نوروپاتی دیابتی یکی از شایع ترین عوارض دیابت است که در عین حال بسیار مشکل آفرین می باشد . این عارضه منجر به ناتوانی و مشکلات بسیار جدی در افراد مبتلا به دیابت می شود و بار اقتصادی فراوانی را نیز ایجاد می کند .

در کشورهای پیشرفته ، شایع ترین علت نوروپاتی ، بیماری دیابت است و بیش از سایر عوارض دیابت منجر به بستری در بیمارستان شده ، عامل 50 تا 70 درصد قطع عضو بدون تروما است. این عازضه می تواند خاموش و بی سر و صدا باشد در حالی که عوارض خود را به جا می گذارد ، و پیشرفت کند .
عوارض عصبی در دیابت نوع یک و نوع دو تقریبا به یک اندازه رخ می دهد. یکی از مهمترین عوارض ناشی از نوروپاتی دیابت ، زخم پا است که می تواند موجب قانقاریا و یا قطع عضو شود ؛ به نحوی که در افراد با سابقه ی زخم دیابتی ، احتمال قطع اندام تا 36 برابر افزایش می یابد. فرم های دردناک نوروپاتی ، به صورت دردهای متقارن در انتهاهاست که به ویژه در شب تشدید می شود و به اشکال مختلف از دردهای عمیق و شدید تا دردهای تیز و برنده یا دردهای سوزشی یا شبیه الکتریکی بیان می شود که بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر ناخوشایندی خواهد داشت.

درمان اغلب مشکل است و نیاز به استفاده توام از چندین دارو دارد. نوع دیگری از نوروپاتی ، ابتلای سیستم عصبی خودکار است که سیستم قلبی عروقی ، گوارشی ، ادراری تناسلی و فعالیت غدد عرق را مختل می سازد . برای مثال ابتلای سیستم قلبی عروقی ، نامنظمی و تندی ضربان قلب ، تغییرات وضعیتی فشار خون و ناتوانی در فعالیت های فیزیکی را به دنبال دارد ؛ درگیری سیستم عصبی خودکار در دستگاه گوارش می تواند به شکل کندی حرکتی مری ، اسهال شبانه ، یبوست مزمن و شدید و اختلال اسفنگتری رخ دهد. ناتوانی جنسی در 35 تا 90 درصد مردان دیابتی گزارش شده است که می تواند به دلیل ابتلای سیستم عصبی خودکار ایجاد شود و نیز درگیری مثانه که به شکل اختلال در تخلیه مثانه ، بی اختیاری ، شب ادراری و تکرر ادرار دیده می شود. خشکی پوست به دلیل اشکال فعالیت غدد عرق می تواند در ایجاد زخم پا نقش داشته باشد که آن هم به دلیل اختلال کارکرد سیستم عصبی رخ می دهد. بنابراین نوروپاتی دیابتی یکی از شایع ترین عوارض مزمن دیابت است که با کنترل مناسب قندخون تا حد زیادی می توان از بروز آن جلوگیری کرد و در صورت رخ داد، با کنترل دقیق قندخون می توان روند پیشرفت آن را کند یا متوقف نمود. لذا به تمام دیابتی ها ی عزیز توصیه می شود که کنترل دقیق قندخون را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند .

دکتر علیرضا استقامتی

سلیاک بیماری است که در تمام عمر همراه بیمار باقی می ماند. با مصرف گلوتن سیستم ایمنی بدن واکنش نشان می دهد که موجب آسیب دیدگی روده کوچک می شود. بافتهای کوچک پرزدار روده کوچک را پوشش می دهند و این پرزها عامل اصلی برای جذب ویتامینها ، مواد قندی و سایر موادغذایی که از روده کوچک می گذرند هستند. شخص مبتلا به بیماری وقتی مواد غذایی حاوی گلوتن را مصرف کند در اثر آن پرزها می خوابند ( صاف می گردند) و روده متورم می شود و این تورم موجب کوچک شدن فضای روده و تماس پرزها با مواد غذایی، می شود. در برخی میزان جذب مواد غذایی آنقدر پایین است که باعث ضعیف شدن استخوانها و توقف رشد شخص می گردد و بر اثر کمبود ویتامین و مواد معدنی در بدن ، شخص دچار کم خونی ، نرمی استخوان و آرتروز می گردد. بیماری سلییاک گاهی علائمی بارز و گاهی فاقد نشانه می باشد.

بیماری سلیاک در کودکان
در برخی از کودکان علائم این بیماری پس از مصرف غلات از 6 ماهگی به بعد بروز  می کند. بدن این کودکان به دلیل خوب جذب نشدن مواد غذایی رشد عادی ندارد و اگر درمان نشوند بسیار ضعیف می گردند. ممکن است برای درمانشان نیاز باشد که این کودکان در بیمارستان بستری شده و با مایعات و داروهایی که حاوی موادغذایی اند درمان شوند که دوره ای کوتاه می باشد و این کودکان به طور کامل بهبود می یابند. وقتی دوره بیماری تا بزرگسالی بیانجامد ممکن است شخص در معرض خطر سرطان (غدد لنفاوی) روده کوچک ، دهان و مری قرار گیرد. گرچه مدرک روشنی وجود ندارد اما مطالعات نشان می دهد که رعایت کردن رژیم غذایی بدون گلوتن خطر مبتلا شدن به سرطان غدد لنفاوی را کاهش می دهد. اگر در شخص ، بیماری حتی علائم بارزی هم نداشت باید از خوردن گلوتن اجتناب کند. می توانید با شناسایی مواد غذایی که نوجوانان را از گلوتن بی نیاز می کند به آنها کمک کنید. با وجود اینکه رعایت رژیِم غذایی عوارض بیماری را کاهش داده و سلامت روده را در بر دارد اما قبل از شروع درمان ، قد بچه ها قدشان به دلیل کمبود مواد غذایی به اندازه کافی رشد نمی کند.

بیماری سلیاک در بزرگسالان
برخی از بزرگسالان که بیماری سیلیاک دارند در آنان یا علائمی دیده نمی شود و یا این نشانه ها بسیار اندک می باشد که این علائم بیماری در هر سنینی می توانند خود را نشان دهند اما بطور عادی بین سنین 20،30،40می باشد. اگر بطور مداوم رژیم غذایی رعایت شود خطر مبتلا شدن به سرطان کاهش می یابد و وضعیت بیمار بهتر می شود. بیشتر بیماران بعد از 2 هفته رعایت رژیم غذایی متوجه می شوند که بیماریشان کمی بهبود یافته و بعد از آنکه پرزها به حالت عادی برگشت که چند ماه الی چند سال زمان می برد بدن می تواند مواد غذایی را به نحو مطلوبی جذب نماید. ادامه این رژیم غذایی حتی بعد از ناپدید شدن علائم بسیار حائز اهمیت است.
از بازگشت بیماری جلوگیری کنید که مبتلا شدن به سرطان غدد لنفاوی را کاهش می دهد. با مصرف گلوتن بیماری مجددا" باز می گردد. با وجود اینکه در برخی از بیماران با وجود مصرف گلوتن هیچ علائمی دیده نمی شود اما بدین معنا نیست که بدن تمام مواد غذایی را جذب می کند. با مصرف این ماده غذایی روده کوچک آسیب می بیند. کمبود ویتامین در بدن ایجاد آرتروز و کم خونی می کند. موارد نادری هم وجود دارد که شخص حتی با رعایت رژِیم غذایی بهبود نمی یابد. برخی بیماران با رعایت رژیم غذایی بهبود می یابند، اما با مصرف گلوتن مجدد علائم بیماری برمی گردد. در این موارد تجویز کورتیکو استروئید یا سایر داروها را می توان مورد توجه قرار داد. بیمارانی که با رعایت رژیم غذایی بهبود نیافته اند باید از طریق آزمایشاتی مثل t-cell-lymphona تحت بررسی های بیشتر قرار بگیرند.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر - شهلا آقایانی
منبع : www.webmd.com

اوریون یک عفونت ویروسی است که فقط از طریق انسان انتقال پیدا می کند. این بیماری علاوه بر غده های بزاقی ( بخصوص غده بناگوش) سایر سیستم های بدن را هم درگیر می کند.
اوریون چطور شناخته می شود؟
تشخیص اولیه این بیماری یک تشخیص بالینی هوشمندانه می باشد که مطالعات آزمایشگاهی آن را تایید می کند. هدف از انجام مطالعات جلوگیری کردن از بوجود آمدن ویروسهایی است که علائم مشابه با بیماریهای بسیار نادر را دارند برای مثال : سرطان غدد بزاقی ، sjogren

اوریون در بچه ها و بزرگسالان چگونه درمان می شود؟
اولین راه درمان استراحت کردن ، خوردن داروهای مسکن ، گذاشتن کیسه های سرد یا گرم روی محل ملتهب و متورم غدد بزاقی است.

عوارض اوریون چیست؟
این بیماری چهار عارضه دارد:

1- مننژیت 

2- التهاب مغز(عفونت ماده اصلی مغز )

3- کر شدن

4- ورم بیضه(عفونت بیضه ها)

این سه عارضه ممکن است مشکلی در غدد بناگوشی ایجاد نکند.

1- مننژیت : معمولا بیش از 50% از افراد مبتلا به اوریون ، به مننژیت دچار خواهند شد. بیماران بدون عارضه دائمی به طور کامل درمان می شوند.

2- التهاب مغز: تا سال 1960 اوریون علت اصلی التهاب مغز در امریکا محسوب می شد. وقتی واکسن اوریون ابداع شد تعداد این افراد به 5% کاهش یافتند و خوشبختانه بیماران بدون اینکه مبتلا به عارضه ای دائمی شوند درمان می شوند.

3- کر شدن : با گسترش واکسن اوریون ، آسیب رشته های عصبی که منجر به کری می شد کاهش یافت ولی بعضی وقتها باعث کری یک گوش یا هر دو گوش می شد.

4- ورم بیضه ها : ورم بیضه بیشترین عارضه بیماری اوریون است که (40%) در پسرهای نابالغ رایج می باشد. 90% افراد مبتلا به اوریون درد شدید دارند. (اغلب برای کنترل درد باید شخص در بیمارستان بستری شود)

در گذشته اوریون 30 الی 50% همراه با کوچک شدن بیضه ها بود و 13% عقیم شدن پسر ها را به دنبال داشت. در مورد ورم بیضه در گذشته و سرطان آن در زمان حال چیزی به اثبات نرسیده است. مشکل تخمدان تقریبا در 7% دختران نابالغ اتفاق می افتاد.

عارضه هایی که بندرت از این بیماری بوجود می آیند شامل موارد زیر هستند :
ورم مفاصل ، عفونت لوزالمعده ، عفونت ماهیچه های قلب ، مشکلات عصبی ( برای مثال : از کار افتادگی قسمتی از صورت که بخاطر عدم عملکرد عصب هایی است که عضلات صورت را کنترل می کنند بخصوص ماهیچه های اطراف چشم و دهان ، ایجاد اختلال در سیستم ایمنی بدن که به قسمتی از سیستم عصبی حمله می کند و  اولین نشانه های آن ضعیف شدن حس در پاها می باشد که به دستها و سایر قسمتهای بالایی بدن انتقال پیدا می کند.)

حقایقی در مورد اوریون
- اوریون بیماری عفونی واگیردار است که دوره نهفتگی آن از شروع علائم بیماری تا به اوج رسیدن آن 14 الی 18 روز می باشد.

- علائم اولیه اوریون نامشخص است (تب پایین ، کسل بودن ، سردرد ، درد عضلات و کم اشتهایی) در سومین روز غده بناگوش ملتهب می شود و بدون آزمایش می توان این بیماری را تشخیص داد.

- عوارض جدی ناشی از این بیماری شامل:

- ممنژیت ، ورم مغز ، کر شدن و ورم بیضه می باشد.

- واکسن MMR با میزان دو دوز 80% سیستم ایمنی بدن را در مقابل بیماری اوریون مقاوم می سازد. 

- اوریون درمان خاصی ندارد. استفاده از کیسه های سرد یا گرم برای ورم غده بناگوش و خوردن مسکن مفید است.

اوریون داروی خاصی ندارد اما بیماریست که دوره کوتاهی دارد و خودبخود از بین می رود. قبل از ابداع واکسن بیشترین میزان مبتلایان به اوریون در اواخر زمستان و اوایل بهار گزارش شده بودند.

مترجم : شهلا آقایانی ، مجله پزشکی مادر
منبع : www.webmd.com

تیک، یک ناراحتی می‌باشد که فرد قادر به کنترل حرکات و یا تکرار صداهای ناشی از تیک نمی‌باشد و غالباً در کودکان یافت می‌شود. دلیل این تیک‌ها می‌تواند جسمی و یا روانی باشد.

تیک می‌تواند نوع ملایم سندرم تورت ( Tourette Syndrome) باشد. این سندرم در اثر مشکلاتی در نواحی مغز و ماده‌های شیمیایی مغز (از قبیل: دوپامین، سروتونین و نورافدرین) به وجود می‌آید.

علائم تیک شامل: حرکات تکراری مشت کردن دست، لرزش بازو، چشمک زدن، پریدن، لگد زدن، دهان را باز کردن، ابرو را بالا انداختن، بالا کشیدن آب بینی (فین فین کردن)، جیغ کشیدن، ناله کردن، سرفه کردن، صدا را صاف کردن و شانه را بالا انداختن و ... است.

نشانه‌های بعدی عبارت است از: بی خوابی، فعالیت بیش از حد، آسم، آلرژی، عدم توجه و اختلالات روانی. سندرم تورت در 5 تا 7 سالگی بیشترین عوارض را در پی دارد.

تیک‌های دوران بچگی، در عرض چند ماه از بین می‌روند.

چگونه می‌توان تیک را تشخیص داد؟
اگر کودکتان هر روز و حداقل 4 هفته دچار این نشانه‌ها گردید، می‌توانید مطمئن شوید که دچار سندرم تورت شده است.

آزمایش EEG برای فهمیدن این که آیا فعالیت الکتریکی مغز دچار نقصان شده است یا نه، مفید می‌باشد.

چه عواملی باعث بروز تیک می‌شود؟
این تیک‌ها با استرس زیادتر می‌شوند و در هنگام خوابیدن اصلاً ظاهر نمی‌گردند.

دیگر ناراحتی‌ها از قبیل: اضطراب، اوتیسم، گرفتگی عضلانی، صرع، وسواس، ناتوانی در توجه و مسمومیت با مونوکسید کربن ممکن است تیک‌هایی را به وجود آورند.

دلایل تیک
دلایل تیک نامشخص می‌باشد. محققان می‌گویند که تیک‌ها در اثر ژنتیک و یا نابسامانی در ماده‌هایی شیمیایی مغز به وجود می‌آیند. تیک‌ها در اثر خستگی، بیماری، کمبودهای غذایی (مثلاً: کمبود منیزیم)، ضربه به سر، هیجانات و حتی برخی داروها به وجود می‌آید.

این توصیه را جدی بگیرید: اگر برای بار اول متوجه تیک شدید، درصدد درمان آن برنیایید زیرا ممکن است بدتر شود. اگر تیک‌ها برای شما مشکلاتی را در محل کار به وجود می‌آورند، به پزشک مراجعه کنید.

درمان غذایی تیک
1- افراد دارای تیک باید از خوردن yeast (مخمر) پرهیز کنند. مخمر (مانند نان یا ماءالشعیر)، از طریق روده جذب می‌شود. محصولات فرعی مخمر (مانند استون)، می‌توانند موجب کاهش سرعت پردازش مغز گردند. بخش مرکزی مغز، تیک را به وجود می‌آورد. هنگامی که مخمر مصرف نشود، دیگر قسمت‌های مغز می‌توانند در بخش مرکزی مغز مانع تیک شوند و در نتیجه تیک‌ها کم گردند.

2- منیزیم برای عملکرد اعصاب و عضلات بسیار مفید می‌باشد. کمبود منیزیم باعث بروز بیماری‌هایی نظیر: آسم و تنگی نفس، درد و سفتی مفاصل و عضلات می‌شود. به تازگی مشخص گردیده که کمبود منیزیم باعث بروز تیک در کودکان دچار سندرم تورت می‌گردد. سبزیجات سبز رنگ، آجیل، لوبیا، موز و غذاهای دریایی غنی از منیزیوم می‌باشند.

3- کربوهیدرات، شکر، کافئین و دیگر محصولات مصنوعی را کم مصرف کنید.

4- سبوس گندم و آووکادو را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید. این غذاها دارای ویتامین B3 می‌باشند که در جلوگیری از تیک موثر است.

5- غذاهای دارای کلسیم را مصرف کنید.

درمان‌های جایگزین برای جلوگیری از تیک
1- از برخی مکمل‌های ویتامینی و گیاهی نیز می‌توان برای کاهش تیک‌ها استفاده کرد، از جمله: آمینواسید تریپتوفان، روغن تخم کتان، جلبک سبز-آبی، روغن گیاه evening primrose و ویتامین‌های گروه B.

2- درمان تیک به وسیله انجام شیوه‌های تمدد اعصاب مانند: یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و کشش انجام می‌پذیرد. تیک‌های عصبی با استرس بدتر می‌شوند. پس هر فعالیتی که استرس را کاهش دهد، می‌تواند در کاهش علائم مفید باشد.

3- درمان از طریق شناخت و تشخیص رفتار ( CBT). این درمان توسط روان پزشکان انجام می‌شود و فرد می‌تواند افکار و احساسات منفی را از خود دور کند.

4- اگر فرد نتواند که به مرکز درمانی برود و با روان‌پزشک صحبت کند، می‌تواند از او یک برنامه کامپیوتری بگیرد و در خانه یا محل کار، آن برنامه را ببینید تا افکار منفی را از خود دور کند.

5- استفاده از رایحه درمانی. مشخص شده که برخی بوها و اسانس‌ها، تیک‌ها را درمان می‌کنند. از آن جمله: اسطوخودوس و بابونه.

درمان‌های گیاهی برای جلوگیری از تیک
- تیک را با نوشیدن دم کرده گل بابونه، دم کرده گل ساعتی و دم کرده گل ارکیده از خود دور کنید. این دم کرده‌ها، ویتامین و عناصر مغذی لازم را برای بدن شما فراهم می‌کنند و اعصاب و عضلات را آرام می‌سازند.

- چای سبز و چای اکالیپتوس برای کاهش استرس و لرزش بسیار مفیدند.

منبع : سایت ایرانیان

آرتروز یکی از شایعترین شکل التهاب مفصلی می باشد و تقریبا 27 میلیون آمریکایی و 151 میلیون مردم سراسر جهان بدان مبتلا هستند و به عنوان یک فرسودگی عادی ورم مفاصل شناخته  شده. آرتروز همانا از بین رفتن غضروف که بخشی از مفصل و پوشش قسمت انتهایی استخوان بوده و موجب راحت حرکت کردن مفاصل می شود می باشد. با از بین رفتن غضروف استخوان ها روی یکدیگر اصطکاک پیدا می کنند و حرکت مفصل مشکل شده ، سفت و بسیار دردناک می شود. تمام این عوامل ایجاد بیماری آرتروز می کند که افزایش وزن ، آسیب مفاصل و ضعیف شدن ماهیچه ها را در بر می گیرد. آرتروز بر دستها ، پاها ، ستون فقرات ، و مفاصلی که سنگینی را تحمل می کنند مثل مفصل ران و زانوها تأثیر می گذارد. در سراسر جهان 18% زنان و 6/9% مردان 60 ساله و بالاتر مبتلا به بیماری آرتروز می باشند. فقط در آمریکا 9/13% افراد 25 ساله و بالاتر و  6/33 % (4/12 میلیون) افراد 65 ساله یا مسن تر دچار این بیماری می شوند. این بیماری از سال 1990 تا 2005 تعداد بسیاری از افراد بزرگسال آمریکایی را مبتلا کرده است.

کسانی که از زانو درد و کمر درد رنج می برند  
می دانید بسیاری از افرادی که دچار کمر درد هستند از زانو درد نیز رنج می برند. وقتی قسمتی از بدن آسیب می بیند حفاظت از آن منطقه برای بدن طبیعی می باشد. اگر عضوی که دچار درد و عارضه شده کمر یا مفصل ران باشد مفصلی که باید وزن بدن را تحمل کند زانو است و اگر زمان آن طولانی شود زانو آسیب پذیر می شود و دچار مشکل می گردد. بنابراین برای کسانی که کمردرد دارند بسیار حائز اهمیت است که سعی کنند دچار زانو درد نشوند.

درمان التهاب مفصلی متناسب با نوع آن است. بسیاری از مردم از این درد رنج می برند. ناراحتی و درد در بیماران منجر به آن می شود که بسیاری از آنان نیاز پیدا کنند تا مفصل زانو را تعویض نمایند و این جایگزینی زانو امکان حرکت بیشتری برای بیمار فراهم می کند.

تورم مفصل ناشی از آرتروز منجر به جمع شدن مایع و ایجاد کیست در پشت زانو می شود که موجب درد می گردد. عفونت استخوان یا مفصل دلیل جدی برای درد زانو می تواند باشد و با نشانه های عفونت مثل تب ، حرارت بالا ، گرمی مفاصل و سردشدن بدن در ارتباط است و ممکن است با زخمهای ناشی از سوزن در اطراف زانو مربوط باشد. با سوزن سرنگ می توان این مایع را بیرون کشید و با میکروسکوپ و تکنیکهای میکروبی آزمایشگاهی مایع جمع شده را آزمایش کرد. درمان با استفاده از آنتی بیوتیک می باشد. غده هایی که مفصل را در برمی گیرد بسیار نادرند. برای مثال:( SYNOVIAL SARCOMA ) نوعی سرطان کمیاب است که نزدیک مفاصل دست ها و پاها بوجود می آید و(giant cell tumor )  تومور غیر سرطانی کمیاب می باشد که بین سنین 20 الی 40 سال بوجود می آید. این تومور بسیار بندرت در بچه ها یا افراد سنین بالاتر از 65 سال دیده شده است. این غده ایجاد دردهای موضعی می کند و معمولا با جراحی درمان می شود. تعداد کسانی که برای درمان این درد لازم می گردد تا زانوی آنان برداشته و یا پای آنان کوتاه تر شود بسیار کم اند. جراحی بستگی به نوع غده دارد.

رباط داخل زانو می تواند سفت شود و آن به سندرم  pellegrinistieda syndrome مربوط می شود ( وقتی بوجود می آید که رسوبات کلسیم در قسمت داخلی زانو افزایش می یابد. این رسوبات در محل اتصال رباطها ی میانی به استخوان ران بوجود می آید.) با داشتن این وضعیت زانو ورم می کند که با استراحت کردن ، حرکت ندادن آن عضو و کیسه یخ می توان آن را درمان کرد.  برای درمان این درد به ندرت پیش آمده که نیاز به تزریق موضعی کورتیکاستروید (corticosteroids) شود.

( Chondromalacia = زیر کشکک زانو و پوشش انتهایی استخوان ران. درشت نی ، یک ضربه گیر طبیعی است که از غضروف ساخته شده است.) مربوط به نرم شدن غضروف زیر کشکک زانو و ایجاد دردهای شدید و سفت شدن آن در زنان جوان می گردد که به دنبال بالا و پایین رفتن از پله ها و یا کوهنوردی ایجاد می شود. این بیماری با داروهای ضد التهاب ، کیسه یخ و استراحت درمان می شود با انجام ورزشهای تقویت کننده عضله های چهار سر و جلوی ران خیالتان برای مدتی طولانی آسوده خواهد شد.

کیسه های مفصلی (bursitis) به طور عادی در داخل زانو و جلوی کشکک آن ایجاد می شود (anserine bursitis). کیسه های مفصلی معمولا با گذاشتن کیسه ی یخ ، حرکت نکردن ، داروهای ضد التهاب مثل ایبوبروفن یا آسپرین درمان می شود و ممکن است نیاز به تزریق کورتیکاستروید شود ( corticosteroids ) هورمونهای استروئیدی اند که در قشر غده فوق کلیوی ایجاد می شود.

آرتروز زانو : عمل برداشتن زانو حتمی است؟
آرتروز زانو می تواند باعث شود که هر کاری را که انجام می دهید همراه با درد باشد مثل راه رفتن ، پله بالارفتن ، نشستن یا دراز کشیدن . عمل برداشتن زانو یک راه درمان آرتروز است که می تواند باعث تسکین شود. این کار تنها راه درمان نیست. انتخاب های دیگری برای درمان وجود دارد. ابتدا سعی کنید درد زانو را کاهش دهید. تا توانایی برای حرکت بیشتر شود. عمل برداشتن زانو را به تأخیر اندازید و یا کاری کنید که نیازی به جراحی نداشته باشید.

درمان آرتروز : داروهای خوراکی
برخی داروها که ممکن است درمانی برای مقابله با زانو درد باشند و در برخی موارد کمک به کاهش التهاب می کنند ، شامل موارد زیر هستند:

استامینوفن : اولین دارو برای درمان ورم استخوان است. بخاطر اینکه در مقایسه با سایر مسکن ها عوارض کمتری دارد گرچه مصرف زیاد آن باعث لطمه زدن به کبد می شود. استامینوفن التهاب را کم نمی کند.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (کورتون)

این دارو تسکین دهنده درد و ضد التهاب  است. این داروها توسط دکتر تجویز می شود. ایبوبروفن و ناپروکسن از دسته قرصهای مسکن می باشند.

سایر ضد دردهای دیگر
وقتی سایر مسکنها درد را تسکین نمی دهند دکتر ممکن است مسکن قوی تری تجویز کند. مثل ترامادول و استامینوفن کدئین دار .

درمان آرتروز : ضد دردهای موضعی
این روغنها و پمادها را روی پوست جایی که درد دارید بمالید. بسیاری از این پمادها بدون نسخه قابل دسترس هستند، می توانید برای تسکین درد از این پمادها استفاده کنید:

کپسسین capsaicin - مسکنی است که از عصاره فلفل می باشد.

کنتریریتنت canterirritant – منتول ( menthol در نعنا یافت می شود) کامفر camphor - اوکالیپتوس eucalyptus oil – روغن تورپنتین (روغن سقز)  turpentine  oil - دی هیدرو کلرید dihydrochlorid -  همه اینها باعث تسکین درد می شوند.

سالیسیلات : در بسیاری از مسکنهای خوراکی وجود دارد و با جلوگیری از تولید مواد مشابه هورمون که به درد منجر می گردد ، مانع درد می شود.

دیکلوفناک : مسکن موضعی که فقط با تجویز دارو قابل استفاده می باشد.

درمان آرتروز : مکملهای مغذی
چندین مکمل مغذی برای تسکین درد وجود دارد :

گلوکزامین و کندرویتین (glucosamine and chondroitin) عنصر اصلی آنها از غضروف است ، پوشش نرم که مفاصل را حفاظت می کند بنابراین بسیاری از مردم برای تسکین درد از این دارو استفاده می کنند.

اینکه این قرصها تأثیر دارند جای بحث دارد. در حین اینکه محققان در مورد تاثیر گذاری این داروها در حال مطالعه اند ، برخی مطالعات نشان داده که مصرف این دارو باعث تسکین درد آرتروز و تسکین درد افرادی که زانوی آنها سفت شده است می شود.

بنابر مطالعات ، خوردن این دارو برای افرادی که درد زیاد یا کمی دارند مفید می باشد. طبق مطالعات دیگر ، خوردن 1500mg روزانه از گلوکزامین بیشتر از خوردن 300mg  مقدار روزانه استامینوفن یا داروی مسکن ، تاثیر بیشتری دارد.

اما طبق یافته های دیگر این قرصها درد را کاهش نمی دهند. اگر تصمیم گرفتید گلوکزامین یا کندروتین را امتحان کنید در مورد مقدار مصرف آن با دکتر خود مشورت کنید. و اگر به ماهی حساسیت دارید از خوردن این قرص پرهیز نمایید زیرا اغلب از صدف داران  ساخته شده و کوندروتین هم از کوسه یا غضروف خوک یا در آزمایشگاه ساخته می شود.

اسید های چرب امگا3
می توانید این چربی های مفید را با خوردن ماهی های آب سرد مثل سالمون یا خوردن کپسولهای روغن ماهی بدست بیاورید. این چربیهای سالم درد مفاصل و ورم استخوان را کاهش می دهد.

مترجم : شهلا آقایانی – مجله پزشکی مادر
منبع : www.webmd.com

آرتروز یکی از شایعترین شکل التهاب مفصلی می باشد و تقریبا 27 میلیون آمریکایی و 151 میلیون مردم سراسر جهان بدان مبتلا هستند و به عنوان یک فرسودگی عادی ورم مفاصل شناخته  شده. آرتروز همانا از بین رفتن غضروف که بخشی از مفصل و پوشش قسمت انتهایی استخوان بوده و موجب راحت حرکت کردن مفاصل می شود می باشد. با از بین رفتن غضروف استخوان ها روی یکدیگر اصطکاک پیدا می کنند و حرکت مفصل مشکل شده ، سفت و بسیار دردناک می شود. تمام این عوامل ایجاد بیماری آرتروز می کند که افزایش وزن ، آسیب مفاصل و ضعیف شدن ماهیچه ها را در بر می گیرد. آرتروز بر دستها ، پاها ، ستون فقرات ، و مفاصلی که سنگینی را تحمل می کنند مثل مفصل ران و زانوها تأثیر می گذارد. در سراسر جهان 18% زنان و 6/9% مردان 60 ساله و بالاتر مبتلا به بیماری آرتروز می باشند. فقط در آمریکا 9/13% افراد 25 ساله و بالاتر و  6/33 % (4/12 میلیون) افراد 65 ساله یا مسن تر دچار این بیماری می شوند. این بیماری از سال 1990 تا 2005 تعداد بسیاری از افراد بزرگسال آمریکایی را مبتلا کرده است.

کسانی که از زانو درد و کمر درد رنج می برند  
می دانید بسیاری از افرادی که دچار کمر درد هستند از زانو درد نیز رنج می برند. وقتی قسمتی از بدن آسیب می بیند حفاظت از آن منطقه برای بدن طبیعی می باشد. اگر عضوی که دچار درد و عارضه شده کمر یا مفصل ران باشد مفصلی که باید وزن بدن را تحمل کند زانو است و اگر زمان آن طولانی شود زانو آسیب پذیر می شود و دچار مشکل می گردد. بنابراین برای کسانی که کمردرد دارند بسیار حائز اهمیت است که سعی کنند دچار زانو درد نشوند.

درمان التهاب مفصلی متناسب با نوع آن است. بسیاری از مردم از این درد رنج می برند. ناراحتی و درد در بیماران منجر به آن می شود که بسیاری از آنان نیاز پیدا کنند تا مفصل زانو را تعویض نمایند و این جایگزینی زانو امکان حرکت بیشتری برای بیمار فراهم می کند.

تورم مفصل ناشی از آرتروز منجر به جمع شدن مایع و ایجاد کیست در پشت زانو می شود که موجب درد می گردد. عفونت استخوان یا مفصل دلیل جدی برای درد زانو می تواند باشد و با نشانه های عفونت مثل تب ، حرارت بالا ، گرمی مفاصل و سردشدن بدن در ارتباط است و ممکن است با زخمهای ناشی از سوزن در اطراف زانو مربوط باشد. با سوزن سرنگ می توان این مایع را بیرون کشید و با میکروسکوپ و تکنیکهای میکروبی آزمایشگاهی مایع جمع شده را آزمایش کرد. درمان با استفاده از آنتی بیوتیک می باشد. غده هایی که مفصل را در برمی گیرد بسیار نادرند. برای مثال:( SYNOVIAL SARCOMA ) نوعی سرطان کمیاب است که نزدیک مفاصل دست ها و پاها بوجود می آید و(giant cell tumor )  تومور غیر سرطانی کمیاب می باشد که بین سنین 20 الی 40 سال بوجود می آید. این تومور بسیار بندرت در بچه ها یا افراد سنین بالاتر از 65 سال دیده شده است. این غده ایجاد دردهای موضعی می کند و معمولا با جراحی درمان می شود. تعداد کسانی که برای درمان این درد لازم می گردد تا زانوی آنان برداشته و یا پای آنان کوتاه تر شود بسیار کم اند. جراحی بستگی به نوع غده دارد.

رباط داخل زانو می تواند سفت شود و آن به سندرم  pellegrinistieda syndrome مربوط می شود ( وقتی بوجود می آید که رسوبات کلسیم در قسمت داخلی زانو افزایش می یابد. این رسوبات در محل اتصال رباطها ی میانی به استخوان ران بوجود می آید.) با داشتن این وضعیت زانو ورم می کند که با استراحت کردن ، حرکت ندادن آن عضو و کیسه یخ می توان آن را درمان کرد.  برای درمان این درد به ندرت پیش آمده که نیاز به تزریق موضعی کورتیکاستروید (corticosteroids) شود.

( Chondromalacia = زیر کشکک زانو و پوشش انتهایی استخوان ران. درشت نی ، یک ضربه گیر طبیعی است که از غضروف ساخته شده است.) مربوط به نرم شدن غضروف زیر کشکک زانو و ایجاد دردهای شدید و سفت شدن آن در زنان جوان می گردد که به دنبال بالا و پایین رفتن از پله ها و یا کوهنوردی ایجاد می شود. این بیماری با داروهای ضد التهاب ، کیسه یخ و استراحت درمان می شود با انجام ورزشهای تقویت کننده عضله های چهار سر و جلوی ران خیالتان برای مدتی طولانی آسوده خواهد شد.

کیسه های مفصلی (bursitis) به طور عادی در داخل زانو و جلوی کشکک آن ایجاد می شود (anserine bursitis). کیسه های مفصلی معمولا با گذاشتن کیسه ی یخ ، حرکت نکردن ، داروهای ضد التهاب مثل ایبوبروفن یا آسپرین درمان می شود و ممکن است نیاز به تزریق کورتیکاستروید شود ( corticosteroids ) هورمونهای استروئیدی اند که در قشر غده فوق کلیوی ایجاد می شود.

آرتروز زانو : عمل برداشتن زانو حتمی است؟
آرتروز زانو می تواند باعث شود که هر کاری را که انجام می دهید همراه با درد باشد مثل راه رفتن ، پله بالارفتن ، نشستن یا دراز کشیدن . عمل برداشتن زانو یک راه درمان آرتروز است که می تواند باعث تسکین شود. این کار تنها راه درمان نیست. انتخاب های دیگری برای درمان وجود دارد. ابتدا سعی کنید درد زانو را کاهش دهید. تا توانایی برای حرکت بیشتر شود. عمل برداشتن زانو را به تأخیر اندازید و یا کاری کنید که نیازی به جراحی نداشته باشید.

درمان آرتروز : داروهای خوراکی
برخی داروها که ممکن است درمانی برای مقابله با زانو درد باشند و در برخی موارد کمک به کاهش التهاب می کنند ، شامل موارد زیر هستند:

استامینوفن : اولین دارو برای درمان ورم استخوان است. بخاطر اینکه در مقایسه با سایر مسکن ها عوارض کمتری دارد گرچه مصرف زیاد آن باعث لطمه زدن به کبد می شود. استامینوفن التهاب را کم نمی کند.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (کورتون)

این دارو تسکین دهنده درد و ضد التهاب  است. این داروها توسط دکتر تجویز می شود. ایبوبروفن و ناپروکسن از دسته قرصهای مسکن می باشند.

سایر ضد دردهای دیگر
وقتی سایر مسکنها درد را تسکین نمی دهند دکتر ممکن است مسکن قوی تری تجویز کند. مثل ترامادول و استامینوفن کدئین دار .

درمان آرتروز : ضد دردهای موضعی
این روغنها و پمادها را روی پوست جایی که درد دارید بمالید. بسیاری از این پمادها بدون نسخه قابل دسترس هستند، می توانید برای تسکین درد از این پمادها استفاده کنید:

کپسسین capsaicin - مسکنی است که از عصاره فلفل می باشد.

کنتریریتنت canterirritant – منتول ( menthol در نعنا یافت می شود) کامفر camphor - اوکالیپتوس eucalyptus oil – روغن تورپنتین (روغن سقز)  turpentine  oil - دی هیدرو کلرید dihydrochlorid -  همه اینها باعث تسکین درد می شوند.

سالیسیلات : در بسیاری از مسکنهای خوراکی وجود دارد و با جلوگیری از تولید مواد مشابه هورمون که به درد منجر می گردد ، مانع درد می شود.

دیکلوفناک : مسکن موضعی که فقط با تجویز دارو قابل استفاده می باشد.

درمان آرتروز : مکملهای مغذی
چندین مکمل مغذی برای تسکین درد وجود دارد :

گلوکزامین و کندرویتین (glucosamine and chondroitin) عنصر اصلی آنها از غضروف است ، پوشش نرم که مفاصل را حفاظت می کند بنابراین بسیاری از مردم برای تسکین درد از این دارو استفاده می کنند.

اینکه این قرصها تأثیر دارند جای بحث دارد. در حین اینکه محققان در مورد تاثیر گذاری این داروها در حال مطالعه اند ، برخی مطالعات نشان داده که مصرف این دارو باعث تسکین درد آرتروز و تسکین درد افرادی که زانوی آنها سفت شده است می شود.

بنابر مطالعات ، خوردن این دارو برای افرادی که درد زیاد یا کمی دارند مفید می باشد. طبق مطالعات دیگر ، خوردن 1500mg روزانه از گلوکزامین بیشتر از خوردن 300mg  مقدار روزانه استامینوفن یا داروی مسکن ، تاثیر بیشتری دارد.

اما طبق یافته های دیگر این قرصها درد را کاهش نمی دهند. اگر تصمیم گرفتید گلوکزامین یا کندروتین را امتحان کنید در مورد مقدار مصرف آن با دکتر خود مشورت کنید. و اگر به ماهی حساسیت دارید از خوردن این قرص پرهیز نمایید زیرا اغلب از صدف داران  ساخته شده و کوندروتین هم از کوسه یا غضروف خوک یا در آزمایشگاه ساخته می شود.

اسید های چرب امگا3
می توانید این چربی های مفید را با خوردن ماهی های آب سرد مثل سالمون یا خوردن کپسولهای روغن ماهی بدست بیاورید. این چربیهای سالم درد مفاصل و ورم استخوان را کاهش می دهد.

مترجم : شهلا آقایانی – مجله پزشکی مادر
منبع : www.webmd.com

اکلوژن یکی از موضوعات تخصصی رشته دندان پزشکی که به ارتباط بین دندان‌های بالا و پایین و نحوه قرارگیری دندان‌ها بر روی هم می‌پردازد. یا به عبارتی مال اکلوژن، به وضعیت قرارگیری غیر طبیعی دندان‌ها و یا فکین گفته می‌شود که انحرافی از رشد و تکامل صحیح می‌باشد و بر جفت شدن دندان‌ها، تمیز کردن دندان‌ها، سلامت لثه، رشد فکری و تکلم، تأثیر می‌گذارد.

مال اکلوژن
علت مال اکلوژن چیست؟
هم ارث و هم محیط نقش مهمی را در ایجاد مال اکلوژن دارند. شکل و اندازه صورت، فکین و دندان‌ها غالباً به وسیله توارث انتقال می‌یابند.

عوامل محیطی ایجاد کننده مال اکلوژن زیاد بوده و اغلب آن‌ها توسط دندانپزشک کودکان قابل کنترل می‌باشند و عمده‌ترین آن پوسیدگی دندان‌های شیری و یا زود از دست دادن آن‌ها می‌باشد.

دندانپزشک به چه اطلاعاتی نیاز دارد تا شکل گیری و پیشرفت مال اکلوژن را ارزیابی کند؟
چگونگی و ترکیب مشکلات اختصاصی هر بیمار، محدوده و مراحل معاینه و تشخیص را معین می‌کند. حین معاینات کلینیکی، دندان پزشک تاریخچه‌ای از سوابق پزشکی و دندانپزشکی می‌گیرد، از دندان‌ها قالب گیری به عمل آورده و آن‌ها را با گچ دندانپزشکی می‌ریزد.

این قالب‌های مطالعه علاوه بر این که روابط دندان‌ها را نشان داده و در طرح درمان کمک کننده می‌باشد، مأخذی نیز برای بررسی پیشرفت درمان می‌باشند. تهیه عکس‌های معمولی از صورت و دندان‌ها نیز یک رکورد و ثبت قبل از درمان است. تعدادی رادیوگرافی نیز ممکن است برای تشخیص پیشرفت مال اکلوژن نیاز باشد.

رادیو گرافی رایج در این زمینه پانورامیک می‌باشد که همه دندان‌ها را در یک کلیشه نشان می‌دهد. رادیوگرافی دیگر سفالومتری جانبی می‌باشد که به صورت نیم رخ رابطه دندان‌ها و فکین را نسبت به صورت و جمجمه نشان می‌دهد.

از چه دستگاه‌هایی برای تصحیح مال اکلوژن استفاده می‌شود؟
به طور کلی از 2 نوع دستگاه برای این منظور استفاده می‌شود:

1- دستگاه‌های متحرک

2- دستگاه‌های ثابت

دستگاه متحرک از سیم و مواد پلاستیکی (اکریل) ساخته می‌شود و توسط بیمار در دهان گذاشته و برداشته می‌شود. بعضی از انواع آن به طور هم‌زمان دندان‌های بالا و پایین را در بر می‌گیرد. کلا گرفتن نتیجه مطلوب درمانی با این دستگاه‌ها منوط به همکاری، پذیرش و استفاده صحیح بیمار از آن و آموزش کامل از طرف دندانپزشک به بیمار، می‌باشد. مزیت عمده دستگاه‌های متحرک این است که به راحتی برداشته شده و تمیز می‌شوند.

دستگاه‌های ثابت عبارتند از قطعاتی بنام راکت که مستقیماً به دندان‌ها چسبانده می‌شوند و سیم در داخل آن‌ها گذاشته می‌شود. این دستگاه‌ها کنترل بهتری بر حرکات دندانی دارند. به علت گیر غذایی در اطراف این دستگاه‌ها، همکاری بیمار در تمیز کردن دندان‌ها و رعایت بهداشت دهان به منظور جلوگیری از پوسیدگی الزامی است.

نحوه قرار گیری دندان‌ها روی هم باید به گونه‌ای باشد که کوچک‌ترین مشکلی روی عضلات صورت و مفصل فک نداشته باشد و بیمار دچار دردهایی همچون سردرد، درد در ناحیه فک و درد حین باز شدن کامل دهان نشود.

چه مدت زمانی طول می‌کشد تا مال اکلوژن درمان شود؟
دوره درمان برای هر ناهنجاری بستگی به نوع مال اکلوژن، شدت و پیشرفت آن و رشد کودک و همکاری وی دارد. دندانپزشک مدت زمان لازم برای انجام درمان اولیه را به طور تقریبی تخمین می‌زند.

آیا کشیدن دندان‌های سالم به منظور تصحیح مال اکلوژن صحیح است؟
انتخاب دقیق یک دندان شیری برای کشیده شدن ممکن است جهت هدایت رویش دندان دائمی لازم باشد. در این مواقع نیاز به کنترل بیمار در یک دوره زمانی بوده و گاهاً ممکن است از بعضی دستگاه‌های ارتودنسی استفاده شود، ولی کشیدن دندان دائمی بستگی به چگونگی وضعیت دندان‌ها، میزان کمبود فضا و صورت بیمار دارد و در هر بیماری متفاوت است. بسیاری از مال اکلوژن ها بدون کشیدن دندان، درمان نمی‌شوند، ولی مواردی وجود دارد که نیاز به کشیدن دندان نیست.

بیشتر سردردها ناشی از مشکلات دندانی است
دکتر همایون فراست، متخصص دندانپزشکی و عضو هیأت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران گفت : «بسیاری از سردردهای شبیه سردردهای میگرنی که به صورت یک طرفه بیمار با آن‌ها روبرو است، ناشی از مشکلات دندانی و فکی است. گاهی وجود مشکل در این زمینه منجر به بروز دردهایی در ناحیه گیجگاهی و فکی و به دنبال آن سردردهایی شبیه میگرن می‌شود.

اکلوژن در واقع نتیجه نهایی کار یک دندانپزشک است، یعنی چنانچه یک کار مرتبط با دندانپزشکی از جمله ارتودنسی، ترمیمی، و نظایر آن را دندانپزشک به خوبی انجام دهد، اما در آخر نحوه قرارگیری دندان‌ها مناسب نباشد و بیمار با مشکل مواجه شود، نتیجه کار رضایت بخش نمی‌تواند باشد.

نتایج یک بررسی نشان داده است در 57/5 درصد کسانی که سردرد داشته‌اند و سردرد آن‌ها میگرن تشخیص داده شده بود و در عین حال در ناحیه مفصل گیجگاهی فکی هم دچار مشکل بودند، با روش‌های درمان رفع مشکل گیجگاهی فک که مرتبط با دندان‌ها بوده است، سردرد آن‌ها درمان شد.

سردرد این دسته از افراد با روش‌های دارودرمانی، فیزیوتراپی‌های مفصل فک و یک سری جراحی‌های تخصصی دندانپزشکی روی مفصل فک بهبود یافت.

نحوه قرار گیری دندان‌ها بر روی هم باید به گونه‌ای باشد که کوچک‌ترین مشکلی روی عضلات صورت و مفصل فک نداشته باشد و بیمار دچار دردهایی همچون سردرد، درد در ناحیه فک و درد حین باز شدن کامل دهان نشود.

یکی از شایع‌ترین مشکلاتی که یک دندانپزشک حین کار با آن مواجهه می‌شود، صدا در مفصل گیجگاهی، فکی، درد و صدا حین جویدن و درد هنگام باز کردن دهان است که مجموعه آن‌ها بر نتیجه کار دندانپزشک تأثیر دارد.

اگر دندان‌ها کاملاً روی هم قرار نگیرند، غذا خوردن و جویدن فرد را با مشکل مواجه می‌کند و باعث فشارهای یک طرفه یا دو طرفه روی فک می‌شود که در نهایت منجر به بروز درد در ناحیه گیجگاهی فک و یا سردرد می‌شود.»

منیع : سایت ایرانیان

غده تیروئید، یک غده‌ی کوچک و پروانه‌ای شکل است که در انتهای قسمت جلوی گردن شما واقع شده است. هورمون‌های مترشحه از غده‌ی تیروئید تاثیر گسترده‌ای بر سلامت ما دارد و بر تمام جنبه‌های متابولیسم بدن موثر است. 

1- اگر تیروئید من مشکل دارد، پس چرا گواتر ندارم؟

چون بیشتر بیمارانی که تیروئیدشان مشکل دارد، گواتر (بزرگی غیر طبیعی تیروئید) ندارند.

2- من گواتر دارم، پس تیروئیدم یا کم‌کار است یا پرکار.

نه! خیلی از موارد گواتر در بیمارانی دیده می‌شود که تیروئیدشان نه کم‌کار است، نه پرکار. ولی به هر حال، گواتر علامت مهمی است و برای شناخت علت و درمانش باید هر چه زودتر نزد پزشک رفت.

3- من تیروئیدم کم‌کار است، پس نمی‌توانم وزن کم کنم.

واقعیت این است که اگر تیروئیدتان کم‌کار باشد، به آسانی نمی‌توانید وزن کم کنید. ولی کار، نشد ندارد. اگر مشکل تیروئیدتان درمان شود و با نظر پزشکتان رژیم بگیرید و تحرکتان را بیشتر کنید، روز به روز اوضاع تیروئیدتان بهتر می‌شود و اضافه وزنتان کمتر.

4- من تیروئیدم پرکار است، پس وزنم زیاد نمی‌شود.

این حرف هم مثل قبلی، اشتباه است. تازه، تمام آن‌هایی که تیروئیدشان پرکار است، کاهش وزن پیدا نمی‌کنند؛ مثلاً بعضی از سالمندان مبتلا به پرکاری تیروئید، نه تنها کاهش وزن پیدا نمی‌کنند، بلکه وزنشان بیشتر هم می‌شود.

5- من مشکل تیروئید دارم، پس باید تا آخر عمرم دارو بخورم.

بستگی به این دارد که مشکل تیروئیدتان چه باشد. خیلی‌ها مشکل تیروئیدشان موقتی است و طبیعتاً درمانشان هم کوتاه مدت است؛ مثلاً بعضی خانم‌ها بعد از حاملگی دچار التهاب تیروئید می‌شوند و بعد از یک درمان موقت، حالشان خوب می‌شود و دیگر نیازی به مصرف دارو ندارند.

6- من در تیروئیدم توده‌ای لمس می‌کنم، پس به احتمال زیاد سرطان تیروئید گرفته‌ام.

این‌طور نیست. فقط بین 5 تا 10 درصد بیمارانی که توده‌ای در تیروئیدشان لمس می‌شود، توده‌شان سرطانی است. این که آیا جنس آن توده، سرطانی هست یا نه، باید پزشکتان با نمونه‌برداری از توده تشخیص دهد.

7- بیماری‌های تیروئید مختص خانم‌های مسن است.

این‌طور نیست. البته احتمال بروز مشکلات تیروئید در زنان بالای 60 سال، بین 20 تا 25 درصد است، ولی بقیه در امان نیستند.

8- بیماری‌های تیروئید، واگیردارند؟

نه! می‌دانید این باور اشتباه از کجا آمده؟ ریشه‌اش این است که بیشتر مشکلات تیروئید، مادرزادی است و طبیعتاً احتمال این که یک مشکل تیروئیدی را بین اعضای یک خانواده ببینیم، زیاد می‌شود. ضمن این که اگر در منطقه‌ای، دسترسی به ید کم باشد، احتمال بروز مشکلات تیروئیدی بین ساکنان آن منطقه نیز زیاد می‌شود. این جور مسائل، بعضی‌ها را به این اشتباه انداخته که بیماری‌های تیروئیدی بین اعضای یک خانواده یا بین ساکنان یک منطقه، از یکی به دیگری، سرایت می‌کند. ولی خیالتان راحت. پزشکان قاطعانه می‌گویند بیماری‌های تیروئید واگیر ندارند.

9- تا وقتی خودم هیچ مشکلی حس نمی‌کنم، قطعاً تیروئیدم هم هیچ مشکلی ندارد.

مطمئن نباشید. خیلی‌ها تیروئیدشان مشکل دارد، ولی خودشان هیچ مشکلی ندارند. برای این که از سلامت تیروئیدمان مطمئن شویم، بهترین کار این است که از سن 35 سالگی به بعد، هر 5 سال یک‌بار آزمایش خون بدهیم تا هورمون‌های تیروئیدمان چک شود و معلوم شود تیروئیدمان مشکلی دارد یا نه.

کودکان تیروئیدی تحمل گرما را ندارند

دکتر آریا ستوده، فوق تخصص غدد و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت :

کودکان مبتلا به نوعی اختلال پرکاری تیروئید موسوم به بیماری گریوز (Graves)، تحمل گرما را ندارند و دمای هوایی که برای عموم مردم متعادل تلقی می‌شود، برای آنان گرم است.

بیماری «گریوز» شایع‌ترین علت پرکاری غده تیروئید به دلیل مشکلات ایمنی بدن است. در این بیماری، غده تیروئید از حد طبیعی بزرگ‌تر می‌شود و بیش از اندازه هورمون ترشح می‌کند. گاهی غده تیروئید آنچنان بزرگ می‌شود که موجب اختلال در بلع غذا می‌شود.

کودکان مبتلا به گریوز دچار کمبود وزن همراه با اشتهای فراوان می‌شوند.

تغییرات رفتاری شامل بی قراری و تمرکز نداشتن، بد خوابی، خستگی، خواب آلودگی و افت درسی از جمله نشانه‌های بروز بیماری گریوز در کودک هستند. گاهی والدین، کودکان مبتلا به بیماری گریوز را با علایم بیش فعالی و تمرکز نداشتن نزد متخصصان می‌برند. این‌گونه کودکان باید به متخصصان غدد مراجعه کنند. تپش قلب، اگزوفتالمی (بیرون‌زدگی چشم)، لرزش، عرق، اسهال، بی قراری و خستگی از علایم ابتلا به بیماری گریوز است.

بیماری گریوز با داروهای ضد تیروئید، کنترل و غده تیروئید به تدریج کوچک‌تر می‌شود.

روش درمانی استفاده از «ید رادیواکتیو» در کودکان بیش از 10 سال استفاده می‌شود، اما این روش درمانی، غده تیروئید را به طور کامل از کار می‌اندازد و چون هورمون تیروئید برای سلامت بدن لازم است، کودک ناگزیر به استفاده از هورمون تیروئید تا آخر عمر خواهد شد.

روش جراحی نیز برای درمان بیماری گریوز به کار گرفته می‌شود، اما استفاده از این روش برای کودکان به دلیل داشتن عوارضی مانند از کار افتادن غده پاراتیروئید، اختلال خون‌رسانی در غده پاراتیروئید و گرفتگی صدا، توصیه نمی‌شود.

منبع : سایت ایرانیان