من خوب میبینم؛ من خوب یاد میگیرم
کودک شما به بالا نگاه کرده و شما را مینگرد. اما اینکه او چگونه شما را میبیند ممکن است با آنچه شما فکر میکنید متفاوت باشد.
براساس آمار منتشر شده یکی از هر پنج کودک دچار یکی از اختلالات بینایی میباشند.با اینکه این بچهها به صورت مشهود هیچ علامت مشخصهای ندارند و وضعیت بینایی خود را همان که هست قبول میکنند.
این کودکان اگر به حال خود رها شود در دراز مدت این عدم توجه اثر جبران ناپذیری بر قدرت بیناییشان میگذارد.
بیشتر از هشتاد درصد از کودکان از طریق چشم، یاد میگیرند و آموزش میبینند.
اگر مشکلات بینایی درمان نشده باقی بماند، بچههای با هوش و استعداد پشت دروازههای آموزش عقب نگهداشته میشوند که ممکن است منحر به انزجار یا دوری از محیط درسی شود.
همه افراد توانایی تشخیص و ارتباط برقرار کردن با این کودکان را ندارند و در بعضی موارد کودکان با اختلال بینایی جزو کودکان کند ذهن ردهبندی میشوند.
در حقیقت، یکی از شش کودک که برچسب کند بودن در یادگیری را بر پیشانی خود میگیرند از مشکلات بینایی رنج میبرند.
در بسیاری موارد تشخیص بهموقع این موارد توسط چشمپزشک یا تستهای بینایی سنجی قابل تصحیح است.
چشمپزشک با تجویز عینک یا لنز، یا اصلاح تنبلی چشم به فرزند شما کمک میکند که به وضعیت مطلوب جسمانی دست پیدا کند.
بینایی سنجی یک اولویت است
وقتی فرزند دلبندتان را برای تست بینایی به دکتر چشمپزشک میبرید در حقیقت یک سرمایهگذاری عمده در راستای سلامتی خانواده و فرزندانتان انجام دادهاید. اینکه کودکان به صورت منظم تحت نظر دکتر چشمپزشک باشند از اهمیت زیادی برخوردار است، هر کودک باید یکبار تا قبل از شش ماهگی با چشمپزشک دیدار داشته باشد و بعد از سه سالگی، این روند باید به صورت متناوب هر شش ماه یکبار تا قبل از مدرسه پیگیری شود و بعد از آن ویزیت سالیانه برای اطمینان حاصل کردن از وضعیت بینایی فرزندان کفایت میکند.
بینایی سنجی در مراکز بهداشت هم انجامپذیر است، و برای کودکان در سنین پایین که قادر به خواندن نیستند این تست توسط اشکال هندسی یا شکل حیوانات انجام میشود تا از سلامتی چشمان کودکان مطمئن شویم.
وضعیتهای رایج در مشکلات بینایی
فاکتورهای متعددی باید همزمان باهم فعالیت کنند تا کودک شما بتواند درست ببیند و درست تشخیص بدهد.اگر هر کدام از این فاکتورها به نوعی دچار اختلال شوند، رشد و پیشرفت کودک دچار آشفتگی میشود. از جمله اختلالات رایج دوربینی، نزدیکبینی و آستیگماتیسم است و در برخی موارد لوچی و تنبلی چشم در کودکان دیده شده که در سالهای اولیه تولد کودک باید تشخیص داده شود چون با بالا رفتن سن این وضعیت دشوارتر شده و در برخی موارد قابل اصلاح نمیباشد.از جمله مواردی که دکتر چشمپزشک چک خواهد کرد به این موارد میشود اشاره کرد، دقت در عملکرد چشم، چک کردن کره چشم؛هماهنگ بودن کارکرد هردو چشم باهم و مشکلات نگهداشتن تمرکز چشم.
علامتهای هشدار
اگر چه بسیاری از مشکلات جدی چشم، فاقد نشانه بیرونی است و تست کامل چشمپزشکی برای تشخیص آن الزامی است اما علائمی وجود دارد که باید توسط والدین جدی گرفته شود و میتوان از آنها به عنوان نشانههای هشدار نام برد
- نشستن خیلی نزدیک به تلویزیون
- نگهداشتن اشیاء بسیار نزدیک به خود
- اجتناب از پازل، کتاب، نقاشی و رنگآمیزی، و بقیه کارهایی که نزدیک بودن فیزیکی به وسیله بازی را میطلبد
- پوشاندن یک چشم با دست وقتی به چیزی خیلی نزدیک میخواهد نگاه کند
- سفت کردن عضلات یا بدون حرکتکردن بدن برای دیدن چیزی در دوردست
- تمرکز نداشتن
- کلافگی به صورت محسوس و حرکت درهمریخته عضلات صورت
- چشمکزدنهای مداوم یا مالیدن چشم
- علاقه به اینکه به صورت واژگون به چیزی نگاه کند و سرش را مدوام به سمت خاصی خم کند
- علاقه به شرکت در کار گروهی نداشته باشد
- شکایت از سردرد، دوبینی یا تار دیدن، سوزش یا خارش چشم
- به صورت مشهود عدم توانایی در گرفتن توپی که پرت میشود، یا ساختن لگو، عدم توازن، و دیگر مسایل دررابطه هماهنگی چشم و دست
- بیشفعالی و توجه کافی نشان ندادن به فعالیتی که در حال انجام آن هستند
همین امروز برای دیدن چشمپزشک وقت بگیرید یا کودک خود را به مراکز بینایی سنجی ببرید.
گردآوری و ترجمه: پونه باقریان