آفت دهانی

 

آفت به نظر می رسد که شایع ترین ضایعه التهابی مخاط دهان باشد و غالبا در طول دومین و سومین دهه زندگی ایجاد می شود. نزدیک به 40% بیماران، سابقه خانوادگی دارند. علت ایجاد آفت نامشخص است، گرچه عفونت با ویروس های گروه هرپس در بعضی بیماران دیده شده است.
عوامل مستعد کننده متعددی مشخص شده است که شامل موارد زیر است :

ضربات مختصر، تغییرات هورمونی( برای مثال قبل از دوره های قاعدگی و یائسگی)، بیماری گوارشی همراه و استرس های هیجانی. بیماری همچنین با کمبود آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک مرتبط است.
علائم و نشانه ها : آفت ها زخم های مخاطی کم عمق التهابی با حاشیه های کمی برجسته قرمز رنگ می باشند و تمایل به عود دارند.

 

 

سه نوع بالینی از آفت مکرر شناخته شده است:

1- آفت مینور( کوچک): نزدیک به 80 تا 90% بیماران در این دسته قرار می گیرند.

بصورت زخم های کوچک سطحی در اندازه 2 تا 5 میلی متر هستند. معمولا در یک سوم جلویی دهان ایجاد می شوند و ظرف یک هفته بدون اسکار بهبودی پیدا می کنند.

2- آفت ماژور(بزرگ): نزدیک به 10% بیماران را شامل می شود.

به شکل زخمهای بزرگتر عمیق  به ابعاد بزرگتر از 10 میلی متر دیده می شود.معمولا حدود 2 تا 4 هفته طول می کشد و از خود اسکار به جای می گذارد.
در اغلب موارد با درگیری غدد لنفاوی منطقه ای به شکل بزرگی و حساسیت غدد همراه است.

3- آفت هرپتی فرم: نزدیک به 5% بیماران در این دسته قرار می گیرند.

آفت های بسیار کوچک که آرایش شبیه هرپس نشان می دهند.

در بیماران دچار آفت مکرر بررسی از نظر بیماری بهجت توصیه می شود خصوصا در صورت همراهی آفت دهانی با علائم دیگر شامل زخمهای آفت تناسلی، عفونت حفره چشم، در گیری مفاصل، علائم گوارشی و ضایعات عروقی.

درمان: درمان آفت مکرر دهانی علامتی است. تجویز مکرر داروهای منقبض کننده  موضعی یا شستشوی دهان با دهان شویه های ضد درد( مثل محلول
hanks) می تواند کمک کننده باشد.
کمبود آهن، اسید فولیک و یا ویتامین
B12 باید در مان شود.
ضایعات مکرر مزمن نیز ممکن است از تجویز موضعی ژل کورتیکو استروئید همراه با دهانشویه های ضد عفونی کننده سود ببرند.


دکتر مهدیه گلستانی - مجله پزشکی مادر
منبع: کتاب مبانی گوش و حلق و بینی