آلفالیپوئیک اسید (ALA) در سال 1951 به عنوان ملکولی که در انتقال گروه آسیل مساعدت می کند و در چرخه کربس نیز نقش کوآنزیمی دارد ، کشف شد. در سال 1980جامعه علمی دریافتند که ALA یک آنتی اکسیدان قوی است. برخی ویژگی ها که ALA را از سایر آنتی اکسیدان ها مجزا می کند عبارتند از : ALA می تواند به وسیله انسان و حیوان سنتز شود. رادیکال های آزاد را در هر دو ناحیه چربی و آبی سلول خنثی می کند ( در حالی که ویتامین C آنتی اکسیدان محلول در آب و ویتامین E آنتی اکسیدان محلول چربی است. ) هم به فرم احیاء و هم به فرم اکسید شده می تواند نقش آنتی اکسیدان ایفا نماید.
آلفالیپوئیک اسید و دیابت
ALA (در مطالعات حیوانی) این پتانسیل را دارد که از دیابت پیشگیری کند، روی کنترل قند خون اثر بگذارد و از عوارض مرتبط با هایپرگلایسمی مزمن مثل نوروپاتی پیشگیری نماید که برخی از این نقش ها در ادامه آورده شده است.
نقش لیپوئیک اسید در کنترل قند خون / حساسیت به انسولین :
به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی ، دی هیدرولیپوئیک اسید ( (DHLAاز تخریب سلول های جزیره ای پانکراس توسط گونه های فعال اکسیژن در موش جلوگیری کرد. همچنین در شرایط in vitro لیپوئیک اسید برداشت گلوکز توسط سلول های ماهیچه ای را مانند انسولین تحریک کرد. در مطالعه ای 1000 میلی گرم لیپوئیک اسید به صورت IV در دیابتی های نوع دو ، موجب 50 درصد بهبود در برداشت گلوکز به واسطه انسولین گردید. در تحقیقی دیگر که تاثیر لیپوئیک اسید به عنوان کوفاکتور کمپلکس پیروات دهیدروژناز را در افراد لاغر و چاق مبتلا به دیابت نوع دو مورد بررسی قرار داد، درمان با 600 میلی گرم ALA دو بار در روز به مدت 4 هفته موجب بهبود حساسیت به انسولین شده و از هایپرگلایسمی القاء شده به واسطه پیروات / لاکتات جلوگیری کرد.
همچنین در یک مطالعه ی پایلوت چند مرکزی ( به صورت کنترل شده با دارونما ) ، 74بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده 600میلی گرم ALA یا دارونما به صورت خوراکی (1،2،3 بار در روز به مدت 4 هفته ) تقسیم شدند. در این مطالعه تفاوت معنی داری بین دوزهای ALA مشاهده نشد. اما بیمارانی که ALA دریافت کرده بودند، افزایش معنی داری در برداشت گلوکز به واسطه انسولین در مقایسه با گروه دارونما نشان دادند ، این یافته پیشنهاد می کند که دریافت خوراکی ALA در افراد مبتلا به دیابت نوع دو می تواند باعث بهبود حساسیت به انسولین گردد.
نقش لیپوئیک اسید در نوروپاتی دیابتی :
طی جستجو در زمینه ی نقش ALA در نوروپاتی دیابتی ، تاکنون پنج کار آزمایی بالینی کنترل شده تصادفی و یک متا آنالیز یافت شد که (Total Symptom Score TSS ) در آنها به عنوان شاخص ارزیابی استفاده شده است. بهبود معنی دار TSS در چهار تا از RCTها گزارش شده است. حداقل 600 میلی گرم ALA در روز به صورت خوراکی یا IV منجر به 50 درصد کاهش در TSS شده است. هر چند که در مقایسه با گروه کنترل ، کاهش TSS در بیشتر گروه ها کمتر از 30 درصد بود که آستانه فرض شده به لحاظ بالینی است.
دکتر فاطمه السادات امیری