8 مورد از عوامل ADHD که در خانه شما کمین کرده اند

آیا خانه شما باعث بروز علائم ADHD (بیش فعالی و نقص توجه) در کودک می شود؟
شاید شما در جعبه ی داروها را قفل می کنید ، چاقو های آشپزخانه را دور از دسترس قرار می دهید و از محصولات  طبیعی برای شوینده ها ی خانه استفاده می کنید و تصور می کنید که خانه ای امن برای کودکانتان فراهم کرده اید  ، آیا این تصور درست است؟

به گزارش " مجله پزشکی مادر" تحقیقات اخیر نشان می دهد که شامپوی بچه ،اسباب بازی ، لوازم باغچه و حتی برخی خوراک باعث افزایش احتمال ابتلای کودک شما به بیماری ADD/ADHD   (اختلال بیش فعالی و کمبود توجه) شود.

در ادامه به بررسی عوامل ADD کمین کرده در خانه ی شما می پردازیم و راه حل های ساده ای برای محافظت از خانوادتان پیشنهاد می کنیم.

محصولات بهداشتی کودکان

عامل:فتالات

موجود در: شامپوی بچه ، لوسیون و پودر ها (کرم پوشک بچه دستمال مرطوب کننده ی کودک که معمولاً حاوی فتالات است .

عملکرد: فتالات نوعی از مواد شیمیایی مورد استفاده در لوازم بهداشتی آرایشی و لوازم  بهداشت فردی است. قرار گرفتن در معرض فتالات ممکن است باعث نقص مادرزادی کودک ، آسم و مشکلات باروری مرتبط باشد اما در ادامه تأثیرات آن را بر بیماری ADD/ADHD کودکان بررسی می کنیم. مطالعات اخیر نشان می دهد کودکانی که بیش تر در معرض فتالات هستند علائم ADHD  بیشتری بروز می دهند .

راه حل: استفاده DBP دی بوتیل فتالات ، DMP دی متیل فتالات و DEP دی اتیل فتالات را متوقف کنید و از محصولات بدون رایحه استفاده کنید . رایحه، خود نوع دیگری از مواد شیمیایی حاوی فتالات است.

رنگ روی دیوار :

عامل: سرب

موجود در : کندن ، لایه برداری و خراشیدن رنگ حاوی سرب در داخل یا خارج خانه ،غبار خانه و خاک بیرون که حاوی ذرات سرب هستند.

عملکرد: 2 تحقیق اخیر ارتباطی بین میزان سرب موجود در خون کودک و بروز علائم ADD/ADHD (علائمی مانند بیش فعالی ، عملکرد بدون فکر ، بی توجهی) را نشان داده. در یک مطاله میزان سرب ایمن در بدن 1.10 تشخیص داده شده ، قرار گرفتن در معرض سرب به میزان  بسیار کم نیز مضر خواهد بود.

راه حل: اگر رنگ دیوار حاوی سرب باشد، اجازه دهید متخصصین رنگ های سربی آن را آزمایش کنند (یا در صورت اجاره ای بودن خانه با صاحبخانه تماس بگیرید . پاک کردن هر گونه پوسته یا تراشه رنگ دیوار ، تعمیر یا رنگ کردن ترک ها و گردگیری، خطر قرار گرفتن در معرض سرب را کاهش می دهد.

مواد غیر ارگانیک :

عامل : آفت کش های ارگانوسفر

موجود در : محصولات غیر ارگانیک (سموم رایج)

عملکرد: ارگانوسفر ها نوعی آفت کش هستند که به شکل گسترده ای در دوره ی رشد محصول استفاده می شوند . یک تحقیق در سال 2009 نشان داد احتمال بروز ADHD در کودکانی که میزان سموم ارگانوسفر در بدنشان بالاست تقریباً 2 برابر خواهد بود.  خوردن غذاهای حاوی سموم دفع آفات از علل اصلی قرار گرفتن کودکان و نوزادان در معرض سموم است.

راه حل: در حد امکان از محصولات ارگانیک استفاده کنید ، آفت کش های مرتیط با ADHD در میوه و سیزیجات بسیار بیشتر است ، پیش از خوردن ، میوه و سبزیجات را بقدر کافی ، به منظور کاهش میزان آفت کش ها، شستشو دهید.

اسباب بازی های نرم پلاستیکی

عامل: فتالات

موجود در: فنجان های کوچک مخصوص کودکان ، عروسک هایی که برای دندان درد کودک به جای پستونک استفاده می شود، عروسک های پلاستیکی ،اردک های پلاستیکی ، کتاب های نرم و سایر مواد نرم پلاستیکی نرم و قابل انعطاف.

عملکرد: مطالعات نشان می دهد که اسباب بازی های ساخته شده از پلاستیک حاوی فتالات بوده و با جویدن و مکیدن آنها توسط کودکان این سموم وارد بدن آنها خواهد شد . تحقیقات اخیر رابطه ای بین افزایش علائم ADD/ADHD و قرار گرفتن در معرض فتالات را در کودکان نشان می دهد . فتالات همچنین باعث نقص کودک هنگام تولد و مشکلات جدی هورمونی به ویژه در پسر ها می شود.

راه حل: اسباب بازی های کودکانتان را با مدل های جدید و بدون فتالات، جایگزین کنید یا به دنبال اسباب بازی های چوبی قدیمی و دست دوم باشید. فنجان های مخصوص کودکان و اسباب بازی های جویدنی را فقط با نشان (بدون فتالات) تهیه کنید.

شیرینی ها و غذا های فرآوری شده:

عامل: رنگ های خوراکی و نگه دارنده ها

موجود در: آب نبات های مخلوط در کیک ، رویه های خامه ای در کیک و شیرینی ، نوشیدنی ها با طعم میوه و بسیاری دیگر از غذا های فرآوری شده.

عملکرد: در تحقیق انجام شده سال 2007 در بریتانیا ، کودکانی که از نوشیدنی های حاوی نگه دارنده و           رنگ های خوراکی استفاده کرده اند، به شکل معنی داری علائم بیش تری از بیش فعالی و بی توجهی (علائم شایع ADD) را نسبت به کودکانی که نوشیدنی های بدون مواد افزودنی مصرف کرده اند، بروز می دهند.

راه حل: مواد خوراکی فرآوری شده میزان بالاتری رنگ خوراکی و نگه دارنده در خود دارند. خوراک      خانواده ی خود را عمدتاً از مواد غیر فرآوری شده تأمین نمایید. خوراکی هایی مانند: میوه ، سبزیجات ، شیر بدون چربی ، آجیل و پروتئین . برچسب های تغذیه ای را مطالعه کنید و از مصرف موادی که حاوی رنگ قرمز شماره ی 40 و زرد شماره ی  5 هستند خودداری کنید.

آب شهری

عامل : لوله های سربی ، سرب های لحیم کاری شده در لوله کشی ها ، شیرآبهایی که از جنس برنج هستند. موجود در : آب شرب

عملکرد: مغز و سیستم عصبی در کودکان در حال رشد بوده و در معرض سرب آسیب پذیر تر است. تحقیقات اخیر نشان می دهد میزان بسیار کم سرب نیز می تواند باعث علائم ADD(بیش فعالی، رفتار های بدون فکر و بی توجهی) شود.

راه حل: بر اساس گفته ی سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا EPA‌ در خانه های قدیمی بیش تر از لوله ها   لوازم و لحیم کاری های  سربی استفاده شده. اما در خانه های جدید میزان سرب مصرفی در لوله ها حداکثر 8٪ است . شیر های آب برنج یا کروم اندود شده نیز مخرب است. اگر فکر می کنید که لوله های به کار رفته در خانه ی شما از جنس سرب است برای بررسی بیشتر با اداره ی بهداشت یا سازمان آب منطقه تماس بگیرید .

اسپری های حشره کش و از بین برنده ی علف های هرز:

عامل: آفت کش های ارگانوسفر

موجود در: اسپری های حشره کش، علف کش ها ، از بین برنده ی موریانه.

عملکرد: بسیار مشابه آفت کش های رایج در محصولات کشاورزی ، باغداری ها و محصولات خانگی است که حاوی ارگانوسفر می باشد.ارگانوسفر ها به سیستم عصبی حشرات حمله می کنند . محققان معتقدند آفات بر روی مواد شیمیایی مربوط به افزایش ADD/ADHD در مغز انسان نیز تأثیر گذار است.

راه حل: EPA استفاده بسیاری از آفت کش های مسکونی را ممنوع کرده ، اما هنوز از علف کش ها ، و اسپری ضد حشره حاوی ارگانوسفر استفاده می شود. از مصرف این محصولات خودداری کنید به خصوص اگر کودکانی دارید که بیرون از خانه بازی می کنند. به دنبال جایگزین های طبیعی باشید و قبل از خوردن محصولات باغ، آنها را به خوبی شستشو دهید.

استعمال دخانیات

عامل: قرار گرفتن در معرض نیکوتین در زمان بارداری

موجود در : دود سیگار

عملکرد: یک تحقیق در سال 2007 در سوئد نشان می دهد که کودکانی که پیش از تولد در معرض نیکوتین بوده اند به صورت ژنتیکی مستعد ابتلا به بیماری ADD/ADHD بوده و احتمال  بروز این بیماری در آنان بیش تر است .

راه حل: در زمان بارداری سیگار نکشید و در معرض دود سیگار دیگران قرار نگیرید . سیگار کشیدن ، شما و نوزادتان را دچار مشکلات سلامتی بسیاری می کند. احتمال تولد زودرس ، سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIPS)  ، و احتمال ابتلا به عفونت های تنفسی را نیز افزایش می دهد . سیگار را ترک کنید و خانه  را از دود سیگار پاک کنید ، اجازه ندهید مهمان ها یا همسرتان در خانه سیگار بکشند و در رستوران ها و کافه ها و مکان های دیگر از قرار گرفتن در معرض دود سیگار اجتناب کنید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، مژان داداش زاده
منبع: medhelp.org

i معیارهایی که در این مقاله برای شما انتخاب شده اند، از ویرایش چهارم  Diagnostic and Statistical Manual of Mental Health ، (DSM-IV) برگرفته شده اند. همۀ نشانه های بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری(اختلالی که شخص ناگهانی کاری انجام می دهد که عاقلانه نیست.) را باید حداقل به مدت شش ماه بررسی کرد و اگر آنها به همان میزان تکرار شوند، نشانۀ ناهنجاری ست و در رشد و نمو کودک مشکل زاست.

نشانه های حواس پرتی:

• کودک اغلب نمی تواند به جزئیات دقت کند  و در انجام تکالیف مدرسه یا فعالیت های دیگر مرتب اشتباه می کند و این اشتباهات اغلب ناشی از بی دقتی ست.

• این کودکان اغلب در تداوم و حفظ علاقه و توجه در انجام وظایف یا فعالیت ها و حتی بازی مشکل دارند.

• هنگامی که مستقیماً با کودک مبتلا به این اختلال حرف می زنید ،حواسش جای دیگریست و به نظر می آید که اصلاً به گفته های شما گوش نمی کند.

• او معمولاً هیچ کاری را تا آخر ادامه نمی دهد.

• کودک اغلب نامرتب است ،چه دربارۀ وسایلش و چه در برنامه ریزی برای انجام وظایف و فعالیت هایش.

• اغلب کودک تمایلی به درگیر شدن در کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند ،مانند فعالیت های کلاسی یا مشق شب ،ندارد.

• کودک اغلب وسایل لازم برای انجام تکالیف و فعالیت های خارج از مدرسه را (مانند: اسباب بازی، دفتر مشق، مداد، کتاب) گم می کند.

• کودک به راحتی توسط  هرگونه محرک محیطی حواسش پرت می شود .

• کودک اغلب در انجام فعالیت های روزانه فراموشکار است.


نشانه های بیش فعالی:

• کودک اغلب با دست ها یا پاهایش بازی می کند و حتی روی صندلی ناآرام است و مرتب آن را تکان می دهد.

• کودک اغلب صندلی خود را انتهای کلاس درس می گذارد ،جایی که صندلی های خالی زیادی هست و او می تواند مرتب جایش را عوض کند.

• کودک اغلب در شرایط نامناسب و جاهای تنگ شروع به دویدن و بالا رفتن از در و دیوار می کند.

• کودک اغلب با فعالیت های تفریحی بی سر و صدا مشکل دارد و آرام نمی گیرد.

• وی بیش از حد حرف می زند، سؤال می پرسد و همه را کلافه می کند .


نشانه های تکانشگری:

• کودک اغلب قبل از پایان سؤال ها عجولانه به آن ها پاسخ می دهد.

• کودک نمی تواند در صف منتظر شود و نوبت را رعایت نمی کند  .

• کودک اغلب وسط حرف یا بازی دیگران می پرد.

 علائم بی توجهی و حواس پرتی معمولاً در 8 تا 9 سالگی آشکار می شوند و اغلب مادام العمر با شخص می مانند. "تأخیر" در شروع علائم بی توجهی ممکن است منعکس کنندۀ ماهیت پنهانی این اختلال باشد (برخلاف بیش فعالی) و در سن بلوغ این اختلال خفته به شکل تنوع طلبی و بی ثباتی بروز می یابد. علائم بیش فعالی معمولاً در 5 سالگی کاملاً آشکار می شوند و در 7 تا 8 سالگی  به اوج خود می رسند. پس از بلوغ، این رفتارها به تدریج کاهش می یابند و اغلب به بلوغ زودرس می انجامند . تکانشگری نیز مانند بیش فعالی در 7 تا 8 سالگی به اوج می رسد ،اما بر خلاف آن مسائل مربوط به تکانشگری در بزرگسالی همچنان باقی می ماند. نوجوانان مبتلا به این اختلال بیشتر مستعد تجربۀ رفتارهای پرخطر (اعتیاد به مواد مخدر، فعالیتهای پرخطر جنسی، بی دقتی در رانندگی و غیره) هستند. بزرگسالان تکانشگر نیز معمولاً مدیریت مالی چندان مناسبی ندارند و اغلب با قمار و خرید بیش از حد کالاهای غیر ضروری خود را به مرز ورشکستگی می رسانند.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، روژیار احقری
منبع: www.medicinenet.com

شاید خیلی از بچه ها را دیده باشید که از در و دیوار بالا می روند و زمین و زمان بهم می ریزند . این بچه ها اصلا آرام و قرار ندارند، والدین هم از دست چنین بچه های شیطون و شلوغ آسایش نداشته و مدام از این کودکان شکلایت می کنند، بچه های بیش فعال هم کوتاه نمی آیند و به عالم و آدم آزار می رسانند؟ آیا کودک شما هم پر جنب و جوش و بی دقت است؟

به گزارش خبرنگار مجله پزشکی مادر، سیما فردوسی روانشناس ، درباره کودکان بیش فعال اینچنین گفت : کودکان بیش فعال دارای علائم شاخصی هستند، این کودکان پر جنب و جوش بوده و  تمرکز، دقت و توجه بسیار کمی دارند، این کودکان بیش فعال ریسک پذیر بوده و تمایل به تخلف در اینها زیاد دیده شده است. کودکان بیش فعال تمایل به افکار و کارهای منفی دارند.

وی همچنین اظهار داشت: این کودکان بیش از اندازه حرف می زنند و از لحاظ کلامی بسیار خوش سخن هستند، به طوری که بزرگ تر از سن خود صحبت می کنند و دوست دارند با دوستان بزرگتر از خود ارتباط برقرار نمایند. کودکان بیش فعال بسیار عجول، کم دقت و پرتحرک هستند.

این روانشناس همچنین در ادامه سخنانش افزود: کودکان بیش فعال به بازی های جنگی و فیلم های جنگی علاقه بسیاری دارند اینها دارای روحیه تند و خشن هستند. این گونه کودکان اهل کینه و تلافی بوده چنانچه اذیت شوند و دیگران را نیز مورد آزار و اذیت قرار می دهند. کودکان بیش فعال خطر را احساس نمی کنند. این کودکان مدیریتی در زمان ندارند. بیشتر این کودکان خوب درس نمی خوانند بخصوص در یک درس خاص دچار مشکل می شوند.

وی در ادامه از مهمترین علل بیش فعالی کودکان گفت: ماده ای در مغز به نام دوپامین وجود دارد که در کودکان بیش فعال مقدار دوپامین متعادل نیست. یکی از دلایل پیدایش کودکان بیش فعال وراثت می باشد ممکن است خود والدین در دوران کودکی اینگونه بوده باشند یا در فامیل ها عمه ، خاله و دایی و ... بیش فعال دیده می شود.

دومین علت بیش فعالی مربوط به دوران بارداری مادران است. بارداری دوران بسیار مهم و حساسی بوده و مادران در این دوران باید آرامش خود را حفظ نمایند و باید آرامش فکری و روحی داشته باشند و دوران بارداری خود را بدون هیچ گونه استرس، اضطراب و افسردگی سپری کنند. مادران باردار افسرده احتمال اینکه کودکان بیش فعال داشته باشند بسیار زیاد است.

سیما فردوسی با بیان توصیه هایی به والدین خاطر نشان کرد:
1- باید کودکان بیش فعال را شب هنگام زود خواباند، زیرا هر چه این کودکان بیشتر بخوابند دقت و تمرکز آنها بیشتر می شود.

2- والدین نباید از تنبیه بدنی برای کودکان بیش فعال خود استفاده کنند و توصیه می شود از روش تشویقی و محرومیت استفاده کنند، والدین باید در نظر داشته باشند که پاداش را خودشان در نظر بگیرند. کودکان بیش فعال نیاز شدید به مراقبت و مواظبت دارند . اینگونه کودکان را نباید هیچ گاه تنها به بازی با دیگر دوستان به کوچه فرستاد.

3- کودکان بیش فعال خود را سرگرم کنید و به انجام کارهای هنری ، نقاشی و ورزش تشویق کنید، تا به انجام ورزش و فعالیتهای فیزیکی مشغول شوند ، برای این کودکان تنوع ایجاد کنید تا همه چیز برای آنها جذاب باشد.

این روانشناس در پایان با بیان اینکه برخی از کودکان بیش فعال باید دارو مصرف کنند، گفت: عده بسیار کمی از کودکان بیش فعال که غیر قابل کنترل هستند، نیاز به دارو دارند تا دوپامین در مغز اینها متعادل شود. دارو می بایستی توسط والدین به کودکان داده شود و طبق تجویز پزشک باید مصرف شود.

مجله پزشکی مادر

 

 

اوتیسم یک اختلال فراگیر رشد می باشد؛ اختلالات فراگیر رشد، گروهی از بیماری ها هستند که شامل تاخیرات در رشد بسیاری از مهارت های اساسی، به ویژه توانایی اجتماعی شدن و یا برقراری ارتباط با دیگران می باشند.

کودکان دارای اوتیسم و اختلالات مرتبط با آن، اغلب اوقات هنگام فکر کردن گیج می شوند و عموما در شناخت دنیای اطراف خویش دچار مشکل هستند.

علاوه بر مشکلات در روابط متقابل اجتماعی، تخیل و ارتباطات، کودکان مبتلا به درخودماندگی دارای طیف علایق محدودی می باشند.بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم (حدود 75%) عقب ماندگی ذهنی نیز دارند. در بسیاری از موارد، این کودکان در برقراری پیوند عاطفی با والدین و افراد نزدیک خانواده ناتوان هستند.

نشانگان اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم به طور معمول در کودکان زیر 3 سال بروز می کند و تا پایان عمر ادامه می یابد. کودکان اوتیستیک طیف گسترده ای از علائم را نشان می دهند و شدت علائم نیز ممکن است از ضعیف تا شدید متفاوت باشد. علائم کلی که ممکن است تا حدودی در کودکان اوتیستیک بروز کنند، شامل موارد زیر می باشند:

- مشکلات در ارتباط کلامی، از جمله مشکلاتی در استفاده و فهم زبان.

- ناتوانی در مشارکت کردن در مکالمات، حتی زمانیکه کودک توانایی صحبت کردن دارد.

- مشکلات در روابط غیر کلامی، از جمله حالت های چهره و حرکات بدنی.

- مشکلات در روابط متقابل اجتماعی، از جمله روابط با دیگران و محیط اطراف فرد.

- ناتوانی در دوست یابی و ترجیح بازی های انفرادی.

- روشهای غیر معمول بازی کردن با اسباب بازی و دیگر وسایل، برای مثال، ردیف کردن آنها به طریقی خاص.

- عدم تخیل.

- مشکلات در تطابق و سازگاری با تغییرات محیط های آشنا و برنامه های عادی روزمره یا پافشاری بی دلیل بر دنبال کردن جزئیات برنامه های روزانه.

- حرکات جسمی یا الگوهای رفتاری تکرار شونده، همچون تکان دادن دست (بالا و پایین بردن دست ها)، چرخاندن دست ها و کوبیدن سر.

- تمایل شدید به اجسام غیر معمول یا اجزاء اجسام.

- افرادیکه شکل خاصی از اوتیسم را دارند، ساوانتیسم (Savantism) نامیده می شوند، این افراد مهارت های استثنایی در حوزه های خاصی همچون موسیقی، هنر و اعداد را دارا می باشند. افراد دارای ساوانتیسم قادرند بدون یادگیری و تمرین این مهارت ها را اجرا کنند.

علائم هشدار دهنده خطر ابتلا به اوتیسم در کودکان چیست؟

هر کودکی آهنگ رشد بخصوصی دارد، برخی کودکان از دیگران سریعتر می باشند؛ با این حال در صورتیکه موارد زیر را مشاهدهمی کنید، احتمال ابتلا به اوتیسم باید مورد بررسی قرار گیرد:

- کودک شما در 12 ماهگی قان وقون و بق بقو نمی کند.

- کودک شما در 12 ماهگی حرکات چهره نشان نمی دهند.

- کودک شما در 16 ماهگی کلمات ساده را نمی گوید.

- کودک شما در 24 ماهگی عبارات دو کلمه ای خودش را نمی گوید. (تکرار چیزی که دیگران می گویند در نظر گرفته نمی شود.)

- کودک شما در هر سنی هرگونه زبان و یا مهارت اجتماعی را از دست داده است.

چه عواملی باعث اوتیسم می شوند؟

دلیل قطعی اوتیسم شناخته نشده است، اما محققان به چند عامل احتمالی از جمله وراثت، انواع خاصی از عفونت و مشکلات هنگام تولد اشاره کرده اند. مطالعات اخیر حاکی از آن است که برخی افراد زمینه وراثتی نسبت به اوتیسم دارند و این بدین معنی است که استعداد رشد این شرایط در کودکان توسط والدین به آنها منتقل شده است. محققان در پی یافتن سرنخ هایی هستند درباره اینکه کدام ژن ها موجب بالا رفتن میزان آسیب پذیری در افراد می شوند. در برخی کودکان، عوامل محیطی ممکن است نقش داشته باشند. مطالعات انجام شده بر روی برخی افراد اوتیستیک نابهنجاری هایی را در برخی نواحی مغز شناسایی کرده اند که براساس این یافته ها به نظر می رسد که اوتیسم از آشفتگی رشد اولیه مغز زمانیکه نوزاد هنوز در رحم مادر است، ناشی می شود.

نظریه های دیگری درباره اوتیسم عبارتند از:

- سیستم ایمنی بدن ممکن است اشتباهاً آنتی بادی هایی را تولید کند که به سلول های مغزی حمله می کنند و باعث اوتیسم در کودکان می شوند.

- نابهنجاری های ساختار مغزی موجب رفتارهای اوتیستیک می شود.

- در کودکان اوتیستیک زمان رشد مغز نابهنجار می باشد. در ابتدای کودکی، مغز افراد اوتیستیک سریعتر و بزرگتر از کودکان نرمال است و با گذشت زمان و هنگامیکه مغز کودکان نرمال بزرگتر و سازمان یافته تر می شود، مغز کودکان مبتلا به اوتیسم رشد آهسته تری دارد.

آیا ممکن است واکسیناسیون دوران کودکی موجب اوتیسم شود؟

تا این تاریخ هیچ گونه مدرک متقاعد کننده ای مبنی بر ایجاد اوتیسم یا هرگونه اختلال رفتاری بر اثر واکسیناسیون در دست نمی باشد. مادران برخی کودکان مبتلا، ارتباط مشکوکی بین واکسن سرخک، اوریون و سرخجه(MMR)و اوتیسم را پیشنهادکرده اند. علائم اوتیسم زمانیکه کودک دارای تاخیر در صحبت کردن (پس از یک سالگی) می باشد، توسط والدین گزارش می شود. واکسن سرخک، اوریون و سرخجه در فاصله 12 تا 15 ماهگی کودک به وی تزریق می شود. بنابراین، موارد مبتلا به اوتیسم که چند هفته پس از واکسیناسیون سرخک، اوریون و سرخجه بروز می کنند،احتمال وجود ارتباط میان واکسیناسیون و ابتلا به اوتیسم را به سادگی رد می کنند.

میزان شیوع اوتیسم چقدر است؟

اوتیسم به طور تقریبی 10 تا 20 نفر از هر 10000 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. میزان بروز این اختلال در پسران حدوداً 4 برابر دختران می باشد.

اوتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟

در صورتیکه علائم اوتیسم وجود داشته باشند، پزشک ارزیابی خویش را با تکمیل معاینات جسمی و کسب اطلاعاتی در زمینه تاریخچه پزشکی فرد آغاز می کند. اگرچه هیچ گونه تست آزمایشگاهی در زمینه تشخیص اوتیسم وجود ندارد، پزشکان ممکن است تست های متفاوتی همچون اشعه ایکس و تست های خون را به منظور بررسی علت پزشکی احتمالی برای اختلال مذکور، مورد استفاده قرار دهند. در صورتیکه هیچ گونه اختلال جسمی پیدا نشود، کودک ممکن است به متخصصی در زمینه اختلالات رشدی کودکان همچون روانپزشک یا روانشناس کودک و نوجوان، متخصص اعصاب کودکان، پزشک متخصص رشد کودکان یا دیگر متخصصان سلامت که اختصاصاً در زمینه تشخیص و درمان اوتیسم آموزش دیده اند، ارجاع شوند. پزشک مربوطه تشخیص خود را برمبنای مرحله رشد کودک و مشاهدات وی از گفتار و رفتار کودک از جمله بازی کردن وی و توانایی اجتماعی شدن و برقراری ارتباط با دیگران قرار می دهد. اغلب اوقات پزشکان از طریق والدین، معلمان و دیگر بزرگسالانی که با علائم کودک آشنایی دارند، اطلاعات مورد نظرشان را کسب می کنند.

انواع دیگر اوتیسم عبارتند از:

- اختلال اوتیستیک

- سندرم آسپرگر

- سندرم ترنر

- اختلال فروپاشنده کودکی (سندرم هلر)

- اختلالات فراگیر رشد

اوتیسم چگونه درمان می شود؟

هم اکنون درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما معالجات و مداخلات انجام شده به منظور ایجاد رشد نسبتاً عادی در کودکان و کاهش رفتارهای نامطلوب به کار برده می شوند. کودکان اوتیستیک عموما در محیط هایی که شدیداً ساختار یافته هستند و از دستورالعمل های روزانه استفاده می کنند، وضعیت بهتری دارند. درمان اوتیسم ممکن است ترکیبی از موارد زیر را شامل شود:

آموزش و پرورش استثنایی: آموزش و پرورشی که به منظور ارائه خدمات و آموزش خاص بر طبق نیازهای کودکان سازمان یافته باشد.

تغییر رفتار:این روششامل راهکارهایی برای حمایت از رفتارهای مثبت و کاهش دادن رفتارهای مشکل زای کودکان می باشد.

گفتار درمانی، درمان جسمی و کار درمانی: این درمان ها به منظور افزایش توانایی های کارکردی کودکان طراحی شده اند.

دارو درمانی: تاکنون دارویی که اوتیسم را درمان کند، یافت نشده است، با وجود این دارو درمانی ممکن است به منظور درمان علائم خاصی همچون اضطراب، بیش فعالی و رفتارهایی که ممکن است منجر به جراحت شوند، مورد استفاده قرار گیرند.

در سال 2001، تحقیقی اساسی نشان داد که درمان جدید و نوید بخش سکرتین (Secretin) که هورمون گوارشی است، اوتیسم را درمان نمی کند.

دورنمای افراد اوتیستیک چگونه است؟

دورنمای افراد اوتیستیک براساس شدت علائم، سنی که درمان آغاز شده است و امکان در دسترس بودن منابع حمایتی برای کودک در تغییر می باشد. در بسیاری از کودکان پس از مداخلات و یا بزرگ شدن علائم بهبود می یابند. برخی از افراد اوتیستیک قادرند زندگی نرمال یا تا حدی نرمال داشته باشند. به هر حال، در بسیاری از کودکان مبتلا مهارت های عملکردی و ارتباطی رشد کافی نداشته و به همین دلیل نمی توانند همچون بزرگسالان به طور مستقل زندگی کنند. در کودکانی که از هوش بالاتری برخوردارند، آینده بهتری وجود دارد، چرا که به واسطه هوش بالا قادرند با استفاده از زبان با دیگران ارتباط برقرار کنند.

محققان اوتیسم در حال انجام چه کاری هستند؟

موسسه ملی اختلالات و آسیب های عصب شناختی، بخشی از موسسه های ملی سلامت می باشد و هم اکنون، در حال بررسی نابهنجاری های مغزی هستند که ممکن است موجب اوتیسم شوند و بدنبال ژن هایی می گردند که ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند. محققان همچنین در حال بررسی نشانه های زیست شناختی هنگام تولد می باشند تا بتوانند خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکان شناسایی کنند. دیگر مطالعات انجام شده در حال بررسی چگونه رشد و کارکرد بخش های مختلف مغز و نحوه ارتباط آنها با یکدیگرمی باشند و اینکه چگونه تغییر در این روابط ممکن است به نشانه ها و علائم اوتیسم منجر شود. پژوهشگران امیدوارند که این مطالعات سرنخ های تازه ای را در ارتباط با چگونگی ایجاد اوتیسم و چگونگی تاثیر نابهنجاری های مغزی بر رفتار فراهم آورد.

آیا می توان از بروز اوتیسم پیشگیری کرد؟

اوتیسم را نمی توان پیشگیری یا درمان کرد. به هر حال تشخیص اولیه و مداخلات درمانی نقش بسیار بحرانی و مهمی دارد و در بهترین حالت، ممکن است به کودک اوتیستیک کمک کنند تا بتواند صحبت کند، توانایی یادگیری و کارایی داشته باشد. بدین منظور کودکان باید به طور منظم تحت نظر پزشک متخصص اطفال باشند تا هرگونه علامتی از اوتیسم سریعاً تشخیص داده شود. چرا که هرچه درمان زودتر شروع شود، بهبودی بیشتری رخ خواهد داد.

مهدیه گنجه، کارشناس ارشد روانشناسی – مجله پزشکی مادر
منبع:
webmd.com

اختلال نقص توجه / بیش فعالی وضعیتی را ایجاد می کند که قدرت تمرکز و توجه از کودکان گرفته می شود. کودکان دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی بی قرار هستند و حواس آنها به آسانی پرت و منحرف می شود.

این حالت در این کودکان موجب بی قراری شده و انجام کارها و ماندن بر سر وظیفه ای از جمله گوش کردن به معلم و یا تمام کردن کارهای عادی و روزانه را دشوار می سازد. موسسه ملی سلامت روان میزان بروز ADHD را در کودکان 3% تا 5% تخمین می زند و این در حالی است که برخی متخصصان این رقم را حتی بیشتر از 10% در نظر می گیرند.


بیش فعالی

علائم ADHD : بی توجهی

نشانه اصلی ADHD ناتوانی در توجه کردن می باشد. این کودکان ممکن است در گوش کردن به صحبت های سخنران یا معلم خویش، پیروی کردن از دستورالعملها، به پایان رساندن کارها و یا نگهداری از وسایل شخصی دچار مشکل باشند. آنها ممکن است به خیالپردازی بپردازند و همچنین اغلب اوقات مرتکب خطاهایی ناشی از بی توجهی شوند. کودکان دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی از فعالیت هایی که نیازمند تمرکز مداومند و خسته کننده می باشند، اجتناب می ورزند.


علائم ADHD : بیش فعالی

نشانه دیگر اختلال نقص توجه / بیش فعالی ناتوانی در یکجا نشستن می باشد. این کودکان ممکن است حتی زمانیکه داخل منزل هستند، روی وسائل راه بروند و از آنها بالا روند. زمانیکه یکجا نشسته اند، گرایش به بی قراری، پیچ و تاب خوردن و گزاف گویی دارند. برخی از این کودکان بیش از حد صحبت می کنند و سکوت کردن برای آنها دشوار می باشد.


بیش فعالی

علائم ADHD : تکانشگری

سومین نشانه این اختلال تکانشگری می باشد؛ همچون قطع و مداخله کردن در صحبت دیگران و یا پراندن جواب قبل از تمام شدن سوال معلم. این ویژگی ADHD باعث می شود کودکان در انتظار کشیدن برای نوبت خویش ناتوان باشند و همچنین نتوانند قبل از عمل کردن فکر کنند.


اولین نکته ای که باید بدان توجه کرد اینست که این اختلال مختص کودکان نیست؛ اغلب افراد زمانیکه اصطلاح اختلال نقص توجه/بیش فعالی را می شنوند، به یاد کودکان می افتند.

در صورتیکه 30% تا 70% کودکان دارای این اختلال تا زمان بزرگسالی نیز علائم بیماری را نشان می دهند. در افراد مبتلا به این اختلال، میزان انتقال دهنده های عصبی مغز که مسئول تمرکز و توجه هستند، دچار عدم تعادل می شوند. ابتلا به این اختلال در بزرگسالان موجب از دست دادن توجه و در نتیجه، خارج شدن از خط سیر کارها، آرزوها و روابط را موجب خواهد شد.

بسیاری از بزرگسالان متوجه ابتلا به اختلال نشده و در زمینه دستیابی به اهداف و ناتوانی در رسیدن به آنها دچار گیجی و سردرگمی می شوند.

بیش فعالی

علائم اختلال نقص توجه/بیش فعالی در بزرگسالان