بیماری پارکینسون  ناشی از اختلال عملکرد مغز است که باعث از دست دادن تدریجی کنترل عضلات می شود. علائم پارکینسون در اوایل بیماری، خفیف است  و گاهی اوقات حتی نادیده گرفته می شود.  علائم مشخص بیماری عبارتند از: لرزش، خشکي  یا سفتی (صلبیت)، حرکت دادن کند بدن و تعادل ضعیف. پارکینسون در اصل فلج لرزشی نامیده می شد، اما همه کسانی که  مبتلا به پارکینسون هستند این علائم را ندارند.

پیشرفت پارکینسون

در برخی از افراد علائم این بیماری به آرامی در مدت بیشتر از 20 سال تکامل می یابد.اگر درمان بیماری زودتر شروع  شود، ظهور علائم آن سالها به تعویق می افتد. حدود 5  تا 10 درصد از موارد این بیماری در سنین قبل از 50 سالگی رخ می دهد.

نشانه های اولیه­ پارکینسون

نشانه های اولیه­ پارکینسون ممکن است خفیف باشد و با دیگر نشانه ها اشتباه گرفته شوند. این علائم عبارتند از:

- تکان دادن خفیف انگشت دست، پا، یا لب

- خشکی عضلات و مفاصل و مشکل در راه رفتن

-  با زحمت بلند شدن از صندلی

- دست خط شلوغ و کج و معوج

- حالت دولا شدگی یا خمیدگی

- حالت سرد و  بی حس چهره ، در گفتگوهای جدی

علائم: لرزش

لرزش، علامت اولیه بیماری پارکینسون است که حدوداً 70 ٪ از افراد مبتلا به این بیماری آن را دارند. لرزش معمولاً در انگشت  يا دست وقتی که بیمار در حال استراحت است، مشاهده می شود و در زمانی که بیمار از دستش استفاده می کند ، متوقف می گردد. معمولا لرزش به صورت مرتب است که معمولا چهار تا شش ضربه در  هر ثانیه دارد و یا به صورت مالیدن چیزی در بین انگشت شصت و اشاره بروز می کند.

لرزش همچنین می تواند نشانه ای از دیگر بیماری ها باشد، بنابراین به تنهایی نمی تواند نشانه ای از پارکینسون باشد.

علائم: کم تحرکی

افراد پیر ، به صورت طبیعی کم تحرک می شوند. اما اگر  کم تحرکی آنها ناشی از پارکینسون باشد ، رندگی روزمره آنها را مختل می کند. وقتی که آن ها می خواهند حرکت کنند، بدنشان  درست جواب نمی دهد، یا ممکن است ناگهان متوقف شوند.  پیاده روی ثابت و  چهره­ "ساکن و بی احساس"  که ناشی از کم تحرکی است گاهی اوقات در افراد مبتلا به پارکینسون یافت می شود.

علائم: اختلال تعادل

حالت خمیدگی و دولاشدن  درافراد مبتلا به پارکینسون با افتادگی شانه و جلو بردن سرشان تدریجا بیشتر می شود.. معمولا  آنها با مشکل تعادلی روبرو می شوند که این امر موجب افزایش خطر سقوط آنها است.

علائم: سفتی و خشکی

خشکی وقتی رخ می دهد که غضلات سفت شده و در حالت استراحت قرار نمی گیرند. برای مثال، بازوهای شخص هنگامی که در حال راه رفتن است نوسان نمی کنند. ممکن است بیمار دچار گرفتگی عضلات یا درد ماهیچه باشد. اغلب افراد مبتلا به پارکینسون تجربه  سفتی یا صلبیت را دارند.

سایر علائم

سایر علائم نیز شایع هستند، اما همه افراد مبتلا به پارکینسون آن را ندارند. این علائم ممکن است شامل:

- بی قراری در خواب یا خستگی در هنگام روز

- صدا های شیرین یا گفتار های نامعلوم و بریده

- مشکل بلعیدن غذا

- مشکلات حافظه و سردرگمی یا زوال عقل

- پوست های چرب و شوره سر

- یبوست

تشخیص پارکینسون

به طور کلی اسکن مغز برای تشخیص پارکینسون استفاده نمی شود اما ممکن است برای رد کردن وجود سایر بیماری ها در فرد استفاده شود. به جای آن، پزشک ممکن است معاینه های زیر را  انجام دهد:

- ضربه زدن به هر پنچ انگشت یا پا برای بررسی کندی حرکتی شما

- میزان استراحت یا سکون دست یا معاینه لرزش دست

- حرکت دادن گردن، بازوها، و پاها برای بررسی خشکی یا سفتی (در این معاینه باید عضلات خودتان را شل کنید)

- حفظ ایستادگی، درحالی که به آرامی از پشت کشیده می شوید تا پزشک میزان تعادل شما را بررسی کند

پارکینسون و لرزش ذاتی

در صورتی که دچار لرزش هستید، اما هیچ یک از علائم دیگر پارکینسون مانند سفتی(صلبیت) و یا کندی حرکتی  را ندارید، لرزش شما ممکن است خوش خیم باشد. این لرزش ها ارثی بوده و بسیار شایع تر از پارکینسون است. در این حالت  هر دو دست فرد  به یک اندازه می لرزد. و برخلاف پارکینسون، لرزش دست ها در هنگام کار و حرکت بیشتر می شود. لرزش ذاتی به لوودوپا -داروی رایجی که در درمان پارکینسون استفاده می شود - پاسخ نمی دهد، اما احتمالا با داروهای دیگر درمان می شود.

چه کسانی در معرض ابتلا به این بیماری هستند؟

متوسط سن شروع 62 سالگی است، اما کسانی هم که بیشتر از 60  سال دارند تنها 2 ٪ تا 4 ٪ احتمال ابتلا به این بیماری را دارند.  داشتن سابقه خانوادگی، خطرابتلا به این بیماری را برای شما افزایش می دهد. مردان نسبت به زنان، یک و نیم برابر بیشتر احتمال ابتلا به پارکینسون را دارند.

چه عواملی باعث ابتلا به این بیماری می شود؟

یک منطقه کوچک در ساقه مغز که جسم سیاه نامیده می شود حرکات ما را کنترل می کند. در بيماری پارکينسون، سلول ها در جسم سیاه ماده شیمیایی به نام دوپامین - که کمک به ارتباط سلول های عصبی می کند- را تولید نمی کنند. وقتی  این سلول های مولد دوپامین مردند، مغز فرمان های لازم ، برای اینکه چگونه و چه موقع شخص حرکت کند را صادر نمی کند.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، سینا حدادپور
منبع: webmd.com

کمردرد یکی از شایع‌ترین تجربیات انسان‌ها در سراسر جهان بوده و هر کس حداقل یک بار این تجربه این نوع دردها را در زندگی خود داشته است. قسمت پایینی کمر که از زیر دنده‌ها شروع می‌شود، ناحیه کمری نامیده می‌شود. دردهای این قسمت می‌توانند بسیار شدید شده و باعث شوند هر نفر چند روز از محل کار خود غیبت کند. خوشبختانه در اکثر موارد، این دردها به فاصله چند روز بهبود پیدا می‌کنند، در غیر این صورت روش های موثری برای درمان این دردها وجود دارد.

علائم کمردرد

کمردرد می‌تواند به شکل دردهای بسیار خفیف تا دردهای بسیار شدید و آزار دهنده خود را نشان دهد. این دردها ممکن است حتی ایستادن، نشستن یا حرکت کردن را با مشکل روبه‌رو کند. دردهای حاد معمولا به طور ناگهانی و بعد از آسیب‌ دیدگی از ورزش‌های سنگین یا حمل کردن اشیا با وزن زیاد بروز پیدا می‌کنند.

اگر این درد به مدت بیش از 3 ماه ادامه پیدا کند، حالت مزمن به خود می‌گیرد و اگر بیش از سه روز ادامه پیدا کرد، حتما باید برای درمان آن به پزشک مراجعه کنید.

با این علائم حتما به پزشک مراجعه کنید: دردهای بسیار شدید که بعد از زمین خوردن یا آسیب دیدگی بروز پیدا می‌کند، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، احساس ضعف در پاها، تب و احساس درد در هنگام عطسه کردن یا ادرار.

سیاتیک

درد قسمت‌ تحتاني کمر است که به باسن، ران و قسمت پاييني پا منتشر می‌شوند و اغلب با کرختي يا ضعف پاها همراه هستند.

عوامل ایجاد دردهای کمر

شغل

اگر شغل شما شامل بلند کردن، کشیدن یا حرکت دادن اجسام سنگین است، حتما کمرتان در معرض آسیب دیدگی است. اگر چه در مشاغلی هم که اشخاص مجبورند تمام مدت روز را پشت صندلی بنشینند، کمر درد شیوع زیادی دارد. به خصوص اگر صندلی شما راحت نباشد یا میزتان ارتفاع مناسبی نداشته باشد، احتمال ظاهر شدن کمر درد وجود دارد.

کیف

با این که شما بند کیف تان را روی شانه خود می‌اندازید، اما این قسمت پایینی کمر است که درد را تحمل می‌کند. بنابراین هر چه قدر وزن کیفی که حمل می‌کنید بیشتر باشد، به همان اندازه احتمال آسیب دیدن و کمردرد افزایش پیدا می‌کند. اگر مجبورید هر روز وزن زیادی را به اطراف بکشید، بهتر است از کیف‌های چرخ‌دار استفاده کنید تا میزان فشار به مهره‌ها به کمترین حد ممکن برسد.

ورزش کردن

فشار سنگین در باشگاه‌های بدنسازی یا در حین انجام هر ورزشی می‌تواند باعث کشیدگی عضلات و ظهور دردهای کمر شود. به خصوص اگر یک فرد برای مدتی بدون حرکت باشد و ناگهان حرکت بدنی سنگین انجام دهند، احتمال دچار شدن به کمردرد افزایش پیدا می‌کند.

شیوه ایستادن یا نشستن

زمانی که پدرها و مادرها به ما تذکر می‌دادند، درست بنشینیم یا درست بایستیم، بیش از همه چیز به فکر سلامتی ما بودند. در هنگام نشستن شما باید شانه‌های خود را به عقب بدهید، پاهایتان روی زمین قرار بگیرد و از کمرتان پشتیبانی خوبی صورت بگیرد. در حالت ایستاده هم تمام وزن بدن باید روی دو پای شما تقسیم شود.

فتق دیسک کمر

دیسک بین ‌مهره‌ای یک ماده ژلاتینی نسبتا نرم است که فشارهای وارد شده روی مهره‌ها را به طور یکنواخت پخش می‌کند، حرکت مهره‌ها روی یکدیگر را آسان کرده و باعث خم و راست شدن یا چرخش کمر می‌شود. یک حرکت ناگهانی یا برداشتن اجسام سنگین ممکن است باعث آسیب رسیدن به این ناحیه و فتق دیسک بین مهره‌ای شود. فتق اغلب به طرف پشت یا چپ و راست اتفاق می‌افتد و باعث انتشار درد به پای همان طرف یا طرف مقابل می‌شود. عوامل ایجاد دردهای مزمن چند عامل وجود دارند که می‌توانند باعث ظهور دردهای مزمن شوند

تنگی مجرای نخاعی

این حالت باعث می‌شود فضای محدوده اطراف نخاع کاهش پیدا کند که به این ترتیب فشار زیادی به عصب‌های این ناحیه وارد می‌شود.

اسپونديليت انکيلوزان

اسپونديليت انکيلوزان يکي از انواع بيماريهاي التهابي مفاصل است که شايع ترين آنها روماتيسم مفصلي ( آرتريت روماتوئيد ) مي باشد. در این بيماري مفاصل بين مهره هاي ستون فقرات و همچنين مفاصل بين ستون فقرات و لگن دچار التهاب مي شوند که حرکت دادن آنها درد شدیدی به همراه دارد.

چه عوامی باعث کمردرد می‌شوند؟

بسیاری از مردم معمولا در دهه سوم زندگی خود دردهای ناحیه کمر را تجربه می‌کنند. هر چه قدر سن افزایش پیدا کند، به همان اندازه این احتمال بیشتر می‌شود. از دیگر عوامل کمردرد می‌توان به داشتن اضافه وزن، داشتن زندگی بی‌تحرک و داشتن مشاغل سنگین که نیاز به بلند کردن اشیا دارد اشاره کرد.

تشخیص کمردرد

برای آن که به پزشک خود کمک کنید به درستی به علت دردهایتان پی ببرد، در مورد زمان شروع آنها، علائمشان و تاریخچه بیماری خود خیلی دقیق به او توضیح بدهید. بسته به شدت بیماری پزشک ممکن است عکس‌برداری با کمک اشعه ایکس، سیتی‌اسکن یا ام‌آرآی را برای شما تجویز کند تا به علت اصلی بیماری پی ببرد.

مراقبت‌های خانگی برای کمر درد

دردهای کمر که در اثر آسیب‌های ماهیچه‌ای به وجود آمده‌اند، معمولا خود به خود بهبود پیدا می‌کنند، اما شما می‌توانید با انجام اقداماتی زمان بهبودی را کمتر کنید.

استراحت کنیم یا نکنیم؟

زمانی که شما احساس کمردرد دارید، ممکن است تمایل به خارج شدن از تخت خواب نداشته باشید. در مواقعی که ریشه این دردها ماهیچه‌ای است، پزشکان توصیه می‌کنند زندگی خود را به شیوه معمول ادامه داده و در محل کار حاضر شوید. تحقیقات نشان داده استراحت بیش از یک یا دو روز حتی می‌تواند شدت درد را بیشتر کند که علت اصلی هم کاهش انعطاف و آمادگی عضلات است.

یوگا

شواهد نشان می‌دهد یوگا در مواقعی که کمردرد بیش از سه ماه ادامه پیدا کرده است، می‌تواند به بهبود شدت دردها کمک کند. در یک تحقیق مشخص شد افرادی که نزدیک به 12 هفته یوگا تمرین کرده‌اند نسبت به دیگران کمردردهای کمتری را تجربه می‌کنند. فایده کلاس‌های یوگا در درمان کمردرد حتی تا چند ماه بعد از پایان کلاس‌ها ادامه پیدا می‌کند که نشان از سودمند بودن این کلاس‌ها دارد. اما شرط مفید بودن این کلاس‌ها داشتن استاد با تجربه است که بتواند تکنیک‌های این ورزش را به درستی به شما آموزش دهد.

ماساژ درمانی

تحقیقات نشان می‌دهد ماساژ می‌تواند به کاهش دردهای مزمن ناحیه کمر کمک کند. بعد از 10 هفته از شروع ماساژها، افرادی که به طور هفتگی از این شیوه استفاده کرده‌اند، درد کمتری در حین انجام فعالیت‌های روزانه خود احساس کردند. این روش هم می‌تواند تا 6 ماه بعد از انجام آن به کاهش دردهای ناحیه کمر کمک کند.

طب سوزنی

آیا طب سوزنی کمردرد را درمان می‌کند؟ شواهد در این مورد نتایج متناقضی به همراه داشته است. در سال 2009 مطالعه‌ای روی صدها نفر که دارای کمردردهای مزمن بودند انجام شد که نشان می‌داد استفاده از این روش کمک زیادی به بهبود کمردرد نمی‌کند. در بعضی تحقیقاتی دیگر ادعا شده طب سوزنی به کاهش دردها می‌انجامد. هنوز هم پزشکان به نتیجه قطعی در این مورد دست پیدا نکرده‌اند.

مصرف دارو

معمولا دردهای قسمت‌های میانی کمر با مصرف مسکن‌ها بهبود پیدا می‌کند. داروهایی مانند استامینیفون، ایبوپروفن یا ناپروکسن در این میان تاثیر بیشتری دارند. استفاده از پمادهای مسکن هم می‌تواند در کاهش دردهای عضلانی موثر باشد. اما در مورد دردهای مزمن و شدید مراجعه به پزشک بهترین کار است. روش‌های تزریقی اگر استفاده از دارو برای کاهش کمردرد موثر نبود، ممکن است پزشک شیوه‌های تزریقی را پیشنهاد کند. در این روش معمولا عصب‌هایی که درد را حس می‌کنند برای مدتی از کار می‌افتند تا به مرور زمان شدت بیماری کاهش پیدا کند.

عمل جراحی

اگر کمردردها مدت بسیار طولانی ادامه پیدا کند، به طوری که زندگی روزانه مختل شود، استفاده از شیوه‌های جراحی بهترین کار است. بسته به نوع و شدت دردها پزشک ممکن است مجبور به خارج کردن دیسک آسیب دیده، بازتر کردن فضای اطراف نخاع یا جوش دادن دو مهره ستون فقرات به یکدیگر شود.

پیشگیری از کمردرد

برای آن که از کمردرد پیشگیری کنید، چند روش را بیان می‌کنیم که عمل کردن به آنها می‌تواند به میزان زیادی شما را در برابر این بیماری بیمه کند:

تحرک و تمرینات بدنی خود را افزایش دهید.

فعالیت فیزیکی می تواند در کنار کاهش التهاب و جلوگیری از تنش عضلانی، خون رسانی به ماهیچه های پشت را بیشتر می‌کند و باعث رسیدن مواد مغذی به مناطق آسیب دیده می‌شود.

مراقب اضافه وزن باشید.

اضافه وزن، خصوصاً در ناحیه میانی بدن می تواند منجر به تغییر مرکز ثقل بدن و فشار بیشتر بر کمر شود. اگر سعی کنید وزن خود را به حالت ایده آل و البته کمتر برسانید، می توانید به کاهش درد کمر خود کمک کنید.

مراقب اضافه وزن باشید.

اضافه وزن، خصوصاً در ناحیه میانی بدن می تواند منجر به تغییر مرکز ثقل بدن و فشار بیشتر بر کمر شود. اگر سعی کنید وزن خود را به حالت ایده آل و البته کمتر برسانید، می توانید به کاهش درد کمر خود کمک کنید.

منبع: سلامت نیوز

از دردهای مفاصل همراه با رماتیسم مفصلی، درد دست ها است که یکی از شایع ترین و خسته کننده ترین آنها به شمار می رود. در واقع بیش از 90 درصد افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی حداقل یکی از علایم مربوط به دست را دارند. طی 2 سال پس از مرحله تشخیص بیماری، بیش از دو سوم بیماران محدودیت استفاده از دست را تجربه خواهند کرد. دکتر کتی پالمر پزشک ورزش درمانی در نیوتاون می گوید: «رماتیسم مفصلی به مفاصل حمله کرده، التهاب ایجاد می کند و در نتیجه مفاصل را سفت و متورم می کند. این بیماری مفاصل کوچک تر مانند مفاصل دست، پا و گردن را مورد هجوم قرار دهد. به این دلیل است که درد دست در میان بیماران رماتیسم مفصلی بسیار شایع است». دکتر پالمر می افزاید: «در صورت عدم درمان، درد در نهایت می تواند باعث ایجاد مشکلات بزرگتر شود. درد دست و سفتی آن اغلب هنگام صبح تشدید یافته و برای چند ساعت ادامه می یابد». با پیشرفت بیماری، بیماران ممکن است با تغییر شکل در انگشتان -به دلیل تخریب تاندون و مفاصل توسط بیماری- مواجه شوند. نتیجه: کارکرد کلی دست کاهش یافته و سفتی و ناراحتی برای بیمار افزایش پیدا می کند.

درمان رماتیسم مفصلی برای درد دست

علاوه بر همکاری با پزشک به صورت مستمر برای پیدا کردن درمان مناسب  جهت درد مفصل های دست، راه حل های تجربی فراوانی وجود دارند که می توانند به تسکین درد و تورم رماتیسم کمک کنند. ایده های برتر برای امتحان کردن عبارتند از:

- حمام های پارافین. حمام پارافین  فرو بردن دست  به درون موم گرم است و به راحتی  در دسترس است. دکتر پالمر می گوید: «تحقیقات نشان می دهد حمام پارافین همزمان با ورزش های دست ، می تواند به کاهش درد و خشکی مفصل های آن کمک کند. هنگام استفاده از حمام پارافین، باید حرکت های ورزشی مربوط به دست را پس از آن انجام دهید تا کاهش درد بیشتری را تجربه کنید. برای حصول بهترین نتیجه ،مچ و دست، هر دو باید به طور کامل با پارافین پوشش داده شوند».

- ورزشهای دست. دکتر استفان سلووای می گوید: «ورزش های دست می توانند از خشکی جلوگیری کنند. این حرکات عبارتند از: گرفتن توپ تنیس، حرکت دست ها درون شن یا برنج یا فشار دادن هر نوع توپ». از روماتولوژیست خود بهترین حرکات متناسب با شرایط خود و نحوه انجام آنها را بپرسید.

- کمپرس های گرم. دکتر پالمر می گوید: «برای دردهای مفصلی مرتبط با رماتیسم مفصلی، گرما بهتر از سرما عمل می کند. استفاده از کمپرس های گرم مشابه حمام پارافین عمل می کند. تحقیقات نشان داده است، کمپرس های گرم تسکین درد برای بیماران مبتلا به رماتیسم مفصلی ایجاد کرده و هنگام ترکیب با فعالیت ورزشی دامنه حرکت انگشتان و دست را افزایش می دهد. همچنین در کاهش سفتی نیز موثر است». وی می افزاید: «شواهد اخیر نشان می دهند که پک های یخ در کاهش التهاب مفید نیستند. از کمپرس های گرم به مدت 10 الی 20 دقیقه هنگام عود درد یا سفتی و پیش از انجام فعالیت ورزشی استفاده کنید و پک های یخ را کنار بگذارید».

- ماساژ درمانی. ماساژ دست ، به عنوان بخشی از فرایند درمان رماتیسم مفصلی، می تواند سبب تسکین درد شود. بر اساس مطالعه اخیر، بزرگسالانی که هر هفته توسط یک درمانگر حرفه ای ، ماساژ دست را  انجام می دهند و خود ماساژی را تعلیم دیده اند، پس از 4 هفته درد کمتری داشته و توانایی دست آنها بیشتر شده . علاوه بر این اضطراب، افسردگی و مشکلات خواب در آنها کمتر بروز کرده است. پالمرشرح می دهد: «ماساژ درمانی یا سایر روش های درمان با دست که توسط درمانگر حرفه ای انجام می شود، می تواند در افزایش تحرک مفاصل مفید باشد. همچنین این کار می تواند به افزایش دامنه حرکت انگشتان و دست کمک کند».

- لیزر درمانی. دکتر پالمر می گوید: «شواهد بدست آمده از تحقیق جدید نشان می دهد استفاده از لیزر درمانی با توان کم برای مفاصل کوچک در دست، میزان درد در بیماران مبتلا به رماتیسم مفصلی را به طور چشمگیری کاهش می دهد. تصور بر این است که لیزر درمانی با کاهش حساسیت درد در عصب پیرامونی، به بیماران کمک می کند».

با درمانگر حرفه ای یا روماتولوژیست خود صحبت کنید. ببینید آیا این گزینه ها برای شما می توانند مناسب باشند؟

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، احسان جمال ریحان
منبع: medicinenet.com

سیاتیک به درد ناحیه پشت اطلاق می‌گردد که عارضه ای در عصب سیاتیک باعث بروز آن می شود. سیاتیک عصب بلندی است که از اندام های تحتانی تا پشت هر پا امتداد می‌یابد. زمانی که آسیب یا فشاری بر عصب سیاتیک وارد آید، می‌تواند دردی را در ناحیه کمر که به سمت مفصل ران، باسن‌ها و پا منتشر می‌شود، سبب شود. بالای 90 درصد افراد بدون جراحی بهبود می‌یابند.

علائم سیاتیک

شایع‌ترین علائم سیاتیک دردی در ناحیه کمر است که در مفصل ران ، باسن و تا پشت یک پا امتداد می‌یابد. این درد معمولاً تنها بر یک پا تأثیر می‌گذارد و با نشستن، سرفه و عطسه کردن تشدید می‌گردد. در پای درگیر ممکن است گاهی اوقات احساس کرختی، ضعف یا سوزش داشته باشید. به نظر می‌رسد که علائم سیاتیک به صورت ناگهانی بروز می‌کنند و می‌توانند چند روز تا چند هفته طول بکشد.

سیاتیک یا سایر درد های کمر؟

بیش از 85 درصد مردم امریکا برخی از انواع کمر دردها را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. اما همیشه این دردها مربوط به عصب سیاتیک نیست. در بسیاری از موارد درد ناحیه کمر در نتیجه کشش بیش از حد یا کوفتگی عضلات در ناحیه تحتانی کمر است. آنچه در اکثر مواقع سیاتیک را از سایر دردها متمایز می‌کند، نحوه انتشار درد در ساق پا و خود پاست. این درد ممکن است گرفتگی ناراحت کننده ساق پا باشد که چند روز طول می‌کشد.

چه کسانی به سیاتیک دچار می‌گردند؟

اکثر افرادی که به درد سیاتیک دچار می‌شوند بین 30 و 50 سالگی هستند. احتمال اینکه زنان طی بارداری به دلیل فشار بر عصب سیاتیک در اثر باز شدن رحم به این مشکل دچار شوند، بسیار زیاد است. از دیگر عوامل ایجاد کننده درد سیاتیک می‌توان به فتق دیسک بین مهره ای و آرتروز شدید ستون فقرات اشاره کرد.

علت: فتق دیسک بین مهره ای

شایع‌ترین علت سیاتیک، فتق دیسک بین مهره ای است. دیسک‌ها مانند بالشتک‌هایی بین مهره های ستون فقرات عمل می‌کنند. گاهی اوقات هسته ژله ای مانند دیسک بر دیواره خارجی‌اش ضربه وارد کرده و ریشه‌های عصب سیاتیک را تحت فشار قرار می‌دهد. تقریباً از هر 50  نفر، یک نفر در مقطعی از زندگی خویش به فتق دیسک بین مهره ای دچار می‌گردد و بیش از یک چهارم آن افراد علائمی خواهند داشت که بیش از 6 هفته طول می‌کشد.

علت: تنگی مجرای نخاعی

ساییدگی و پارگی طبیعی مهره‌ها می‌تواند سبب باریک شدن مجرای نخاعی شود. این باریک شدن که آن را تنگی مجرای نخاعی می‌گویند، ممکن است بر ریشه های عصب سیاتیک فشار آورد. تنگی مجرای نخاعی در افراد بالای 60 سال شایع است.

علت: تومورهای نخاعی

در موارد نادری سیاتیک از تومورهای ایجاد شده در داخل یا در طول نخاع یا عصب سیاتیک عارض شود. با رشد تومور، فشار بر اعصابی که از نخاع منشعب می‌شوند، وارد می‌آید.

علت: سندروم پیریفورمیس (Piriformis)

عضله پیریفورمیس در داخل مفصل باسن قرار دارد و پایین ستون فقرات را به استخوان ران متصل می‌کند و مستقیماً بر روی عصب سیاتیک قرار دارد. چنانچه این عضله دچار گرفتگی شود، می‌تواند بر عصب سیاتیک فشار وارد کند و علائم سیاتیک بروز کنند. سندروم پیریفورمیس در زنان شایع‌تر است.

کیف‌های پول پر حجم می‌توان عضله پیریفورمیس را تحریک کند

ممکن است به این موضوع فکر نکرده باشید که اسکناس زیاد می‌تواند منبع درد باشد؛ اما کیف پول پر حجم می‌تواند سبب سندروم پیریفورمیس گردد. این وضعیت می‌تواند در مردانی عارض شود که کیف پول خود را در جیب عقب شلوارشان قرار می‌دهند. این حالت فشار مزمنی را بر عضله پیریفورمیس وارد می آورد و طی زمان می‌تواند به عصب سیاتیک صدمه بزند. شما می‌توانید با قرار دادن کیف پولتان در جیب جلو یا جیب کت از بروز چنین مشکل جلوگیری کنید.

علت: آسیب یا عفونت

از دیگر علل سیاتیک تورم عضله، عفونت یا آسیبی نظیر شکستگی است. به طور کلی هر حالتی که عصب سیاتیک را تحریک و تحت فشار قرار دهد، می‌تواند علائمی را به همراه داشته باشد. در برخی موارد هیچ علت خاصی را نمی‌توان برای سیاتیک پیدا کرد.

تشخیص سیاتیک: معاینه

دکتر برای تشخیص اینکه شما سیاتیک دارید یا خیر  از شما سؤالاتی درباره نحوه شروع درد و محل دقیق درد خواهد پرسید. ممکن است از شما بخواهد تا چمباتمه بنشینید یا بر روی پاشنه‌ها یا پنجه راه بروید یا پایتان را بدون خم کردن زانو بالا بیاورید. دکتر به کمک این آزمایش‌های عضله می‌تواند تشخیص دهد که آیا عصب سیاتیک تحریک شده است یا خیر.

تشخیص سیاتیک: تصویر برداری

دکترتان ممکن است دستور به انجام تصویر برداری مثل ام ار آی بدهد تا اطلاعات بیشتری پیرامون محل و علت عصب تحریک شده به دست آورد. ام ار آی محل قرار گیری دیسک‌های مهره ، رباط‌ها و عضلات را نشان می‌دهد. تشخیص علت سیاتیک می‌تواند به جریان درمان کمک کند. دستگاه رادیولوژی می تواند برای تشخیص اختلالات استخوانی مفید واقع شوند، اما نمی‌تواند عارضه های عصبی را تشخیص دهد.

عوارض سیاتیک

چنانچه به اختلالات کنترل مثانه یا روده  دچار شده اید، بی درنگ با دکترتان مشورت کنید. این عارضه می‌تواند نشانه یک فوریت پزشکی باشد که به منظور اجتناب از آسیب دائمی نیازمند جراحی باشد. خوشبختانه این عارضه نادر است. اکثر موارد عوارض سیاتیک طی چند روز یا چند هفته از بین می‌روند و آسیب طولانی مدتی بر جای نمی‌گذارند.

درمان سیاتیک : سرما و گرما

شما در خانه می‌توانید اقداماتی را جهت رفع درد سیاتیک انجام دهید. یک پد گرمایشی یا یک کیسه یخ می‌توانند به نحوی سودمند باشند و می‌توانید هر دو ساعت یک‌بار به مدت بیست دقیقه آنها را بر روی محل درد قرار دهید. امتحان کنید کدام یک درد را بیشتر تسکین می‌دهند یا می‌توانید از پد  نه گرم نه سرد استفاده کنید.

درمان سیاتیک : دارو

مُسکن‌های بدون نسخه می‌توانند سیاتیک را در کوتاه مدت تسکین دهند. استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن از دیگر داروهای مسکن هستند. دکترتان ممکن است برای شما تزریق استروئید را تجویز کند تا از التهاب بیشتر جلوگیری کند.

درمان سیاتیک : کشش

حین درمان سیاتیک، سعی کنید همواره فعال باشید. حرکت (جنبش) در واقع می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. فیزیوتراپ می‌تواند به شما نشان دهد که چطور عضلات پشت ران و کمرتان را بکشید. با توجه به وضعیت پزشکی شما نمی توان تمرینات خاصی را توصیه کرد. همچنین دکترتان می‌تواند پیاده روی کوتاه را به شما توصیه کند.

درمان سیاتیک : تزریق

در موارد حاد دکتر تزریق استروئید را در محل ستون فقرات توصیه می‌کند تا میزان التهاب را کاهش دهد. تزریق، دارو را مستقیماً به ناحیه ای اطراف عصب سیاتیک انتقال می‌دهد.

درمان سیاتیک : جراحی

اگر سیاتیک شما به علت فتق دیسک بین مهره ای باشد و بعد از چهار تا شش هفته درد آزار دهنده ای  دارد، جراحی می‌تواند یک گزینه باشد. جراح بخشی از فتق دیسک بین مهره ای را برمی دارد تا از میزان فشار بر عصب سیاتیک کاسته شود. حدود 90 درصد بیماران با این نوع جراحی بهتر می‌شوند. سایر جراحی‌ها می‌توانند سیاتیک حاصل از تنگی مجرای نخاعی را تسکین دهند.

توان‌بخشی سیاتیک

بعد از جراحی کمر به طور کلی باید به مدت یک ماه از رانندگی، بلند کردن اجسام یا خم شدن به جلو خودداری کنید. دکترتان ممکن است فیزیوتراپی را تجویز کند تا به مستحکم شدن عضلات کمرتان کمک کند. با کامل شدن مدت استراحت می‌توانید فعالیت‌های روزمره خودتان را از سر بگیرید.

درمان‌های مکمل

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد طب سوزنی، ماساژ، یوگا و کایروپراتیک (فن درمان بیماری از راه دستکاری مفاصل و ستون فقرات) می‌توانند دردهای شایع اندام‌های تحتانی را تسکین بخشند. اما تشخیص سودمندی این درمان‌ها در سیاتیک نیازمند تحقیقات بیشتر است.

پیشگیری از سیاتیک

اگر یک‌بار به درد سیاتیک دچار شده باشید، این امکان وجود دارد که این درد در آینده به سراغ شما بیاید. اما با انجام کارهای زیر می‌توانید احتمال وقوع آن را کاهش دهید:

- ورزش منظم

- حفظ وضعیت اندامی خوب

- خم شدن بر روی زانوها به هنگام بلند کردن اجسام سنگین

این اقدامات می‌توانند به شما کمک کنند تا از صدمات کمر که منجر به بروز سیاتیک می‌شوند، اجتناب کنید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، سمیرا قاسمی
منبع: webmd.com

افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی ممکن است دچار درد سندرم تونل کارپال و مچ دست شوند.

در صورت ابتلا به روماتیسم مفصلی، خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال (حالتی دردناک که مچ و دست ها را تحت تاثیر قرار می دهد) در شما بسیار زیاد است.

تونل کارپال ساختاری است که توسط استخوان ها در مچ دست و بافت های پیوندی پوشاننده شکل می گیرد؛ از میان این تونل، اعصاب و تاندون ها که حرکات انگشتان و شست را کنترل می کنند، عبور می نماید. اعصاب و تاندون ها توسط غشایی به نام سینوویوم احاطه شده و محافظت می گردند. در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، سندرم تونل کارپال زمانی ایجاد می شود که التهاب سبب تورم بافت پیوندی شده و عصب عبوری از میان تونل را متراکم و فشرده می سازد.

علائم سندروم تونل کارپال:

علائم شایع برای سندرم تونل کارپال عبارتند از:

- درد مچ دست

- سوزن سوزن شدن، بی حسی یا درد دست به ویژه در انگشت شست، اشاره و میانی

- احساس شوک الکتریکی در انگشت شست، اشاره و میانی

- ضعف دست

- درد ساعد

- درد یا سایر احساسات که از بازو به سمت شانه حرکت می کند

سندروم تونل کارپال: کاهش درد

10 نکته برای افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی برای کاهش درد مچ دست و سایر ناراحتی های ناشی از سندرم تونل کارپال عبارتند از:

1- درمان روماتیسم مفصلی. سندرم تونل کارپال اغلب توسط بیماری روماتیسم مفصلی ایجاد می شود. داروهایی مانند داروهای ضد روماتیسم ، می توانند روماتیسم شما را تحت کنترل در آورده و التهابی را که باعث بروز سندرم تونل کارپال می شود، کاهش دهند.

2- استراحت. عدم استفاده از مچ یا دست آسیب دیده به مدت چند هفته، می تواند به بافت ملتهب درون تونل کارپال فرصت بهبودی دهد.

3- استفاده از آتل مچ دست. پزشک ممکن است یک آتل برای استراحت مچ دست شما توصیه نماید. آتل، مچ دست را در حالت ثابت نگه می دارد. در هنگام خواب یا در طول روز می توانید از این آتل استفاده کنید.

4- استفاده از داروهای ضد درد برای التهاب. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم، به کاهش درد و تورم در بافت های درون تونل کارپال کمک می کند.

5- تزریق کورتیزون. تزریق استروئید به صورت مستقیم به درون تونل کارپال می تواند موقتا درد را آرام کند، اما علایم مربوطه ممکن است مجددا بازگردند.

6- انجام ورزش های تونل کارپال به صورت منظم. پزشکان مجموعه ای از حرکات مربوط به تونل کارپال را ابداع کرده اند که برای کمک به کشش مچ دست و حفظ خمیدگی آن طراحی شده است. اجرای این حرکات در فواصل زمانی منظم می تواند کمک کننده باشد.

7- یوگا. مطالعات نشان داده است، در افرادی که از تمرین های یوگا استفاده می کنند، پدیده های درد مچ دست و سندرم تونل کارپال بهبود یافته است. تمرین های یوگا برای کشش و تقویت مفاصل در بالاتنه طراحی شده اند.

8- استراحت های مرتب هنگام کار. تغییر وضعیت یا استراحت می تواند به علائم سندرم تونل کارپال کمک کند؛ به ویژه اگر هنگام کار فشار بر روی مچ دست زیاد باشد. اگر برای امرار معاش کار تایپ انجام می دهید، در میان کار استراحت کرده و به طور مرتب مچ دست را کش دهید. در صورت کار بر روی ابزارآلات سنگین لرزنده، وظایف محوله را با رعایت مقررات، با همکار خود عوض کنید.

9- در نظر گرفتن روشهای درمانی جایگزین. سایر روش های درمانی که برای سندرم تونل کارپال مورد مطالعه قرار گرفته اند، عبارتند از:

مکمل های ویتامین B6، طب سوزنی، کایروپراکتیک (فن ماساژ و جابجایی ستون فقرات)، آهن رباها و درمان های بوتاکس. این روش های درمانی در شرایطی مورد استفاده قرار می گیرند که شواهد علمی برای اثربخشی آنها اندک است. قبل از استفاده از این درمان ها، با روماتولوژیست خود مشورت کنید.

10- بررسی در مورد عمل حراجی. روشهای جراحی به صورت سرپایی، می توانند درد ناشی از سندرم تونل کارپال را با باز کردن تونل آرام کنند.

 گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، احسان جمال ریحان
منبع: medicinenet.com

درد مفصل ران را جدی بگیرید!

در صورت داشتن درد مفصل ران و مختل شدن فعالیت های روزانه، زمان آن فرا رسیده تا از کمک های تخصصی و کارشناسانه استفاده نمایید. بیاموزید چه هنگام علایم درد از مراجعه الزامی به پزشک حکایت دارند.

آیا اخیرا به دلیل درد مفصل ران، سفتی یا کوفتگی سرعت انجام کارهای روازنه تان کمتر شده است؟ در صورت مثبت بودن جواب ،احتمالا می خواهید بدانید که آیا این علایم گذرا هستند یا زمان آزمون برای مفصل ران توسط پزشک فرا رسیده است.

اولین مرحله در مدیریت درد مفصل ران مراقبت مناسب در خانه است. بسیاری از علل مربوط به درد مفصل ران می توانند با استراحت یا داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن تسکین داده شوند. در صورت کارا نبودن این مراحل، و ادامه سنگین بودن فعالیت های روزانه برای شما، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

علایمی که نیاز به توجه پزشکی دارند

دکتر توماس پارکر ویل رئیس دپارتمان جراحی ارتوپدی دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو می گوید: «علایمی وجود دارد که بیان می کنند زمان ملاقات پزشک فرا رسیده است».

1- شدت درد: در صورتی که درد موجود با استراحت یا استفاده از داروهای ضد التهاب تسکین پیدا نکرد، احتمالا بایستی مورد معاینات پزشکی قرار گیرید.

2- مدت زمان درد: اگر درد در بازه های زمانی طولانی با شدت کم رخ دهد، به گونه ای که فعالیت های روزانه از آن تاثیر پذیرد، باید به پزشک مراجعه نمایید.

برای برخی افراد، درد مفصل ران می تواند به قدری شدید باشد که فعالیت های ساده مانند راه رفتن را مختل کند؛ در این حالت برای پرهیز از درد در پاها، این افراد ترجیح می دهند تا از آن استفاده نکند؛ این کار به خودی خود ضرر بیشتری را متوجه فرد می کند، چرا که عضلات را تضعیف کرده و میزان درد را افزایش می دهد.

پیدا کردن علت درد

دلایل مربوط به درد مفصل ران عبارتند از: فتق، مشکلات موجود در کمر، آسیب زانو و آرتروز مفصل ران.

دکتر ویل می گوید: « قدم اول: معاینه توسط پزشک عمومی؛ اما در مرحله بعد باید منبع درد شناسایی شود. از آنجایی که موارد متعددی به عنوان منابع بالقوه درد مفصل ران مطرح می باشند، لذا بایستی فرد با آگاهی کامل در مورد منبع درد شناسایی شده، نسبت به دریافت فعالیت های متناسب، برای درمان خویش اقدام نماید».

علاوه بر مرور سابقه پزشکی، پزشک متخصص می تواند از آزمون های فیزیکی و در صورت نیاز از رادیولوژی برای معاینات بیشتر استفاده نماید. باید به دقت به سئوالات زیر پاسخ دهید:

- زمان های ایجاد درد؟

- بخش هایی که در آن احساس درد و ناراحتی می کنید؟

- کارهای انجام شده برای تسکین میزان درد؟

- کدام کارآمد و موثر بوده و کدام نه؟

برای مدیریت درد و التهاب، داروهای مناسب تحت نظر پزشک تجویز شده و جهت یادگیری فعالیت های ویژه برای بهینه کردن میزان تحرک به فیزیوتراپ مراجعه خواهید کرد.

دکتر ویل می گوید: «بسیاری از بیماران در مورد جراحی جایگزینی مفصل ران کنجکاو بوده و سوالاتی را مطرح می کنند؛ اما حقیقت این است که این مورد فعلا گزینه مناسب محسوب نمی شود». مردم اغلب خود می توانند پیش از نیاز به جراحی جایگزینی مفصل یا بازسازی آن، سال های سال درد مفصل ران را مدیریت کنند.

مراحل اولیه تسکین درد

برای کنار آمدن با این درد، در منزل می توانید راه های زیر را امتحان کنید:

- داروهای بدون نسخه ضد التهاب برای درد

- استراحت

- یخ

در صورتی که هیچ کدام از این روشها موثر واقع نشدند، و آشکارا قادر به شناسایی منبع درد نبودید (مانند فتق)، پزشک در مورد این موضوعات با شما صحبت خواهد کرد:

- کاهش وزن برای کم کردن فشار بر روی مفاصل

- فعالیت های ورزشی که می توانند دامنه حرکتی و انعطاف پذیری شما را ارتقا دهند

- فعالیت های ورزشی برای قوی تر کردن عضلات

- قدم زدن مرتب برای حفظ استقامت و تحرک

- مراجعه به فیزیوتراپ

- تزریق استروئید درون مفصل ران برای کم کردن درد که البته یک گزینه موقتی بوده و به سبب ایجاد عفونت نمی تواند طولانی مدت مورد استفاده قرار گیرد

توجه به ماندگاری درد مفصل ران، امری مهم به شمار می رود. معاینات پزشکی به شما کمک خواهد کرد تا علایم را مدیریت کرده و از عوارض بعدی جلوگیری نمایید.

زندگی با درد مزمن در ناحیه مفصل ران

مدیریت درد مزمن مفصل ران می تواند از طریق استراحت، یخ، گرما، دارو و فعالیت ورزشی انجام شود. اگرچه مدیریت این درد مزمن در منزل کار چندان دشواری نیست اما در بدو امر مراجعه به پزشک و انجام معاینات مربوطه می تواند پیشنهاد خوبی باشد.

پزشکان غالبا به افرادی با این شرایط توصیه می کنند تا درمان های مربوطه را در منزل انجام دهند. در بسیاری از موارد استراحت، مدیریت درد و فعالیت ورزشی می تواند در بازگشت میزان تحرک و تسکین درد مزمن ناحیه مفصلی ران مفید باشد. مساله بسیار مهم این است که اجازه ندهید این درد کهنه شما را زمین گیر کند. در صورت نیاز استراحت کنید ؛ اما همانطور که دکتر استیون مورگان جراح ارتوپدیک می گوید، برای حفظ انعطاف پذیری بیشتر ، سعی کنید همیشه در حال کار کردن باشید.

وی می افزاید: «باید شیوه زندگی خود را با استفاده از فعالیت هایی که درد مفصل ران را تشدید نمی کنند، در حالت پویا و فعال نگه دارید. کم تحرکی به هیچ وجه به تسکین درد کمک نخواهد کرد».

روش بر پایه استراحت، یخ، فشردن، بالا بردن

این روش شکلی از مدیریت درد است. اساسی ترین واکنش به درد مزمن مفصل ران در این 4 واژه خلاصه شده است:

استراحت

- اجتناب از فعالیت های تشدید کننده درد مزمن مفصل ران.

- اکتفا قدم زدن یا دویدن در مسافت های کوتاه ، در صورت ایجاد درد در اثر دویدن های طولانی

- در صورتی که نیروی حرکات باعث کشیدگی مفصل ران می شود، فعالیت های دیگر مانند شنا کردن را امتحان کنید

یخ

سرمایش از دو طریق می تواند به تسکین درد کمک کند؛ بی حس کردن درد و فشرده کردن رگ های خونی که سبب کاهش التهاب می شود. پزشکان اغلب توصیه می کنند تا در فواصل زمانی 20 دقیقه ای از یخ استفاده کنید (گذاشتن بر روی محل درد و برداشتن). از آنجایی که یخ می تواند سبب سفت شدن عضلات گردد، لذا پیش از حرکات کششی یا فعالیت ورزشی از آن استفاده نکنید.

فشردن

اعمال فشار اندک می تواند به کاهش درد و تورم در اطراف مفصل ران کمک کند (غالبا برای آسیب های زانو از این روش استفاده می شود). استفاده از یک بانداژ کشی، برای مثال در ناحیه زانو به طرز موثری سرعت بازیابی را افزایش می دهد (مثلا در ناحیه زانو).

بالا بردن

محل درد را با دو دست نگه دارید (مثلا زانو) و تا قفسه سینه بالا بیاورید؛ این کار از جریان یافتن خون در ناحیه ملتهب شده جلوگیری می کند. برای بلند کردن مفصل ران، زیر کفل و زانوی خود بالشت بگذارید.

سایر روشهای مدیریت درد

روشهای دیگری نیز می توانند برای تسکین درد مزمن در ناحیه مفصل ران مورد استفاده قرار گیرند مانند:

- گرما

استفاده از گرما می تواند منبع خوبی برای تسکین درد مزمن باشد. تنها در صورتی می توانید از گرمایش استفاده کنید که تورم یا التهاب در ناحیه مورد نظر وجود نداشته باشد. مفصل ران خود را درون وان آب گرم یا جکوزی به مدت 15 الی 20 دقیقه قرار دهید یا از پک های گرمایش به طور مستقیم بر روی مفصل استفاده کنید.

- دارو

داروهای بدون نسخه در درسترس برای مدیریت درد مزمن و تورم در ناحیه مفصل ران عبارتند از:

استامینوفن و داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن.

- درمانگری از طریق تمدد اعصاب

درمانهای مربوط به تمدد اعصاب مانند مدیتیشن، یوگا و هپنوتیزم در کنار آمدن با درد مزمن بسیار مفید هستند؛ با تمرکز بر روی یک تصویر لذت بخش یا یک احساس مانند نفس کشیدن یا ضربان قلب، بیمار قادر است تا بهتر با درد خود کنار بیاید.

بهترین راه برای مدیریت درد مفصل ران پیشگیری از آن است؛ فعالیت ورزشی یکی از عالی ترین این روشها به شمار می رود. دکتر مورگان می گوید تقویت عضلات اطراف مفصل ران می تواند در کاهش درد مفید باشد. وی ادامه می دهد کشش بافت های اطراف مفصل ران نیز در تسکین درد موثر هستند. در صورتی که سایر بخش ها مانند عضلات چهار سر ران، سرینی، همسترینگ و شکمی قوی باشند، فشار کمتری بر روی مفصل ران از طریق وزن بدن وارد خواهد شد.

شنا کردن و فعالیت های هوازی درون آب 2 راه فوق العاده برای فعالیت ورزشی و کشش مفصل ران است؛ زیرا کمترین میزان فشار و ضربه به مفصل وارد می شود (دکتر مورگان). یوگا نیز یک راه خوب برای کشش و تقویت عضلات مفصل ران به شمار می رود.

به گفته دوچرخه سوار مبتلا به آرتروز جودا بون، دوچرخه سواری یک روش خوب و بدون ضرر برای تقویت عضلات ناحیه ران می باشد.

درمان درد: دوچرخه سواری. وی می افزاید: «دوچرخه سواری به آرتروز مفصل ران من بسیار کمک کرد. هنگام پیاده روی اندکی درد احساس می کردم ،اما با دوچرخه سواری این درد کاملا از بین می رفت».

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، احسان جمال ریحان
منبع: webmd.com

درد مفصل ران اگرچه درمیان سالمندان شایع است ، اما هر کسی می تواند در معرض این نوع درد قرار بگیرد. درد مفصل ران بنا به دلایل بسیاری رخ می دهد، از اضافه وزن گرفته تا جراحت یا بیماری.

بیش از 76 میلیون نفر در آمریکا تجربه نوع خاصی از درد را گزارش نموده اند. اما درد مفصل ران در 4 رده نخست این گزارش قرار ندارد: کمر درد، میگرن یا سردرد، درد گردن و درد صورت. حدود 15 درصد از افراد 65 سال و بالاتر درد مفصل ران دارند ، اما نیمی از این افراد از درد زانو هم شکایت می کنند.

درد آزار دهنده در مفصل ران، پایین ران یا در ناحیه کشاله ران، می تواند به دلیل جراحت یا ناهنجاری در مفصل ران باشد. درد مفصل ران ممکن است توسط یک آسیب فیزیکی به مفصل ران ایجاد شود؛ هرچند این امکان وجود دارد که جراحت در ناحیه ای دیگر از بدن منجر به این درد شود.

با وجود اینکه درد مفصل ران در میان سالمندان شایع است اما بدون توجه به سن و سال، حتی کودکان نیز ممکن است تحت تاثیر این گونه دردها قرار گیرند. دلایل عمده و شایع برای ایجاد درد مفصل ران عبارتند از:

- شکستگی لگن

- آرتروز، استئو آرتریت، آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک

- بورسیت یا آماس کیسه های مفصلی (کیسه های کوچک و پر از مایع که به مفاصل کمک می کنند تا یکنواخت تر و نرم تر حرکت کنند)

- نکروز آسپتیک (گردش خون ناکافی در ناحیه لگن)

- رگ به رگ شدن یا کشیدگی ماهیچه ها در مفصل ران

- عفونت

- زخم یا جراحت در کمر

- سقوط یا سایر آسیب های وارده بر لگن

استئو آرتریت

حدود 10 میلیون نفر با این مشکل روبرو هستند، که عموما لگن و زانو را تحت تاثیر قرار می دهد. در مقایسه با افرادی که وزن طبیعی دارند، احتمال وقوع آرتریت در افراد چاق بیشتر است. 66% از افراد مبتلا به این بیماری، یا چاق هستند یا اضافه وزن دارند.

تا کنون استئو آرتریت غالب ترین علت شکستگی سر استخوان ران گزارش شده است؛ 97% از جایگزینی های مفصل ران به دلیل شکست سر استخوان ران در اثر استئو آرتریت انجام می شود. استئو آرتریت همچنین مسئول 70 درصد از جایگزینی های مفصل ران به دلایلی غیر از شکستگی سر استخوان ران می باشد.

زمانی که شکستگی سر استخوان ران علت درد مفصل ران است

شکستگی سر استخوان ران که می تواند باعث ایجاد درد در ران و کشاله ران شود، علاوه بر محدود کردن حرکت مفصل ران، یک آسیب جدی بوده  و نیازمند توجه پزشکی فوری می باشد.

بیشتر افرادی که دچار این نوع شکستگی می شوند، کهنسالند و این خطر با افزایش سن بیشتر می شود. در کنار کهولت سن، افراد زیر نیز در معرض خطر درد مفصل ران یا شکستگی استخوان سر ران قرار دارند:

- افراد مبتلا به سرطان

- افراد مبتلا به استئو آرتریت یا آرتریت روماتوئید

- افرادی با سابقه خانوادگی مربوط به استئو آرتریت

- افراد چاق یا دارای اضافه وزن

- افرادی که طولانی مدت از استروئیدها استفاده می کنند

- افراد مبتلا به کمبود خون سلول داسی شکل

- افراد دارای آسیب در کمر یا مفصل ران

- افراد دائم الخمر

درد مفصل ران ایجاد شده چه در اثر آسیب، عفونت یا التهاب را می توان مدیریت کرد، بنابراین نباید اجازه دهید تا این مشکل فعالیت های روزانه شما را تحت تاثیر قرار دهد. دارو و درمان (غالبا داروهای ضد التهاب) می تواند در تسکین درد مفصل ران کمک کننده باشد. اگر دارای فاکتورهای ریسک در مورد درد مفصل ران و شکستگی استخوان سر ران هستید، مهم است تا سلامتی استخوان ها و مفاصل خود را با فعالیت های ورزشی و مصرف بیشتر کلسیم و ویتامین دی حفظ کنید.

راهنمایی برای آناتومی مفصل ران

با آگاهی از آناتومی خود می توانید برخی از دلایل مربوط به درد مفصل ران را درک کنید. در صورت احساس درد در ناحیه مفصل ران یا سفتی و خشکی در این ناحیه، بیشتر راغب خواهید بود تا در مورد استخوانها و عضلاتی که آناتومی مفصل ران را تشکیل می دهند بدایند.

استخوان ها

مفصل ران از 2 استخوان تشکیل شده است: لگن خاصره و استخوان ران (Femur). این مفصل بزرگترین مفصل سر و دهانه دار در بدن به شمار می رود. قسمت سر انتهای گرد استخوان می باشد (که سر استخوان ران نیز نامیده می شود). قسمت دهانه یک سراشیبی مقعر در بخش پایین دست لگن خاصره است (که Acetabulum نیز نامیده می شود). سر استخوان ران درون محل اتصال استخوان لگن با استخوان ران جا می گیرد تا مفصل ران را شکل دهد. این آناتومی اجازه انجام بسیاری از حرکات درون مفصلی را به شما می دهد؛ به طور مثال راه رفتن، دویدن و بالا رفتن از جایی.

سر استخوان ران از طریق گردن استخوان ران به بقیه این استخوان متصل می شود. در قسمت فوقانی استخوان ران، در کنار گردن استخوان ران، برآمدگی دیگری در خارج مفصل ران قرار دارد که برآمدگی بزرگتر در بالا تنه استخوان ران نامیده می شود که ماهیچه ها به آن متصل می شوند. غضروف از سایش بین سر استخوان ران و محل اتصال استخوان لگن با استخوان ران جلوگیری می کند؛ در صورتی که غضروفها شروع به از بین رفتن یا آسیب دیدن نمایند، درد مفصل ران می تواند اتفاق بیافتد.

دکتر برایان پارسلی استادیار دپارتمان جراحی ارتوپدی در دانشگاه پزشکی بایلور در هوستون تگزاس می گوید: «بسیاری از بیماران دارای جراحت در ناحیه مفصل، به ویژه در قسمت غضروفها می باشند».

ماهیچه ها و تاندونها

حرکت سر و دهانه توسط چندین ماهیچه قوی که به استخوان متصل می شوند، کنترل می گردد. عضلاتی که احتمالا آنها را به خوبی می شناسید ماهیچه های سرینی (ماهیچه های گلوتئال) می باشند؛ عضلاتی قدرتمند و بزرگ که به پشت استخوانهای مفصل ران متصل شده و کفل را در بر می گیرند.

ماهیچه های سرینی به «برآمدگی بزرگتر در بالا تنه استخوان ران» متصل می شوند؛ این ماهیچه ها به لگن خاصره و البته بدن شما کمک می کنند تا سرپا مانده و نیافتید و همچنین در امر راه رفتن نیز یاری تان می­کنند. دکتر پارسلی می گوید: «در بالای لایه ماهیچه ای نوار خاصره ای قرار دارد که از لبه لگن خاصره در بیرون از مفصل ران شروع شده و تا پایین پا ادامه دارد».

در صورتی که بند خاصره ای (تاندونی دراز و طولانی که بیشتر عضلات ران و پا بدان وصل است) بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته یا بسیار سفت شود، این امر می تواند منجر به ایجاد درد مفصل ران شود. برخی دیگر از عضلات موجود در ران عبارتند از:

- عضلات اداکتور درون ران

- ماهیچه ایلیوپسواس، ماهیچه جمع کننده ران که به استخوان بالایی ران وصل می شود

- ماهیچه رکتوس رانی، یکی از ماهیچه های چهار سر ران در قسمت جلویی ران

ماهیچه ها نقشی کلیدی در سلامت مفصل ران شما ایفا می کنند. تمامی عضلات ذکر شده با هم کار کرده و پایداری و حالت قائم بدن را حفظ می نمایند و دامنه حرکتی مفصل را نیز تامین می کنند. دکتر پارسلی می گوید: «توصیه اصلی برای جلوگیری از درد مفصل ران حفظ انعطاف پذیری و توان عضلانی است».

علل درد

دلایل عمومی برای درد مفصل ران عبارتند از:

- کشش عضله

- شکستگی استخوان (مانند شکستن گردن استخوان ران)

- التهاب تاندون

- آرتروز

- اسپرز استخوان یا سایر ناهنجاریهای مفصل ران

دکتر پارسلی بیان می کند که بیماران فراوانی با بورسیت مفصل ران وجود دارند. این حالت زمانی اتفاق می افتد که کیسه مفصلی که به عنوان بالشتک در بخش هایی از بدن که سایش بین عضلات، استخوان ها و تاندون ها وجود دارد، توسط یه جراحت یا عفونت، ملتهب شده یا آسیب می بیند.

یکی از شکل های رایج بورسیت، بورسیت تروکانتریک (درد در بخش خارجی مفصل ران) است، اما کیسه های مفصلی در سایر بخش های مفصل ران نیز قرار دارند. به عنوان مثال یک کیسه مفصلی زیر ماهیچه ایلیوپسواس در بخش جلویی مفصل ران قرار دارد.

مفصل ران یک مکانیزم بسیار پیچیده است و از اینرو درد مفصل ران می تواند از بخش های مختلفی از مفصل نشأت گرفته باشد. با یادگیری آناتومی مربوط به مفصل ران قادر خواهید بود تا محل درد را دقیقا شناسایی کرده و با پزشک خود در این مورد همکاری نمایید تا از محدود شدن زندگی روزمره تان جلوگیری بعمل آورید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، احسان جمال ریحان
منبع: webmd.com