آرتریت روماتوئید چیست؟

بیش از یک میلیون آمریکایی به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند. آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است که منجر به تورم، سفتی، درد و التهاب مفاصل خصوصا در دست و پاها می شود. این بیماری اگر درمان نشود باعث آسیب مفاصل یا حتی ناتوانی می گردد که به همین دلیل متخصصان می گویند تشخیص و درمان زود هنگام این بیماری برای گرفتن بهترین نتیجه مهم است.اما باتوجه به این که علایم آرتریت روماتوئید شبیه انواع دیگر التهاب مفاصل است، پس پزشکان چگونه تشخیص درستی داشته باشند؟
متخصصان اغلب با مشاهده  نشانه های یک مفصل بیمار، تشخیص می دهند که شما آرتروز روماتوئید دارید یا به نوعی دیگر از التهاب مفاصل مبتلا شده اید. یکی از این نشانه ها، تقارن است به این معنی که اگر بدنتان را باخطی به دو قسمت تقسیم کنید در برخی شرایط درد مفاصل متقارن است؛ یعنی  هر دو قسمت بدن در همان جا درد می کند. مثلا اگر آرنج چپ شما درد می کند، آرنج راستتان نیز باید درد کند. اگر درگیری مفاصل نامتقارن باشد، یعنی آرنج چپ شما درد می کند، اما آرنج راستتان درد نمی کند.

آرتریت روماتوئید: آرتروز متقارن

به گفته تری موور، پزشک بیمارستان دانشگاه سنت لوئیس و متخصص درمان روماتوئید، آرتروز روماتوئید نمونه ای قدیمی از آرتروز متقارن است. درواقع این تقارن مدت ها معیاری بود که دانشگاه درمان روماتوئید آمریکا از آن برای تشخیص آرتروز روماتوئید استفاده می کرد. این معیار شامل التهاب در مفاصل در چندین ناحیه مثل دستان، پاها، مچ ها، آرنج ها و زانوان می شود که در هر دو سمت بدن باید باشد.

به گفته دکتر مور، این مساله که آیا درد مفاصل متقارن یا نامتقارن  است عموما در زمانی موثر است که پزشک شما می خواهد نوع آرتروزتان را کشف کند. اما اگر این کار جزئی از درمان باشد، در درمان جسمانی نیز نقش خواهد داشت. اگر فکر می کنید مبتلا به آرتروز روماتوئید هستید، دقیقا به دکتر بگویید که کجای بدنتان درد می کند، آیا در هر دو بخش بدن درگیر است یا خیر،  این درد چقدر طول می کشد و چگونه است، تیر می کشد یا احساس کوفتگی است. هرچه بیشتر درمورد آرتروز بدانید ، بیشتر در تشخیص بیماری کمک می کند.

انواع دیگر آرتروز

بیش از 100 نوع آرتروز وجود دارد، اما فقط تعدادی از آن ها شایع اند:


استئوآرتروز
: شایع ترین نوع آرتروز استئوآرتروز یا آرتروز متقارن است. به گفته دکتر موور، این آرتروز درنتیجه فرسودگی پیش می آید. استخوان ها در محل تماس، با غضروف های محافظی پوشانده می شوند که این غضروفها، در اثر بیماری فرسوده می شوند. استخوان ها، روی هم می لغزند و انسان احساس درد می کند. چون معمولا وزن به شکل یکسان به هر دو بخش بدن وارد نمی شود، یک طرف بدن مثلا یک زانو یا یک آرنج بیشتر درگیر این بیماری می شود.

اسپوندیلیت انکیلوزینگ: این نوع آرتروز اغلب در ستون فقرات پیش می آید، اما در دیگر اعضای بدن مثل شانه ها، دست ها و پاها نیز بروز می کند. به گفته دکتر موور در مفاصل به شکل نامتقارن  نیز پیش می آید.

آرتروز پسوریاتیک: سی درصد افراد مبتلا به پسوریاتیک پوستی، مبتلا به آرتروز پسوریاتیک می شوند. این بیماری به شکل نامتقارن بر مفاصل اثر می گذارد؛ اما گاهی به شکل متقارن شده و شبیه آرتروز روماتوئید می شود.

نقرس: نقرس نوع بسیار دردناکی از آرتروز است که درشرایطی پیش می آید که بلورهای اسید اوره در مفاصل تجمع کنند. این بیماری ابتدا در انگشت شست پا ظاهر شده و آن را متورم و قرمز می کند، اما در بقیه مفاصل نیز ظاهر می شود. درد معمولا به سرعت در یک مفصل مثل شست پا، آرنج یا زانو، شدت می گیرد.
اما درد چه متقارن و چه نامتقارن باشد، درد است و بیمار به کمک نیاز دارد. در این مورد با پزشک خود صحبت کنید تا او تشخیص درست بدهد و بهترین درمان را برایتان تجویز کند.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، زهرا احمدزاده ثانی آبادی
منبع: medicinenet.com

 

علل ابتلا به دیابت نوع 2 در کودکان، علائم و روش درمان

دیابت نوع 2 یک بیماری تدریجی است و وقتی لوزالمعده، نتواند انسولین کافی ترشح کند یا بافتهای بدن، نتوانند از این انسولین تولید شده، درست استفاده کنند، بروز پیدا می کند.
انسولین نوعی هورمون است که به سلولهای بدن ، کمک می کند تا انرژی مورد نیاز خود را  از قند (گلوکز) تهیه نماید. همچنین باعث می شود قند اضافی ، در سلول های ماهیچه ، چربی ویا کبد ، ذخیره گردد.
بدون وجود انسولین، قند در خون باقی می ماند و نمی تواند وارد سلول ها  شود و نقش خود را در بدن به خوبی بازی کند و این امر موجب بالا رفتن میزان قند در خون می شود. کسی که در اکثر مواقع،  قند خونش بسیار بالا باشد، به بیماری دیابت ، مبتلا خواهد شد.
به علاوه میزان قند زیاد در خون،  می تواند به چشمها، قلب، رگها ، عصبها و کلیه ها آسیب برساند. همچنین افرادی که دچار عدم تعادل در میزان قند خون، هستند بیشتر از سایر افراد در معرض عفونت ها و بیماریهای جدی،  قرار دارند. 
در گذشته پزشکان تصور می کردند، بیماری دیابت نوع 2 مخصوص بزرگسالان و دیابت نوع 1 مخصوص کودکان است. اما امروزه بسیاری از کودکان، در سنین پایین به دیابت نوع 2 ، مبتلا می شوند.
دانستن این مساله که کودک شما مبتلا به دیابت نوع 2 است ، بسیار نگران کننده و ترسناک است؛ اما با کنترل این بیماری ، کودکان نیز می توانند زندگی طولانی و سالمی، داشته باشند.

علت بیماری دیابت نوع 2 چیست؟
هنوز برای پزشکان بطور دقیق علت این بیماری مشخص نشده است. متخصصان فاکتورهایی همچون اضافه وزن کودک، نداشتن تحرک کافی و همچنین سابقه بیماری در خانواده را ، از عوامل اصلی می دانند.

همچنین هورمون های جدیدی که در سالهای نوجوانی ، در بدن تولید می شوند، می تواند مصرف صحیح انسولین در بدن را ، تحت تاثیر قرار دهد. به این عارضه مقاومت انسولینی، گفته می شود که در نهایت به بیماری دیابت ، منجر خواهد شد.

علائم بیماری دیابت نوع 2 چیست؟

در اکثر کودکان همراه دیابت نوع 2، هیچ نشانه خاصی وجود ندارد و تنها علائم بسیار خفیف بوده و شامل موارد زیر است :

- تکرر ادرار

- احساس تشنگی بیش از حد معمول

- کاهش وزن ، بدون داشتن دلیل خاصی

چگونه دیابت نوع 2 تشخیص داده می شود؟

با انجام یک آزمایش خون ساده، این بیماری قابل تشخیص است. پزشکان معمولاً برای تصمیم گیری در خصوص نوع دیابت 1 یا 2، از انواع تخصصی تر آزمایش ها، بهره می برند.

در صورتی که کودک دارای اضافه وزن بوده و تحرک بدنی کمی داشته باشد ، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است. گاهی بطور تصادفی، در کودکانی که برای انجام آزمایش خون یا تست ادرار به منظور دیگری به پزشک مراجعه کرده اند، بیماری دیابت نوع 2 ، تشخیص داده می شود.

این بیماری چگونه درمان خواهد شد؟

روش اصلی درمان، نگه داشتن قند خون ، در یک سطح مشخص است. موارد زیر برای این منظور باید رعایت شوند:

- سطح قند خون کودک را در زمانهای متوالی بررسی نمایید. این موضوع باعث می شود تا متوجه شوید چگونه انواع مختلف غذاها و فعالیتهای بدنی کودک ، سطح قند خون را تغییر می دهند. پزشکان روش این بررسی را در دوره های مخصوصی، آموزش می دهند.

- کودکان یاد بگیرند که از غذاهای سالم ، استفاده کنند.

- لازم است میزان مشخصی از کربوهیدرات در هر وعده غذایی، مصرف شود. این میزان باعث می شود میزان قند خود در وضعیت ثابتی، قرار گیرد. کربوهیدرات ها بیشتر از سایر مواد مغزی دیگر، بر قند خون تاثیر دارند. میزان مناسبی از این مواد را می توان با استفاده شیرینی جات، غلات، میوه ها، سبزیجات نشاسته ای، شیر و ماست به بدن رساند.

- پزشکان  متخصص تغذیه یا کارشناسان دیابت، می توانند رژیم غذایی مناسبی با شرایط بدنی کودک ارائه کنند که بر اساس آن میزان و زمان صرف غذا ، در کودک مشخص شده باشد.

- کودکان لازم است فعالیت بدنی کافی و تحرک و جست و خیز داشته باشند. انجام ورزشهای سخت،  برای کودک لازم نیست ، فعالیت کافی بدن، به کنترل قند خون کمک خواهد کرد. برای مثال کودکان می توانند به بازی با دوستانشان ، در بیرون از خانه بپردازند و یا همراه با والدین به پیاده روی رفته و یا در سایر ورزش های گروهی، شرکت کنند.

- لازم است همه اعضاء خانواده از یک الگوی غذایی مناسب و ورزشهای منظم، تبعیت کنند تا اولاً برای کودک، رعایت این موارد راحت تر باشد ، ثانیاً خطر ابتلا به این بیماری ،در سایر افراد خانواده نیز، کاهش خواهد یافت.

- درصورتی که کودک نیاز به استفاده از دارو، برای درمان دیابت خود دارد، ضروری است از مصرف آن مطابق نسخه پزشک، اطمینان حاصل شود.

والدین نقش بسیار مهمی در کمک به درمان کودکان دیابتی دارند. اگرچه مراقب بودن خود کودک ، ضروری است، اما حمایت و راهنمایی های والدین از الزامات درمان است.

هرچه زمان تشخیص ابتلا به دیابت در افراد، با تاخیر طولانی تری صورت بگیرد، خطر بیماری های دیگری همچون بیماری های چشم، قلب و عروق ، اعصاب و کلیه ها نیز بیشتر خواهد شد. اما اگر کودکان بتوانند میزان قند خون خود را هر روزه، بررسی و کنترل نمایند ، احتمال ابتلا به این بیماریها در آنها به تاخیر افتاده و یا به طور کلی از بین خواهد رفت.

در بسیاری مواقع ، مراقبت از کودک، به شکل کامل انجام می پذیرد ، با این وجود کودک دچار افت یا افزایش قند خون می شود، بنابراین ضروری است نشانه های آن شناخته شده و اقدامات لازم، به موقع انجام پذیرد.

آیا بیماری دیابت نوع 2 قابل پیشگیری است؟

کمک به کودکان برای داشتن وزنی مناسب، و انجام تمرینات منظم ورزشی ، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، مژان داداش زاده
منبع: aolhealth.org

ضربه به سر

ضربه به سر بسیار شایع است اما در موارد اندکی به ضربه مغزی (concussion) منجر می‌شود و در موارد نادرتری به آسیب‌های مغزی (افزایش فشار داخل جمجمه، خونریزی مغزی یا شکستگی جمجمه) می انجامد.
مهمترین راه پیشگیری از ضربه مغزی، ایمنی است، بستن کمربند ایمنی موقع رانندگی، استفاده از کلاه ایمنی موقع دوچرخه و موتور سواری و ورزش‌هایی مثل اسکی، و کلا رعایت احتیاط در هر موردی که ممکن است سر در معرض آسیب باشد.

اما احتیاط و ایمنی، همیشه مانع حادثه نمی‌شود، مثل مایکل شوماخر که کلاه ایمنی به سر داشت (که اگر نداشت در جا مرده بود)؛ در این موارد آگاهی می‌تواند مساوی باشد با تفاوت مرگ و زندگی.

تمام موارد ضربه به سر را هر چند خفیف باید جدی گرفت چون ممکن است منجر به آسیب‌هایی بسیار جدی شوند.

ضربه خفیف

بیشتر موارد ضربه به سر خفیف هستند. اکثرا علائم خفیفی ظاهر می‌شوند مثل سردرد خفیف، حالت تهوع (بدون استفراغ)، تحریک‌پذیری و بداخلاقی، خستگی، بی‌اشتهایی و دشواری در تمرکز.

اگر بعد از ضربه مصدوم بیهوش نشود، زخمی یا آسیبی در سر و صورت نداشته باشد و علائم هشدار را نشان ندهد می‌توان ضربه را خفیف در نظر گرفت و بعید است که آسیبی به مغز رسیده باشد.

اما اگر این علائم برایتان ایجاد نگرانی کرد می‌توانید به پزشک مراجعه کنید.

این علائم معمولا در کمتر از دو هفته برطرف می‌شوند اما اگر بیشتر از دو هفته باقی ماندند باید به پزشک مراجعه کرد.

ضربه مغزی

جمجمه محافظی فوق‌العاده برای بافت حساس و تقریبا ژلاتینی مغز است و در بسیاری موارد مغز را از آسیب نجات می‌دهد. مغز تقریبا تمام جمجمه را پر می‌کند و فقط فضای بسیار کوچکی بین مغز و جمجمه آزاد می‌ماند.

وقتی به سر ضربه‌ می‌خورد مغز در این فضای کوچک جابجا می‌شود، اما به علت کوچکی این فضا، مثل این است که مغز در جای خود به "لرزه" در می‌آید.

اگر ضربه به سر باعث این به اصطلاح لرزش شود به آن ضربه مغزی (concussion) می گویند.

ضربه مغزی اختلالی موقت در کار مغز است که در بسیاری از موارد بدون آسیب به مغز برطرف می‌شود با این حال نیاز به توجه پزشکی دارد چون ممکن است بعد از مدتی علائم آسیب جدی به مغز ظاهر شود.

معمولا گفته می‌شود که مصدوم باید چهل و هشت ساعت تحت نظر باشد.

اما مصدوم این لرزش مغز را چگونه احساس می‌کند؟ اینجاست که آشنایی با "علائم هشدار" اهمیت بسیاری پیدا می‌کند.

خونریزی مغزی

وقتی به عضوی مثلا دست ضربه می‌خورد در محل ضربه تورم ایجاد می‌شود، این اتفاق در مغز هم می‌افتد اما مغز مثل دست جا برای بزرگتر شدن ندارد، بنابراین فشار داخل جمجمه بالا می‌رود که نیازمند مداخله پزشکی است.

خونریزی دلیل دیگری برای افزایش فشار داخل جمجمه است. خونریزی می‌تواند در داخل بافت مغز یا بطور شایعتر در رگهای بین مغز و جمجمه (Subdural haematoma) اتفاق بیفتد.

زمانی که ضربه به سر باعث جابجا شدن مغز می‌شود ممکن است رگی در مغز پاره شود اما علائم آسیب مغزی ممکن است بلافاصله ظاهر نشود و چند ساعت یا حتی چند روز طول بکشد.

خونریزی که ادامه پیدا کند فشار داخل جمجمه زیاد می‌شود و چون جمجمه نمی‌تواند بزرگ شود در نتیجه به بافت مغز فشار وارد می‌شود. بافت مغز زیر این فشار به تدریج له می‌شود و به عملکرد عصبی آن آسیب جدی وارد می آید. تقریبا در اکثر این موارد باید با جراحی فشار را کم کرد.

کودکان

وقتی به سر کودکان ضربه می‌خورد معمولا گریه و بی‌قراری می‌کنند و بعد از مدتی آرام می‌شوند. اما زیاد اتفاق می‌افتد که بعد از آن می‌خواهند بخوابند. معمولا پس از یک چرت کودک سر حال بیدار می‌شود.

اما این مسئله گاهی پدر و مادرها را نگران می‌کند و آن را خواب آلودگی ناشی از آسیب به مغز تلقی می‌کنند و اجازه نمی‌دهند کودک بخوابد. گاهی نیز اگر کمی پیش از وقت خواب به سر کودک ضربه بخورد، پدر و مادرها مانع از خوابیدن بچه می‌شوند تا بتوانند سطح هوشیاری او را زیر نظر داشته باشند.

اما نیازی به این کار نیست. فقط کافی است پس از حدود یکی دو ساعت سعی کنند کودک را بیدار کنند. اگر کودک بیدار شد می توانند اجازه دهند دوباره بخوابد. اگر کودک غرغر و بداخلاقی کرد که چرا بیدارش کرده‌اند نشانه خوبی است.

اگر پدر و مادر نگران هستند می‌توانند تا صبح با فاصله این کار را تکرار کنند. همچنین می‌توانند به تنفس او دقت کنند و ببینند آیا منظم و مثل همیشه هست یا نه.

چند توصیه

پس از ضربه به سر حتی‌المقدور تا چهل و هشت ساعت در خانه تنها نباشید و بهتر است کسی پیش شما باشد.

اگر دارویی را به طور مرتب مصرف می‌کنید، بخصوص داروی رقیق‌کننده خون (وارفارین) با پزشک مشورت کنید.

از مصرف الکل و قرص خواب و دارویی که پزشک تجویز نکرده خودداری کنید.

تا سه هفته از ورزش‌هایی که امکان برخورد یا افتادن در آنها وجود دارد پرهیز کنید.

از رانندگی، موتور یا دوچرخه سواری یا کار با دستگاه‌های خطرناک تا وقتی کاملا احساس بهبودی نکرده‌اید پرهیز کنید.

علائم هشدار (باید فورا به پزشک مراحعه کرد)

- در صورتی که ضربه باعث زخم سر و صورت شده باشد، باید مطمئن شد جمجمه شکستگی ندارد. کبودی پشت گوش و دور چشم نشانه های جدی خطر هستند.

- اگر مصدوم هشیاری خود را از دست بدهد، حتی اگر بعد از چند دقیق هوشیاری خود را کاملا به دست آورد.

- خونریزی از گوش و بینی و یا ترشح مایعی بی رنگ از گوش و بینی

- اگر شدت سردرد مرتب بیشتر شود باید آن را جدی گرفت.

- اگر مصدوم لحظه حادثه یا کمی پیش از آن را به یاد نیاورد.

- استفراغ بیش از دو بار در بزرگسالان و بیش از یکبار در کودکان

- تاری دید و دوبینی

- رفتارهای عجیب که با شخصیت همیشگی‌ مصدوم جور نیست)، پرخاشگری، بی‌قراری شدید

- تشنج

- گیجی، خواب‌آلودگی فزاینده، عدم آگاهی به زمان و مکان، ناتوانی در درک کلام یا مشکل حرف زدن

- ناشنوایی ناگهانی در یک یا هر دو گوش

- احساس ضعف و ناتوانی در حرکت دادن دست و پا و یا احساس بی حسی و ناتوانی حرکتی در صورت

- نامساوی بودن اندازه مردمک‌ها

- تنفس غیرعادی، نامنظم یا با صدای غیر عادی

- راه رفتن غیرعادی، عدم تعادل و سرگیجه شدید

منبع: بی بی سی

آنچه درباره زگیل تناسلی(HPV) باید بدانید

 

اظهارات رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی درباره اینکه تاکنون دست کم یک میلیون ایرانی به ویروس پاپیلومای انسانی آلوده شده‌اند و این بیماری در آستانه 'اپیدمی' اِچ‌پی‌وی قرار دارد بحث زیادی را در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده. اما حقایق درباره اِچ‌پی‌وی چیست؟

- ویروس پاپیلومای انسانی (اِچ‌پی‌وی) یکی از شایعترین بیماری‌های آمیزشی در دنیاست. این ویروس بیش از صد نوع دارد که چهل نوع آن در ناحیه تناسلی ایجاد بیماری می‌کند.

- این ویروس به قدری شایع است که می‌توان گفت تقریبا هر مرد یا زنی در طول عمر خود با این ویروس در تماس قرار می‌گیرد.

- بسیاری انواع این ویروس بی‌خطر هستند و در بسیاری از موارد (۹۰%) بدون ایجاد هیچ آسیبی خودبخود در طی دو سال از بین می‌روند.

- این ویروس هم مرد و هم زن را مبتلا می‌کند اما مثل بسیاری از بیماری‌های آمیزشی، ختنه احتمال ابتلا را کم می‌کند.

- بسیاری موارد اچ‌پی‌وی بدون علامت هستند و فرد از آلودگی خود بی‌خبر می‌ماند. تنها بعضی انواع اچ‌پی‌وی ایجاد زگیل تناسلی می‌کنند. زگیل تناسلی ممکن است خودبخود خوب شود، بدون تغییر باقی بماند یا اینکه گسترش پیدا کند و عفونی شود.

- زگیل تناسلی شایع‌ترین بیماری آمیزشی است که در تشخیص پزشکی شناسایی می‌شود. تقریبا تمام موارد زگیل تناسلی را گونه‌های ۶ و ۱۱ ایجاد می‌کنند که عامل سرطان دهانه رحم نیستند. گونه‌های ۱۶ و ۱۸ بیشترین نقش را ایجاد سرطان دهانه رحم دارند.

- راه انتقال این ویروس پوست و مخاط (پوشش مرطوب اعضای داخلی بدن) است. مهمترین راه تماس جنسی است، به ویژه از راه واژن و مقعد. انتقال ویروس از راه دهان هم امکان‌پذیر است.

- در موارد کمی تماس با پوست اطراف ناحیه تناسلی (بدون دخول) یا تماس اعضای تناسلی (بدون دخول) می‌تواند باعث انتقال بیماری شود. موارد نادر انتقال مادر به جنین هم دیده شده است.

- کاندوم مانع از انتقال ویروس می‌شود، مگر آنکه ویروس از پوست ناحیه‌ای که کاندوم نمی‌پوشاند منتقل شود. بنابراین توصیه می شود از ابتدای رابطه جنسی از کاندوم استفاده شود و این کار تا پیش از دخول به تاخیر انداخته نشود.

- اچ‌پی‌وی با سرطان دهانه رحم مرتبط است. تقریبا در تمام مبتلایان به سرطان دهانه رحم این ویروس پیدا می‌شود. این ویروس در ابتلا به سرطان مقعد، دهان و گلو و سرطان پروستات هم نقش دارد.

- این ویروس درمان ندارد یعنی نمی‌توان با دارو آن را در بدن از بین برد و ریشه کن کرد، اما برای عوارض آن درمان وجود دارد.

- برای پیشگیری از این آلودگی واکسن وجود دارد، توصیه می‌شود هم خانم‌ها و هم آقایان از واکسن چهارگانه اچ‌پی‌وی (گارداسیل) استفاده کنند (سه نوبت). این واکسن از زگیل تناسلی، سرطان دهانه رحم، سرطان مقعد، سرطان آلت تناسلی زنان و مردان که به ویروس ربط دارند پیشگیری می‌کند.

- توصیه می‌شود تمام مردان و زنانی که از نظر جنسی فعال هستند این واکسن را تزریق کنند.

- در ایران آمار کشوری از شیوع این ویروس به خصوص در مورد آقایان وجود ندارد. بیشتر تحقیقات انجام شده در باره رابطه ویروس با سرطان دهانه رحم بوده است. اما تحقیقات موجود رقمی بین ۵ تا ۱۳ درصد جمعیت زنان را به این ویروس آلوده می‌دانند که با متوسط شیوه جهانی (۹ تا ۱۳ درصد) مطابقت دارد. با اینحال برخی تحقیقات به این نتیجه رسیده‌اند که شیوع در ایران پایینتر از متوسط در خاورمیانه و دنیاست.

- اگر شیوع این ویروس به اندازه شیوع جهانی آن باشد به سادگی می‌توان فهمید که افراد آلوده در ایران تعدادشان باید بسیار بیشتر از یک میلیون نفر باشد.

- برای پیشگیری از این بیماری، شستشوی مناسب نواحی تناسلی پیش و بعد از رابطه جنسی با آب و صابون، استفاده از کاندوم از ابتدای رابطه جنسی و پرهیز از داشتن شرکای جنسی متعدد بسیار مهم است.

- در کسانی که به این ویروس آلوده شده‌اند به ویژه خانم‌ها آزمایش موسوم به پاپ اسمیر باید بسیار جدی گرفته شود. تست HPV را می‌توان همراه پاپ اسمیر انجام داد.

- سرطان دهانه رحم مهمترین خطری است که زنان آلوده به ویروس اِچ‌پی‌وی را تهدید می‌کند. پاپ اسمیر که بدون درد و خونریزی است باعث می‌شود سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه شناسایی شود که در این موارد به راحتی قابل درمان است.

- در ایران معمولا پاپ اسمیر را بعد از ازدواج از سن ۲۱ سالگی، سالی یک بار انجام می‌دهند و اگر سه سال این تست منفی بود بعد هر دو تا سه سال یک‌بار انجام می‌دهند.

- در راهنمای بالینی سلامت وزارت بهداشت به تمام زنان توصیه شده از سن ۳۰ سال به بعد هر پنج سال یکبار تست پاپ اسمیر بدهند و اگر ۱۵ سال متوالی نتیجه تست منفی بود می‌توان تا ۶۰ سالگی هر ۱۰ سال یکبار این تست را انجام داد.

- در خانمی که به اِچ‌پی‌وی آلوده شده بهتر است هر شش ماه یکبار پاپ اسمیر انجام داد.

- در تحقیقی در ایران بر روی والدینی که کودکان مدرسه‌ای دارند، ۷۶ درصد پدران و مادران درباره اِچ‌پی‌وی هیچ اطلاعی نداشتند.

- زگیل تناسلی با تبخال تناسلی فرق دارد، تبخال تناسلی را ویروسی که هم‌خانواده تبخال صورت ایجاد می‌کند.

- آخرین آمار ابتلا به ایدز در ایران نشان می‌دهد الگوی انتقال از اعتیاد تزریقی به رابطه جنسی تغییر پیدا کرده است. جمعیت جوان و آموزش ناکافی در شیوع بیماری‌های آمیزشی نقش مهمی دارد بنابراین می‌توان حدس زد در نبود آموزش همگانی کافی، اچ‌پی‌وی هم مثل دیگر بیماری‌های آمیزشی شیوع بیشتری پیدا کند.

منبع: بی بی سی

بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیشرونده است که به تدریج حافظه و عملکرد ذهنی مانند توانایی استدلال، یادگیری و برقراری ارتباط را از بین می برد. همچنین ممکن است به تغییرات شخصیتی و رفتاری بیمار از جمله افزایش اضطراب، بیقراری و توهم در وی منجر گردد.

بیماری آلزایمر شایعترین شکل زوال عقل است که به طورعام به یک رشته از اختلال در عملکرد مغز ، اطلاق می گردد.  بیش از 5 میلیون نفر در ایالات متحده، به بیماری آلزایمر مبتلا هستنند.البته دوره بیماری آلزایمر ممکن است از چند سال تا 20 سال، طول بکشد. به طور متوسط  یک بیمار مبتلا به آلزایمر ، هشت سال پس از تشخیص ، زندگی می کند.

عوامل بروز بیماری آلزایمر چیستند؟  

متخصصان در مورد چگونگی بروز  آلزایمر اتفاق نظر ندارند، اما شواهد نشان می دهد که ممکن است آن را به انباشتگی نوعی پروتئین موسوم به بتا آمیلوئید در مغز مربوط دانست. محققین پس از کالبد شکافی بیماری که مبتلا به آلزایمر بود، دریافتند که این پلاک ها در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر، در مناطق مربوط به حافظه انبار شده بودند. با این حال، کاملا روشن نیست که آیا این پلاک ها می توانند عامل آلزایمر باشند یا نه.

عوامل پر خطر برای بروز آلزایمر چه هستند؟

تعدادی از عوامل پر خطر شناخته شده در بروزبیماری آلزایمر و دیگر اشکال زوال عقل، شامل موارد ذیل می شوند:

- سن: بیماری آلزایمر،  ویژه افراد کهنسال است، اکثر افراد مبتلا ،65 ساله یا بالاتر هستند. بعد از سن 65، احتمال بروز بیماری آلزایمر به ازای هر پنج سال دو برابر می شود. و برای افراد بالای 85 سال، احتمال ابتلا نزدیک به 50 درصد است.
- سابقه خانوادگی: یکی دیگر از عوامل پرخطر برای آلزایمر یا زوال عقل  ، داشتن سابقه خانوادگی از این بیماری است، که اشاره به گرایش ژنتیک - و یا حتی یک علت ژنتیکی مستقیم - برای بیماری است. به گمان محققان به نظر می رسد حداقل دو نوع ژن با بروز آلزایمر ارتباط دارد.ژن های  شناخته شده عبارتند از:

1- Apoliprotein E-E4 (APOE-E4): این ژن ارتباط زیاد اما نه مستقیم با بروز بیماری آلزایمر دارد.این یکی از سه ژن APOE مشترک است که کنترل کننده تولید پروتئین های حامل کلسترول در خون میباشد. هر کس  نوعی از ژن APOE را از هر یک از والدین خود به ارث می برد. کسانی که یک نسخه از APOE-E4 را به ارث می برند افزایش خطر ابتلا به آلزایمر را دارند و کسانی که دو نسخه از APOE-E4 را به ارث می برند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

2- ژن های خانوادگی عامل بیماری آلزایمر: دانشمندان دستجاتی از ژن های غیر متداول  که در خانواده ها ، از نسلی به نسلی منتقل می شوند  و بطور مستقیم  باعث بیماری آلزایمر می شوند را کشف کرده اند، اما تعداد این دسته از بیماران ، کمتر از 5 درصد کل ، بوده است.

- ضربه به سر: آسیبهای جدی  به سر، در آینده خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و دیگر اشکال زوال عقل را افزایش می دهد.


- به خطر افتادن سیستم قلبی عروقی: سلول های مغز 20 درصد از مواد مغذی و اکسیژن محلول درخون را مصرف می کنند. بنابراین داشتن شرایط نامطلوب  مربوط به قلب و رگ های خونی، از جمله فشار خون بالا، بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت و کلسترول بالا، خطر ابتلا به آلزایمر و دیگر اشکال زوال عقل را افزایش می دهد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، مژان داداش زاده
منبع: medicinenet.com

عفونت های سیکلوسپورا: آیا در خطر هستید؟

سیکلوسپوریاسیس، یک حشره کوچک است که در معده زندگی می کند و معمولا از محصولات تازه برداشت شده به انسان منتقل می شود، که بر طبق گفته CDC در حدود 285 آمریکایی را در 11 ایالت، آلوده کرده است.

برای آگاهی بیشتر از این بیماری غذایی به نکته های زیر درباره علائم، شناسایی و درمان آن توجه کنید.

سیکلوسپورا چیست؟

سیکلوسپورا انگل تک سلولی است که بیشتر در محیط های گرمسیری یافت می شود. دو مرحله زندگی دارد: یکی ارگانیسم فعال و دیگری حالتی غیر فعال و خاموش است به نام oocvst. وقتی شخصی oocvst را می بلعد، آنها در بدن فعال شده و حالتی ناخوشایند برای دستگاه گوارش ایجاد می کنند.

چگونه وارد غذا می شود؟

Oocvst از طریق مدفوع انسان به محیط وارد می شود و می تواند آب، میوه ها و سبزیجات را آلوده کند.

تا جایی که ما می دانیم این ارگانیسم تنها مختص انسانهاست. پس اتفاقی که می افتد این است: کشاورزی در معرض این انگل قرار می گیرد و با رعایت نکردن بهداشت این انگل را به دیگر محصولات خود وارد می کند و این گونه انگل منتشر می شود.

کدام غذا ها معمولا آلوده می شوند؟

در ایالات متحده بیشترین دلیل بیماری مربوط به میوه ها و سبزیجات تازه بوده است. دیگر منابع می توانند ریحان تازه، کاهو و لوبیا سفید باشند.

پختن و یا فریزر کردن این محصولات، انگل را به کلی از بین می برد. با این حال نباید شست شو را فراموش کرد. حتما میوه ها و سبزیجات را به خوبی بشویید و سپس آنها را با حوله به خوبی خشک کنید. این انگل می تواند بسیار چسبنده باشد. در ادامه باید گفت که بیشتر مواد ضد عفونی کننده مانند بتادین نمی توانند انگل را نابود کنند. پس بیشتر به فکر کندنشان باشید.

چگوه می فهمیم که آلوده شده ایم؟

شایع ترین نشانه آن اسهال و بیرون روی آبکی است که مدام می آید و می رود. حدود نیمی از بیماران تب های خفیفی تجربه می کنند. برخی دیگر احساس آنفلوآنزا دارند و گاز بسیاری هم در سیستم گوارشی تولید می شود.

در بازه های زمانی طولانی تر، اسهال و استفراغ، کاهش وزن، کوفتگی و نفخ می آورد. بسیاری از افراد اشتهای خود را از دست می دهند و کاهش وزن های شدیدی را متحمل می شوند. بیماران باید برای رفع کمبود آب ناشی از بیرون روی شدید و آبکی، در بیمارستان بستری شوند.

اگر این نشانه ها را مشاهده کردید ، حتما به پزشک مراجعه کنید. همچنین مراقب نشانه هایی از قبیل کمبود آب، خشکی زبان، کاهش ادرار و سرگیجه هم باشید.

چگونه شناسایی می شود؟

شناسایی آن کمی سخت است، بدلیل اینکه انگل می تواند 2 تا 14 روز بدون هیچ علائمی در بدن شما باقی بماند. برای مردم کمی سخت است که به یاد بیاورند که دو هفته  پیش چه چیز هایی خورده اند. بنابراین تشخیص عامل این انگل کار سختی است.

همچنین، انگل در مدفوع به میزان زیادی یافت نمی شود. بنابراین برای آزمایش آن به دقت بیشتری نیاز است.

عفونت های سیکلوسپورا چگونه درمان می شوند؟

باکتریم، نوعی آنتی بیوتیک، که درمان استاندارد این انگل محسوب می شود. بیشتر افراد با استفاده 7 تا 10 روزه بهبود می یابند.

آیا گروه های خاصی آسیب پذیرترند؟

بیشتر عفونت های معده ای بر کودکان و پیر ها اثر می گذارند، ولی سن متوسط مبتلایان به سیکلوسپورا، 44 سال است و زنان بیشتر مبتلا می شوند.      

  

تکرر ادرار- قسمت سوم

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

به دلیل پیچیدگی فرآیند ادرار، علت تکرر ادرار می تواند عصبی، جسمی و یا حتی روانی باشد، به طوریکه پزشک شما نیاز به انجام یک فرآیند کامل تشخیص درمان دارد. برای انجام این کار، او یک معاینه فیزیکی و بررسی انجام خواهد داد و سپس سوالاتی در مورد سابقه پزشکی شما خواهد پرسید، تا اطلاعات جامعی از پیشینه و سابقه علائمی که تجربه نموده اید، بدست آورد.

ممکن است سوالات به صورت زیر باشند:

- الگوی تکرر ادرار (چه زمانی شروع شده است؟ چگونه با شرایط معمولی و طبیعی مقایسه شود؟ آیا در طول روز اتفاق می افتد یا فقط در شب و یا در هر دو مورد؟)

- داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید.

- هر گونه علائم دیگر

- چه مقدار نوشیدنی و مایعات مصرف می نمایید، آیا این مقدار کمتر یا بیشتر از حد معمول است؟

- آیا متوجه هر گونه تغییری در رنگ یا بوی ادرار شده اید؟

- چه مقدار کافئین و الکل مصرف می نمایید و آیا این مقدار اخیرا تغییر کرده است؟

پس از در نظر گرفتن سابقه پزشکی شما و با توجه به هر آنچه که پزشک در معاینه جسمی بدست می آورد، ممکن است برخی آزمایشات نیز انجام شوند مانند:

پزشک ممکن است یک نمونه ادرار از شما بگیرد.

- آزمایش ادرار: برای تشخیص اینکه آیا ترکیبات غیرطبیعی و ناخالصی هایی در آن وجود نداشته باشد.

- تصویربرداری: برای مشاهده دقیق تر داخل بدن

- تست های عصبی: برای تشخیص اختلالات عصبی

- آزمایش ارگان های تناسلی ادراری: برای تست اینکه آیا مثانه، اسفنکتر و مجرای خروجی مثانه، ادرار را به درستی آزاد و ذخیره می نمایند یا خیر؟

تست های ارگان های تناسلی از معاینات ساده و معمولی تا اندازه گیری های دقیق با استفاده از تجهیزات پیچیده را شامل می گردد. آزمایشهای  ساده نیز شامل ثبت فواصل ادرار کردن و یادداشت نمودن میزان ادرار دفع شده و توانایی قطع ادرار در حین ادرار می باشد. اندازه گیری های دقیق شامل تصویربرداری از مثانه برای مشاهدات دقیق تر با استفاده از تجهیزات پیچیده است.

پر نمودن و تخلیه مثانه با استفاده از مانیتورهایی برای اندازه گیری فشار داخل مثانه و استفاده از حسگر هایی برای ثبت فعالیت های عضلات و اعصاب آن ناحیه هم انجام می گیرد. اکثر تست های ارگان های تناسلی نیازی به آماده سازی ویژه ندارند، اگرچه بسیاری دیگر نیز نیازمند این هستند که میزان مایعات مصرفی را تغییر دهید یا برخی از داروهای مصرفی تان را قطع نمایید. ممکن است حتی از شما بخواهند تا با مثانه پر به کلینیک پزشکی بیایید.

درمان تکرر ادرار

اهمیت مراجعه به پزشک و تشخیص او بیشتر به جهت یافتن علت تکرر ادرار است. پس از آن تصمیم به درمان گرفته خواهد شد. به عنوان مثال، اگر علت آن دیابت باشد، پس درمان آن همان درمان دیابت خواهد بود، که هدف آن کنترل نمودن قند خون است. اگر علت عفونت کلیه باشد، پس درمان آن معمولا یک دوره آنتی بیوتیک و احتمالا مسکن خواهد بود. اگر دلیل مثانه بیش فعال باشد، پس چندین راه درمان دارویی برای کنترل آن پیشنهاد خواهد شد و تکنیک های رفتاری نیز در کنار آن ها نیز برای موفقیت درمان موثر خواهند بود. رایج ترین درمان دارویی آنتی کولینرژیک ها هستند که بیش فعالی عضله دترسور را مورد هدف قرار می دهند. این داروها فقط باید تحت نظر پزشک مصرف شوند و ممکن است عوارض جانبی مانند خشکی دهان، یبوست، تاری دید و گیجی در افراد مسنداشته باشند.

سایر درمان ها شامل:

ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن (کگل): این ورزش های منظم روزانه جهت تقویت عضلات لگن و مجاری ادراری و مثانه است. این موضوع بسیار مهم است که روش های صحیح و تمرین در یک مدت مناسب (حداقل 30 تا 80 بار در طول روز برای حداقل 8 هفته ) را آموزش ببینید.

بیوفیدبک: همراه با تمرینات کگل مورد استفاده قرار می گیرد و به بهبود آگاهی و کنترل ماهیچه های لگن کمک می نماید.

آموزش مثانه:هدف آموزش این است که مدت زمان بیشتری ادرار در مثانه نگه داشته شود و در نتیجه کمتر دفع ادرار صورت پذیرد. این کار توسط طولانی تر کردن زمان مراجعه به دستشویی برای تخلیه مثانه صورت می پذیرد و به تدریج در طول دو یا سه ماه انجام خواهد گرفت.

بررسی و ثبت میزان مایعات مصرفی: برای مثال، ممکن است نوشیدن مایعات قبل از خواب دلیلی برای تکرر ادرار در شب باشد.

تغییر رژیم غذایی: منع مصرف برخی مواد غذایی که مثانه را تحریک می نمایند و یا به عنوان ادرار آور عمل می کنند، مثلا کافئین، الکل، شکلات، غذاهای تند و شیرین کننده های مصنوعی. خوردن غذاهایی با فیبر بالا نیز می تواند به کاهش یبوست کمک کند اما از طرفی مثانه بیش فعال را نیز بیشتر تحریک می نماید.

تکرر ادرار می تواند از سرطان مثانه جلوگیری نماید

محققان دانشگاه اسپانیا یک رابطه مستقیم بین بیدار شدن در طول شب برای ادرار نمودن و محافظت در برابر سرطان مثانه ،کشف نموده اند. معمولا مردم در طول شب و هنگامی که در خواب هستند طولانی ترین فواصل ادرار نمودن را دارند. مدت زمانی که عوامل سرطان زا، از جمله توتون و تنباکو، در مثانه باقی می ماند، به منزله یک عامل مهم برای خطر ابتلا به سرطان مثانه می باشد. مطالعات محققان در مورد این مطلب در نشریه بین المللی پزشکی سرطان به چاپ رسید.

نویسندگان این مطلب تاکید نمودند که بهتر است از قرار گرفتن در معرض تمامی عوامل سرطان زا مثلا سیگار کشیدن، جلوگیری شود. بر طبق مطالعات آنان، کسانی که در شب حداقل دو بار برای دفع ادرار بیدار می شوند، خطر ابتلا به سرطان مثانه در این افراد به میزان 40 الی 59 درصد کاهش می یابد. اثر محافظت کننده تکرر ادرار برای هر دو جنس مرد و زن یکسان است.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، ندا اصلان زاده
منبع: aolhealth.org

تکرر ادرار- قسمت دوم

تکرر ادرار عملی است که در آن شما ادرار را به دفعات بیشتری دفع می کنید. این حالت ممکن است گاهی با اضطرار پیش بیاید، یک احساس فوری و اضطراری برای دفع ادرار به همراه ناراحتی در مثانه.

بسیاری از مردم می توانند بدون نیاز به ادرار نمودن 6 الی 8 ساعت خواب راحت داشته باشند، ولی عده ای نیز هستند که مجبورند در طول شب چند بار برای ادرار به دستشویی بروند. این نیاز به ادرار مکرر در شب ها، شب ادراری نامیده می شود و در هر دو جنس زنان و مردان شایع است. با توجه به ایجاد اختلال در خواب و استراحت، شب ادراری می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تاثیرگذار باشد.

این مورد بسیار مهم است که به بررسی تاثیر شب ادراری بپردازیم ،زیرا که بیماری های مزمن مانند دیابت می تواند از این راه خود را نشان دهد.

تکرر ادرار مانند بی اختیاری ادرار نیست، در بی اختیاری هیچ کنترل ارادی برای عملکردهای مثانه وجود ندارد، مانند رفلکس غیرارادی یک نوزاد. اگرچه بی اختیاری ادراری، می تواند یک علت برای تکرر ادرار باشد، و یا ممکن است هر دو مورد با هم رخ دهند.

وقتی که پزشکان علائم ادراری را بررسی می کنند، آنها سعی می کنند تا از میان احتمالا ت مختلف عواملی نظیر شب ادراری، تکرر ادرار در روز ، بی اختیاری ادراری ، علائم انسدادی ( نظیر جریان نامناسب ادرار، انسداد خروجی و ...) و علائم تحریکی مانند ( فوری بودن ادرار، احساس سوزش) را شناسایی کنند. البته سایر ملاحظات نیز وجود دارند، مانند اینکه چه زمانی این علائم خطری محسوب نمی شوند؟ و یا مثلا در مردان بسیار شایع است که در پایان ادرار ؛ در دهانه خروجی کمی نشت کند و سایر موارد اینچنینی به عنوان یک اختلال محسوب نمی شوند. همچنین، بسیاری از زنان هنگام سرفه شدید کمی نشت ادرار دارند.

بنابراین یکی از راه های تشخیص اینکه آیا یک علامت ادراری به ظاهر بی خطر؛ واقعا جدی هست یا خیر؟ این است که تاثیر آن بر کیفیت زندگی و گستردگی آن بررسی شود.

اگر تکرر ادرار بر کیفیت زندگی شما تاثیر گذار است، و یا علائم غیر قابل توضیح دیگری مانند کمردرد یا پهلو درد، تب و لرز، تهوع، خستگی، ادرار خونی، ترشحات واژن و آلت تناسلی مرد، افزایش یا کاهش اشتها و تشنگی بروز کرد باید جدی گرفته شود.

برای مثال، یک دلیل تکرر ادرار، عفونت کلیه ها می باشد و این امر مستلزم رسیدگی و توجه فوری است. اگر درمان نشود، عفونت کلیه می تواند صدمات دائمی به بافت های کلیه بزند، و یا باکتری ها ممکن است وارد جریان خون شده و آن را آلوده کنند و به عامل تهدید کننده زندگی تبدیل شوند.

دلایل تکرر ادرار

ادرار نمودن یک فرآیند پیچیده است که انواع و گروه های مختلف عضلانی ، و نیز یک شبکه عصبی پیچیده قرارگرفته در مغز و نخاع و در داخل و اطراف مثانه را درگیر می نماید. تعجبی ندارد که تکرر ادرار می تواند نشانگر بیماری ها، شرایط و نارسایی های فیزیولوژیکی و روانی زیادی باشد. اصلی ترین چیزی که باید به یاد داشته باشیم این است که اگر تکرر ادرار دائمی و غیر قابل توضیح است، حتما نشانه مورد جدی تری است. برخی از داروها مانند داروهای ادرار آور نیز می توانند این علائم را بوجود آورند.

نوشیدن بیش از حد مایعات قبل از خواب، به خصوص نوشیدنی هایی که دارای الکل و کافئین اند، موجب بروز تکرر ادرار در شب می شوند. تکرر ادرار می تواند یک عادت ساده نیز باشد، که در این صورت هنوز هم برای از بین بردن نگرانی های بالقوه دیگر باید بررسی شود.

شایع ترین علل تکرر ادرار، دیابت، بارداری و اختلالات مرتبط با پروستات است.

سایر علل تکرر ادرار عبارتند از:

 - اضطراب

- دارو مثلا داروهای ادرارآور

- سکته مغزی و سایر شرایط سیستم اعصاب

- عفونت غده پروستات (پروستاتیت)

- بزرگی غده پروستات

- عفونت کلیه

- تومور یا توده ای در ناحیه لگن

- التهاب دیواره مثانه

- سندرم مثانه بیش فعال (انقباضات غیرقابل کنترل مثانه)

- سرطان مثانه

- اختلال عملکرد مثانه

- سنگ مثانه

- بی اختیاری ادراری

- باز شدن غیرطبیعی دستگاه ادراری (فیستول)

- رادیوتراپی لگن به عنوان مثال برای درمان سرطان

- دیورتیکولیت (التهاب روده کوچک، کیسه های ورم کرده و یا کیسه هایی که ممکن است بر روی پوشش داخلی روده بزرگ گسترش یابند.)

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، ندا اصلان زاده
منبع: aolhealth.org

تکرر ادرار- قسمت اول

تکرر ادرار یعنی زمانی که شما احساس اضطرار در دفع ادرار بیش از حد معمول را دارید و این حالت تنها یک مزاحمت و یک دلیل برای خواب ناکافی نیست، بلکه می تواند نشانه ای از یک بیماری مزمن باشد. "پلی اوریا" یا پر ادراری یک اصطلاح پزشکی است که به دفع ادرار به دفعات بیش از حد (تکرر ادرار) اطلاق می شود.

متاسفانه بسیاری از مردم از پذیرفتن این امر سرباز می زنند و شاید این موضوع را به عنوان چیزی که تا آخر عمر باید با آن سر کنند می پذیرند، و یا تصور می کنند مسئله ای نیست که ارزش مراجعه به پزشک را داشته باشد، و نگران این هستند که ممکن است پزشک موارد جدی تری را تشخیص دهد و شناسایی کند. اما در اغلب موارد وقتی به دنبال تشخیص بیماری و درمان می روند، متوجه می شوند که بیماری جدی و مضری نیست و ممکن است به عادات و حالات طبیعی ادرار مربئط باشد.

برای نمونه تکرر ادرار ممکن است به علت نوشیدن زیاد مایعات بوجود آید، به خصوص نوشابه هایی که دارای کافئین و یا الکل هستند. خانم های باردار هم معمولا به علت بزرگ شدن رحم و فشار آن بر مثانه، دچار تکرر ادرار می شوند. با این حال آیا تکرر ادرار جزء علائمی از بیماری های جدی تر است ؟پس در این صورت حتی دلیل محکم تری برای مراجعه به پزشک دارید، چراکه هرچه زودتر تشخیص داده  شود ، شانس درمان موفقیت آمیز آن بیشتر خواهد بود.

در این مطلب ، در ابتدا به توضیح دستگاه ادرار می پردازیم، و سپس به برخی از علائم ، دلایل و درمان تکرر ادرار اشاره می کنیم.

ادرار و دستگاه ادراری

 

1- سیستم ادراری 2- کلیه 3- لگنچه کلیه 4- حالب 5- مثانه 6- مجرای ادراری 7- غده فوق کلیوی

عروق:

8- عروق کلیوی و ورید 9- وريد اجوف تحتانی 10- آئورت شکمی 11- شریان ایلیاک مشترک و ورید

با بزرگنمایی:

12- کبد 13- روده بزرگ 14- لگن خاصره

ادرار یک ماده دفعی بدن است که در کلیه ها ساخته می شود. کلیه ادرار را به حالب ها می برد که از آن جا به مثانه برده می شود، و در آن جا جمع می شود تا از طریق مجرای دفع ادرار از بدن بیرون رود. ادرار طبیعی روشن، شفاف، مایع زرد رنگ متشکل از اوره ، اسید اوریک و آب است. برخی بیماری ها باعث ظاهر شدن موادی در ادرار می شوند، مانند قند (دیابت)، آلبومین (بیماری کلیوی)، یرقان.

یک فرد سالم به طور معمول در حدود 5 تا 8 فنجان و یا 1 تا 1.8 لیتر در هر 24 ساعت ادرار دفع می نماید. دفع ادرار یا ادرار کردن همان روند خروج ادرار از بدن است. این فرآیند پیچیده است و عضلات مثانه و مقعدی را درگیر می کند، توسط مراکز مختلف عصبی واقع در سیستم اعصاب مرکزی و محیطی کنترل می شود. برای مثال، مثانه خود، عمدتا شبیه یک شبکه پیچیده نرم افزاری از ماهیچه های صاف و درآمیخته است که با نام دترسور شناخته می شوند و برای پر کردن مثانه، شل می شوند در حالی که اسفنکتر دهانه خروج را محکم و بسته نگه می دارد، و تشکیل شده از فیبر های عضلانی با انقباض آهسته در دیواره مجاری ادراری و برخی از ماهیچه هایی که آن ها نیز بخشی از کف لگن هستند.

در حین ادرار، دترسور منقبض می شود تا ادرار را از مثانه بیرون بفرستد و اسفنکتر شل می شود، و ادرار راحت خارج می شود.

در نوزادان و کودکان، فرایند ادرار غیر ارادی است، و سپس به تدریج تا 3 تا 5 سالگی آنها یاد می گیرند که چطور ادرار را کنترل کنند و ارادی به دفع آن بپردازند.

مدارهای عصبی که دفع ادرار را کنترل می کنند ، به شدت گسترده و پیچیده هستند و شامل مسیرهای گسترده در سطوح مختلف اند. این مدارها در مغز ، نخاع، و سیستم عصبی محیطی قرار دارند و در تعامل با بسیاری از پیام رسان های شیمیایی و یا انتقال دهنده های عصبی هستند.

پژوهش ها با استفاده از تصویربرداری از مغز نشان داده است که در انسان ها بخش هایی از مغز که معمولا با تفکر و برنامه ریزی سیستم های رفتاری پیچیده و بیان شخصیت ارتباط دارند، یک رابطه مستقیم و قوی با مدار های درگیر در دستگاه ادراری نیز دارند، مانند اعصاب ماهیچه های شل کننده اسفنکتر و خالی کننده مثانه.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، ندا اصلان زاده
منبع: aolhealth.org