پرسش: من یک مشکل خیلی اساسی در هنگام صحبت کردن در مقابل جمع دارم. (مخصوصاً سخنرانی کردن) این کار اصلاً از عهده من بر نمی آید. هنگام صحبت یا اصلاً صدایم در نمی آید یا آنقدر می لرزد که انگار شروع به گریه کرده ام یا چیزی شبیه به آن. البته شنیده ام که صحبت کردن در جمع از شایع ترین ترس هاست. ولی من باید با آن مقابله کنم. چه پیشنهادی برای حل این موضوع ارائه می دهید. هر گونه کتاب یا ایده ای که بتواند کارساز باشد.

پاسخ: این نوع ترس، منحصر به شما نیست. اهمیت صحبت کردن در جمع برای همه آشکار است. صحبت در جمع به عنوان بزرگترین ترسی است که اغلب مردم به آن دچار هستند. حتی گاهی از مرگ هم ترسناک تر است. تحقیقات نشان می دهد، تنها عاملی که برخی افراد می توانند در کار خود پیشرفت کرده و ارتقاء مقام بگیرند، توانایی آنها در بیان عقاید خود در جمع و در جلسات است. به نحوی که خود را موثر و مفید نشان می دهند. این که جمع چقدر بزرگ باشد، اصلاً اهمیت ندارد.

خود را برای کارهایی که نمی توانید انجام دهید یا آنچه موجب ترس و وحشت در وجودتان می شود، سرزنش نکنید. در عوض به زمانهایی فکر کنید که در میان دوستانتان بدون نگرانی جوک یا داستان تعریف می کنید. اینها نیز نمونه هایی از صحبت کردن در جمع هستند. و هرکدام تجربه مفیدی است که می توانید آنها را مبنای شروع کار خود قرار دهید. تمرین کردن، برای از بین بردن این ترس بسیار مفید است و کمک می کند بتوانید راحت تر با این مشکل کنار آیید. برخی افراد برای افزایش اعتماد به نفس و بالابردن مهارتشان برای سخنرانی، در کلاسهای تئاتر، نمایشنامه یا سخنوری شرکت می کنند.

حضور در کارگاهها و دوره های آموزشی که در خصوص موضوعات مختلف، از جمله از دست رفتن رشته کلام به علت خشکی دهان، لرزش های غیر قابل کنترل هنگام سخنرانی و ... ایده ها و راهنمایی های مختلفی را در اختیار شرکت کنندگان قرار می دهد. هر گونه واکنش فیزیکی که فکرش را کنید، یک راه حل مشخص دارد، که می توان آن را یاد گرفت. به یاد داشته باشید که کلیه این مهارتها، قابل یادگیری هستند. برای مثال به بازیگرانی که ترس از صحنه دارند، آموزش داده می شود تا ترس خود را به هیجان و پیش بینی حوادث تبدیل کنند. آنها یاد می گیرند که ترس شان را مهار کرده و از آن برای تقویت استعدادهای خود در جهت اجرای بهتر استفاده کنند.

با به خاطر سپردن نکات زیر ، می توانید سخنرانی با برنامه و بی نقصی را داشته باشید:

با حداقل سه یا چهار بخش مهم که برای شنونده قابل درک باشد و از آن الهام بگیرد، متن خود را شروع کنید.

- سخنرانی خود را ساده و قابل درک ارائه کنید، این را بدانید که اطلاعات شما در خصوص موضوع سخنرانی، از دیگران بیشتر است. وجود اطلاعات زیاد و پیچیده در یک سخنرانی، برای شنوندگان آزار دهنده خواهد بود.

- از خود و دیگران داستان نقل کنید، صحبت های خود را با مثال روشن کنید و میزان علاقه و توجه جمع را بالا ببرید.

- از روایات، شوخی ها و ایده های دوستانتان در سخنرانی خود استفاده کنید.

- سخنرانی را قبل از روز موعود، در جمع دوستانتان یا در جلوی آینه تمرین کنید.

- قبل از شروع، با مخاطب خود ارتباط برقرار کنید، از نام، انگیزه و اهداف و تجربیات آنها سئوال کنید. شاید با موضوع سخنرانی شما در ارتباط باشد.

- ارتباط چشم در چشم با مخاطب خود برقرار کنید. اگر نگاه کردن در چشم مخاطب برایتان سخت است، نگاه به پیشانی و بینی آنها نیز کافی است.

- کمی از آنچه فکر می کنید بلند تر ، سخن بگویید. تا سخنانتان برای اشخاصی که با فاصله زیادتری از شما هستند، قابل درک باشد.

- سرعت خود را کاهش دهید، لبخند بزنید و نفسی تازه کنید.

- زمانی را برای پرسخ به ابهامات ایجاد شده، اختصاص دهید.

گزینه دیگر که می توان در نظر گرفت، هیپنوتیزم است. هیپنوتیزم شامل راهنمایی هایی است که توسط کارشناس سلامت و شخص واجد شرایط انجام می گیرد. وی پیشنهاد می دهد که فرد نیاز به تغییر در ادراک، احساسات یا تجربیات ذهنی و فکری دارد. در این موارد هیپنوتیزم می تواند از طریق تکنیک های گوناگون ، به افراد برای غلبه بر ترس،  هنگام سخنرانی در جمع کمک کند. از جمله آنها می توان به تکنیک های آرامش و ریلکسیشن و تکنیک تجسم سازی اشاره کرد.

آخرین گزینه پیشنهادی، مراجعه به متخصص بهداشت روان یا پزشک خانوادگی است تا در خصوص استفاده از دارو درمانی برای غلبه بر ترس ها، با وی مشورت کرد. مصرف دارو هایی با نام بتا بلاکرها، که از جمله دارو هایی هستند که اعتیاد آور نیست، همچنین قیمت گرانی نیز ندارد می تواند شدت آدرنالین تولید شده ناشی از اضطراب هنگام سخنرانی را متوقف کنند. این داروها ،اگر قبل از سخنرانی مصرف شوند، می توانند در کاهش واکنش های فیزیکی ناشی از اضطراب مانند تپش قلب، تنگی نفس، لرزش لبها و عرق کردن کف دستها، کمک کنند. بسیاری ازسخنوران و مجریان هنگام اضطراب مصرف این  دارو ها را به موارد مشابه دیگر ترجیح می دهند چرا که به آنها این امکان را می دهد که از لحاظ ذهنی هوشیار تر عمل کنند، برخلاف بسیاری دیگر از داروهای ضد اضطراب که خلاف این مورد اثر می کنند.

با این وجود تقریباً تمامی داروهای شیمیایی به طور بالقوه، با عوارض جانبی متفاوت و گاهی تداخل دارویی همراه هستند. در خصوص هر نوع حساسیت دارویی یا عوارض احتمالی با پزشک و متخصص بهداشت و سلامت خود مشورت کنید. مصرف بتا بلاکر ها گاهی موجب بروز افسردگی می شوند. اگرچه در صورتی که با تجویز پزشک مصرف شوند، این دارو می تواند به عنوان راهی مطمئن برای کسانی باشد که قصد انجام سخنرانی در جمع را دارند، با مصرف دارو، ترس را از خود دور می کنند. انجام چند مرحله سخنرانی شجاعانه و تمرین در این خصوص شما را به یک سخنران حرفه ای تبدیل خواهد کرد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر- نیوشا وکیلی
منبع: goaskalice.columbia.edu

این اسمی است که روانپزشکان به وضعیت مادرانی داده اند که هنگامی که فرزندانشان خانه را ترک می کنند به نوعی ترس مبتلا می شوند.

این نوع سندرم، چیزی نیست که در هر کتاب پزشکی یافت شود. ولی برچسب خوبی است برای احساس ناراحتی مادران، زمانی که کودکانشان لانه را ترک می کنند.

این مشکل روانی بیشتر در پاییز رخ می دهد. زمانی که جوانان به دانشگاه یا مدرسه می روند. همچنین وقتی که فرزندان ازدواج می کنند به دلیل اینکه ازدواج یک نشانه کاملا واضح برای والدین است که دیگر کودکشان بزرگ شده.

عکس العمل های طبیعی

احساس ناراحتی والدین در زمانی که فرزندان خانه را ترک می کنند، امری کاملا طبیعی است.

در واقع، طبیعی است که آنها گریه هم کنند و یا برای احساس نزدیکی به فرزندشان به اتاق خالی او بروند و برای مدتی آنجا بنشیننذ.

ما یک مادر موفق و معتمد به نفس را می شناسیم که اعتراف کرده که از زمانی که پسرش به دانشگاه رفته، به اتاق او می رود، لباس او را بو می کشد و گریه می کند.

بنابراین از احساسات خود خجالت زده نشوید، به دلیل اینکه آنها کاملا طبیعی اند.

عکس العمل های دردسر ساز

ولی اگر هر یک از عکس العمل های شدید زیر را تجربه کردید. حتما به دنبال کمک گرفتن از یک روان پزشک حرفه ای باشید، مخصوصا اگر این علائم بیش از یک هفته ادامه پیدا کنند:

- احساس می کنید که دیگر بی مصرف شده اید.

- گریه های شدید می کنید.

- خیلی ناراحت و غمگینید و چشم دیدن هیچکس را ندارید.

در این گونه موقعیت ها، به نظر می رسد که جدایی از فرزند موج شدیدی از افسردگی را ایجاد می کند که مطمئنا به درمان نیاز دارند.

پس اگر این گونه احساسات شما را می رنجانند حتما با پزشک خود مشورت کنید. برای مرتب کردن این احساسات مشورت با متخصص ضروری است.

امروزه، به احتمال زیاد، روان پزشکان شما را به جلسات شناخت و درمان رفتار دعوت می کنند و یا داروهای ضد افسردگی تجویز می کنند.

زمان تغییر

زمانی که یک مادر در مرحله ای به سر می برد که فرزندانش خانه را ترک گفته اند، ممکن است مجبور باشد تغییرات بزرگی را متحمل شود، مثلا با یائسگی دست و پنجه نرم کند و یا به طور فزاینده ای به پدر و مادر خود وابسته شود.

کار خوبی که می توان کرد، تکیه کردن به دوستان است مخصوصا اگر آنها با وضعیت شما آشنا باشند.

اگر دل مردگی و دل تنگی شما روز به روز زیاد تر شد، حتما به روان پزشک مراجعه کنید.

با آنها در ارتباط باشید

در این عصر، کاری آسان تر از برقراری ارتباط با فرزندان نیست. و کاری که شما به عنوان پدر یا مادر می توانید انجام دهید، این است که به آنها کمک کنید پول قبض های موبایلشان را بدهند. مطمئنا دوست ندارید که سیم کارت فرزندتان  وسط یک شهر غریب، مخصوصا در شب مسدود شود!

امروزه بعضی از خانواده ها از شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک، برای ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند.

البته تحقیقات نشان می دهد که 72 درصد جوانان بین 18 تا 25 ساله، در فیس بوک والدین خود را به عنوان "دوست" نمی پذیرند. چه کسی می تواند آنها را سرزنش کند؟ شما دوست آنها نیستید، والدینشان هستید.

چند راه دیگر مانند نامه نگاری، فرستادن ایمیل و ویدیو چت هم محبوبیت ویژه ای دارند.

ناراحتی شما، ناراحتی شماست

تا اینجا در مورد احساسات شما وقتی که فرزندان خانه را ترک می کنند صحبت کرده ایم. اما آیا درست است که احساستان را با آنها در میان بگذارید.

نه. این زمانی است که آنها در حال بزرگ شدن هستند و یاد می گیرند روی پا های خودشان بایستند. بنابراین به اندازه کافی نگرانی دارند و شما نمی خواهید که بار آنها را با اضطراب نسبت به احساسات خود، سنگین تر کنید.

وقتی به او زنگ می زنید از ته دل بگویید:"دلم برایت تنگ شده!"، ولی بیشتر از این طولش ندهید. اگر می خواهید احساسات خود را بیرون بریزید با همسر، یک دوست و یا یک مشاور صحبت کنید، نه با فرزندتان.

بسیاری از جوانان در چند هفته ی اول احساس تنهایی و ناراحتی می کنند ولی بعد از مدتی با دوست پیدا کردن، ثبت نام  در سازمان های مختلف دانشگاهی، داوطلب شدن برای یک کار و یا  ورزش این ناراحتی ها را کنار می زنند.

زندگی جدید شما

احتمالا فعالیت های بسیاری است که شما دوست داشتید انجام دهید ولی وقت آن را نداشته اید. خوب حالا وقت آن است که به خود برسید. یک لیست از کارهایی که آرزویتان است انجام دهید، تهیه کنید، سپس به آرامی شروع کنید.

شاید بخواهید به یک گروه سرودخوانی بپیوندید، زبان آلمانی یاد بگیرید و یا به سفر بروید. خوب الان وقت عمل است! به خود برسید و از وقت آزاد خود لذت ببرید.

احتمالا نیمی از عمرتان باقی مانده، پس منتظر چه هستید؟! خود را دوباره پیدا کنید، اعتماد به نفستان را از نو بسازید و شروع کنید به نقشه ریختن برای زندگی جدیدتان.

روابط شما

ممکن است در حال حاضر یک پدر یا مادر مجرد باشید. در این صورت زمان خوبی است که حلقه ی دوستانتان را گسترده تر کنید.

ولی اگر متاهلید، بدانید که سندرم ترس از خانه خالی ممکن است در واقع مشکلات زناشویی شما باشد که به این شکل بروز کرده است.

برای یک زوج، پیدا کردن دوباره ی یکدیگر می تواند بسیار جالب باشد. حال که کودکان لانه را ترک گفته اند شما می توانید با یکدیگر زندگی شادتری داشته باشید، با یکدیگر همیاری بیشتری کنید و نیاز های خود را بهتر پاسخ دهید.

ولی چه اتفاق می افتد وقتی می فهمید که بدون بچه ها، زندگی شما با همسرتان معنی ندارد؟

بررسی یک نمونه

یکی از افراد مورد تحقیق ما – که به او سارا می گوییم – به ما گفت که کمی بعد از اینکه فرزندانش خانه را ترک کردند، با شوهرش به یک سفر طولانی رفت. آنها به جا های مختلف و عجیب دنیا سفر کردند. اما او متوجه شد که با شوهرش در مورد گذرندان وقت اختلاف نظر های شدیدی دارند.

سارا می خواست از مکان های باستانی دیدن کند در حالی که همسرش می خواست کنار استخر لم بدهد و مطالعه کند.

شب ها هم بهتر از این نبود. رو به روی هم پشت میز شام می نشستند و هیچ موضوعی برای مکالمه نمی یافتند.

بعد از آن تعطیلات آنها تصمیم به طلاق گرفتند.

متأسفانه، نبود فرزندان ممکن است مشکلات بزرگی را در روابط زناشویی باعث شود.

زندگی جدید، کار جدید

این شروع تازه، در زمینه شغلی هم صدق می کند.

اگر تا حالا به خاطر بچه ها، شغل کم درآمدی داشته اید، حال که آنها نیستند می توانید به سمت کار های پر درآمدتری بروید و یا سطح تحصیلات خود را بالا ببرید. و یا اگر شم اقتصادی خوبی دارید کار خود را شروع کنید.

چالش های جدید

این زمان به چالش کشیدن خود است. هیچ چیز دیگر مثل قبل نمی شود ولی این دلیل نمی شود که همه چیز بهتر نشود.

بسیاری از والدین از نیمه ی دوم زندگی خود لذت بسیار بیشتری می برند و کارهایی را انجام می دهند که حتی خوابش را هم نمی دیدند.

تحقیقی که در سال 2010 انجام گرفت، نشان می دهد که بیشتر پدر ها و مادر هایی که فرزندانشان خانه ترک کرده اند:

- احساس می کنند 10 سال جوان تر شده اند؛

- حدود 600 یورو به در آمدشان اضافه شده است؛

- تعداد دوستانشان افزایش یافته است؛

- علاقه مندی های جدیدی یافته اند؛

- و زندگی زناشوییشان بهبود چشمگیری داشته است.

پس اگر با ناراحتی زیاد این مقاله را می خوانید، بدانید که به زودی، بیشتر از همیشه احساس خوشحالی خواهید کرد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، محمد ابراهیمی
منبع: webmd.com

ترس یك واكنش طبیعی در برابر خطر است ؛ میزان متعادل آن مناسب و حتی ممکن است مفید باشد؛ اما گاهی ترس جنبه ی افراطی و غیر منطقی به خود می گیرد و فرد به دلیل هراسی که دارد از انجام کارها سرباز می زند و دچار توهم می شود.

به گزارش خبرنگار مجله پزشکی مادر، هراس هایی که محدود کننده و مبالغه آمیز هستند و اصلا با واقعیت های موجود هم خوانی ندارند و منطقی نیستند، فوبیا نامیده می شود. یکی از اینها فوبیای تنهایی است؛ چرا که فرد از قرار گرفتن در اجتماع و مردم می ترسد؛ این فوبیا، ترس از تنها شدن در هر جا یا موقعیتی است که به نظر می‌رسد خلاص شدن از آن مشکل است. افراد مبتلا به این فوبیا، از ماندن در خیابان شلوغ یا در فروشگاه، رستوران، تئاتر و سینما اجتناب می‌کنند. بعضی از این افراد به شدت ناتوان می‌شوند. زیرا که آنها حتی نمی‌توانند خانه خود را ترک کنند. اگر چنانچه این کار را نیز انجام دهند، همراه با استرس زیاد بوده و یا موقعی این کار را می‌کنند که با یک دوست و یا اعضای خانواده همراه باشند.

طبق آخرین آمار، دو سوم افرادی که از این نوع فوبیا رنج می‌برند، زن هستند. ترس فوبیا، آشفتگی و رنجوری بی پایان و مستمری است كه بیمار را از انجام كوشش‌های روزانه مانند رفتن به محل كار و یا سرزدن به اماكن شهری و تفریحی باز می‌دارد، باید خاطر نشان کرد پی‌آمد فوبیا، بیماری‌های دیگری نظیر افسردگی است.

علائم فوبیای تنهایی

ترس پایدار از ترک منزل

اضطراب شدید

دلهره، تنش و چالش

تخیل پردازی

انزوا و گوشه گیری

خانه نشینی

تصورات نامعقول از افراد و اشیا

تپش قلب

لرزش

خوشبختانه، فوبیا درمان‌پذیر است و بیشتر افرادی که به دنبال درمان فوبیا هستند به طور کامل بر ترس‌های خود غلبه می‌کنند. به کمک رفتار درمانی شناختی می توانیم اندیشه ها و باور هایی را که به اضطراب دامن می زند شناسایی کنیم و از ناخشنودی و افسردگی فاصله بگیریم و سر انجام باید گفت که مهم ترین بخش برنامه ی درمان اضطراب،حساسیت زدایی است که گاه به آن حساسیت زدایی تجربی هم می گویند.

بیشتر افرادی که دچار فوبیای تنهایی هستند زیاد در منزل می مانند و کمتر بیرون می روند. اینگونه افراد باید سعی کنند بیشتر بیرون بروند و به بهانه های گوناگون همچون خرید و پیادی رویی و.. بیشتر در میان مردم و جامعه باشند تا ترس بی مورد آنها کاهش یابد البته مثبت اندیشیدن و باورکردن قدرت بیرونی و درونی ، خود عاملی در جهت بهبودی است.

گروه خبرنگاران مجله پزشکی مادر، شیلا ایوبی

تا به حالا برای شما پیش آمده که از صحبت در حضور جمع بترسید یا از شرکت در جلسات یا گردهمایی اجتماعی وحشت داشته باشید، یا حتی بترسید که خود را به دیگران معرفی کنید، شاید هم واهمه دارید با کسی قرار بگذارید یا غذا خوردن در حضور دیگران برایتان دشوار است یا به همین دلیل موقعیت‌های كاری و شغلی زیادی را از دست داده اید. بدانید در واقع از فوبیـای اجتماعی رنج می برید. برای آگاهی بیشتر تا پایان گفتگو که توسط خبرنگار مجله پزشکی مادر تهیه شده همراه شوید:

شمس الدین کهانی روانشناس در گفت و گو با خبرنگار مجله پزشکی مادر از تعریف جامع و روشن فوبیای اجتماعی می گوید:

فوبیای اجتماعی ترس از اشخاص است. این فوبیـا که به شدت متـداول است در هر دو جنس زن و مرد به خصوص در میان مردها بیشتر به چشم می خورد. اشخاصی با این خصوصیات خجـالتی بوده ، نگرانند که در حضور دیگران مضحک به نظر برسند و آبرویشان برود.

چند نوع از فوبیا را با ذکر مثال نام خواهید برد؟

فوبیا اشکال متعددی دارد. بعضی افراد از سگ می‌ترسند، حتی سگ کوچکی که دمش را تکان می‌دهد. بعضی‌ها می‌ترسند سوار هواپیما شوند، عده‌ای از صدای رعد و برق می‌لرزند و مخفی می‌شوند. گروهی نمی‌توانند سوار پله برقی شوند. گروهی از حضور در اجتماع و با مردم بودن هراس دارند و تعدادی نیز هرگز خانه‌هایشان را ترک نمی‌کنند.

از علائم فوبیای اجتماعی به چه چیزهای می توان اشاره کرد؟

علامت اصلی آن ایجاد اضطراب شدید هنگام قرار گرفتن در شرایطی است که بیمار با افرادی ناآشنا روبه‌رو می‌شود یا احساس می‌کند که ممکن است دیگران رفتار او را زیر نظر داشته باشند.

می توان گفت فوبیای اجتماعی نوعی افسردگی است؟

فوبیای اجتماعی سومین حالت روانی شایع پس از افسردگی و الکلیسم است و خصوصیت اصلی آن ترس مداوم از مورد بررسی قرار گرفتن به وسیله دیگران است. این بیماری اغلب از دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود.

چه مشکلاتی را برای فرد ایجاد خواهد کرد؟

خجالتی بودن و كم رویی بیش از حد می‌تواند به دلیل فوبیای اجتماعی یا ترس از اجتماع باشد. كم رویی افراطی ، افراد را در موقعیت‌های اجتماعی در حاشیه و عقب‌تر از دیگران نگه می‌دارد و مانع می‌شود كه با دیگر مردم برخورد داشته باشند. به طوری كه در شرایط حاد فرد حتی از تعیین یك قرار ملاقات امتناع می‌كند یا سرجلسه های کاری یا کلاس های درسی حضور نمی یابد . حتی امکان دارد از انجام مصاحبه برای موقعیت شغلی خود اجتناب کند. بنابراین چنین فردی ، بسیاری از موقعیت های خود را از دست خواهد داد.

افرادی که دچار فوبیای اجتماعی هستند چه تفکراتی در مورد بیماری خود دارند؟

بسیاری از افراد مبتلا به فوبیا فکر می‌کنند ترس‌شان احمقانه، بچه‌گانه و ناچیز است و نیاز به درمان ندارد. اما باید بدانند که با توجه به شدید یا خفیف بودن ، این بیماری قابل درمان است.

چه درمانی را به اینگونه بیماران توصیه می کنید؟

درمان فوبیا شامل رفتار درمانی، آموزش و استفاده از داروست. در رفتاردرمانی شناختی بیمار را در موقعیت های ترس آور قرار می دهند و با استفاده از روشهایی خاص، نگرانی های بیمار را در این مورد که دیگران او را مورد ارزیابی دقیق قرار می دهند، بررسی می کنند. درمانگر بیمار را با شیء یا موقعیت‌ ترسناک در طی یک برنامه منظم طراحی شده و به صورت تدریجی رو به رو می‌کند و آموزش لازم را برای کنترل واکنش‌های جمعی و ترس را به وی ارائه می‌کند.

داروهای ضداضطراب برای کوتاه مدت،مثلا برای انجام یک کار مهم،  مناسبند. ولی به علت خطر وابستگی به این داروها نباید به طور مرتب از آنها استفاده نمود.

گروه خبرنگاران مجله پزشکی مادر، شیلا ایوبی

اضطراب چیست ؟

اضطراب احساسی از وحشت است ؛ ترس بی نام و نشان و ناشناخته ای که حواس را پرت می کند و روی ذهن و دل مردم در سنین مختلف تاثیر می گذارد. اضطراب مجموعه ای از نشانه های جسمانی احساسات و افکار ناخوشایندی است که می تواند به نسبت خفیف باشد و یا به مرز وحشت برسد. اضطراب نشانه از بین رفتن تعادل بیوشیمیایی عصبی است ، تعادلی که برای سلامتی و حال خوش افراد ضرورت دارد.

ویژگی های زنان برخوردار از سلامت روان :

1- متناسب با شان و مقام خود به عنوان زن و نیز موقعیتی که در آن قرار دارد ، رفتارهای مناسب را بر می گزیند.

2- بطور همسان در رشد عاطفی ، اجتماعی و اقتصادی تلاش و نقش خود را در استقلال و امنیت خانواده ایفا می کند.

3- به منظور ایجاد روابط عمیق و دوستانه با دیگران در فعالیت های شخصی و اجتماعی شرکت می کند.

4- در موفقیت و شکست میزان هیجان خود را کنترل کرده و از تعادل خارج نمی شود.

علل روانی اضطراب چیست ؟

از جمله نیازهای اساسی و بنیادی انسان ، رشد ادامه دار زمینه های عقلی ، روانی و جسمانی است. وقتی به هر دلیل این رشد متوقف و یا با اخلال روبرو شود ، ناراحتی جسمانی یا عاطفی ایجاد می گردد که به ناخشنودی و عدم رضایت فرد تبدیل می گردد. داشتن رابطه با دیگران و تایید شدن از طرف آنها ، یکی از نیازهای اساسی و اولیه انسانهاست.برای پیشگیری از اختلالات روانی به پیدا کردن واتصال به یک شبکه اجتماعی که شامل افرادی باشد که بتوانید با آنها رابطه برقرار کنید ، احتیاج دارید.

از آنجا که احساس صمیمیت و خوشبختی انسان بیشتر به تایید اشخاص بستگی دارد ، خانواده می تواند نقش برجسته ای در تامین این نیاز ایفا کند. در صورت نداشتن یک خانواده سالم ، امکان بروز مشکلات روحی و روانی واحساس عدم امنیت بیشتر می گردد.

داشتن محلی از آن خود فرد ، در نظم بخشیدن به زندگی از اهمیت ویژه برخوردار است.این مکان حتما نباید آپارتمان یا خانه ای شخصی و در ملکیت فرد باشد. منظور جایی است که فرد دمی در آن بیاساید ودر آنجا احساس راحتی کند و مدتی خود را از فشارها و استرس ها دور سازد. به عنوان یک نیاز اساسی و بنیادی ، هر فعالیتی که فرد را به خود جذب کند، در ایجاد آرامش او موثر خواهد بود. آدمی در هنگام انجام هر کار و فعالیتی که دوست دارد ، سطحی از آرامش و لذت را تجربه می کند.این میتواند حتی شامل هر فعالیت غیر مخرب ، مانند تفریح ، سرگرمی و بویژه ورزش باشد.

یک کار لذت بخش و مورد علاقه ، می تواند یک کار داوطلبانه ، یک بازی و یا هر شکلی از آموزش و یادگیری یک مهارت و یا هنر ، باشد. این فعالیت ها به شما کمک می کند ، اعتماد به نفس و رضایت بیشتری بدست آورید.

عامل دیگری که به حفظ تعادل میان احساس راحتی یا ناراحتی شما کمک می کند ، قرار گرفتن در موقعیت ها و شرایط آشنا و  فابل پیش بینی بودن است. هر نوع وضعیت نامعلوم و ناشناس و غیر قابل پیش بینی ، معمولا ایجاد دلهره و اضطراب می کند. گرچه بخشی از این امر خارج از توانایی فرد و اجتناب ناپذیر است. طبیعی است که هیچکس نمی تواند همه برنامه ها و شرایط زندگی خود را کاملا کنترل شده و با پیش بینی جلو ببرد. بنابراین همه یک مقداری از دلهره و اضطراب را در موقعیت های گوناگون ، تجربه می کنند.

در میان عناصری که به شما کمک  می کند تا در موقعیت آرامی قرار بگیرید ، می توان به عوامل تداوم ، تکرار ، نظم و آشنایی اشاره کرد. تداوم و استمرار یک رابطه و یا شرایط ، یک نیاز اساسی و پایه ای است . تکرار هم می تواند شما را در محدوده امن و راحت قرار دهد و احساس آشنایی با موقعیت ها و یا افراد پیش رو ، آرامش و آسودگی خاطر به همراه دارد.

علائم جسمانی اضطراب:

1- افزایش ضربان قلب

2- بی قراری

3- تحریک پذیری و انفعال

4- تهوع ، اسهال

5- ضعف حافظه و فراموشی

6- بد خوابی

7- کاهش قدرت تمرکز فکر

8- تکرر ادرار و احساس دفع

9- تنفس نامنظم و سریع

10- ترس و نگرانی

11- تعریق

راه های غلبه بر اضطراب :

1- مشکلات و مسائل خود را تک تک و جداگانه مورد بررسی قرار دهید.

2- موضوع و مسئله ای را که به شما احساس ترس و اضطراب  یا گناه می دهد ، در لحظاتی که آرام و به خود مسلط هستید ، انتخاب کنید .

3- برای خود مشخص کنید که این موضوع چگونه شما و یا دیگران را ناراحت و مضطرب می سازد.

4- فکر کنید که آیا سعی کرده اید که این مسئله  را نادیده و کم اهمیت بگیرید.

5- مشخص کنید که آیا سعی کرده اید با این موضوع رودر رو بشوید ، یا همیشه از آن فرار کرده اید.

6- مشخص کنید که آیا واقعا می خواهید از ناراحتی شما در ارتباط با این موضوع کاسته شود.

7- به خودتان توضیح دهید که برای روبرو شدن با این موضوع چه کرده اید.

8- توضیح دهید چرا کارو تلاش شما برای رفع این مشکل بی نتیجه بوده است.

9- ببینید در ارتباط با این موضوع حاضر هستید چه تغییراتی بکنید.و برای حل آن چه خطر هایی را بپذیرید.

10- فهرستی از نتایج مثبت و منفی اقدامات احتمالی خود را تهیه کنید.

11- برای حل مشکل ، یک برنامه ریزی کنید.

12- راه حل خود را عملی کنید.

13- از دیگران در باره کارهایی که کرده اید ، راهنمایی و نظرخواهی بکنید.

14- برنامه و اقدامات خود را با توجه به نتایج حاصله ، ارزیابی کنید.

15- اگر درصد موفقیت پایین بود ، راه های دیگری را امتحان کنید.

16- ببینید که برای حل این مشکل خود ، نهایت سعی و تلاش را بکار برده اید.

17- برای حل تک تک مسائل و مشکلات دلهره آور خود این روش را بکار ببرید.

توجه داشته باشید که گاهی به دلیل تنوع و پیچیدگی مشکلات ، رابطه منطقی  آنها با احساس اضطراب و نگرانی در هنگام بروز ، قطع می شود ، و همین امر باعث ناشناخته ماندن علت نگرانی فرد و اضطراب مضاعف وی می گردد.

راه های پیشگیری از اضطراب :

1- رژیم غذایی: استفاده از غذاهای متنوع و حاوی انواع مواد لازم به میزان متعادل در حفظ سلامت بدن  نقش اساسی دارند، کاهش و حذف مواد محرک مثل کافئین و ... ازغذای  روزانه (قهوه و چای و ...)

2- فعالیت بدنی بطور منظم: ورزش منظم ، یکی از مفیدترین و موثرترین  راه برای پیشگیری و درمان اضطراب است. پیاده روی تند و سریع به مدت 40 دقیقه در روز ، میزان اضطراب را به میزان زیادی  کاهش می دهد. انجام یوگا و تمرکز فکر نیز از بروز اضطراب ، جلوگیری می کند.

3- افزایش اعتماد به نفس

4- اجتماعی بودن و عدم انزوا و گوشه گیری

5- داشتن حمایت اجتماعی و خانوادگی

6- اندیشیدن به زمان حال و زیاد در قید بند گذشته و آینده نبودن.

7- افزایش آگاهی و کسب اطلاعات در مورد شرایط بروز تنش و استرس

8- خندیدن و شاد زیستن

9- در صورت لزوم ، هیجانات و نگرانی های خود را حتما بنویسید و اظهار کنید.

گروه تحقیق مجله پزشکی مادر

تفاوت ترس و فوبی
ترس در مقابل خطر از شما محافظت می کند و این در حالی است که فوبی ارتباط چندانی با خطر ندارد. بیش از 19 میلیون نفر آمریکایی مبتلا به فوبی می باشند. فوبی، ترس شدید و غیر منطقی در زمان مواجهه با یک موقعیت، فعالیت یا شی خاص می باشد. زمانی که فرد مبتلا به فوبی می باشد، او متوجه غیرمنطقی افراطی بودن ترس و اضطراب خویش است ولی نمی تواند هیجانات و احساسات خویش را کنترل کند. این احساسات می توانند تا حدی شدید باشند که شما را فلج کنند. در اسلایدهای بعدی خواهیم دید که چه چیزی موجب ترس در برخی افراد می شود.

انواع فوبی

صدها نوع متفاوت فوبی شناسایی شده اند، از جمله فوبو فوبیا یا ترس از فوبی ها، اما زمانیکه درباره فوبی ها که نوعی اختلال اضطرابی است؛ صحبت می کنیم، متخصصان آنها را به سه طبقه تقسیم می کنند:
1) فوبی فضای باز (Agora Phobia)، اضطراب شدید در مکان های عمومی که فرار از آنجا ممکن است دشوار باشد.
2) فوبی اجتماعی (Social Phobia) ترس و اجتناب از موقعیت های اجتماعی
3) فوبی خاص (Specific Phobia) ترس غیر منطقی از اشیا یا موقعیت های خاص.

فوبی فضای باز؛ ترس از مکان های عمومی (آگورا فوبیا)

آگورا، بازار و مکان ملاقات در یونان قدیم بوده است. فرد دارای فوبی فضای باز، از محبوس شدن در مکان های عمومی یا مکان هایی مثل پل یا صف بانک می ترسد. این افراد از این می ترسند که وقتی اضطراب آنها افزایش یافت، قادر نباشند از آن مکان فرار کنند. ترس از فضای باز در زنان دو برابر مردان می باشد. در صورتی که فرد درمان نشود، ممکن است به فرد خانه نشینی تبدیل شود. ولی در صورتی که بدنبال درمان باشد، از هر 10 نفر، 9 نفر پاسخ مثبتی به درمان می دهند.

فوبی اجتماعی؛ چیزی فراتر از خجالتی بودن

افراد که مبتلا به فوبی اجتماعی هستند را نمی توان افراد صرفا خجالتی دانست. این فرد در مورد چگونگی عملکردش در موقعیت های اجتماعی ترس و اضطراب شدیدی را تجربه می کند. آیا عملکرد او در نظر دیگران مناسب و صحیح است؟ آیا دیگران می توانند او را مضطرب نبینند؟ آیا زمانیکه می خواهد صحبت کند، کلمات را به خاطر می آورد؟ از آنجاییکه درمان نکردن فوبی اجتماعی اغلب اوقات منجر به اجتناب از تماس های اجتماعی می شود، این اختلال می تواند تاثیر منفی عمده ای بر روابط یک فرد و زندگی حرفه ای او را داشته باشد.

فوبی فضاهای بسته؛ نیازمند راهی برای خروج (ClaustroPhobia)

فوبی فضاهای بسته، ترس غیر معمول از بودن در فضاهای بسته می باشد و نوعی رایج از فوبی خاص می باشد. فرد دارای فوبی فضای بسته، هنگام سوار شدن به آسانسور و یا عبور از تونل ها اضطراب بی نهایت شدیدی را تحمل می کنند. این افراد به ترس از خفگی یا محبوس شدن از فضاهای تنگ و بسته اجتناب می کند و اغلب اوقات مشغول رفتارهای چون باز کردن پنجره ها یا نشستن نزدیک درب خروجی هستند تا به آنها احساس ایمنی بخشد. اگرچه این رفتارها ممکن است شرایط را قابل تحمل تر کند ولی ترس فرد را کاهش نمی دهد.

ترس از حیوانات (Zoo Phobia)

رایج ترین نوع فوبی خاص، ترس از حیوانات می باشد. ترس از حیوانات عبارت کلی است که گروهی از ترس ها را از جمله ترس از حیوانات خاصی را در بر میگیرد. از جمله ترس ازعنکبوتان (Aracho Phobia)، ترس از مارها (Ophidio Phobia)، ترس از پرندگان (Ornitho Phobia) و ترس از زنبورها (Api Phobia) می باشد. این چنین فوبی هایی اغب اوقات در کودکی ایجاد می شوند. گاهی اوقات با رشد کودک از بین می روند ولی ممکن است گاهی در طی بزرگسالی نیز ادامه یابند.

تندر هراسی؛ ترس از تندر (BrontoPhobia)

لغت یونانی (Bronte) به معنای تندر و صاعقه و (Bronto Phobia) ترس از تندر می باشد. اگرچه افراد مبتلا به تندر هراسی می دانند که تندر به آنها آسیبی نخواهد رساند ولی با این حال در طی توفان و صاعقه از بیرون رفتن اجتناب می کنند. این افراد حتی ممکن است پشت مبل مخفی شوند و یا اینکه تا پایان طوفان در کمد و یا مخفیگاه خویش باقی بمانند. ترس غیرمعمول از رعد و برق را رعد و برق هراس (Astra Phobia) گویند که بین انسان و حیوان مشترک است.

بلندی هراسی؛ ترس از ارتفاع (Acro Phobia)

بلندی هراسی ترس از مفرط از ارتفاع می باشد و به صورت اضطراب شدید بروز می کند. ممکن است زمانیکه فرد در حال بالا رفتن از پله ها یا نردبان می باشد، دچارحمله شود. گاهی اوقات ترس به حدی شدید است که فرد را از حرکت کردن باز می دارد. بلندی هراسی برای افراد مبتلا می تواند شرایط خطرناکی را به بار آورد. حمله اضطراب در این افراد می تواند پایین آمدن از مکان بلندی که منجر به حمله شده است را بسیار دشوار سازد.

پرواز هراسی؛ ترس از پرواز (AeroPhobia)

کسی که پرواز هراسی دارد از پرواز کردن می ترسد. معمولا پس از اینکه فرد تجربه آسیب زایی در ارتباط با هواپیما  - همچون عبور از جریانات هوایی شدید یا دیدن حمله اضطرابی در مسافر دیگر هواپیما – را پشت سر می گذارد، پرواز هراسی بروز می کند. حتی پس از اینکه سانحه فراموش شد، ترس همچنان باقی می ماند و حتی ممکن است پس از تماشای فیلمی درباره سقوط هواپیما در تلویزیون مجددا فعال می شود. هیپنوتیزم درمانی معمولا برای شناسایی حادثه اولیه و درمان این فوبی به کار میرود.

فوبی خون ، تزریق، جراحی (Blood – Injection – Injury)

طیفی از فوبی های خون، تزریق و جراحی وجود دارد که شامل ترس از خون (Hemo Phobia) و ترس از تزریق (Trypano Phobia) می باشد. برخی از افراد فوبی جراحی دارند و برخی دیگر فوبی فرایند وسیع درمان پزشکی را دارند. اینها تنها انواع فوبی هستند که منجر به ضعف و غش در افراد می شوند. در زمان مواجه شدن با چنین موقعیت هایی، افت فشار خون واکنش معمول در افراد است ولی در افراد مبتلا به این نوع فوبی افت بسیار شدیدی رخ می دهد.

ترس های غیر عادی

گروهی از ترس های غیر عادی و عجیب وجود دارند از جمله، سیزده هراسی ترس غیر معمول از هرچیزی که با عدد 13 ارتباط داشته باشد ( Triskaideka Phobia). اگر فکر کردن به ارواح شما را شدیدا مضطرب می کند، شما دچار نوع دیگری از فوبی به نام شبح هراسی (Phasmo Phobia) می باشید و علی رغم این حقیقت که خون آشام ها واقعیت ندارند، برخی افراد از خفاش ها وحشت دارند (Chiropto Phoobia).

استفراغ هراسی؛ حسی گوارشی (EmetoPhobia)

استفراغ هراسی ترس غیر معمول از استفراغ کردن می باشد که به طور معمول پس از برخی دوره های آسیب زای اوایل زندگی بروز می کند. به عنوان مثال، برخی افراد ممکن است شاهد استفراغ کردن همکلاسی خود در مکانی عمومی باشند و یا اینکه این اتفاق برای خود آنها رخ داده باشد. فکر کردن فرد به استفراغ یا به جایی همچون بیمارستان که این اتفاق به طور معمول در آنجا رخ می دهد، می تواند شروع کننده اضطراب در فرد باشد. هیپنوتیزم درمانی در این مورد عموما به عنوان بخشی از درمان مورد استفاده قرار میگیرد.

سرطان هراسی؛ ترس از سرطان (CarcinoPhobia)

افراد دارای این نوع فوبی با وحشت غیرمعمولی نسبت به ابتلا به سرطان زندگی می کنند. هرگونه ناراحتی جسمی برای آنها به منزله رشد غده ای بدخیم در هرجایی از بدن آنها می باشد. به عنوان مثال، سردرد برای آنها به منزله علامتی از تومور فوبی می باشد. علاوه بر این آنها از تماس با افرادی که سرطان داشته اند نیز وحشت دارند و این تماس را به معنی مبتلا شدن به سرطان می دانند. درمان شناختی می تواند به این افراد کمک کرده و آنها را به زندگی عادی خویش بازگرداند.

تغییر زندگی در افراد فوبیک

فوبی ها موجب تغییر نحوه زندگی در افراد می شوند تا بدین وسیله بتوانند از اشیایی که باعث ایجاد ترس در آنها می شود، اجتناب کنند. از طرف دیگر آنها در تلاش هستند که فوبی خویش را از دیگران مخفی کنند و این مسئله نیز بر زندگی آنها تاثیر می گذارد. برخی از افراد فوبیک با خانواده و دوستان خویش مشکل دارند، در مدرسه دچار افت تحصیلی می شوند و همچنین ممکن است زمانیکه تلاش می کنند که از عهده کارها برآیندف شغل خویش را از دست بدهند.

فوبی ها و مشروبات الکلی

احتمال بروز فوبی در افراد الکلیک 10 برابر بیشتر از افراد غیر الکلی می باشند؛ و احتمال اعتیاد به الکل در افراد فوبیک نسبتا به افراد غیر فوبیک دو برابر می باشد.

اتصال خانوادگی

اگرچه فرهنگ می تواند بر فوبی تاثیر بگذارد و رویدادهای زندگی ممکن است جرقه شروع فوبی باشند، میزان ابتلا در خانواده های دارای فوبی بیشتر است. احتمال ابتلا به فوبی در اعضا نزدیک خانواده ای که سابقه فوبی دارند، سه برابر بیشتر از کسانی است که چنین تاریخچه خانوادگی را نداشته اند.

درمان فوبی ها

حساسیت زدایی فرایند مواجهه تدریجی فرد فوبیک با محیط و شرایطی است که ترس را برای وی تداعی می کند. به مرور زمان، در حالیکه فرد اطمینان بیشتری پیدا می کند، ترس او نیز کمتر می شود. حساسیت زدایی اغلب اوقات با گفتار درمانی همراه می شود تا فرد در تغییر الگوهای تفکر و گسترش الگوهای جدید رفتار و پاسخ به موقعیت هایی که ممکن است هیجانات مرتبط با فوبیا را تحریک کنند، یاری می رسانند. اخبار حاکی از آن است که 90% کسانی که درمان را دنبال کرده اند، بهبود یافته اند.

مهدیه گنجه - مجله پزشکی مادر
منبع: webmd.com