شرح بیماری
آرتریت روماتوئید (به انگلیسی: Rheumatoid arthritis) یا روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و مزمن است.پلی آرتریت قرینه التهابی ، تظاهرات خارج مفصلی ( ندولهای روماتوئید ، فیبروز ریوی ، واسکولیت و سروزیت ) و فاکتور روماتوئید مثبت در خون ۸۰٪ بیماران مشخصه این بیماری است . شیوع این بیماری در جهان حدود یک درصد است و معمولا در سنین میانسالی و در دهه‌های سوم تا پنجم بروز می‌نماید و در زنان شایع‌تر است (نسبت زن به مرد در حدود ۳ به یک است.) سینوویت مزمن التهابی است کهً اکثرا مفاصل را درگیر می‌کند و باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود. مشخصاتی دارد که باعث تمایزان با سایر انواع آرتریت‌ها (التهاب مفاصل) می‌شود. بعنوان مثال آرتریت بصورت قرینه‌است یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر است .در برخی بیماران بیماری از شدت کمی برخوردار بوده و با حداقل ضایعات مفصلی، در مدتی کوتاه همراه می‌باشد، در برخی دیگر ضایعات پیشرونده و مزمن، به صورت پلی آرتریت می‌باشند و باعث اختلال عملکرد مفاصل می‌شود.

علایم شایع
- اختلالات مفصلی

- سفتی صبحگاهی مفاصل

- تورم مفاصل

- درد مفصلی

- ضعف و خستگی

علل
- ناشناخته‌ است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند. این افراد نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماریهای مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمی‌ها،عفونتها، بیماریهای گوارشی، بیماریهای قلبی– عروقی و فشارخون دارند.

- سینویت مزمن در آرتریت روماتویید درمان

درمان
اصول کلی
- شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(آسپرین، پیروکسیکام،دیکلوفناک، ایندومتاسین،ناپروکسن و بروفن و ...)است.

- در موارد شدید از استروئیدها مانند پردنیزولون خوراکی یا تزریق استروئید به داخل مفصل استفاده می‌شود که عوارض جانبی زیادی دارد. درمان‌های دارویی مثل داروهای ضد التهاب غیر استروییدی که برای کنترل علائم مصرف می‌شود نیاز به برخی مواد غذایی را افزایش داده، موجب کاهش جذب مواد غذایی می‌شوند و عوارضی مانند مشکلات گوارشی ایجاد مینمایند. داروهای تعدیل کننده یا سرکوبگر ایمنی مانند متوتروکسات ، هیدروکسی کلروکین ، سولفا سالازین و آزاتیوپرین نیز در درمان آرتریت روماتویید گاه اندیکاسیون مصرف دارند .