربی،  نیست.

- کورک ها (پاپول ها) : جوش های برجسته که به صورت برآمدگی های کوچک صورتی رنگ در پوست پدیدار می شوند، به عنوان کورک شناخته می شوند.

- چرک دانه ها: که نوعی جوش دردناک بوده، برجستگی های پر از چرک سفید یا زرد رنگ، با پایه قرمز رنگ هستند.

- برآمدگی ها (ندولها) : زمانی که ضایعه جوشی در ناحیه عمیق تر پوست رشد می کنند و می توانند سخت و دردناک نیز، باشند.

- کیست ها: این عارضه بزرگتر از جوش های قبل، پر از چرک های عفونی و بسیار دردناک هستند و موجب ایجاد زخم در سطح پوست فمی شوند.

جلوگیری از ایجاد جوشهای پشت:

به هیچ وجه نمی توان مانع ایجاد این نوع جوش ها در پشت شد؛ چرا که فاکتور اصلی آنها، عوامل ژنتیکی و نوسانات هورمونی است که از کنترل فرد خارج هستند .اما می توان با روشهای زیر امکان ابتلا به این نوع جوش ها را کاهش داد:

- اجتناب از برخی داروها: بعضی از داروها از جمله اندروژن ها (هورمونهای مردانه) و لیتیوم ها، به عنوان داروهای محرک در ابتلا به جوش شناخته شده اند. اگر ناچار به استفاده از این داروها باشید، بهتر است با پزشک خود درخصوص جایگزینی این داروها، با موارد مشابه ، مشورت کنید.

- استفاده از محصولات مراقبتی پوست را که اساس ساخت آنها مواد روغنی هستند، کاهش دهید : بهتر است از مرطوب کننده ها ، مواد آرایشی، کرمهای ضد آفتاب و سایر محصولات روغنی کمتر استفاده شود. چرا که اینها می توانند منجر به جوشهای پشت گردند. همچنین استفاده از محصولات با برچسب non-comedogenic به منظور جلوگیری از ایجاد جوش های سرسیاه ، توصیه می شود.

- حذف عواملی که به پشت فشار آورده و سایش ایجاد می کنند: اگر از کوله پشتی یا تجهیزات ورزشی مانند پدهای شانه استفاده می کنید، بهتر است برای مدتی آنها را کنار بگذارید و یا سعی کنید همیشه یک تی شرت تمیز با جنس نخ (کتان) زیر آنها بپوشید. فشار و اصطکاک طولانی مدت این وسایل، در پشت ایجاد جوش هایی می کند که به جوشهای مکانیکا ، معروف هستند.

درمان جوشهای پشت:

اگر هم اکنون از این جوش ها رنج می برید، با رعایت موارد زیر، می توانید به بهبود آنها کمک کنید:

استفاده از داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک: این داروها برای جوشهای خفیف تر موثر هستند و ترکیبات آنها از بنزیل پروکسید و رسورسینول و اسید سالیسلیک و سولفورها تشکیل شده اند.

مراقبت بیشتر از پوست: اگر سابقه ایجاد جوش در پشت خود را دارید، لازم است از پوست خود به خوبی مراقبت کنید. اقداماتی همچون شستن پوست با شوینده های ملایم ، استحمام بعد از انجام حرکات ورزشی، تمیز نگه داشتن موها (بعد از استفاده از نرم کننده ها حتماً خوب خود را بشویید تا کاملاً این مواد از سطح پوست پاک شوند.) به هیچ وجه به جوش های خود دست نزده و آنها را فشار ندهید. و قدم آخر، مراقبت از پوست، در هنگام تماس مستقیم با نور خورشید، است.

اگر این موارد در بهبود جوشهای پشت موثر نبود، مراجعه به پزشک متخصص پوست و زیبایی توصیه می شود. متخصصین نوع جوش ها را تشخیص داده و در صورت نیاز با تجویز دارو، آنها را برطرف می کنند.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نیوشا وکیلی
منبع: webmd.com

باید و نبایدهای پدیکور

از رنگهای بسیار متفاوت استفاده نکنید.
بالاخره لاک ناخنی خوش رنگ و عالی پیدا کرده‌اید. اما فکر می‌کنید هم‌رنگ کردن ناخن‌های دست و پای‌تان بیش از حد جور و سِت به نظر می‌رسد؟ استفاده از لاک یک رنگ برروی ناخن‌های پا و دست‌تان باعث می‌شود آرایش شما کامل‌تر به نظر برسد. می‌توانید از دو رنگ متفاوت استفاده کنید، اما باید مطمئن شوید که این دو رنگ با هم همخوانی دارند. به طور مثال لاک قرمز برای دست و آبی برای پا خیلی جالب نیست.

پینهها را بادقت صاف کنید

پینه و میخچه، پوست سفت شده‌ای هستند که در صورت خیلی ضخیم شدن ترک خورده و دردناک می‌شوند. حین پدیکور، به آرایشگر اجازه ندهید که از تیغ برای کندن پینه پاهایتان استفاده کند. تیغ خطر آلودگی را بالا می‌برد. در خانه پای خود را بیش از پنج دقیقه در آب گرم قرار دهید. سپس از سوهان مخصوص پا، سنگ‌پا یا اسکراب‌های مخصوص لایه‌برداری برای از بین بردن پینه‌ها استفاده کنید. پا برهنه راه نروید چرا که منجر به پینه بستن و ترک خوردن پاهای‌تان می‌گردد.

از پوست دور ناخنها به دقت مراقبت کنید.

پوست دور ناخن‌ها میکروب‌ها را دور نگه می‌دارد، بنابراین به خوبی از آنها مراقبت کنید! اجازه ندهید مانیکوریست حین پدیکور، پوست دور ناخن‌هایتان را بریده یا به عقب فشار دهد، با این کار بیشتر به آلودگی و عفونت دچار می‌شوید. بین پدیکورها هرگز پوست گوشه ناخن‌ها را نبُرید. می‌توانید گوشه‌های آسیب‌دیده و بلند شده را با مالش نرم‌کننده درمان کنید. اگر احساس کردید که پوست دور ناخن‌هایتان شدیداً آسیب دیده و یا قرمز شده، به متخصص پوست مراجعه نمائید.

 

آثار پدیکورهای پیشین را تمیز کنید.

در صورتی که لاک‌های تیره همانند قرمز و بنفش به مدت بیش از دو هفته برروی ناخن باقی بمانند، ناخن‌ها را زرد می‌کنند. از لاک پاک‌کن یا استون (یا لاک پاک‌کن‌های فاقد استون و پس از آن آب‌لیمو) برای پاک‌ کردن لکه‌ها استفاده نمائید. زمانی که لاک می‌زنید ابتدا از لایه‌ای بی‌رنگ استفاده نمائید. اما اگر ناخن‌های بدرنگ شده شما ضخیم، شکننده یا پیچ‌خورده نیز هستند، احتمالاً به عفونت قارچی مبتلا شده‌اید. از لاک زدن صرف‌نظر کرده و در عوض به مطب پزشک بروید.

پیش از پدیکور از تیغ استفاده نکنید.

بدون در نظر گرفتن اینکه چقدر از پاهای پرمویتان خجالت می‌کشید، هرگز پیش از پدیکور، تیغ نزنید. باکتری‌ها از طریق بریدگی‌ها و خراش‌های کوچک ایجاد شده بر روی پاهای‌تان راحت‌تر وارد بدن شما می‌شوند. باکتری‌ خاصی در آب لوله کشی زندگی می‌کند و می‌تواند وارد حمام‌های کثیف شود. این باکتری منجر به دمل و دیگر آلودگی‌هایی می‌شود که به سختی درمان می‌گردند؛ بنابراین حتماً پس از پدیکور از تیغ استفاده کنید.

وسایل و ابزار مخصوص خود را به همراه داشته باشید.

حتی زمانی که اعتماد به نفس کافی دارید، می‌توانید وسایل و ابزار خود را به آرایشگاه ببرید. باکتری‌ها برروی ابزارهای سالن که تمیز نشده باشند، باقی می‌مانند. در صورتی که می‌خواهید از ابزار آرایشگاه استفاده کنید، باید برای استرلیزه شدن آنها را حرارت دهند و در محلول ضدباکتری غوطه ور نمایند یا از ابزارهای نو درون بسته‌بندی، استفاده کنند. اگر حین انجام کارتان ابزاری بر زمین افتاد، بخواهید تا آن را عوض کنند. شما که نمی‌خواهید با عفونت دست یا پا، سالن را ترک کنید.

ناخنهای پایتان را درست کوتاه کنید.

بین پدیکورها ناخن‌های پای‌تان را صاف کوتاه کنید.این کار از رشد بیش از حد ناخن‌ها جلوگیری کرده و همچنین ناخن‌های‌تان را محکم نگه می‌دارد. سوهان کشیدن ناخن‌ها به صورتی که در قسمت میانی گرد شوند نیز خوب است. پیش از لاک زدن، با استفاده از نوک سوهان آرام زیر ناخن‌های‌تان را تمیز کنید. اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید، پزشک‌تان باید به طور مرتب پاهای‌تان را آزمایش کرده و مراقبت از پاها را به شما آموزش دهد.

اسیر پدیکور ماهی نشوید.

برخی سالن‌های زیبائی به جای ساییدن پینه‌ها اجازه می‌دهند یک نوع ماهی خاص به آنها نوک بزند. در برخی ایالات پدیکور ماهی ممنوع شده است؛ چرا که زمانی که ماهی‌ها در وان هستند کارکنان سالن زیبائی در فواصل بین مشتری‌ها وقت نمی‌کنند وان را تمیز کنند و همچنین تمیز کردن ماهی غیر ممکن است؛ بنابراین آلودگی و عفونت از یک مشتری به مشتری دیگر منتقل می‌شود.

در فصل زمستاناز پدیکور مراقبت کنید.

در هوای سرد برای جلوگیری از لک شدن پدیکور با خود یک کیسه پلاستیکی بیاورید. پیش از ترک آرایشگاه از مانیکوریست بخواهید که مقداری کرم دور ناخن‌های پدیکور شده شما بزند. سپس کیسه پلاستیکی را به دور پاهای‌تان پیچیده و پس از آن جوراب، جوراب‌شلواری یا کفش به پا کنید. جوراب‌های مخصوص پدیکور در انتها دارای سوراخی برای انگشتان هستند که می‌توان آنها را با صندل‌های لای‌انگشتی به پا کرد یا اینکه پوتین‌های مخصوص پدیکور به پا کنید که انگشتان پا بیرون می‌مانند.

هرچند وقت یکبار حالت طبیعی را امتحان کنید.

ممکن است فکر کنید که ناخن‌های بدون لاک زشت هستند، اما ناخن‌ها نیز باید نفس کشیده و مرطوب شوند، اما لاک به صورت مانعی بر سطح آنها عمل می‌کند. بنابراین هر ماه به مدت یک هفته یا بیشتر لاک نزده و ظاهری ساده‌تر داشته باشید. در صورتی که نمی‌توانید لاک‌تان را ترمیم کنید، پاک کردن لاک بلافاصله پس از پریدن آن، ایده خوبی است. ناخن پای شما در نقاطی که لاک آن پریده مستعد آسیب دیدن است، به هرحال اگر به طور معجزه‌آسا لاک‌تان دو هفته سالم ماند، به آرایشگاه بروید و آن را عوض کنید.

پدیکور کردن در مدت بارداری

زمانی که باردار هستید و احساس بادکردگی دارید و حتی زانوان‌تان متورم شده است، ممکن است پدیکور خیلی سنگین به نظر بیاید.‌ خبر خوب! رسیدن به پاهای‌تان خوب است. حین بارداری پدیکور مشکلی ندارد. ناخن‌های شما مواد شیمیایی لاک را جذب نمی‌کند و اگر بوی لاک به شما احساس تهوع می‌دهد، سعی کنید نزدیک پنجره یا درب باز بنشینید.

 

ابزار و وسایلتان را کاملاً تمیز نگه دارید.

چه ابزار خود را به آرایشگاه می‌برید یا از وسایل‌تان در خانه استفاده می‌کنید، آنها را تمیز نگه دارید. پس از هر پدیکور وسایل‌تان را با آب و صابون خوب بشویید. سپس آنها را در محلول ضد عفونی کننده قرار دهید یا حداقل به مدت ده دقیقه با الکل بسائید.

از لاکپاککن مناسب استفاده کنید.

اگر لاک‌تان تیره است، لاک پاک‌کن‌های حاوی استون خوب عمل می‌کنند. همچنین اگر از لایه ژلی یا برق ناخن برروی لاک خود استفاده کرده‌اید که پاک کردن لاک را سخت می‌کنند، استون‌ مناسب‌تر است. با این وجود استون ممکن است انگشتان را خشک و حساس کند، بنابراین اگر به استون حساسیت دارید، از لاک‌پاک‌کن‌های فاقد استون استفاده نمائید. این لاک‌پاک‌کن‌ها ملایم‌تر هستند، اما وقت شما را بیشتر می‌گیرند.

به سالنهای متفرقه نروید.

همیشه حتی اگر محتاج پدیکور هستید، پیش از مراجعه، آرایشگاه را کننترل نمائید. مطمئن شوید که کارکنان در فواصل بین مشتریان دستان و وسایل را تمیز می‌شویند. بیشتر سالن‌ها بوی محصولات ناخن می‌دهند اما این بو نباید بیش از اندازه شدید و آزاردهنده باشد. بوی خیلی قوی به معنای عدم وجود تهویه در آرایشگاه است. همچنین دیپلم آرایشگران را کنترل نمائید. دیپلم و مجوز آنها باید به روز و در معرض دید باشد.

 

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نازنین جعفری
منبع: webmd.com

سردی پاها، عوامل متعدد بسیار

اگر انگشتان پایتان همیشه سرد و یخ است، یکی از عوامل این مشکل، می تواند فشار خون پایین باشد. عوامل متعددی می تواند در گردش خون طبیعی، اختلال ایجاد کند، از جمله سیگار کشیدن، فشار خون بالا یا بیماری های قلبی. اعصاب آسیب دیده ناشی از دیابت، نیز می تواند منجر به سردی پا شود. از سایر عوامل محتمل می توان به کم کاری تیروئید یا  کم خونی اشاره کرد. پزشکان ضمن بررسی تمامی احتمالات موجود برای سردی پا، نسبت به درمان اقدام می کنند و یا گاهی اوقات این مشکل را امری طبیعی اعلام می کنند که ناشی از هیچگونه بیماری خاصی نیست.


درد در پاها

اگر پس از پایان یک روز کاری در پاهای خود احساس درد می کنید، این عارضه ممکن است ناشی از کفش نامناسب باشد. از میان هر ده نفر خانم، هشت نفر از آنها با پوشیدن کفش های نا مناسب، با پاشنه های خیلی بلند، به پاهای خود آسیب وارد می کنند. اما اگر درد ناشی از پاشنه بلند کفش نباشد، می تواند به علت شکستگی ایجاد شده بر اثر فشار، یا ترک در استخوان های پا ایجاد شده باشد. یک احتمال ممکن، ورزش های خیلی سنگین است. مخصوصاً ورزش هایی که تاثیر بسیاری بر پاها دارند مانند بسکتبال یا دو استقامت، پوکی استخوان نیز احتمال شکستگی را زیاد می کند.


قرمز، سفید و یا کبودی انگشتان

بیماری رینود باعث می شود، انگشتان به رنگ سفید در آمده، سپس مایل به آبی و کبود رنگ شده و دوباره به رنگ قرمز و سپس به رنگ طبیعی خود بر گردند. علت این  عارضه تنگی ناگهانی رگهای خونی اعلام شده است که به آن واسواسپاسم نیز می گویند. استرس ناگهانی یا تغییر در آب و هوا می تواند منجر به واسواسپاسم گردد. این بیماری اغلب نگران کننده نیست و مشکلات بعدی را در پی نخواهد داشت. اما رینود ممکن است با بیماری هایی مانند آرتروز روماتوییدی، اختلالات تیروئیدی یا بیماری Sjögren در ارتباط باشد.


درد در پاشنه

شایع ترین علت درد پاشنه، التهاب غلاف کف پایی است، التهاب رباط بلندی که به استخوان پاشنه متصل است. درد در زمانی که از خواب بیدار شده و برای اولین بار پا را روی زمین می گذارید، شدید تر است. آرتروز، ورزش های سنگین و کفش های نامناسب نیز می تواند باعث التهاب تاندون ها و درد پاشنه گردند.

اما در موارد نادر این دردها ناشی از وجود یک زائده استخوانی در پاشنه، عفونت استخوان، تمور یا شکستگی استخوان کف پاست.

کشیدن پاها هنگام راه رفتن

اغلب اولین نشانه این عارضه، تغییر در روش راه رفتن فرد است. گام های بلندتر از معمول برداشتن یا کشیدن پاها روی زمین هنگام راه رفتن. علت این عارضه می تواند از دست دادن حس طبیعی پاها به مرور زمان،  به سبب آسیب دیدن اعصاب محیطی پا باشد. بیش از 30% افراد مبتلا به این مشکل، به نوعی با بیماری دیابت درگیر هستند. اما آسیب دیدن اعصاب ممکن است با عوامل دیگری از جمله عفونت، کمبود ویتامین ها، یا استفاده بیش از حد از الکل در ارتباط باشد. البته بیشتر اوقات علت اصلی آسیب دیدگی اعصاب، برای بیماران مشخص نیست.


چماقی شدن انگشتان و ناخن پا

در این حالت، فرم ظاهر انگشتان پا و گاهی انگشتان دست، تغییر شکل می دهند. بالای ناخن ها گرد و منحنی می شود و انتهای ناخن، محدب شکل می گردد. بیماری های ریوی شایع ترین علت این عارضه می باشد، اما گاهی نیز می تواند به علت بیماری قلبی، مشکلات کبدی و اختلالات گوارشی و یا بر اثر برخی عفونت ها ایجاد شود. البته در مواردی، تنها بر اثر سابقه ژنتیکی و خانوادگی و بدون تاثیر هیچ بیماری مهمی، ناخن ها به این شکل در می آیند.


ورم در پاها

ورم در پاها، دردسری است که در اکثر افراد به علت ایستادن زیاد یا پرواز طولانی مدت ایجاد می شود، در زنان باردار نیز این ورمها طبیعی به نظر می رسد. در صورتی که عوامل فوق الذکر در ورم پا دخیل نباشد، قطعاً در اثر یک بیماری جدی ورم ایجاد شده است. گردش خون ضعیف، اختلالات در سیستم لنفاوی و یا بر اثر لخته شدن خون، در پاها ورم ایجاد می شود. اختلال در کار کلیه ها یا تیروئید نیز می تواند منجر به تورم شود. اگر شما تورم مداوم در پای خود را دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.


سوزش در پاها

احساس سوزش در پاها در مبتلایان به دیابت به علت آسیب عصب محیطی، بسیار شایع است. همچنین می تواند بر اثر کمبود ویتامین B، در پای ورزشکار، یا در بیماران کلیوی مزمن و یا بر اثر گردش خون ضعیف در کف پا و حتی در ساق پا (بیماری شریانی محیطی) و یا بر اثر کم کاری تیروئید ایجاد شود.


سوزشهایی که به هیچ وجه بهبود نمی یابند

سوزش در پاها، مهمترین اخطار برای بیماران دیابتی است. دیابت می تواند در احساس طبیعی پاها، گردش خون و روند طبیعی بهبود زخم ها اختلال ایجاد کند. به طوری که حتی یک تاول کوچک، تبدیل به زخمهای اساسی و جدی می گردد. هرگونه خراش و سوزش در افراد دیابتی، مستعد ایجاد عفونت های شدید است. این افراد باید هر روز پاهای خود را بشویند، خشک کنند و ببینند که هیچ زخم یا حتی خراش کوچکی در پاهایشان ایجاد نشده باشد. بهبود دیرهنگام زخم ها ممکن است بر اثر گردش خون ضعیف ناشی از بیماری های عروقی باشد.


درد در انگشت شست پا


نقرس علت رایج درد ناگهانی در مفصل انگشت شست پا است، همراه با قرمزی و تورم (در اینجا دیده می شود). استئوآرتریت نیز یکی دیگر از عواملی است که موجب درد و تورم می شود. اگر مفصل سفت و سخت است، ممکن است دچار عارضه التهاب مفصل (آرتریت) شده باشد.


درد در انگشتان کوچک پا

اگر هنگام راه رفتن روی سنگ احساس سوزش در پنجه پا دارید، و این سوزش به انگشتان کوچک پا کشیده می شود، شما دچار بیماری مورتون نوروما هستید. که منجر به ضخیم شدن بافت نواحی عصب ها معمولاً بین انگشتان سوم و چهارم می شود. این بیماری در میان زنان بسیار شایع تر است و بر اثر آسیب یا فشار بیش از حد بر انگشتان ایجاد می شود.



خارش پا

خارش و پوسته پوسته شدن در ناحیه پا که اغلب در پای ورزشکاران دیده می شود، یک عفونت قارچی است که در مردان بین سنین 20 و 40 سال شایع تر است. این خارش به وسیله درمانهای شیمیایی یا محصولات مراقبت از پوست که به آنها درماتیت تماسی می گویند، درمان می شود. همچنین قرمزی و خشکی پوست نیز از بین می رود. اگر پوست در نواحی خارش، ضخیم شود و به شکل جوش در آید، ممکن است ناشی از بیماری پسوریازیس باشد که بر اثر ضعف سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. استفاده از کرمهای درمانی باعث بهبود این علائم می شود.


انحنا و دفرمه شدن انگشتان

این بد شکلی انگشتان و خارج شدن آنها از شکل اصلی می تواند بر اثر استفاده مستمر از کفشهای تنگ و تحت فشار قرار گرفتن انگشتان ایجاد شود. همچنین ممکن است در اثر بیماری هایی که به اعصاب پا آسیب می رسانند، ایجاد شود. مانند دیابت، مصرف زیاد الکل یا هر گونه اختلال عصبی دیگر . در این عارضه انگشتان در بند اول به سمت بالا و از بند دوم انگشت به سمت پایین خمیده می شوند و به شکل چنگ در می آیند. با تمرینات کششی یا استفاده از کفشهای طبی مخصوص یا در نهایت با جراحی می توان این عارضه را درمان کرد.


اسپاسم عضلات پا

درد ناگهانی و شدید ایجاد شده در پا، نشان از گرفتگی و اسپاسم عضلات است که اغلب برای مدت چند دقیقه به شدت آزار دهنده هستند. فعالیت بیش از حد یا خستگی عضلانی، عامل ایجاد کننده این اسپاسم است. گاهی اوقات گردش خون ضعیف، کم آبی بدن، برهم خوردن تعادل پتاسیم، منیزیم، کلسیم یا ویتامین D در بدن منجر به گرفتگی عضلات می شود. برهم خوردن هورمون ها ناشی از حاملگی، یا اختلالات تیروئیدی نیز در این میان نقش مهمی بازی می کنند. اگر اغلب دچار این نوع اسپاسم های شدید عضله می شوید، برای معاینه به پزشک مراجعه کنید  تا با ارائه تمرینات ورزشی ، به تقویت عضلات آسیب دیده اقدام شود.


لکه های سیاه رنگ روی پا

معمولاً سرطان پوست در نواحی که در معرض نور خورشید است، اتفاق می افتد. بنابراین سایر قسمت های بدن، برای این بیماری بررسی نمی شوند. با این وجود بیماری ملانوما، که از خطرناک ترین انواع سرطان پوست است، گاهی در نواحی که به طور منظم و مستمر در تماس با آفتاب نیستند، نیز اتفاق می افتد. ملانوما حتی می تواند در زیر ناخن ها لکه های سیاه رنگ ایجاد کند.


زرد شدن ناخن شست پا

اطلاعات زیادی را در خصوص سلامت بدن می توان از ناخن شست دریافت کرد. عفونت های قارچی اغلب موجب ضخیم شدن ناخن پا و زرد رنگ شدن آن می شود. ضخیم و زرد شدن ناخن می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد، از جمله لنف ادما (تورم ناشی از سیستم لنفاوی)، مشکلات ریوی ، و یا آرتریت روماتوئید.


گود شدن و قاشقی شدن روی ناخنهای شست

گاهی آسیب شدید به ناخن و یا قرار گرفتن زیاد در معرض حلال های مشتق از نفت، منجر به مقعر و قاشقی شدن سطح ناخن شست می شود. البته فقر آهن در بدن نیز می تواند این عارضه را ایجاد کند.


سفید شدن سطح ناخن

صدمه به ناخن یا هر نوع بیماری در کل بدن، می تواند منجر به سفیدی سطح ناخن گردد. اگر یک قسمت یا تمامی ناخن از بستر خود جدا شود، زیر آن به رنگ سفید در می آید. این سفیدی ممکن است به علت آسیب به ناخن، عفونت ناخن یا بیماری پسوریازیس یا داءالصَدَف ایجاد شود. اگر مشکلی برای خود ناخن ایجاد نشده باشد و بیشتر قسمتهای آن به رنگ سفید در آید، این نشانه می تواند بر اثر یک بیماری جدی مانند بیماری کبد، نارسایی قلبی یا دیابت بوجود آمده باشد. در خصوص هر احتمال ممکن با پزشک خود مشورت کنید.


سوراخ سوراخ شدن روی ناخن

گودالی شدن یا سوراخ شدن سطح ناخن ها بر اثر اختلال در رشد ناخن ها در ناحیه ریشه ناخن ایجاد می شود. در بیشتر مبتلایان به پسوریازیس یا داءالصَدَف این عارضه دیده می شود.


گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نیوشا وکیلی
منبع: webmd.com

ترک پا به این معنی است که پوست شما به شدت خشک شده. برای از بین بردن این ترک ها از روش های زیر استفاده کنید.

پاشنه پا هنگامی که پوست به شدت خشک می شود ، ترک می خورد و مشکل آن جدی است. ترک پا باید سریع درمان شود تا از درد،خون ریزی و حتی عفونت، جلوگیری گردد.

آلن کی. پزشک در لوئیز ویل می گوید: پوست پا را باید کاملا مرطوب نگه داشت و ضخامت پوست را، به روش های مختلف کاهش داد. برای کاهش ضخامت پوست ،می توانید از دارو های مختلفی استفاده کنید ؛ ولی این روش کمی مشکل است.

مرطوب کردن پاشنه پا:

ترک پا به این دلیل بوجود می آید که پوست شما بقدری خشک است که نمی تواند فشار وارد بر آن را تحمل کند. بهترین روش درمان این است که رطوبت را به پوست خود برگردانید.

درمان ترک ها ،فقط به دلیل زیبا تر کردن پاهای شما نیست، بلکه ترک پا، می تواند مشکلات جدی برای شما بوجود بیاورد.

شکاف یا ترک پا ممکن است عفونت کند و شما مجبور شوید با آنتی بیوتیک های موضعی آن را درمان کنید. برای جلوگیری از عفونت، ترک های عمیق ، باید توسط پزشک معالجه شود.گاهی اوقات هم می توان از چسب های پزشکی برای از بین بردن ترک ها، استفاده کرد.

چرب کردن پا:

دراینجا چند روش برای از بین بردن ترک ها گفته شده:

از کرم های خوب استفاده کنید. به دنبال کرم های مرطوب کننده غنی وسنگین برای پوست خود باشید، کرم های چرب برای پاشنه های خشک و ترک خورده بهتر است، برای نتیجه بهتر بلافاصله بعد از حمام ، پوست خود را چرب کنید.

از وازلین استفاده کنید. ممکن است مدت زمان بیشتری طول بکشد تا وازلین خوب جذب شود، اما استفاده از آن روشی بسیار خوب برای از بین بردن ترک هاست. شب ها قبل از خواب ، پاهای خود را آغشته به وازلین کنید.یک جفت جوراب راحت بپوشید و اجازه دهید هنگامی که خواب هستید ، کاملا جذب شود.

از صابون های مرطوب کننده استفاده کنید. تمیز نگه داشتن پاها بسیار مهم است، اما استفاده از صابون های خشک، پوست شما را خشک تر می کند. از یک شوینده ملایم، برای مرطوب نگه داشتن پاها، استفاده کنید.

زیاد آب بنوشید.وقتی به اندازه کافی آب نمی نوشید، دهان و گلوی شما خشک می شود و همین اتفاق برای پوستتان هم می افتد، برای آب رسانی به پوست و از بین بردن ترک ها زیاد آب بنوشید.

روش های دیگر برای جلوگیری از ترک پا:

در زیر روش های دیگری برای مرطوب نگه داشتن پوست گفته شده:

پوست خود را بعد از هر بار حمام رفتن چرب کنید. هر بار که از حمام بیرون می آیید اولین کاری که باید انجام دهید ، مرطوب کردن پاهای خود توسط کرم مرطوب کننده است. این عمل باعث بهتر جذب شدن کرم می شود.

زیاد حمام نروید. اگر می توانید ،  بیشتر از روزی یک بار ، حمام نروید. آب ، جربی پوست را شسته و آن را خشک می کند. مدت زمان حمام رفتن خود را کم کنید ، زیرا هرچه بیشتر زیر دوش باشید، رطوبت و چربی بیشتری از دست می دهید.

آب را ولرم نگه دارید. بجای استفاده از آب داغ، هنگام حمام رفتن از آب ولرم استفاده کنید. آب داغ پوست پاها و دیگر قسمت های بدن را،  خشک می کند.

صابون جو را امتحان کنید. سعی کنید از صابون هایی استفاده کنید که پوست را کمتر خشک کند، صابون های که ترکیب آنها جو است ،راه حل مناسبی برای رفع این مشکل است.

پاهای خود را نخراشید. شستن پاها توسط لیف و یا خشک کردن آنها توسط حوله زبر، پوست شما را خشک تر می کند. پوست خود را به آرامی شسته و با حوله نرم به آرامی خشک کنید.

آگر نشانه های عفونت مانند درد، قرمز شدن و یا تورم در ناحیه ترک، مشاهده کردید ، حتما به پزشک مراجعه کنید . همچنین بیماران دیابتی ،در هنگام مشاهده این ترک ها،  باید به پزشک مراجعه کنند.

ترک پا ، حتما یک مشکل است اما با مراقبت بیشتر، می توانید در مدت زمانی کوتاه ، آنها را از بین ببرید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، فاطمه سریری
منبع: medicinenet.com


تاول های تب خالی،تاول های رایجی اند که روی لب ها یا اطراف دهان ظاهر می شوند. حدود %90 درصد از بالغین درامریکا به ویروس HSV1 (Herpes Simplex Virus 1) مبتلا  شده اند که عامل بروز تب خال است و از راه بوسیدن یا استفاده از نوشیدنی و لوازم شخصی بطور مشترک, گسترش می یابد.

اگرتا به حال تب خال زده اید،احتمالا با علائم آن آشنا هستید؛ خارش و سوزش همراه با تاول های کوچک و دردناک. حتما متوجه شده اید که چگونه تنش ، نورآفتاب، عادت ماهیانه یا یک بیماری سبب برگشت بیماری می شود.

عفونت HSV1 هیچ علاجی ندارد. می توانید منتظر بمانید تا خود بخود ومعمولا در عرض دو هفته از بین برود ، یا می توانید درمان تب خال را امتحان کنید. تجویز داروبه درمان تب خال کمک می کند تا سریع تر از بین برود و مانع از برگشت آن می شود. درمان طبیعی تب خال هم می تواند موثر باشد. دراینجا چند گزینه برای درمان طبیعی تب خال پیشنهاد شده است:

- لیزین. از این پروتئین غذایی می توان به صورت مکمل غذایی استفاده کرد یا با افزودن ماهی، مرغ، سیب زمینی و تخم مرغ  به رژیم غذایی تان می توانید لیزین دریافت کنید. برخی مطالعات ثابت کرده اند که دریافت روزانه یک تا سه گرم لیزین، مانع از گسترش وحتی مانع از شیوع مجدد تب خال می شود. ازعوارض جانبی لیزین می توان به بالا رفتن کلسترول اشاره کرد.مطالعات روی حیوانات نشان می دهد که مکمل های لیزین باعث افزایش کلسترول وسطح تریگلیسیرید می شوند. بعلاوه لیزین ممکن است تداخل دارویی ایجاد کند.

- بادرنجبویه. دربرخی تحقیقات ثابت شده که عصاره این گیاه در درمان تب خال موثراست. در تحقیقی مشخص شد که استعمال بادرنجبویه بصورت  پماد لب، علائم تب خال را بعد از دو روز کاهش می دهد. در بسیاری از مطالعات ازبادرنجبویه روزانه دوتا چهاربار به مدت 5 روز یا بیشتر استفاده شد تا روند درمان تسریع گردد.

- استرالاگوس. در طب چینی بطور سنتی از این گیاه استفاده می شود. برخی معتقدند استرالاگوس گیاهی است که دستگاه ایمنی را تقویت  و برخی تحقیقات نشان داده است که علائم تب خال های دهانی و تناسلی را بهبود می بخشد. در تحقیقات ازمایشگاهی شواهد حاکی است که استرالاگوس مانع از تولید مجدد HSV1می شود.اگرچه موسسه ملی سلامت اظهار می دارد که استرالاگوس در بیشتر بالغین بی خطراست اما اخطار می دهد که عوارض جانبی به سختی  قابل پیش بینی اند زیرا این گیاه با سایر گیاهان جهت درمان ترکیب می شود.

- روغن نعناء. حداقل در تحقیقات آزمایشگاهی ثابت شده است که این عصاره مانع از رشد برخی ویروسها من جمله  HSV1 می گردد. اما تا کنون هیچ مطالعه دقیقی روی انسان دردرمان تب خال صورت نگرفته  است. روغن نعناع را می توان بصورت خوراکی یا ضماد روی پوست استفاده کرد.این عصاره با دوز کم بی خطر است اما اگر بلعیده شود می تواند سبب حساسیت یا سوزش در قفسه سینه شود.

- پروپالیس.این صمغ از درختان و زنبورها جمع اوری می شود. در تحقیقی مختصر ثابت شده که پروپالیس در برابر ویروس تب خال تناسلی موثرتر از داروهای تجویزی است. بعلاوه در درمان  تب خال هم می توناد موثر باشد. پروپالیس سرشار از آنتی اکسیدان هایی است که با عفونت مبارزه می کنند و در تحقیقات آزمایشگاهی مانع از گسترش HSV1 می شود. پروپالیس در افراد حساس به نیش زنبور، حساسیت ایجاد می کند.

- سرخارگل. از این عصاره  بصورت  تنتور در درمان  تب خال ها استفاده می شود و یکی از روش های  درمانی  تب خال است که دستگاه ایمنی را تقویت می کند اما مدارک کافی برای اثبات این امر وجود ندارد. سرخارگل که بیشتر در  درمان سرد مورد تحقیق قرار گرفته است، در درمان امراض جلدی هم مورد استفاده قرارگرفته و سبب بهبود تب خال می گردد. ازعوارض جانبی آن می توان به کاهش گلبول های سفید خون و تداخل با سایر داروها اشاره کرد.

- رسوراترول. این ترکیب به طور طبیعی در انگور، بادام زمینی و برخی میوه های توتی یافت می شود. بعلت تاثیر دردرمان سرطان و عامل بالقوه ی افزایش طول عمر ، مورد توجه زیادی قرار گرفته است که با مطالعه ازمایشگاهی روی تعدادی ازحیوانات به اثبات رسیده است (این ازمایش روی انسانها انجام نشده است). در موارد مشابه، ثابت شده است که رسوراترول مانع از رشد ویروس HSV1 در محیط آزمایشگاهی می شود. شاید روزی هم ثابت شود که درمان خوبی برای تب خال است اما هنوز مدارک کافی در این زمینه وجود ندارد.

تب خال ها اسباب زحمت هستند که می توانند دردناک و بدنما باشند. اگرچه روش های زیادی برای درمان تب خال وجود دارد اما هیچکدام قطعی نیستند. بهترین خبر این که تب خال ها بالاخره از بین می روند حتی بدون استفاده از دارو.

اگر تصمیم گرفته اید از داروی گیاهی تب خال یا مکمل غذایی استفاده کنید، به یاد داشته باشید که این روش های درمانی عوارض جانبی هم دارند و ممکن است با سایر داروهای مصرفی شما تداخل ایجاد کنند.همیشه پیش از شروع درمان تب خال، با پزشک خود مشورت کنید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، پونه مشک آبادی
منبع: aol.health.org

 

انتخاب بهترین شوینده برای بدن به نوع پوست و سلیقه ی شخصی شما بستگی دارد.

نکاتی برای مراقبت از انواع پوست

فرض کنید که در داروخانه ایستاده اید و باید بین صابون ، شامپو بدن و ژل حمام یک محصول را انتخاب کنید ، این انتخابی بسیار سخت خواهد بود. سوال این است که چگونه می توانید بهترین صابون را برای پوست خود، انتخاب کنید.

جِیمی میلر، استادیار پزشکی در بخش پوست ، می گوید : آنچه می خرید بیش از هرچیز به این بستگی دارد که شما چه نوعی از محصولات را می پسندید ، البته استثنا نیز وجود دارد.

به توصیه ی دکتر میلر باید مراقب تبلیغات گسترده درمورد صابون ، شامپو بدن و ژل های حمام باشید. این پیام ها، اغلب گمراه کننده هستند. بجای توجه به این تبلیغات ، شما باید نوع پوست خود را در نظر بگیرید، آیا  پوست شما خشک ، حساس یا چرب است. در حقیقت شیوه ی حمام کردن شما از شوینده ای که استفاده می کنید مهم تر است؛ بهترین روش برای استحمام این است که بجای آب داغ از آب ولرم استفاده کنید، و بلافاصله پس از حمام ،پوست خود را مرطوب کنید.

استفاده از صابون یا شامپو بدن تفاوت زیادی ندارد ، اکثر شوینده ها تاثیر یکسانی بر پوست دارند. این محصولات علاوه برکثیفی و باکتری ، متاسفانه چربی طبیعی پوست را نیز از بین می برند.

به گفته ی دکتر میلر، بیشتر صابون ها و شامپو بدن ها، موجب از بین رفتن چربی هایی می شوند که پوست را به طور طبیعی مرطوب نگه می دارند ، و در نتیجه پوست خشک می شود. راه حل این مشکل ، استفاده از محصولات حاوی مرطوب کننده است. بسیاری از شامپو بدن ها، لایه ای از مواد مرطوب کننده را برروی پوست باقی می گذارند که چربی از دست رفته ی پوست را جایگزین می کند.

نگران کف صابون نباشید

برخلاف آنچه در تبلیغات تلویزیونی می بینید، برای تمیز کردن پوست ،نیازی به حجم زیاد کف صابون نیست. در حقیقت بهترین انتخاب برای شما اجتناب از کف صابون است ، خصوصا اگر نگران خشکی پوست خود هستید.

به گفته ی میلر شوینده های غیرصابونی ،که کف کمی تولید می کنند ، مقدار کمتری از چربی طبیعی پوست را، از بین می برند، در نتیجه کمتر موجب خشکی پوست می شوند. با انتخاب صابون های مناسب برای پوست های حساس و استعمال لوسیون بدن پس از استحمام، وقتی پوست هنوز خیس است، می توان از خشک شدن بیش از حد پوست، جلوگیری کرد. این کار رطوبت پوست را حفظ و چربی از دست رفته  آن را جایگزین می کند.

اطلاعاتی در مورد چربی پوست

به گفته ی میلر منظور از واژه ی "فیلم" در اصطلاحات پزشکی ، لایه ای نازک از چربی است که پس از استفاده از شامپو بدن یا صابون روی پوست باقی می ماند. این لایه همچون محافظی است که رطوبت پوست را حفظ می کند ، و از آن جهت که پوست را بیش از حد چرب نمی کند، بسیار مناسب است. صابون و شامپو بدن ،هردو می توانند این لایه را روی پوست ایجاد کنند. بعلاوه باید مراقب صابون هایی که چنین اثری ندارند، باشید. با استفاده از چنین صابون هایی شما احساس پاکیزگی بیشتری می کنید ، اما به این دلیل که آنها تمام چربی و رطوبت پوست را ازبین می برند، برای پوست مناسب نیستند .

به توصیه ی میلر اگر این لایه ی چربی روی پوست، شما را آزار می دهد، می توانید از صابون، ژل حمام ، شامپو بدن و مرطوب کننده هایی با ترکیبات جدیدتر استفاده کنید. این محصولات با چربی های طبیعی پوست سازگارتر هستند و رطوبت پوست را نیز حفظ می کنند، با این وجود پوست را چرب نمی کنند و شما لایه ی چربی را بر روی پوست خود احساس نمی کنید.

حقایقی درمورد صابون ها

به عقیده ی  بیشتر مردم صابون ها، بهترین مواد شوینده برای پوست هستند. ولی صابون ها ،ممکن است موجب خشکی شدید پوست شوند. مهم ترین گام برای مراقبت از پوست، این است که بدانید ترکیبات مناسب برای آبهای قلیایی چیست.

به گفته ی میلر صابون های معطر ( دئودورانت) و صابون های قلیایی، چربی پوست را از بین می برند و آن را جایگزین نمی کنند. اما اگر پوست شما بسیار چرب است، استفاده از این صابون ها مانعی ندارد. اگر مصرف این صابون ها، پوست شما را خشک می کند، باید بلافاصله پس از استفاده از آنها پوست خود را مرطوب کنید.

اگر مایلید از صابون برای شستشوی پوست خود استفاده کنید ، بهتر است صابون های آرایشی را انتخاب کنید، زیرا از باقی صابون ها مرطوب تر هستند.

مناسب ترین مواد شوینده برای بدن

گرچه پوست های چرب ،در مقابل تاثیر منفی اکثر شوینده های بدن، مقاوم هستند، با این حال رعایت نکات زیر، ممکن است برای انواع پوست ها مفید باشد :

- شوینده ای ملایم انتخاب کنید که قلیایی نباشید.

- از آب ولرم یا خنک برای حمام استفاده کنید، نه آب داغ.

- بلافاصله پس از حمام، از مرطوب کننده استفاده کنید.

- از شستشوی زیاد و مکرر پوست، خودداری کنید، زیرا موجب خشکی پوست می شود.

- مراقب علائم خشکی پوست ازجمله پوسته شدن ، قرمز شدن و خارش باشید.

اگر شوینده های مختلف را امتحان کرده اید وهمیشه از مرطوب کننده ها نیز، استفاده می کنید و پوست شما هنوز خشک است ، به جای استفاده از شوینده های دیگر بهتر است برای مراقبت از پوست خود، به متخصص پوست مراجعه کنید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نرگس میرزهرایی
منبع: medicinenet.com