تکرر ادرار یعنی زمانی که شما احساس اضطرار در دفع ادرار بیش از حد معمول را دارید و این حالت تنها یک مزاحمت و یک دلیل برای خواب ناکافی نیست، بلکه می تواند نشانه ای از یک بیماری مزمن باشد. "پلی اوریا" یا پر ادراری یک اصطلاح پزشکی است که به دفع ادرار به دفعات بیش از حد (تکرر ادرار) اطلاق می شود.

متاسفانه بسیاری از مردم از پذیرفتن این امر سرباز می زنند و شاید این موضوع را به عنوان چیزی که تا آخر عمر باید با آن سر کنند می پذیرند، و یا تصور می کنند مسئله ای نیست که ارزش مراجعه به پزشک را داشته باشد، و نگران این هستند که ممکن است پزشک موارد جدی تری را تشخیص دهد و شناسایی کند. اما در اغلب موارد وقتی به دنبال تشخیص بیماری و درمان می روند، متوجه می شوند که بیماری جدی و مضری نیست و ممکن است به عادات و حالات طبیعی ادرار مربئط باشد.

برای نمونه تکرر ادرار ممکن است به علت نوشیدن زیاد مایعات بوجود آید، به خصوص نوشابه هایی که دارای کافئین و یا الکل هستند. خانم های باردار هم معمولا به علت بزرگ شدن رحم و فشار آن بر مثانه، دچار تکرر ادرار می شوند. با این حال آیا تکرر ادرار جزء علائمی از بیماری های جدی تر است ؟پس در این صورت حتی دلیل محکم تری برای مراجعه به پزشک دارید، چراکه هرچه زودتر تشخیص داده  شود ، شانس درمان موفقیت آمیز آن بیشتر خواهد بود.

در این مطلب ، در ابتدا به توضیح دستگاه ادرار می پردازیم، و سپس به برخی از علائم ، دلایل و درمان تکرر ادرار اشاره می کنیم.

ادرار و دستگاه ادراری

1- سیستم ادراری 2- کلیه 3- لگنچه کلیه 4- حالب 5- مثانه 6- مجرای ادراری 7- غده فوق کلیوی

عروق:

8- عروق کلیوی و ورید 9- وريد اجوف تحتانی 10- آئورت شکمی 11- شریان ایلیاک مشترک و ورید

با بزرگنمایی:

12- کبد 13- روده بزرگ 14- لگن خاصره

ادرار یک ماده دفعی بدن است که در کلیه ها ساخته می شود. کلیه ادرار را به حالب ها می برد که از آن جا به مثانه برده می شود، و در آن جا جمع می شود تا از طریق مجرای دفع ادرار از بدن بیرون رود. ادرار طبیعی روشن، شفاف، مایع زرد رنگ متشکل از اوره ، اسید اوریک و آب است. برخی بیماری ها باعث ظاهر شدن موادی در ادرار می شوند، مانند قند (دیابت)، آلبومین (بیماری کلیوی)، یرقان.

یک فرد سالم به طور معمول در حدود 5 تا 8 فنجان و یا 1 تا 1.8 لیتر در هر 24 ساعت ادرار دفع می نماید. دفع ادرار یا ادرار کردن همان روند خروج ادرار از بدن است. این فرآیند پیچیده است و عضلات مثانه و مقعدی را درگیر می کند، توسط مراکز مختلف عصبی واقع در سیستم اعصاب مرکزی و محیطی کنترل می شود. برای مثال، مثانه خود، عمدتا شبیه یک شبکه پیچیده نرم افزاری از ماهیچه های صاف و درآمیخته است که با نام دترسور شناخته می شوند و برای پر کردن مثانه، شل می شوند در حالی که اسفنکتر دهانه خروج را محکم و بسته نگه می دارد، و تشکیل شده از فیبر های عضلانی با انقباض آهسته در دیواره مجاری ادراری و برخی از ماهیچه هایی که آن ها نیز بخشی از کف لگن هستند.

در حین ادرار، دترسور منقبض می شود تا ادرار را از مثانه بیرون بفرستد و اسفنکتر شل می شود، و ادرار راحت خارج می شود.

در نوزادان و کودکان، فرایند ادرار غیر ارادی است، و سپس به تدریج تا 3 تا 5 سالگی آنها یاد می گیرند که چطور ادرار را کنترل کنند و ارادی به دفع آن بپردازند.

مدارهای عصبی که دفع ادرار را کنترل می کنند ، به شدت گسترده و پیچیده هستند و شامل مسیرهای گسترده در سطوح مختلف اند. این مدارها در مغز ، نخاع، و سیستم عصبی محیطی قرار دارند و در تعامل با بسیاری از پیام رسان های شیمیایی و یا انتقال دهنده های عصبی هستند.

پژوهش ها با استفاده از تصویربرداری از مغز نشان داده است که در انسان ها بخش هایی از مغز که معمولا با تفکر و برنامه ریزی سیستم های رفتاری پیچیده و بیان شخصیت ارتباط دارند، یک رابطه مستقیم و قوی با مدار های درگیر در دستگاه ادراری نیز دارند، مانند اعصاب ماهیچه های شل کننده اسفنکتر و خالی کننده مثانه.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، ندا اصلان زاده
منبع: aolhealth.org