مهارکننده های ACE  :

این داروها از تبدیل عامل Angiotensin 1 به Angiotensin 2 جلوگیری می کند که یک منقبض کننده قوی و یک منبع انباشتگی سدیم است . مهارکننده های ACE  سبب کاهش خفیفی در ضربان قلب می شود ، افزایش حجم خون جابجا شده در قلب و مقاومت جانبی کلی ( عروق ) را کاهش می دهد . مطالعات نشان داده اند که مهار کننده های ACE   اثرات سودمندی در بیماران دچار نارسایی قلبی ، یا مبتلا به عملکرد ضعیف سیستولیک قلب یا بیماران کلیوی دارند . آنها با اصلاح عملکرد کلیه باعث کاهش آلبومین(6) در ادرار شده و از بزرگ شدن عروق(7) جلوگیری می کند .
مهار کننده های ACE  اثر مهمی در سوخت و ساز بدن ندارند و در جذب بیشینه اکسیژن اختلال ایجاد نمی کنند ، کلا" این داروها هیچ اثرات زیان آوری در تمرینات و ورزش ندارند . از عوارض جانبی مهم داروی ACE  ، سرفه های خشک است . چون گزارشهایی شده مبنی بر اینکه بیمارانی که داروی ACE  مصرف می کنند ، پس از ورزش های شدید دچار افت فشار خون وضعیتی می شوند ، بنابراین توصیه می شود ورزشکاران خود را با ورزش سبک و به آرامی سرد کنند . مهار کننده ACE  یک درمان عالی برای فشار خون خفیف  می باشد ، که اغلب به عنوان درمان اولیه برای فشار خون بالا در بیماران دارای فعالیت بدنی و به ویژه افراد مبتلا به دیابت تجویز می شود ،  اثر بخشی آنها را می توان با افزودن یک دوز پایین تیازید به صورت جداگانه یا ترکیبی افزایش داد . هنگامی که این دارو بهمراه  NSAIDs و نیز مقدار کمی پتاسیم استفاده شود تاثیر بهتری پیدا می کند . مهار کننده های ACE  در دوران بارداری مضر می باشند ؛ در نتیجه بیمارانی که در سن باروری هستند می بایست در مدت استفاده از این مهارکننده ، از بارداری پرهیز کنند .
Angiotensin2  : این مهارکننده ها اثرات مشابهی همچون مهارکننده ACE   دارند ، گزارشی از سرفه های خشک بر اثر استفاده از این دارو در افراد دیده نشده است . اسناد و اطلاعات در مورد تاثیرات angiotensin 2    بر روی قلب و کلیه محدود می باشد . در نتیجه این درمان تنها در مواردی که مجاز به استفاده از مهارکننده ی ACE نیستند ، به کار می رود.

بازدارنده ی آلفا :

مهارکننده های گیرنده ی آلفا در طی فرآیند رقابتی در عضلات نرم شریانی ، جلوی گیرنده های آلفای postsynaptic  را مسدود می کند ، بازدارنده ی آلفا مقاومت سیستمی عروق را کاهش می دهند ، آنها تاثیری در افزایش ضربان قلب و بازدهی قلب (CO) ندارد . یک دوز این دارو می تواند باعث بروز اثر افت فشار خون بویژه در کهنسالان گردد . بازدارنده ی آلفا در طول ورزش بر روی سوخت و ساز  بدن تاثیری ندارد و جذب بیشینه اکسیژن  را حفظ می کند ، در نتیجه این درمان در کیفیت تمرینات و ورزش تاثیری ندارد . چون بازدارنده ی آلفا، تاثیری بر تشدید دیابت و کلسترول بالا ندارد در ورزشکاران مبتلا به این بیماری ها استفاده می شود . 

 هنگام استفاده از مسدود کننده ی آلفا ، بهتر است مصرف دوزاکسین قطع شود ، چون در غیر این صورت احتمال بروز نارسایی قلبی را افزایش می دهد.  مصرف داروهای ALLHAT   حتما" ، به ویژه در ورزشکاران بالای 55 سال مورد توجه قرار گیرند . کلا" مصرف تسهیل کننده های آلفا تاثیر مهمی در انجام تمرینات و ورزش ها ندارند . به خاطر اثرات جانبی آنها این داروها بندرت استفاده می شوند . تاثیرات جانبی آنها می تواند شامل موارد زیر باشد ، خواب آلودگی خفیف رو به بالا ، خشکی دهان و ناتوانی جنسی . قطع ناگهانی مصرف کلونودین خوراکی موجب بازگشت فشار خون بالا می شود .

بازدارنده های بتا :

 بازدارنده های بتای Noncardioselective    به میزان قابل توجهی ضربان و انقباض پذیری قلب را کاهش می دهد ؛ مقاومت سیستمی عروق ممکن است بویژه در سطح ماهیچه ها و پوست افزایش یابد . بدلیل آنکه این داروها مانع تجزیه چربی ها و قند ها می شوند بعد از ورزش سنگین  امکان دارد باعث افت قند خون شوند ، در ورزشکارانی که تحرک زیادی دارند و از بازدارنده ی بتا استفاده می کنند ، ممکن است رژیم دارویی آنها را تحت تاثیر قرار دهد . در این بیماران افزایش سطح کلی کلسترول ، کاهش سطح کلسترول HDL  را باید مورد توجه قرار داد . اگر چه بازدارنده ی بتا کاردیو سلکتیو (8) اثرات جانبی کمتری نسبت به بدون کاردیوسلکتیو دارند با این حال بازدهی قلب و جذب بیشینه اکسیژن به ویژه در ورزشکاران را مختل می سازند .

بازدارنده ی بتا کاردیو سلکتیو نمی بایست در ورزشکاران مورد استفاده قرار گیرند مگر در بیماران تحت شرایط ویژه  ( مانند نارسایی شریان کرونری .(9))

هنگامی که ترکیبی از مسدود کننده آلفا و بتا استفاده می شود ، اثرات بتا بیشتر از آلفا می باشد . در این حالت مقاومت سیستمی عروق کاهش می یابد اما این کاهش به اندازه ای نیست که جریان خون در عضلات و بیشینه اکسیژن را مختل سازد . اگر بازدارنده ی بتا مورد نیاز باشد ترکیبی از سدکننده های آلفا و بتا بهترین انتخاب می باشد . کمیته ی المپیک آمریکا استفاده از بازدارنده ی بتا را در ورزشکاران رشته هایی که نیاز به دقت بیشتری دارند را مانند ، تیراندازی با کمان ، تیراندازی ، شیرجه ، اسکی روی یخ ممنوع کرده است . 

بازدارنده ی کانال کلسیم :

این داروها باعث مهار شدن هدایت کانال کند کلسیم در بدن می شوند ، در نتیجه تراکم کلسیم در سلولهای ماهیچه ای نرم کاهش می یابد که نهایتا" منجر به باعث کاهش مقاومت سیستمی عروق بهمراه  گشادی کلی عروق می گردد . باز دارنده های کانال کلسیم در معکوس شدن روند بزرگ شدن قلب موثر است .
هیدروپیریدین ها مانند ، آملودیپین ( Norvasc ) و نفدیپین ( Procardia ) می تواند باعث بروز Tachycardia و کند شدن جریان مایعات در اعضای بدن که به متورم شدن آنها می انجامد ،و نیز سردردهای عروقی گردد . داروهای Nondihydropyridines مانند ، وراپامیل ( calan) و دیلتیازم ( Cardizem ) می تواند باعث کاهش ضربان قلب ، اختلال جزئی در ضربان بیشینه قلب و کاهش انقباض پذیری بطن چپ و یبوست گردد . بازدارنده ی کانال کلسیم تاثیرات شدیدی بر روی سوخت و ساز بدن در طول ورزش و جذب بیشینه اکسیژن ندارد . در اثر داروهای بازدارنده ی کانال کلسیم امکان کاهش غیر منتظره ی جریان خون در ماهیچه ها ( به خاطر گشاد شدن رگها ) و افت سریع سطح لاکتات وجود دارد ، به هر حال بازدارنده های کانال کلسیم بویژه Dihydropyridines   ، عموما" در ورزشکاران موثر بوده و بهتر قابل تحمل هستند ، همچنین این داروها در ورزشکاران سیاه پوست به عنوان اولین گزینه بکار می روند .