سياتيک واژه‌اي است که به درد قسمت‌ تحتاني کمر با انتشار به باسن، ران و قسمت پاييني پا اطلاق مي ‌شود. اين درد اغلب با کرختي يا ضعف پاها همراه است.

اين درد ممکن است ناگهاني ايجاد شده و از چند روز تا چند هفته ادامه پيدا کند.

سياتيک به دلايل مختلفي که منجر به فشار يا آسيب به اعصابي که از کانال نخاعي (فضايي که در آن طناب نخاعي عبور مي ‌کند) خارج مي ‌شوند، ايجاد مي شود.

در منطقه ‌اي در بخش تحتاني کمر رشته‌ هاي عصبي انتهاي نخاعي کنار هم قرار گرفته و عصب سياتيک را تشکيل مي ‌دهند. افرادي که مبتلا به سياتيک هستند معمولا بين 30 تا 50 سال سن دارند. تقريبا 80 تا 90 دردصد از افرادي که سياتيک دارند بدون هيچ مداخله جراحي بهبود پيدا مي‌ کنند.

دلايل بيماري

 اکثر سياتيک ‌ها زماني رخ مي ‌دهند که مرکز ژله مانند ديسک بين مهره‌‌اي به داخل يا بخش مياني ديسک برآمدگي پيدا مي‌ کنند. اين حالت که نام فتق خوانده مي ‌شود، سبب ايجاد فشار به اعصاب قسمت انتهايي کمر يعني جايي مي‌ شود که شاخه ‌اي از طناب نخاعي در آن وجود دارد و يا سبب وارد آمدن فشار به خود اعصاب سياتيک مي ‌شود.

ساير دلايل سياتيک عبارت‌ هستند از:

 آرتريت تخريب ‌کننده به دنبال ساييدگي يا آسيب استخوان‌ هاي مهره‌ اي. اين موضوع مي ‌تواند سبب تنگي نخاع (تنگي کانال نخاعي) شده، که ممکن است اعصابي را که در کانال نخاعي هستند تحت فشار قرار دهد.

 مشکلات عروقي به دنبال ناهنجاري‌ هاي عروق خوني در داخل و اطراف کانال نخاعي.

 به ندرت، وجود تومور در داخل کانال نخاعي، يا تومور مننژ(پرده اطراف طناب نخاعي)، يا در فضاي بين مهره‌ها و طناب نخاعي. رشد تومور ممکن است سبب فشار به طناب نخاعي و اعصابي شود که از آن خارج مي ‌شود.

 ساير دلايل مثل ضربه، عفونت و التهاب هم مي ‌تواند بافت‌ هاي عصبي را تحت تاثير قرار دهد.

تشخيص

شرح حال کامل به همراه معاينه جسمي براي تعيين موقعيت و منشا اعصاب ملتهب شده ضروري است.

 عکسبرداري با اشعه ایکس ندرتا لازم است چرا که عکسبرداري نمي ‌تواند فتق را مشخص کند. عکسبرداري با اشعه ایکس  مي‌ تواند بيماري اسپونديلوزيس، ديسک‌ هاي تنگ شده يا بيرون زدگي‌ هايي را مشخص کند که ممکن است نشان‌ دهنده تومور نخاعي باشد.

ساير آزمون ‌هاي تشخيص عبارت هستند از:

 تصويربرداري به روش MRI، که تصاويري ايجاد مي ‌کند که مي ‌توان ديسک‌ هاي بين‌ مهره‌اي، رباط‌ ها و عضلات را همانند تومورها مشاهده نمود.

تصاوير CT اسکن از نخاعي که در آن با استفاده از تزريق ماده حاجب به داخل نخاع، مي ‌توان طناب نخاعي و اعصاب را مشاهده نمود.

درمان

تسکين درد توسط داروهاي بدون نسخه مثل داروهاي ضدالتهاب غيراستروئيدي(مانند بروفن). گاهي يک پزشک ممکن است داروهاي استروئيدي را براي رفع درد تجويز يا تزريق کند تا التهابي که همراه با سياتيک ايجاد شده است کاهش پيدا کند.
فيزيوتراپي براي تسکين درد و اصلاح مشکلات وضعيتي که سبب تشديد درد مي ‌شوند.
جراحي زماني انجام مي ‌شود که درمان هاي دارويي و فيزيوتراپي سبب بهبود و يا تسکين علايم نشود و يا در صورتي که مشکلاتي نظير بي اختياري ادرار و مدفوع ايجاد شود.

مژگان کریمی
منبع: نوین پزشکی

 

در اين‌ نوع‌ آسيب‌هاي‌ مفصلي‌، استخوان‌ها به‌طور كامل‌ يا نسبي‌ از محل‌ خود خارج‌ مي‌شوند. دررفتگي‌ مفصل‌ در اثر نيروي‌ شديدي‌ كه‌ استخوان‌ را به‌ يك‌ وضعيت‌ غيرطبيعي‌ منحرف‌ مي‌كند يا در اثر انقباض‌ شديد عضلات‌ روي‌ مي‌دهد. اين‌ آسيب‌ كه‌ شديداً دردناك‌ است‌، اغلب‌ شانه‌، فك‌ يا مفاصل‌ انگشتان‌ يا شست‌ را گرفتار مي‌كند. دررفتگي‌ ممكن‌ است‌ با پارگي‌ رباط‌ها (مبحث‌ « رگ‌ به‌ رگ‌شدگي‌ها و پيچ‌خوردگي‌ها » را ببينيد) يا صدمه‌ به‌ غشاهاي‌ سينوويالي‌ (كه‌ سطح‌ داخلي‌ كپسول‌ مفصلي‌ را مي‌پوشانند همراه‌ باشد. در برخي‌ موارد، دررفتگي‌ مفصل‌ مي‌تواند عواقب‌ جدي‌ به‌ دنبال‌ داشته‌ باشد. اگر مهره‌هاي‌ ستون‌ فقرات‌ دچار دررفتگي‌ شوند، ممكن‌ است‌ نخاع‌ آسيب‌ ببيند. دررفتگي‌ مفاصل‌ شانه‌ يا لگن‌ خاصره‌ مي‌تواند به‌ اعصاب‌ اصلي‌ اندام‌ها صدمه‌ برساند و منجر به‌ فلج‌ شود. دررفتگي‌ شديد هر مفصلي‌ ممكن‌ است‌ به‌ شكستگي‌ استخوان‌هاي‌ آن‌ مفصل‌ نيز منتهي‌ شود. در بسياري‌ از موارد، افتراق‌ دررفتگي‌ از شكستگي‌ بسته‌ ممكن‌ است‌ مشكل‌ باشد. اگر ذره‌اي‌ شك‌ داشتيد، آسيب‌ را با فرض‌ شكستگي‌ درمان‌ كنيد.

تشخيص‌
ممكن‌ است‌ موارد زير وجود داشته‌ باشند:
درد شديد «ناخوش‌كننده‌» و اشكال‌ در حركت‌ دادن‌ محل‌ آسيب‌ديده‌
تورم‌ و كبودي‌ در اطراف‌ مفصل‌
كوتاه‌ شدن‌، تا شدن‌ يا پيچ‌ خوردن‌ محل‌ آسيب‌ديده‌

اهداف‌
ممانعت‌ از جابه‌جايي‌ محل‌ آسيب‌ديده‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌ به‌طوري‌ كه‌ طي‌ انتقال‌، اندام‌ آسيب‌ديده‌، با حفظ‌ راحتي‌ مصدوم‌، ثابت‌ نگه‌ دشته‌ شود.

احتياط‌
سعي‌ نكنيد استخوان‌ دررفته‌ را به‌ حفره‌ خود برگردانيد چون‌ اين‌ كار ممكن‌ است‌ شدت‌ آسيب‌ را افزايش‌ دهد.
قبل‌ از محكم‌ شدن‌ و ثابت‌ كردن‌ بخش‌ آسيب‌ديده‌، از حركت‌ دادن‌ مصدوم‌ خودداري‌ كنيد؛ در غير اين‌ صورت‌، مصدوم‌ در معرض‌ خطر خواهد بود.
مصدوم‌ را از خوردن‌، نوشيدن‌ يا سيگار كشيدن‌ منع‌ كنيد، چون‌ ممكن‌ است‌ نياز به‌ بي‌هوشي‌ عمومي‌ داشته‌ باشد.
1- به‌ مصدوم‌ توصيه‌ كنيد كه‌ بي‌حركت‌ بماند. قبل‌ از بي‌حركت‌ كردن‌ بخش‌ آسيب‌ديده‌، آن‌ را در وضعيتي‌ كه‌ كاملاً براي‌ مصدوم‌ راحت‌ باشد، ثابت‌ نگه‌ داريد.


دررفتگی مفصل

 

2- بخش‌ آسيب‌ديده‌ را به‌ كمك‌ يك‌ لايه‌ پوششي‌، باند و آويز بي‌حركت‌ كنيد. به‌منظور استحكام‌ بيشتر، با استفاده‌ از باند، قسمت‌ آسيب‌ديده‌ را به‌ يك‌ قسمت‌ سالم‌ از بدن‌ ببنديد.

3- شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌ را مهيا كنيد. در صورت‌ بروز شوك‌، به‌ درمان‌ آن‌ بپردازيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.
4- هر 10 دقيقه‌، گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر از محل‌ باندپيچي‌ كنترل‌ كنيد . در صورتي‌ كه‌ گردش‌ خون‌ مختل‌ شده‌ است‌، باند را شل‌ كنيد.

منبع: تازه های دنیای طب

سندرم برنات یا سندرم زدگی از کار برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ توسط فردن برگز عنوان شد و بدان معنی است که شخص از محیط کار و کاری که انجام می دهد زده می شود و هیچ گونه علاقه ای به آن ندارد. این سندرم دارای علائم متفاوتی در سطح روانی-فیزیکی و رفتاری است. ماسلچ یکی از محققانی است که پدیده فوق را مورد مطالعه قرار داده و عنوان می کند که این سندرم دارای سه بعد است:

1-  افسردگی یا تحلیل هیجانی: احساس تنش دائم،  از لحاظ هیجانی  خالی شدن، احساس اینکه در سطح روانی چیزی ندارد که ارائه دهد.

2-  مسخ شخصیت: فرد مبتلا به به این سندرم با دیگران چه در محیط کار و چه در محیط خارج رفتار سردی دارد و سعی می کند از آنها دوری کند و گاهی مواقع  رفتارهای خصمانه از خود نشان می دهد. نباید آن را با مسخ شخصیت که در سایکوز دیده می شود، اشتباه کرد.

3- کاهش میل به تحقق یافتن شخصیت: احساس بی کفایتی، عدم اعتماد به نفس، کاهش علاقه به موفق شدن در کارها، احساس بی ارزش بودن، نداشتن دلیل کافی و یا آینده نگری برای کار از مشخصه های آن است.

این سندرم بر اثر استرس مزمن و طی دوره های مختلف از یک واکنش ساده نسبت به استرس شروع و در نهایت به حالات و علائم برنات ختم می شود. سندرم برنات در تمامی افراد مبتلا به یک صورت خود را نشان نمی دهد و تفاوت درنشان دادن علائم بستگی به زمینه اجتماعی، مشخصات شغلی و ویژگی های شخصیتی افراد دارد. این سندرم قابلیت بازگشت دارد. این سندرم بیشتر در افرادی که در مراکز اجتماعی و بهداشتی مشغول به کار هستند، خود را نشان می دهد. زیرا این گونه مشاغل با مراجعه کنندگان بسیاری روبرو هستند و قطعا در ایجاد روابط کاری نیز با مشکلاتی مواجه می شوند. بنابراین حالت واپس زدگی در این افرد بیشتر دیده می شود. این امر در مشاغلی همچون پزشکی و شاخه های وابسته همانند پرستاران اتاق عمل و معلمان و شاغلان نیروی انتظامی و وکلا بیشتر خود را نشان می دهد
.

نظرات مختلفی درباره دلیل بروز این سندرم ارائه شده است. ولی همگی بر اهمیت ارزیابی شناختی فرد و روشی که با آن با موقعیت استرس زا روبرو می شود، تاکید می نمایند. با توجه به تحقیقات مختلفی که توسط محققان مختلف صورت گرفته است حتی با وجود نظریه های مختلفی که ارائه داده اند، موارد زیر در تمام منابع یکسان است
:

1- وجود مشاغلی پراسترس خود دلیل واضحی به شروع، ادامه و تثبیت این سندرم در افراد هستند ولی بروز آن به عواملی مانند درک شخص از خود و کار خود و برخورد وی با کارش دارد.

2- سندرم برنات به دنبال عدم پاسخ صحیح به اضطراب و استرس های مزمن ایجاد می شود و پیامد آن تحلیل جسمانی یا هیجانی، عدم سازگاری با محیط کار و تغییرات رفتاری است. مانند بی توجهی به کار، سردبودن با مراجعه کنندگان و همکاران، تنها به فکر خود و رفاه خود بودن، غایب بودن از لحاظ عاطفی و روانی در محیط کار و میل به ترک شغل و تغییرات روانی و فیزیکی مانند حساس شدن، زود عصبانی شدن و... که تمام این عوامل بر کیفیت کار تاثیر می گذارند
.

3- طبق تحقیقات به عمل آمده در پیدایش سندرم برنات ویژگی های شخصیتی نیز قابل اهمیت است. شخصیت هایی که دارای تیپ آ (عجول،بلندپرواز و... ) هستند و شخصیت های مضطرب، وحشت زده و دارای حالت فوبی و تیپ وسواسی بیشتر در معرض ابتلا به این سندرم هستند. محیط های کاری دارای سرو صدای زیاد و محیط هایی که ابزار لازم برای انجام کار و امکانات رفاهی کاملی ندارند، خود بر شدت بروز این سندرم می افزایند. شرایط خانوادگی، درگیری های داخل خانه، عدم وجود حامی و عدم تفریح  و فعالیت های جانبی مناسب نیز از عوامل بروز این سندرم هستند.

درمان: در کل محققان ۴ راه حل برای این مشکل ارائه داده اند:
1- مقابله فعال مستقیم: مقابله با شرایط منفی و ناراحت کننده و جست و جوی جنبه های مثبت حتی در شرایط رنج آور و استرس زا مانند تعویض محیط کار یا حداقل تغییر نحوه کار در همان محیط، رفتن به مرخصی و ایجاد فضایی مناسب در محیط کار و بیرون از آن ماننده خانه و خانواده.
2- مقابله فعال غیرمستقیم: بیان مشکلات کاری و در واقع تخلیه روحی و روانی: صحبت کردن درباره کارخویش بادیگران و تلاشی در تغییر رفتار خود در محیط کار با دیده مثبت.
3- مقابله غیرفعال مستقیم: پرهیز از صحبت کردن در مورد مشکلات شغلی با دیگران و یا کنار کشیدن از مشکلات و دیگر عوامل.
4-  مقابله غیرفعال غیرمستقیم: استفاده از روش دارو درمانی و مصرف داروهای ضداضطراب و آرام بخش به همراه مشاوره با روانشناس و روانپزشک.

دکتر حمیدرضا علیزاده

 

نفخ شکمی یکی از شکایات شایع در جامعه است که به احساس ورم و پری شکم به علت افزایش میزان گاز در روده کوچک و یا کندی انقباضات عضلانی و حرکات مجاری گوارش اطلاق می گردد.

حالت نفخ اغلب خود را به شکل اتساع شکم، درد شکمی ،صدای غرغر شکم، باد گلو ،بوی بد دهان ،سیری زودرس، تهوع و افزایش دفع گاز از مخرج در صورتی که به بیشتر از 25 مرتبه در روز برسد غیر طبیعی است.

به طور کلی یک روده نرمال روزانه 7 تا 10 لیتر گاز تولید می کند و بیشتر گازهای تولید شده در داخل خون جذب می شود و فقط 600 میلی لیتر از گازهای بیرون رانده می شود که عمده ترین گاز تولید شده نیتروژن است که حدود 90 درصد گازهای دفعی را تشکیل می دهد.

اغلب علل ایجاد نفخ شامل موارد ذیل می باشد:

§         تجمع مایعات و گاز روده

§         هضم نامنظم

§         تخمیر باقی مانده غذا در روده

§         پرخوری

§         حساسیت غذایی

§         مصرف غذاهای چرب به علت تاخیر در تخلیه معده

§         سندرم روده تحریک پذیر

§         عدم تحمل مواد غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز (قند شیر) و فروکتوز(قند میوه ها)

§         بلع هوا

§         انسداد یا عفونت دستگاه گوارش

§         خالی شدن سریع معده

§         مصرف مواد غذایی تولید کننده گاز (حبوبات ،سبزیجات و میوه های خام)

§         یبوست

§         اضطراب

§         مصرف برخی آنتی بیوتیک ها و مسهل ها

§         آلودگی به انگل های روده ای مانند کرم آسکاریس

§         عفونت های قارچی که باعث اسهال و نفخ می شود مانند کاندیداآلبیکانز

 مشکلات و بیماری های مزتبط با نفخ

نفخ در اغلب موارد مشکلی ساده است اما در موارد محدودی می تواند علامتی از یک بیماری باشد.

نفخ گاهی اوقات در اثز شکل گیری یک تومور، ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر، بیماری سلیاک، سیروز کبدی، انسداد روده و یا سایر بیماری های مهمی که اعضای گوارشی را تحت تاثیر قرار می دهند، بروز می کند.

همچنین نفخ می تواند نشانه برخی بیماری ها مانند آپاندیسیت، سنگ کیسه صفرا و یا سرطان معده باشد.

گروهی از اختلالات حرکتی دستگاه گوارش که از بیماریهای غیر گوارشی و گوارشی منشا می گیرند نیز باعث ایجاد نفخ می شوند به عنوان مثال دیابت، بیماری های تیروئیدی و بیماریهای التهابی روده می توانند ایجاد نفخ کنند. عفونت های روده ای از دیگر عوامل ایجاد نفخ هستند. رشد بیش از حد باکتری ها در داخل روده و برخی بیماری های انگلی و همچنین وجود میکروب هلیکوباکترپایلوری که خود عاملی برای زخم معده است، می تواند باعث ایجاد نفخ شود.

بلع هوا، اختلال در هضم غذا ها، عدم تحمل قند لاکتوز و یبوست نیز ایجاد نفخ می کنند. در یبوست اختلال در حرکات روده و کند بودن آن باعث تجمع گاز شده و اختلال در دفع گاز باعث ایجاد درد و ناراحتی و نفخ در روده می شود.

در برخی موارد ممکن است، میزان گازی که در افراد طبیعی ایجاد مشکل نمی کند در برخی دیگر ایجاد ناراحتی کند. بنابراین روده این افراد تحریک پذیر تر از سایرین بوده و گاز معده با میزان کم نیز آنها را دچار مشکل می کند.

نفخ بیشتر در زنان بروز می کند و می تواند یکی از علائم طبیعی قاعدگی باشد که علت آن هم تغییر در سطح هورمون های بدن و افزایش احتباس آب و نمک در بافت های بدن، پیش از قاعدگی است.

نفخ شکم م یتواند منجر به آسیب های مجاری معده و روده مانند التهاب حاد معده، اختلالات کبد و لوزالمعده و آسیب های روده باریک به ویژه کولون گردد.

در صورتی که نفخ با گروهی از علایم هشدار دهنده مانند کاهش وزن، کم خونی، اسهال و علایم سوء جذب همراه باشد به بررسی های دقیق تر نیاز دارد تا با تشخیص علت ایجاد نفخ، درمان مناسب به کار گرفته شود.

توصیه هایی جهت کاهش نفخ

§         غذاهایی را که باعث ایجاد نفخ می شود مشخص کنید و به تدریج مصرف آنها را کاهش دهید. این مواد شامل حبوبات ،کلم، کاهو ،بروکلی، پیاز و سیر می باشند.

§         نوشیدنی های گازدار نیز باید از برنامه غذایی حذف شوند. گاز 2co موجود در حباب های این نوشیدنی ها باعث نفخ می شود و گاز، تخلیه معده را کند می کند.

§         از مصرف غذاها و نوشیدنی هایی که حاوی سوربیتول و فروکتوز افزودنی هستند اجتناب نمود.

§         مکمل های فیبردار و غذاهای سرشار از فیبر نشانه های نفخ را تشدید می کنند.

§         گاهی اوقات نفخ به یبوست مربوط می شود و لذا ابتدا باید این مشکل را برطرف کرد.

§         اگر پس از مصرف شیر یا محصولات لبنی دچار نفخ می شوید، باید یا انواع بدون لاکتوز این محصولات را مصرف کنید و یا لبنیات را همراه با قرص های حاوی آنریم لاکتاز استفاده کنید.

§         مصرف ماست، روغن نعناع فلفلی(peppermint oil)، زیره سیز(cumin)، زیره سیاه(caraway)، و زردچوبه(tumerci) گاز رودها و نفخ را کاهش می دهند.

§         بهتر است وعده های غذایی را در حجم کم و دفعات زیاد استفاده نمائید.

§         روزانه آب کافی(تا هشت لیوان) بنوشید، کمبود مایعات بدن باعث ایجاد یا تشدید یبوست شده به افزایش نفخ کمک می کند به ویژه اگر غذاهای فیبردار مصرف شود.

§         غذاهای تازه و طبیعی مصرف کنید و از مصرف غذاهای سرد و بسته بندی شده اجتناب نمائید. یک علت توصیه عدم مصرف این غذاها کاهش دریافت نمک است. مصرف زیاد نمک سبب جذب مقدار فراوانی آب از معده می شود.

§         مصرف زیاد قهوه، چای و شکلات باعث تحریک هاضمه و ایجاد نفخ می شوند.

§         هضم چربی دشوار است و ممکن است باعث اسپاسم و در نتیجه نفخ شود. پس از مصرف غذاهای پرچرب پرهیز کنید.

§         برای کاهش خاصیت نفخ آوری لوبیای پخته، می توان لوبیا را 24ساعت درون آب خیساند و سپس آب پز کرد. اما این کار دیگر مواد مغذی را نیز از لوبیا خارج می سازد.

§         پختن غذاها، هضم آنها را راحت تر می کند.

§         جویدن آدامس باعث بلع مقادیر زیاد هوا شده و بنابراین باید از آن پرهیز کرد.

§         قدم زدن پس از صرف غذا حرکات روده ها را تحریک می کند و باعث کاهش نفخ می شود.

آیا درمانی برای نفخ وجود دارد؟

همانطور که علل ایجاد نفخ متفاوت است درمان آن نیز متفاوت است. چنانچه با انجام بررسی ها، علت خاصی برای نفخ تشخیص داده نشود، درمان های دارویی، کنترل شرایط استرس زا و رژیم غذایی مناسب به کار گرفته می شود.

چون گروهی از باکتری های روده و معده به طور طبیعی تولید گاز می کنند، دوره های درمان با آنتی بیوتیک باعث کاهش علایم نفخ می شود، چرا که میکروب های معده و روده کمتر شده و فرد احساس راحتی می کند.

اخبار پزشکی

 

به احساس زنگ،وزوز و همهمه در یک یا دو گوش تینیتوس می گویند که ممکن است مداوم باشد و یا گاهی ایجاد شود.کسانیکه از تینیتوس رنج می برند طیف وسیع و گسترده ای از صداها را در گوشهایشان می شنوند.

این بیماری بر دو نوع عینی و ذهنی است.در وزوز عینی، صرف نظر از خود بیمار،افراد دیگر در اطراف او می توانند صدای وزوز و زنگ داخل گوش بیمار را بشنوند.در نوع ذهنی که از نوع واقعی آن شایعتر است،فقط خود بیمار می تواند صداها را بشنود.

در موارد شدیدتر تینیتوس،بیمار قادر به خواب و یا تمرکز نیست و آرامش از او سلب می شود.

از نشانه های معمول تینیتوس می توان به خش خش،وزوز و صدای زنگ در گوش اشاره کرد.گاهی اوقات این صداها ممکن است با ضربان قلب بیمار همراه باشد.اگر این بیماری با بیماری کم شنوایی نیز همراه باشد،وزوز یا صدای گوش ممکن است به سرگیجه و کم شدن شنوایی منتهی شود.

دلایل بیماری

گوش داخلی دارای عصب شنوایی است که هرگونه آسیب به انتهای میکروسکوپی آن می تواند باعث تینیتوس شود که از دلایل عمده این بیماری است.به هر حال عصب شنوایی به علت کهولت سن،تحت تاثیر قرار میگیرد.

به طور مکرر در معرض صداهای بلند قرار گرفتن هم باعث این بیماری می شود.از عوامل دیگر ابتلا به این بیماری می توان به این موارد اشاره کرد:

- نفوذ هرگونه جسم خارجی یا موم در گوش خارجی.

- وجود مشکلات گردش خون یا تومور در برخی از عروق خونی.

- وزوز گوش ممکن است نشانه ای از اتواسکلروز (رشد غیر طبیعی تدریجی استخوان اسفنجی در گوش میانی) باشد.

- شرایطی مانند آلرژی،فشار خون بالا یا پایین،بیماری دیابت،آسیبهای گردنی و ضربه به سر و همچنین داروهای آرام بخش،ضد افسردگی و آسپیرین و ... ممکن است باعث تینیتوس شوند.

درمان تینیتوس

هیچ درمان مشخص و معمولی برای درمان این بیماری وجود ندارد.برای افراد مختلف،روشهای درمان متفاوت است.

- اگر وزوز گوش به علت صداهای بلند باشد می توان از ماسکهایی که در داخل گوش گذاشته می شود استفاده کرد.

- اگر استرس و اضطراب را به حداقل برسانید، از شدت این بیماری کاسته می شود.

- نفس عمیق را فراموش نکنید

- 20 تا 40 میلی گرم از عصاره درخت پرسیاوشان یا عصاره درخت چهل سکه را به مدت 4-6 هفته در گوش بریزید.این کار باعث گشاد شدن رگهای خونی و افزایش جریان خون به گوشها می شود.

- بیماران باید از مصرف غذاهای چرب،محصولات لبنی، قند،شکر،غذاهای فرآوری شده،قهوه،چای و غذاهای شیرین اجتناب کنند.استفاده از میوه و سبزیجات تازه و مواد پروتئینی،ویتامین A،B،E و روی را در برنامه غذایی خود بگنجانید.

- الکل و سیگار در همه حال دشمن شما هستند.

- ورزش روزانه را برای بهبود جریان خون فراموش نکنید.

- فشار خون خود را همیشه کنترل کنید.

پیشنهاد خوانندگان:

- روزانه 2-3 قطره آب پیاز را در گوشهایتان بریزید.

- راهی که برای من افاقه کرد،محلول نمک بود که در گوشم ریختم و بعد از 10 دقیقه محلول را خالی کردم.بسیار هیجان انگیز بود که صدای زنگ و وزوز از بین رفت.

- غذاهای سرشار از آهن و سبزیجات سبز را در رژیم غذایی خود لحاظ کنید.

توجه: مجله پزشکی مادر برای استفاده از این پیشنهادها هیچ تضمینی نداردوحتما با پزشک در این باره مشورت کنید.

سمن سجادی
منبع:
http://www.home-remedies-for-you.com

 

در اغلب اوقات افراد به اشتباه به محدوده وسیعی از آسیب های قسمتهای تحتانی پا،کوفتگی ساق می گویند در حالی که به طور تخصصی این واژه اشاره به مشکل خاصی دارد که باعث درد استخوان ساق (تیبیا)میشود.درد این قسمت ناشی از وارد آمدن فشار زیاد بر روی استخوان تیبیا و بافت همبندی است که عضلات را به استخوان تیبیا متصل می کند.واژه پزشکی کوفتگی ساق،سندرم استرس تیبیاست.

کوفتگی ساق، در میان دوندگان بسیار شایع است ولی این حالت میتواند در اثر فعالیت های دیگری نیز که با فشار های مکرر پا بر روی یک سطح سخت همراهند،مانند بسکتبال،ورزش ایروبیک و تنیس،به وجود آید.اکثراوقات میتوانید کوفتگی ساق را با مراقبت های فردی و استراحت درمان کنید.همچنین میتوانید از عود کوفتگی ساق با حرکات کششی،گذاشتن کفی مناسب در کفش و اصلاح شیوه ورزش جلوگیری کنید.پس نترسید و بدانید که خطر کوفتگی ساق ،نمیتواند دلیلی برای حذف برنامه دویدن یا کلاس های ایروبیک باشد.

این علائم معمولا با دویدن و ورزش ظاهر می شوند و در صورتی که دچار کوفتگی ساق شوید،متوجه حساسیت به لمس،قرمزی و درد در قسمت داخلی ساق می شوید.ساقی که دچار کوفتگی شده باشد،معمولا متورم نیز میشود.البته این تورم خفیف است وبرای دیدن آن باید دقت کرد.در ابتدا ممکن است با توقف دویدن یا ورزش کردن،درد از بین برود ولی با گذشت زمان متوجه درد در قسمتی از ساق که دچار کوفتگی شده است،می شوید این درد در حالت استراحت نیز ادامه دارد.

در اکثر موارد،شما میتوانید کوفتگی ساق پایتان را خودتان با انجام اقدامات مراقبت از خود درمان کنید.چنان چه شما دچار آسیب های مکرر و عود کننده میشوید،احتمالا به دلیل صاف بودن کف پا و یا دیگر عوامل مکانیکی پای شماست که در این حالت پزشک برای پای شما کفی مناسب را پس از اسکن کامپیوتری کف پا توصیه میکند.اصلاح خط انتقال وزن از مهمترین وظایف یک کفی مناسب و خوب است که بدون آن فشار بسیار شدیدی در هر لحظه به تمام مفاصل وارد می شود.

در صورتی که ساق پایتان دچار کوفتگی شد باید موارد زیر را رعایت کنید تا کوفتگی پایتان از بین برود:

استراحت، یخ، کمپرس، بالا نگه داشتن پا و کفش مناسب بپوشید.کفشی انتخاب کنید که مخصوص پا و ورزش شما باشد.در کفشتان کفی بگذارید.اگر کف پایتان صاف است بهتر است از یک محافظ دارای انحنا استفاده کنید تا نیروی وارده به کف پایتان را پخش کند.شدت ورزشتان را کمتر کنید. بهتر است ورزشی را انتخاب کنید  که فشار کمتری بر کف پای شما می آورد. به تمرینات ورزشی خود حرکات قدرتی و تعادلی را اضافه کنید.

فرشاد کسرایی
روزنامه سلامت

سارس، سندرم عفونت حاد تنفسي است كه در اواخر نوامبر 2002 در استان گوانگ دانگ در جنوب چين شيوع يافت. دو ويروس به نامهاي متايفومو ويروس و يك كرنو ويروس.

علايم باليني:

دوره كمون بيماري دو تا هفت روز است كه ممكن است تا چهارده روز طول بكشد.

علايم بيماري:

تب بالاي 38 درجه سانتيگراد، درد و سفتي عضلاني، سردرد و دردهاي عضلاني و كمي اسهال، سرفه خشك و تنگي تنفس (فاز تنسي) %25ـ20 از بيماران نياز به ICU و %15-10 آنها نياز به انيتوباسيون و تهويه مكانيسمي.

تشخيص:

گرافي سينه ـ شمارش سلولهاي خوني كه تعداد لنفوسيتها كاهش مييابد. ـ كاه تعداد پلاكت ـ سطوح CPK افزايش و آمينازهاي كبدي 6-2 برابر و LDH بالا ميرود.

درمان:

1ـ استفاده از آنتيبيوتيكهاي وسيع الطيف براي درمان پنومونيهاي شديد.

2ـ كورتيكواستدوتيدها كه به نظر ميرسد تب را عرض يك تا دو روز كنترل ميكند.

3ـ در موارد شديد متيل پردنيزولون وريدي mg/kg10 براي دو روز.

كنترل و پيشگيري:

اولين راه انتشار بيماري از طريق تماس نزديك فرد سالم با فرد مبتلا به بيماري است. راههاي انتشار بالقوه بيماري، تماس افراد با پوست واشياتي است كه با ذرات خارج شده از دهان فرد بيمار آلوده شده و با ماليدن دستها به چشم، بيني و دهان خود به بيماري مبتلا گرديدهاند.

بيماري، فوقالعاده مسري است.

براي پيشگيري از سرايت بيماري بايد موارد زير رعايت شود:

1ـ شستوشوي دستها بعد از هر تماس با بيمار و بعد از در آوردن دستكشها.

2ـ در هنگام كار، به چشمها، بيني و دهان خود دست نزنيد.

3ـ هنگام تماس با بيمار از ماسك مخصوص استفاده كنيد.

4ـ وسايل محل كار را حداقل روزي يك بار با وايتكس يك درصد ضدعفوني كرده و با آب بشوييد.

5ـ بيمار مبتلا در طول اين ده روز نبايد به مكانهاي عمومي رفتوآمد كند.


فخاری - مجله پزشکی مادر
منبع: www.cdc.gov

آیا دندان هایتان را به هم می سایید؟ آیا اغلب با سردردی خفیف یا آزردگی  و درد ناحیه فک و صورت از خواب بیدار می شوید؟آیا برخی اوقات در حال فشردن دندان هایتان هستید؟ تا زمانی که درد را تجربه نکنید یا چکاب دندان پزشکی نداشته باشید پی نخواهید برد که دچار "دندان قروچه" هستید.
عادتی که باعث ساییدن و فشردن دندان ها بر روی هم می شود.
بسیاری از مردم از اینکه دندان هایشان را می سایند بی خبرند چرا که این عمل را زمانی انجام می دهند که خواب هستند. فشردن و ساییدن دندان ها ممکن است کاملا قابل شنیدن باشد و چون دندان قروچه اغلب در ساعات اولیه شب رخ می دهد می تواند برای خواب افراد دیگر ایجاد مزاحمت نماید. افرادی هستند که هنگام دندان قروچه صدایی ایجاد نمی کنند و تا زمانی که دندان پزشک نقاط ساییده شده غیر معمول را روی دندان هایشان نیابد متوجه نمی شوند که چنین عادتی دارند. دندان قروچه ممکن است خفیف و مقطعی یا شدید و مکرر با شد.

کسانی که دندان هایشان را به هم می سایند یا بر هم می فشارند ممکن است با سر درد، گوش درد یا دندان درد از خواب بیدار شوند. عضلات صورت این افراد ممکن است آزرده و مفصل های فکشان حساس باشد. علاوه بر ایجاد ناراحتی، ساییدن دندان ها ممکن است سر انجام به پر کردگی  دندان ها آسیب رسانده و حتی موجب لق شدن دندان ها شود. دندان قروچه همچنین باعث آسیب رسیدن به مفصل های فک، مفاصلی که در دو طرف دهان فک پایین را به جمجمه متصل می کند می گردد. فشار حاصل از فشردن و ساییدن دندان ها می تواند موجب ترک خوردن یا شکسن دندان شود. هنگامی که مینای دندان در اثر سایش از بین می رود لایه ی زیرین آن، عاج، پوشش خود را از دست می دهد. این وضعیت سسب می شود تا دندان به تغیرات دما و فشار حساس گردد.

دندان قروچه ممکن است در هر سنی ظاهر شود درد یا ناراحتی حاصل از سرما، عفونت های گوش، آلرژی هاو سایر بیماریهای مزمن ممکن است موجب گردد تا کودکان دندانهایشان را به هم بسایند.

اگرچه دلایل دندان قروچه به درستی شناخته نشده چندین عامل ممکن است در پیدایش آن نقش داشته باشد ولی موقعیت های پر تنش، مشکلات خواب، وضعیت غیر عادی قرار گرفتن فک ها و دندان های از دست رفته یا کج ممکن است در به وجود آمدن دندان قروچه تاثیر داشته ذباشند.

معاینات منظم دندان پزشکی برای تشخیص آسیب ها در مراحل اولیه بسیار اهمیت دارد. دندان پزشک شما می تواند ساییدگی های غیر عادیبر روی دندان ها را تشخیص داده و درمان کند و منشا دردهای صورت را ممکن است در اثر دندان قروچه ایجاد شده باشد تعیین کند.
بسته به تشخیص دندان پزشک ،ممکن است یک یا چند درمان توصیه شود. ممکن است دندان پزشک نایت گارد را پیشنهاد دهد که در هنگام خواب استفاده می شود. این وسیله به صورت خاص برای هر فرد، به وسیله دندان پزشک و از مواد نرم ساخته می شود تا مناسب دندان های شما باشد. نایت گارد بر روی دندان های یک فک قرار می گیرد و از برخورد و تماس آنها با دندان های مقابل جلوگیری می کند. نایت گارد به مقدار زیاد از شدت ساییدن و فشردن دندان ها کم می کند.
با توجه به اینکه استرس یکی از دلایل عمده دندان قروچه به نظر می رسد، یافتن راه هایی برای آرامش یافتن می تواند مفید باشد. مانند گوش دادن به موسیقی، خواندن کتاب، قدم زدن یا بهره گرفتن از دوش آب گرم. قرار دادن یک حوله مرطوب گرم در دو طرف صورت می تواند عضلاتی که در اثر فشردن فک ها آزرده شده را آرام کند. اگر برای کنترل و کاهش استرس مشکل دارید مشاوره احتمالا راه های موثری را برای برخورد کردن با موفقیت های پر استرس به شما نشان خواهد داد.
وضعیت غیر عادی قرار گرفتن دندان ها روی هم، حالتی که آن دندان های مقابل به خوبی نمی توانند بر هم منطبق شوند و روی هم گیریند، ممکن است منجر به دندان قروچه شود. درمان چنین وضعی می تواند کوتاه کردن نقاط بلند بر روی یک یا چند دندان باشد. در وضعیت های وخیم امکان دارد دندان پزشک شما شکل دهی مجدد یا از نو ساختن سطوح جونده دندان ها را به وسیله ی درمان های دندان پزشکی پیشنهاد دهد.
ساییدن دندان ها بر روی هم برای بسیاری از مردم در دوره ای اتفاق می افتد. اگر به طور معمول دندانهایتان را به هم می سایید به دندان پزشکتان مراجه کنید.

اگر خوردن بستنی یا نوشیدن جرعه ای قهوه گاهی اوقات دردناک است یا مسواک زدن و به کار بردن نخ دندان موجب می شود گاه و بیگاه از درد به خود بلرزید،ممکن است مشکل رایجی به نام "دندان های حساس" داشته باشید. برخی علل حساسیت دندان ها عبارتند از: پوسیدگی دندان، ایجاد ترک در سطح مینای دندان، ساییدگی مینای دندان، پرشدگی ساییده شده و ریشه های دندان بدون پوشش مانده که بر اثر شدید مسواک زدن یا بیماریهای لثه بروز می کند. در این حالت لثه از روی ریشه دندان تحلیل رفته و عقب نشینی پیدا می کند و ریشه دندان لخت و حساس شده است.

علایم دندان های حساس

لایه ای از مینا، سخت ترین ماده در بدن، تاج دندان های سالم  را حفاظت می کند. لایه ای بنام سمنتوم ریشه دندان را زیر لبه لثه محافظت می کند. لایه زیری مینا و سمنتوم، عاج دندان نام دارد که کم تراکم تر از مینا و سمنتوم، عاج دندان نام دارد که کم تراکم تر از مینا و سمنتوم است.
عاج دارای مجراهای میکروسکوپی است. این مجراها از یک سمت به داخل دندان جایی که عصب دندان وجود دارد و از سمت دیگر به زیر لایه ی مینا یا سمنتوم می رسند. هنگامی که عاج پوشش محافظ خود را از دست می دهد، مجراها این امکان را فراهم می کنند تا گرما و سرما یا غذاهای چسبناک یا اسیدی، عصب ها و سلول های زنده درون دندان را تحریک کنند. این موضوع ممکن است هنگام جویدن، آشامیدن مایعات داغ یا سرد یا هنگامی که از راه دهان نفس می کشید موجب احساس ناراحتی و گاهی حساسیت شدید شود.
بهداشت مناسب دهان گام مهمی در پیشگیری از پوسیدگی دندان، بیماری لثه و درد ناشی از دندان های حساس است. اگر دندان هایتان را به روشی نادرست یا با نیروی زیاد مسواک بزنید ممکن است به لثه هایتان آسیب رسانده و محافظت لثه از ریشه دندان مختل شود. بیماری لثه، عفونت لثه و استخوان اطراف دندان ها نیز ممکن است عامل پدیدآورنده چنین وضعیتی باشد. اگر این بیماری درمان نشود، بافت لثه می تواند از دندان ها جدا شده و فضایی به نام پاکت را بوجود آورد که محلی برای استقرار باکتری ها خواهد بود. بیماریهای لثه می تواند تا تخریب استخوان و سایر بافت های حمایت کننده و نگهدارنده  دندان پیش رود و سطح ریشه دندان ها را نمایان و بدون پوشش کند. معاینات منظم دندانپزشکی از آن جهت اهمیت دارند که پوسیدگی دندان، بیماری لثه و سایر مشکلات را می توان در مراحل اولیه تشخیص داد و درمان نمود.

درمان

دندان های حساس قابل درمان هستند. بسته به علت، دندان پزشک شما ممکن است پیشنهاد دهد تا خمیر دندانهای کم کننده حساسیت را به کار ببرید. این خمیر دندان ها محتوی ترکیباتی هستند که مانع انتقال تحریک از سطح دندان به عصب می شود. معمولا لازم است چندین بار خمیر دندان کم کننده حساسیت مورد استفاده قرار گیرید تا حساسیت دندان ها کم شود. هنگام انتخاب خمیر دندان یا سایر محصولات بهداشتی دندان، آنهایی را انتخاب کنید که تایید شده اند و اطمینان حاصل کنید سلامت شما را به مخاطره نمی اندازند.
اگر خمیر دندان کم کننده حساسیت ناراحتی شما را کاهش ندهد، امکان دارد دندان پزشک درمان های در مطب را پیشنهاد دهد. ممکن است ژل فلوراید یا عوامل کم کننده حساسیت ویژه در نواحی حساس دندان مشکل دار به کار برده شود. هنگامی که این اقدامات مشکل را حل نکند دندان پزشک درمان های دیگری را پیشنهاد میدهد. مثل پر کردن، روکش یا باندینگ، تا ترک یا پوسیدگی را که منجر به حساسیت شده اصلاح کند. نوع درمان به عامل ایجاد حساسیت بستگی دارد.

اگر بافت لثه از روی ریشه کنار رفته باشد امکان دارد دندان پزشک به منظور پوشاندن ریشه، حفاظت دندان و کم کردن حساسیت، جراحی پیوند لثه را پیشنهاد دهد. در حالت هایی که در آنها درد حاصل به دلیل شدت حساسیت، طاقت فرسا و مزمن است و با روش های دیگر درمان نمی شود، ممکن است درمان ریشه دندان (عصب کشی) برای رفع مشکل توصیه شود.

جهانگیر وفایی
ماهنامه نسخه- شماره 12

اسکلرودرمی یک بیماری نادر و پیشرونده است که باعث سفت شدن و سختی پوست و بافت‌های همبند -رشته‌هایی که چارچوب و تکیه‌گاهی برای بدن ایجاد می‌کنند- می‌شود.

 

توضیح‌ کلی‌

بیماری‌ بِرگر عبارت‌ است‌ از مسدود شدن‌ سرخرگ‌های‌ کوچک‌ و متوسط‌ معمولاً درپا ناشی‌ از التهاب‌ رگهای‌ خونی‌. این‌ باعث‌ تشکیل‌ لخته‌ می‌شود.

سیگار کشیدن‌ یک‌ عامل‌ بسیار مهم‌ در بروز این‌ بیماری‌ است‌. به‌ واقع‌، این‌بیماری‌ در افراد غیرسیگاری‌ بسیار نادر است‌. حداکثر شیوع‌ این‌ بیماری‌ در مردان‌سیگاری‌ 40-20 ساله‌ است‌.

علایم‌ شایع‌

درد متناوب‌ در روی‌ پا یا ساق‌ پا به‌ هنگام‌ ورزش‌. درد با استراحت‌ بهبودمی‌یابد.

درد، تغییررنگ‌ به‌صورت‌ آبی‌ شدن‌، گرمی‌، و سوزن‌ سوزن‌ شدن‌ پاها به‌ هنگام‌قرار گرفتن‌ در معرض‌ سرما

گاهی‌ بروز زخم‌های‌ دردناک‌ روی‌ انگشتان‌ و نوک‌ انگشتان‌ پا

علل‌

ناشناخته‌ است‌، اما این‌ بیماری‌ احتمالاً در اثر نیکوتین ایجاد می‌شود.

سیگار کشیدن‌ باعث‌ بروز اسپاسم‌ در رگ‌های‌ خونی‌ می‌شود، که‌ در اثر آن‌،رگ‌های‌ خونی‌ مهم‌ پا انسداد می‌یابند.

عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر

- بیماری‌ بافت‌ همبند یا آترواسکلروز

- استرس‌

- هوای‌ سرد

- سابقه‌ خانوادگی‌ این‌ بیماری‌

پیشگیری‌

- سیگار نکشید.

- از قرار گرفتن‌ در معرض‌ سرما خودداری‌ کنید. در این‌ حالت‌، رگ‌های‌ خونی‌منقبض‌ شده‌ و جریان‌ خون‌ به‌ انتهای‌ اندام‌ها، دچار مشکل‌ می‌شود.

عواقب‌ مورد انتظار

- در حال‌ حاضر، این‌ بیماری‌ علاج‌ناپذیر است‌. علایم‌ را می‌توان‌ مدتی‌ تحت‌کنترل‌ درآورد، اما این‌ بیماری‌ نهایتاً ناتوانی‌ فزاینده‌ای‌ را باعث‌ خواهد شدبه‌خصوص‌ اگر قطع‌ قسمتی‌ از پا ضروری‌ شود.

- امید به‌ زندگی‌ کاهش‌ می‌یابد.

- تحقیقات‌ در زمینه‌ علل‌ و درمان‌ این‌ بیماری‌ ادامه‌ دارند، بنابراین‌ امیدمی‌رود که‌ درمان‌های‌ مؤثرتری‌ ابداع‌ شوند.

عوارض‌ احتمالی‌

- بروز زخم‌ در نوک‌ انگشتان‌

- تحلیل‌ رفتن‌ عضلات‌

- قانقاریادر پا در اثر فقدان‌ خونرسانی‌. دراین‌ حالت‌ امکان‌ دارد قطع‌ عضو اجتناب‌ناپذیر شود.

درمان‌

اصول‌ کلی‌

- آزمایشات‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ موارد زیر باشند: سونوگرافی‌،پلتیسموگرافیبرای‌ کمک‌ به‌ تشخیص‌ کاهش‌جریان‌ خون‌ در رگ‌های‌ محیطی‌، وآرتریوگرافی‌ (عکسبرداری‌ مخصوص‌ ازسرخرگ‌ها) برای‌ تعیین‌ محل‌ ضایعات‌ عروقی‌

- اهداف‌ اصلی‌ درمان‌ عبارتند از: بهبود علایم‌ و جلوگیری‌ از بروز عوارض‌

- اگر سیگار کشیدن‌ ادامه‌ یابد، اقدامات‌ به‌ عمل‌ آمده‌ ندرتاً با موفقیت‌همراه‌ خواهند بود، بنابراین‌ سیگار باید ترک‌ شود. برای‌ این‌ کار می‌توان‌ در یک‌برنامه‌ مخصوص‌ ترک‌ سیگار شرکت‌ جست‌.

- از قرار گرفتن‌ در معرض‌ سرما خودداری‌ کنید. از جوراب‌، شلوار و دستکش‌ گرم‌استفاده‌ کنید. ناخن‌ها را با احتیاط‌ کوتاه‌ کنید تا از وارد آمدن‌ آسیب‌ به‌پوست‌ اجتناب‌ شود.

- جوراب‌ نخی‌ یا پشمی‌ و کفش‌هایی‌ که‌ اندازه‌ پایتان‌ باشد به‌ پا کنید. جوراب‌ نباید از جنس‌ مصنوعی‌ باشد.

- برای‌ حفاظت‌ از پایتان‌ از کفی‌ مناسب‌ و نیز پوشش‌ نرم‌ داخل‌ کفش‌ استفاده‌نمایید.

- پا برهنه‌ بیرون‌ از خانه‌ نروید.

- گاهی‌ عمل‌ جراحی‌ برای‌ قطع‌ اعصاب‌ سمپاتیکی‌ که‌ به‌ این‌ ناحیه‌ می‌روندانجام‌ می‌گیرد.

- در صورت‌ بروز قانقاریا، احتمال‌ قطع‌ انگشتان‌ پا یا دست‌، یا حتی‌ قطع‌ عضووجود دارد.

- امکان‌ دارد انجام‌ مشاوره‌ برای‌ تغییر در شیوه‌ زندگی‌ که‌ محدودیت‌های‌مربوط‌ به‌ بیماری‌ آن‌ را ایجاب‌ می‌کند، توصیه‌ شود.

داروها

امکان‌ دارد داروهای‌ گشادکننده‌ عروقی‌ تجویز شوند، اما اگر سیگار کشیدن‌ادامه‌ یابد، این‌ داروها ارزش‌ ناچیزی‌ خواهند داشت‌.

فعالیت‌

از هوای‌ سرد دوری‌ کنید، اما سعی‌ کنید فعالیت‌های‌ خود را حفظ‌ کنید. یک‌برنامه‌ مناسب‌ برای‌ حفظ‌ وضعیت‌ مناسب‌ جسمانی‌ را در پیش‌ گیرید.

رژیم‌ غذایی‌

هیچ‌ رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید

- اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان علایم‌ بیماری‌ برگر را دارید.

- اگر درد غیرقابل‌ کنترل‌ رخ‌ دهد.

- اگر روی‌ انگشتان‌ دست‌ یا پایتان‌ زخم‌ به‌ وجود آید.

منبع: www.irteb.com