اضطراب در موقعیتهای اجتماعی؛ هنگام ملاقات افراد جدید، صحبت در کلاس و...

پرسش: من در موقعیت های مختلف اجتماعی، دچار استرس شدیدی می شوم. آنقدر که دلم می خواهد بدون اینکه والدینم در جریان باشند، از راهنمایی های مشاور در این بابت استفاده کنم. می دانم که تنها هدف والدین، حمایت از فرزندانشان است. اما از نظر آنها ، نگرانی من کاملاً احمقانه است. به همین خاطر در جلوی آنها تظاهر می کنم که با این مشکل کنار آمده ام. اما واقعیت این است که هرچه قدر بزرگ تر می شوم، وضعیت برایم سخت تر می شود. به طوری که، تا آنجا که ممکن است از حضور در موقعیت های اجتماعی دوری می کنم. در ملاقات با افراد جدید به شدت دچار دست پاچگی می شوم. ترجیح می دهم زنگهای تفریح در کلاس بمانم و از صحبت کردن با دیگران دوری می کنم. به همین دلیل دچار افت تحصیلی شده ام و در بسیاری از دروس نمی توانم نمره قبولی بیاورم. به نظر می رسد تنها جایی که خوشحال هستم و احساس آرامش می کنم، در خانه و با کسانی است که تمام عمرم را با آنها سر کرده ام. نیاز من ملاقات با کسانی است که بتوانند، نسخه ای برای این مشکل من تجویز کنند و راه حلی را ارائه نمایند تا بدانم تمام این ترس ها از کجا نشات می گیرد. آیا راه حلی را پیشنهاد می کنید. من هم اکنون دانش آموزی هستم که تحت سرپرستی والدین هستم و از حمایتهای مالی آنها استفاده می کنم.  امیدوارم بتوانید در این مورد راهنمایی بفرمایید.

 

پاسخ: در حدود 5 میلیون آمریکایی به نوعی از مشکل اضطراب حضور در موقعیتهای اجتماعی رنج می برند، به این مشکل، ترس از اجتماع یا سوشیال فوبیا، می گویند. با وجود این که تمام افراد در موقعیت های اجتماعی شان دچار حد معینی از ترس و نگرانی می شوند، اما در افراد دچار اضطراب اجتماعی، میزان این ترس به حد ناتوان کننده ای می رسد.

در زمانی که مورد توجه و یا مورد قضاوت دیگران ، قرار می گیرند، ترس و اضطراب این افراد معمولاً ثابت و دائمی و به شکل مزمن و شدید است و به شدت از اینکه به علت نوع رفتارشان توسط دیگران مورد سرزنش و تمسخر قرار گیرند، می ترسند. همان طوری که شما گفتید، این نوع ترس موجب می شود که افراد از حضور در فعالیتهای اجتماعی پرهیز کنند. فعالیتهایی مانند حضور در مدرسه یا محیط کار، و به همین علت، دایره ارتباطی آنها به شدت کوچک و محدود می شود.

این موضوع که شما نگران چگونگی عکس العمل والدینتان در خصوص ترسهای خود هستید، قابل درک است. بسیاری از افراد، تصور می کنند که خانواده شان آنها را در مورد احساسات و نگرانی های کم اهمیت ، سرزنش می کنند. با والدین خود در این موارد، صادق باشید، چرا که به شما کمک می کنند، راحت تر از پس این مشکل بر آیید. آنها را نسبت به رفتار شما، آگاه تر می کند. یا حتی ممکن است تجربیات مشابه خود را در اختیار شما قرار دهند. شواهد زیادی وجود دارد که ترس از اجتماع، عامل ژنتیکی دارد و در افراد مختلف خانواده دیده می شود.  شاید این نوع ترس، ناشی از عوامل زیست محیطی و الگوهای بیان شده از طریق تعامل بین افراد باشد.

زمانی که درخواست راهنمایی می کنید، یکی از راههایی که باید به آن بپردازید، تصمیم در خصوص صحبت کردن با خانواده تان در مورد نگرانی های اجتماعی تان است. اگر در این خصوص تصمیم گرفتید، راهکارهایی به شما ارائه خواهد شد، که به شما کمک خواهد کرد. شاید یکی از این روش ها، نشان دادن میزان ترس شما در یک موقعیت مشابه به والدین تان است تا آنها متوجه میزان جدی بودن قضیه بشوند و هر گونه شک در مورد مشکل شما برایشان از بین برود. ضمناً راه هایی وجود دارد که شما این موضوع را از والدین مخفی نگه دارید و تنها از راهنمایی های مشاور استفاده کنید. با توجه به سن و موقعیت تحصیلی شما ، می توانید از این روش ها استفاده کنید.

- صحبت با مددکار اجتماعی یا مشاور راهنمای مدرسه

- استفاده از راهنمایی های مدیران و مشاوران سایر مدارس که از نزدیک با شرایط دانش آموزان آشنا هستند.

- مشورت با متخصص کودکان، یا کارشناسان سلامت و افراد شاغل در کلینیک های روان درمانی که با شخصیت شما آشنایی کامل دارند.

- صحبت با رهبران دینی که می شناسید یا از طرف دوستانتان معرفی شده اید، مربی یا مرشدی که با شرایط سنی شما آشنا باشد و خدمات رایگان یا کم هزینه مشاوره ارائه نماید.

در نهایت تنها کسی که می تواند به شما بیشترین کمک را کند، خودتان هستید. با وجود  این که گاهی از کمک خواستن احساس شرمساری و خجالت می کنید اما، کارشناسان بهداشت و سلامت و پرسنل مدرسه، سعی خواهند کرد تا بهترین کمک و حمایت را ارائه دهند، تا بتوانید به آنچه نیاز دارید، دست پیدا کنید. بنابراین شما با شناخت بیشتر قدم در راه اصلاح خود خواهید گذاشت و احساس آرامش بیشتری خواهید داشت.

در بسیاری از مدارس و دانشگاه ها، مراکزی وجود دارد که به دانش آموزان خدمات و مشاوره های خصوصی می دهند.

همانطور که اشاره کردید شما تحت تکفل والدین خود بوده و از بیمه ای که آنها برای شما فراهم کرده اند استفاده می کنید. برخی از شرکت های بیمه، علاوه بر هزینه های درمانی افراد تحت پوشش، هزینه های روان درمانی را نیز تقبل می کنند. بنابراین از شرکت بیمه خود، در این خصوص سئوال کنید. آیا برای استفاده از این تسهیلات، لازم است توسط پزشکان و روان درمانان مورد تایید این شرکت بیمه استفاده کنید و یا هزینه درمانی تحت نظر هر روان درمانی را پرداخت خواهند کرد؟ آیا هزینه درمان را شخصاً به شما پرداخت خواهند کرد و یا به نوعی خانواده شما را در جریان قرار خواهند داد؟ آیا امکان مکاتبه و تماس شرکت بیمه با شخص شما مقدور است و یا آنها با والدین شما مکاتبه خواهند کرد.

همچنین اشاره کردید که هم اکنون محصل هستید و در جایی مشغول به کار نشده اید. برخی از خدمات اجتماعی به طور رایگان یا با هزینه های بسیار کم، به شهروندان ارائه می شوند. از جمله موارد زیر:

- بسیاری از دانشگاه های علوم پزشکی و روان پزشکی، کلینیک های بهداشت و سلامت روان دارند که در آنجا با کمترین هزینه، به افراد خدمات ارائه می کنند.

- در برخی از مکان ها، آموزشگاه های تخصصی در زمینه روان شناسی و علوم اجتماعی وجود دارد که با هزینه کم، امکان مشاوره را فراهم کرده اند.

- برخی از مراکز غیر انتفاعی و بهزیستی، متخصصانی را در اختیار دارند که خدمات مشاوره را با هزینه های کم و بسته به استطاعت افراد ارائه می دهند.

با مراجعه به این مراکز شما قادر خواهید بود، در خصوص اضطراب و نگرانی های اجتماعی در ابعاد مختلف، اطلاعات و راهکارهای درمانی بدست آورید. برای مثال با دارو های متنوعی که باعث کاهش علائم و شناخت عوامل ایجاد کننده ترس و نگرانی می شود، آشنا خواهید شد. بسیاری از روان شناسان از روشهای شناخت درمانی و یا رفتار درمانی برای مدیریت و غلبه بر ترس ها استفاده می کنند. این نوع درمانهای شناختی به گونه ای طراحی شده اند که به مردم در شناخت نحوه تفکر آنان که منجر به علائم اضطراب می شود و چگونگی تغییر این الگوهای فکری و ارائه راهکارهایی برای مقابله با این افکار، کمک می کند. در دوره های رفتار درمانی، به افراد تکنیک های کاهش یا مقابله با رفتارهای ناشی از  اضطراب، مخصوصاً آنهایی که باعث ناراحتی شخص شده و زندگی روزانه او را تحت تاثیر قرار می دهد، آموزش می دهند.

زمانی که مشاور مناسب خود را پیدا کردید، به کمک وی خواهید توانست برنامه روزانه ای را ترتیب دهید تا بر اساس نیازهایتان، راههای مقابله با ترس را بررسی و پیاده سازی کند.

اذعان به تاثیر ترس در رفتار های اجتماعی و درخواست کمک در این خصوص، نیازمند شجاعتی است که شما داشته اید. شما شایسته استفاده از هر نوع کمکی هستید تا شما را به آرامش و آسایش در زندگی برساند. برایتان بهترین ها را آرزومندیم.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نیوشا وکیلی
منبع: apa.org