علائم بیماریها و عوامل عفونی

مایا هیچوقت انتظار نداشت که گربه دوستش گازش بگیرد. فوراً جای گازگرفتگی را  شست و آنقدر درد نداشت. اینقدر که تا روز بعد اصلاً نفهمید که قرمز شده و باد کرده است. مادرش او را پیش دکتر برد و آنجا بود که دکتر گفت دچار عفونت بافت شده است.

عفونت بافت چیست؟

سطح پوست قرار دارد را درگیر می‌کند. عفونت بافت می‌تواند در هر ناحیه از بدن ایجاد شود اما معمولاً در قسمت‌هایی از بدن که معمولاً بیشتر مشخص است مثل صورت، دست‌ها و پایین پاها اتفاق می‌افتد. عفونت بافت با هر نوع باکتری ایجاد می‌شود. متداولترین انواع آن استرپتوکوک گروه A و استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشد.

عفونت بافت معمولاً در قسمتی از بدن که پوست شکسته شده است—مثل جای برش و زخم، گازگرفتگی و خراش—اتفاق می‌افتد. کسانیکه بدن خود را برای آویزان کردن زینت‌آلات سوراخ می‌کنند هم درمعرض ابتلا به عفونت بافت قرار دارند زیرا قسمتی از پوست که سوراخ شده است فرصتی برای رشد باکتری زیر پوست ایجاد می‌کند.

اما عفونت بافت می‌تواند در قسمت‌هایی از بدن که پوست شکسته نشده است هم ایجاد شود، مخصوصاً در کسانیکه بیماری‌های مزمن مثل دیابت دارند یا آنها که از داروهایی که بر سیستم ایمنی بدن اثر می‌گذارد استفاده می‌کنند.

عفونت بافت چه علائمی دارد؟

عفونت بافت با حساس شدن، التهاب، گرم و قرمز شدن یک ناحیه کوچک از پوست شروع می‌شود. وقتی این ناحیه پخش می‌شود، فردی که دچار عفونت بافت شده است احساس بیماری کرده و دچار تب و گاهی تب ‌و لرز می‌شود. التهاب غدد لنفی هم گاهی در اطراف ناحیه عفونی شده دیده می‌شود.

دوره نهفتگی بیماری (زمانیکه باید بگذرد تا علائم بیماری ظاهر شود) برحسب نوع باکتری و علل پیدایش آن متفاوت است. بعنوان مثال، عفونت بافت ناشی از پاستورلا مولتیسیدا (Pasteurella multicida)، یکی از متداول‌ترین باکتری‌هایی که در گازگرفتگی حیوانات دیده می‌شود، دوره نهفتگی کوتاهی دارد- کمتر از 24 ساعت پس از گزش- اما دوره نهفتگی عفونت بافتی که با باکتری‌های دیگری ایجاد می‌شود ممکن است روزها طول بکشد.

آیا عفونت بافت قابل پیشگیری است؟

تنها راه پیشگیری از بروز عفونت بافت این است که پوست خود را در برابر برش، کبودی و خراشیدگی محافظت کنید. اینکار ساده نیست مخصوصاً اگر کسی فعالیت فیزیکی زیادی داشته و ورزش کند. اما می‌توانید از خودتان مراقبت کنید. موقع اسکیت کردن از پَدهای زانو و آرنج استفاده کنید، موقع دوچرخه‌سواری کلاه‌ایمنی سرتان بگذارید، موقع راه رفتن و کوه‌نوردی لباس و شوار بلند و پوشیده بپوشید و در ساحل دریا هم سندل پا کنید.

اگر دچار خراشیدگی شدید، محل آسیب‌دیده را خوب با آب و صابون بشویید. یک پماد آنتی‌بیوتیک روی آن بمالید و زخم را با یک باندا‌ژ یا گاز استریل ببندید. در روزهای اول زخم را مرتب چک کنید تا ببینید علائم عفونت بافت ایجاد شده است یا خیر. به پیرسینگ‌های جدیدتان هم خود دقت کنید. اگر قرمز، متورم و دردناک شدند، حتماً به پزشک نشان دهید.

عفونت بافت مسری نیست، یعنی نمی‌توانید آن را به دیگران منتقل کنید یا از کس دیگری این مشکل را بگیرید.

آیا باید به پزشک مراجعه کنم؟

هرگاه قسمتی از بدنتان قرمز، گرم، متورم و دردناک شد—چه دچار تب‌ولرز شده باشید و چه نشده باشید—حتماً به پزشک مراجعه کنید. این مسئله مخصوصاً از پوست صورت (بخصوص پیرسینگ گوش، بینی یا ابرو)، دست‌ها و پاهایتان باشد یا بیماری دارید که سیستم‌ایمنی‌ بدنتان را سرکوب می‌کند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

اگر دچار یک زخم بزرگ و عمیق شدید حتماً به پزشک مراجعه کنید. ازآنجاکه عفونت بافت می‌تواند بلافاصله پس از گاز گرفتن حیوانات اتفاق بیفتد حتماً درصورت چنین مشکلی بلافاصله نزد پزشک بروید. کمتر پیش می‌آید که انسانها هم همدیگر را گاز بگیرند اما باید بدانید که گازگرفتگی انسانها هم می‌تواند عفونت بافت ایجاد کند.

عفونت بافت چطور درمان می‌شود؟

پزشک معمولاً عفونت بافت را با معاینه ناحیه آسیب‌دیده پوست تشخیص می‌دهد. گاهی‌اوقات پزشک با گرفتن نمونه خون از شما باکتری موردنظر را تشخیص می‌دهد. کشت خون مثبت به این معنی است که باکتری پوست شما وارد جریان خونتان شده است و این می‌تواند موجب مسمومیت خون که بیماری بسیار جدی است شود.

اگر دچار عفونت بافت خفیف شده باشید، پزشک برایتان آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد که معمولاً طی 7 تا 10 روز مشکلتان را بهبود می‌بخشد. (حتی اگر سریعتر از این زمان احساس کردید خوب شده‌اید لازم است که آنتی‌بیوتیک را تا آخر مصرف کنید. در غیراینصورت ممکن است عفونت دوباره برگردد.) احتمالاً نیاز خواهد بود که پس از بهبودی نیز نزد دکتر برگردید تا مطمئن شوید که علائمتان بهتر شده است. افرادی که به موارد حاد عفونت بافت دچار می‌شوند ممکن است نیاز پیدا کنند که در بیمارستان بستری شده و آنجا با تزریق آنتی‌بیوتیک درمان شوند.

برای اینکه بهتر شوم چه باید بکنم؟

وقتی می‌خواهید در خانه عفونت بافت را درمان کنید، آنتی‌بیوتیکی که دکتر برایتان تجویز کرده است را بموقع و سر ساعات معین مصرف کنید. توصیه‌های دکتر را برای مراقبت از ناحیه آسیب‌دیده رعایت کنید—مثل بالا نگه داشتن آن قسمت از بدن یا گذاشتن پد داغ یا گرم روی محل. همچنین می‌توانید از مُسکن‌های مختلف مثل استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش درد خود و پایین نگه داشتن تبتان استفاده کنید.

بعد ازاینکه یک تا دو روز آنتی‌بیوتیک مصرف کردید، پزشک از شما می‌خواهد که به مطب اوب روید تا ببیند محل آسیب‌دیده بهتر شده است یا خیر تا نشان دهد آنتی‌بیوتیک‌ها دربرابر عفونت موثر بوده‌اند یا خیر.

منبع: kidspersia.com

تازه زنگ سوم بود اما آن روز صبح طناز شش بار به دستشویی رفته بود. اضطرار او برای دستشویی رفتن آنقدر گاهی زیاد بود که حتی وقت نمی‌شد از معلم اجازه بگیرد. یعنی صبحانه آب‌پرتقال زیاد خورده بود؟ نه—بااینکه واقعاً احساس می‌کرد باید فوراً خود را به توالت برساند اما هربار فقط مقدار خیلی کمی ادرار از او خارج می‌شد و هر بار هم بعد از ادرار کردن احساس سوزش شدید پیدا می‌کرد. چه اتفاقی داشت می‌افتاد؟

تجربه آن روز طناز چیز غیرمتعارفی نبود. مشکل او، عفونت مجرای ادرار، یکی از متداول‌ترین دلایلی است که نوجوانان—مخصوصاً دخترها—بخاطر آن پیش دکتر می‌روند.

عفونت مجرای ادرار چیست؟

عفونت مجرای ادرار باکتریایی متداول‌ترین نوع عفونت است که مجرای ادرار را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ادرار مایعی است که توسط کلیه‌ها به خارج از جریان خون تصفیه می‌شود. ادرار معمولاً حاوی نمک و موادزائد است و باکتری در خود ندارد. وقتی باکتری وارد مثانه یا کلیه می‌شود و در ادرار تکثیر می‌شود، آنوقت عفونت مجرای ادرار پیش می‌آید.

عفونت مجرای ادرار سه نوع کلی دارد. باکتری که فقط مجرای خروجی مثانه را عفونی می‌کند موجب التهاب این ناحیه شده که اورتریت نامیده می‌شود. همچنین ممکن است مثانه را عفونی کند که التهاب مثانه نامیده می‌شود. یک نوع جدی‌تر عفونت مجرای ادرار، عفونت خود کلیه است که پیلونفریت نامیده می‌شود. در این حالت، فرد معمولاً دچار کمردرد، تب شدید و استفراغ می‌شود.

متداول‌ترین نوع عفونت مجرای ادرار، که عفونت مثانه است، فقط ایجاد کمی ناراحتی می‌کند. عفونت‌های مثانه به سرعت و سادگی قابل درمان هستند. و خیلی مه است که حتماً درمان لازم را انجام دهید تا از بروز عفونت‌های جدی‌تر که به کلیه می‌رسد جلوگیری به عمل آید.

مقصر باکتری‌ها هستند

عفونت مجرای ادرار معمولاً با باکتری ای. کولی (E. coli) ایجاد می‌شوند که عموماً در دستگاه گوارش و روی پوست اطراف نواحی دستگاه تناسلی و مقعد یافت می‌شوند. وقتی این باکتری وارد مجرای ادرار می‌شود، می‌تواند خود را به مثانه رسانده و عفونت ایجاد کند.

دخترها خیلی بیشتر از پسرها دچار عفونت مجرای ادرار می‌شوند، و دلیل آن هم تفاوت در شکل و درازای مجرای ادرار است. دخترها مجرای ادرار کوتاه‌تری نسبت به پسرها دارند و دهانه آن به مقعد و واژن که احتمال وجود باکتری در آن زیاد است، نزدیک‌تر است. بعضی افراد بیشتر به عفونت مجرای ادرار مبتلا می‌شوند اما این افراد معمولاً مشکلات دیگری دارند که آنها را در معرض عفونت قرار می‌دهد مثل ناهنجاری ساختارها و عملکرد مجرای ادرار. متداول‌ترین مشکلات عملکردی مجرای ادرار ریفلاکس مثانه نام دارد، وضعیتی که بخشی از ادرار به عقب برمی‌گردد یا دچار رفلاکس از مثانه به حالب و حتی به کلیه‌ها می‌شود.

راه‌های مختلفی وجود دارد که باکتری به مجرای ادرار برسد. حین رابطه‌جنسی، باکتری موجود در واژن ممکن است به سمت مجرای ادرار رفته و در آخر به مثانه که در آنجا ادرار محیط خوبی برای رشد آن فراهم می‌کند، برسد. این دلیل آن است که بیشتر خانم‌‌ها که فعالیت جنسی بالایی دارند زیاد به عفونت مجرای ادرار مبتلا می‌شوند (عفونت مجرای ادرار مسری نیست یعنی شما آن را از فردی دیگر نمی‌گیرید). باکتری همچنین می‌تواند در اثر تمیز کردن بدن از عقب به جلو بعد از دفع  وارد مثانه شود که دهانه مجرای ادرار را آلوده می‌سازد. استفاده از اسپرم‌کُش‌ها (ازجمله کاندوم‌هایی که اسپر‌م‌کش دارند) و دیافراگم بعنوان راه جلوگیری احتمال ابتلا به عفونت مجرای ادرار را افزایش می‌دهد.

بیماری‌های مقاربتی نیز ممکن است علائمی شبه عفونت مجرای ادرار داشته باشند مثل درد توام با ادرار. دلیل آن التهاب و ناراحتی مجرای ادرار یا واژن است که معمولاً در کلامیدیا و سایر بیماری‌های مقاربتی پیش می‌آید. این مشکلات اگر تحت درمان قرار نگیرند، موجب مشکلات طولانی مدت مثل بیماری التهاب لگن و ناباروری می‌شوند. برخلاف عفونت مجرای ادرار، بیماری‌های مقاربتی مسری هستند.

علائم عفونت مجرای ادرار

عفونت مجرای ادرار علاوم مختلفی دارد. عفونت مثانه با علائم زیر همراه است:

- تکرر ادرار
- سوزش یا درد همراه با دفع ادرار
- احساس مداوم اضطرار ادرار بااینکه هربار مقدار بسیار کمی ادرار از بدن خارج می‌شود
- درد زیرشکم
- درد بالای استخوان لگن (در خانم‌ها)
- احساس پر بودن مقعد (در آقایان)
- ادرار خونی یا بدبو
- تب خفیف
- احساس خستگی عمومی

عفونت کلیه با علائم زیر همراه است:

- تب شدید
- لرز
- حالت‌تهوع و استفراغ
- درد شکم
- ادرار خونی یا کف‌آلود
- کمر درد

درصورت مشاهده هرگونه از این علائم، حتماً باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم را نادیده بگیرید، از بین نخواهند رفت، فقط بدتر می‌شوند. هرچه سریعتر درمان را شروع کنید، ناراحتی ناشی از آن کمتر خواهد بود.

بلافاصله به مطب پزشکتان زنگ بزنید. اگر دکتر در دسترستان نیست، می‌توانید به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید. مهمترین چیز این است که بلافاصله اقدام کنید.

مقابله با باکتری

تنها پزشک می‌تواند عفونت مجرای ادرار را درمان کند. اولین کاری که پزشک انجام می‌دهد این است که با گرفتن یک نمونه ادرار تایید کند فرد دچار عفونت مجرای ادرار شده است. از شما خواسته می‌شود که محل دفع ادرار را به‌خوبی تمیز کنید و بعد در ظرف استریل ادرار کنید.
اگر بعد از آزمایش ادرار، عفونت تشخیص داده شد، دکتر برایتان آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد. ازآنجا که انواع مختلفی از آنتی‌بیوتیک‌ها موجود هستند، دکتر نمونه ادرار را برای کشت ادرار می‌فرستد که آزمایشی است که نوع دقیق باکتری که موجب عفونت شده است را مشخص می‌کند. حدوداً 48 ساعت طول می‌کشد تا نتیجه کشت ادرار مشخص شود و بعد دکتر از بیمار می‌خواهد که بنابر نتیجه آزمایش آنتی‌بیوتیک خود را تغییر دهد.

بااینکه آنتی بیوتیک‌ها بلافاصله شروع به مقابله با باکتری‌ها می‌کنند اما نمی‌توانند فوراً همه علائم را برطرف کنند. اگر فردی بخاطر عفونت مجرای ادرار درد زیادی داشته باشد، دکتر دارویی برای رفع اسپاسم و درد مثانه تجویز خواهد کرد. این باعث می‌شود که رنگ ادرار نارنجی روشن شود اما اشکالی ندارد و باعث می‌شود که طی چند ساعت وضعیت بیمار بهتر شود. درصورت وجود عفونت کلیه، دکتر داروی درد نیز تجویز خواهد کرد.

درمورد برخی عفونت‌ها، فرد باید 3 روز آنتی‌بیوتیک مصرف کند اما معمولاً افراد مبتلا به عفونت مجرای ادرار 7 تا 14 روز باید مصرف دارو را ادامه دهند. خیلی مهم است که حتماً آنتی‌بیوتیک‌ها را تا پایان دوره به طور کامل مصرف کنید. افراد زیادی وقتی حالشان کمی بهتر می‌شود مصرف آنتی‌بیوتیک را قطع می‌کنند اما این باعث می‌شود باکتری‌ها به طور کامل کشته نشوند و احتمال برگشت دوباره عفونت مجرای ادرار افزایش می‌یابد. اگر عفونت مجرای ادرار برای شما تشخیص داده شده است و علائم مشکل بعد از 2 تا 3 روز از مصرف داروها هنوز وجود داشت، حتماً با پزشکتان تماس بگیرید.

نوشیدن مقدار زیاد آب حین و پس از درمان اهمیت زیادی دارد زیرا هر بار که ادرار می‌کنید، مثانه خود را کمی بیشتر پاک می‌کند. افراد مبتلا به عفونت مجرای ادرار باید از مصرف قهوه و غذاهای ادویه‌دار خودداری کنند. و بااینکه ترک سیگار همیشه و در همه حال ایده‌ای عالی است اما این مسئله برای افراد مبتلا به عفونت مجرای ادرار اهمیت بیشتری دارد زیرا کشیدن سیگار با مشکلات مثانه در ارتباط است.

افرادیکه برای مشکل عفونت مجرای ادرار فوراً به پزشک مراجعه می‌کنند، طی یک هفته علائمشان باید از بین برود. برای عفونت‌های جدی‌تر کلیه، اکثر افراد باید دوباره پیش دکتر بروند تا مطمئن شوند که مشکلشان به کلی برطرف شده است.

در هر حالت، دکتر از بیمار درخواست می‌کند که به مدت یک هفته از رابطه‌جنسی دوری کنند تا التهاب به طور کل از بین برود.

پیشگیری از عفونت مجرای ادرار

راه‌های مختلفی برای پیشگیری از عفونت مجرای ادرار وجود دارد. دخترها بعد از ادرار باید بدن خود را از جلو به عقب با دستمال توالت پاک کنند. بعد از مدفوع نیز حتماً از جلو به عقب بدنشان را پاک کنند تا باکتری از مقعد به مجرای ادرار منتقل نشود.

مسئله دیگری که هم دخترها و هم پسرها باید برای پیشگیری از عفونت مجرای ادرار رعایت کنند این است که مداوم به دستشویی بروند. نباید ادرارشان را به مدت طولانی نگه دارند.

هم خانم‌ها و هم آقایون باید اندام تناسلی خود را همیشه تمیز و خشک نگه دارند. دخترها باید نواربهداشتی و تامپون خود را در مواقع عادت‌ماهیانه مرتب تعویض کنند. از قرار دادن طولانی مدت اندام تناسلی در معرض رطوبت با نپوشیدن لباس‌زیر نایلونی یا مایوهای خیس باید جلوگیری شود. پوشیدن لباس‌زیر نخی هم کمک می‌کند. همچنین دخترها باید از مصرف اسپری‌های بهداشتی زنان خودداری کنند زیرا این محصولات مجرای ادرار را اذیت می‌کند.

اگر فعالیت‌جنسی دارید، قبل و تا 15 دقیقه بعد از رابطه‌جنسی حتماً دوش بگیرید. پس از رابطه‌جنسی به آرامی اندام تناسلی خود را شسته تا باکتری‌های آن از بین بروند. زوج‌های که برای رابطه‌جنسی از لوبریکانت‌ استفاده می‌کنند بهتر است سعی کنند از لوبریکانت‌های محلول در آب استفاده کنند.

و آخر اینکه، نوشیدن مقدار زیاد آب در روز باعث فعال نگه داشتن مثانه شده و از ورود باکتری جلوگیری می‌کند.
یادتان باشد که بااینکه عفونت مجرای ادرار توام با ناراحتی و درد است اما مشکلی بسیار رایج  و قابل درمان است. هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید، زودتر از شر این مشکل خلاص خواهید شد.

منبع: kidspersia.com

یکی از ساده‌ترین راه‌ ها برای جلوگیری از بروز کم‌آب شدن بدن این است که مقدار زیادی آب بنوشید، مخصوصاً در روزهای گرم، خشک و بادی. آب معمولاً بهترین انتخاب شماست. نوشیدن آب هیچ کالری به رژیم‌غذایی شما اضافه نمی‌کند و برای سلامتیتان نیز فوق‌العاده است.

مقدار آبی که لازم است هر کس بنوشد به عوامل مختلفی مثل مقدار آبی که از موادغذایی و سایر نوشیدنی‌ها دریافت می‌کنند و اینکه چقدر بخاطر فعالیت فیزیکی عرق می‌کنند، بستگی دارد.

وقتی قرار است در یک روز گرم بیرون از منزل باشید، به تناسب فعالیتتان لباس بپوشید. لباس‌های گشاد معمولاً برای این مواقع بهتر است  و یادتان باشد که حتماً کلاه بگذارید. این باعث می‌شود خنک‌تر بمانید و کمتر عرق کنید. اگر احساس سرگیجه کردید، چند دقیقه استراحت کنید. در سایه بنشینید و کمی آب بنوشید.

نشانه ‌های کم ‌آب شدن بدن
برای مقابله با کم‌آب شدن بدن، باید توازن آب در بدنتان را به حالت نرمال برگردانید. ازاینرو باید ابتدا مشکل را تشخیص دهید.
تشنگی یکی از نشانه‌های کم‌آب شدن بدن است اما نشانه اولیه آن نیست. زمانی که تشنه می‌شوید، احتمالاً مدت زمانی است که آب بدنتان کم شده است. نشانه‌های دیگر کم‌آب شدن بدن عبارتند از:

- احساس سرگیجه
- خشک شدن دهان
-  داشتن ادرار کمتر و تیره‌تر از حالت عادی

با پیشرفت این مشکل، فرد احساس بیماری بیشتری خواهد کرد زیرا اندام‌های بیشتری از بدن او درگیر کم‌آبی می‌شوند.

علل کم ‌آب شدن بدن
یک دلیل اصلی کم ‌آب شدن بدن در نوجوانان بیماری دستگاه گوارش است. وقتی میکروب وارد معده شما شود، از طریق استفراغ و اسهال مقدار زیادی آب از دست می‌دهید.
ممکن است بشنوید که با ورزش هم دچار کم‌آبی شوید. درواقعیت، حتی رسیدن به سطح کم‌آبی متوسط در حین ورزش و سایر فعالیت‌ها بدنی، بسیار نادر است. اما اگر آنچه را که از طریق عرق دفع می‌کنید، با مایعات جایگزین نکنید، مخصوصاً در روزهای گرم دچار کم‌آبی بدن می‌شوید.
برخی از ورزشکاران، مثل کشتی‌گیران که مجبور هستند برای مسابقه به یک وزن خاص برسند، چند روز قبل از مسابقه از طریق عرق کردن در سونا یا مصرف ملین‌ها و قرص‌های ادرارآور، آب بدن خود را می‌کشند تا وزنشان سریع پایین بیاید. این روش معمولاً بیشتر از آنکه فایده برساند، ضرر به همراه دارد. ورزشکارانی که این کار را می‌کنند احساس ضعف بیشتری خواهند داشت که این بر عملکرد آن تاثیر می‌گذارد. ممکن است حتی به مشکلات جدی‌تر مثل اختلالات و ناهنجاری‌های سطح نمک و پتاسیم بدن دچار شوند. این تغییرات نیز می‌تواند موجب مشکلاتی برای ریتم قلب شود.

رژیم‌ گرفتن هم می‌تواند اندوخته مایعات بدن فرد را به خطر بیندازد. مراقب رژیم‌ها و مکمل‌هایی که مخصوصاً حاوی ملین و ادرار‌آور هستند و وزن آب بدن را بعنوان راهی سریع برای لاغر شدن، پایین می‌آورند، باشید. از دست دادن آب بدن هیچ ارتباطی با از دست دادن چربی ندارد.

کم ‌آب شدن بدن یعنی چه؟
کم ‌آب شدن بدن وضعیتی است که زمانی اتفاق می‌افتد که فرد بیشتر از مقدار مایعاتی که مصرف می‌کند، مایعات از بدن خود از دست می‌دهد. کم‌آب شدن بدن به آن اندازه که برای بچه‌ها خطرناک است برای نوجوانان نیست. اما اگر آن را جدی نگیرید، می‌تواند انرژی شما را به شدت پایین بیاورد.

تقریباً دو سوم بدن ما از آب تشکیل شده است. وقتی کسی دچار کم‌آبی می‌شود، یعنی مقدار آب بدن او به پایین‌تر از سطحی که برای عملکرد طبیعی بدن لازم است، کاهش یافته است. کاهش کم مشکلی ایجاد نمی‌کند و در اکثر موارد، تشخیص داده نمی‌شود. اما از دست دادن مقدار زیادی آب می‌تواند موجب شود فرد احساس بیماری کند.

ورزش
اگر ورزش می‌کنید یا فعالیت فیزیکی شدید دارید، قبل از شروع فعالیتتان مقداری آب بنوشید. همچنین باید به فواصل منظم (مثلاً هر 20 دقیقه یکبار) در طول فعالیت و پس از آن دوباره آب بنوشید. بهترین زمان برای ورزش کردن در فضای باز اول صبح یا عصرها است که کمی از گرمای هوا گرفته شده است.

عفونت‌ های دستگاه گوارش
اگر میکروب وارد معده‌تان شود و مدت زمان زیادی را به همین دلیل در توالت هستید، احتمالاً میل چندانی به خوردن یا نوشیدن نخواهید داشت. اما بااین حال بدن شما به مایعات نیاز دارد. سعی کنید کم‌کم مقداری آب بنوشید. برای برخی افراد، تحمل خوردن تکه‌های یخ در اینگونه مواقع راحت‌تر است.

کافئین
کافئین یک ماده‌ ادرار‌آور است و این یعنی باعث می‌شود فرد بیشتر برای ادرار کردن به دستشویی برود. مشخص نیست که آیا این مسئله باعث کم‌آب شدن بدن می‌شود یا خیر اما برای احتیاط بهتر است در آب‌وهوای گرم یا فعالیت‌های بدنی شدید که ممکن است زیاد عرق کنید، کمتر از کافئین استفاده کنید.

کی به پزشک مراجعه کنید
کم ‌آب شدن بدن معمولاً با نوشیدن آب برطرف می‌شود. اما اگر احساس غش یا ضعف شدید به شما دست داد یا اگر مقدار ادرارتان بسیار کم بود، بهتر است به یک بزرگتر اطلاع داده و به پزشک مراجعه کنید. دکتر احتمالاً به دنبال دلیل کم‌آب شدن بدنتان خواهد بود و از شما می‌خواهد که مقدار بیشتری مایعات بنوشید.

اگر بیشتر از آنچه که تشخیص داده‌اید، بدنتان کم‌آب شده است، مخصوصاً اگر بخاطر استفراغ آب در بدنتان نمی‌ماند، ممکن است لازم باشد از طریق تزریق مایعات وارد بدنتان شود تا بهبودیتان سریعتر اتفاق بیفتد.

گاهی کم‌آب شدن بدن می‌تواند نشانه مسئله‌ای جدی‌تر مثل دیابت باشد، از اینرو ممکن است پزشک برای تشخیص مشکلات احتمالی تست‌هایی نیز برایتان انجام دهد.
به‌طورکلی، کم‌آب شدن بدن قابل پیش‌گیری است. پس سعی کنید تا آنجا که می‌توانید آب بنوشید تا بدنتان هیچ‌وقت کم‌آب نشود.

منبع: kidspersia.com

زخمهای سرماخوردگی به صورت تاول های کوچک و دردناک در اطراف دهان، صورت و یا بینی ظاهر می شوند. آنها گاهی اوقات به عنوان تاولهای تب هم شناخته می شوند.
زخم های سرماخوردگی توسط نوعی ویروس بیماری تبخال (HSV-1 ) ایجاد می شود . بچه ها ممکن است به زخم های سرماخوردگی از طریق بوسیدن و یا استفاده از ظروف مشترک  ، مبتلا شوند  معمولاً ویروس (HSV-1 ) باعث زخم های سرماخوردگی در اطراف دهان و یا صورت می شوند .و ویروس نوع دوم بیماری تبخال (HSV-2 ) باعث زخم هایی در مناطق تناسلی می شوند ، در نتیجه تبخال تناسلی ایجاد می شود . اما گاهی اوقات ویروس ( HSV-1 ) هم می تواند به همان اندازه باعث زخم های تناسلی شود ، مخصوصاً اگر از طریق ارتباط جنسی دهانی این عفونت منتقل شود .

تبخال های سرماخوردگی در اطراف دهان خیلی رایجند . بچه ها به ویروس (HSV-1 ) بیشتر در مهد کودک  ها مبتلا می شوند . این زخم ها حدوداً یک هفته طول می کشد تا بهبود یابد .

علائم :

اکثر بچه هایی که به تبخال مبتلا می شوند ، این بیماری را توسط خوردن یا نوشیدن از ظروف کسی که به ویروس آلوده شده و یا توسط بوسیدن شخص آلوده شده به ویروس ، گرفته اند .

زخم های سرماخوردگی به صورت تاول زدن روی لب و داخل دهان ظاهر می شوند . سپس تاول ها تبدیل به زخم می شوند . در برخی موارد ، لثه ها قرمز و متورم می شوند . در موارد دیگر ، ویروس همچنین منجر به تب ، درد عضله ، مشکلات خوردن ، به طور کلی احساس مریضی ، تحریک پذیری و تورم غدد گردن می شوند . این علائم تا 2 هفته طول می کشد .

 پس از اینکه یک کودک ابتدا به ویروس آلوده می شود ، ویروس می تواند مدتی بدون ایجاد علائم  باشد ، اما بعد به طور معمول ، در اثر استرس و بیماریهایی مثل سرماخوردگی ، عفونت ، تغییرات هورمونی ، دوره قاعدگی می تواند دوباره فعال شود . اگر ویروس مجدداً فعال شد می تواند سوزش و بی حسی در اطراف دهان ایجاد کند و باعث بروز تاول شود .

درمان :

زخم های سرماخوردگی از نوع ویروس (HSV-1 ) معمولاً ظرف مدت 5 تا 7 روز خودبه خود خوب می شود .به کمک برخی داروها ، می توان طول درمان را کوتاه تر کرده و یا از عوارض بیماری کاست .

غذاها و نوشیدنی های سرد و خنک می تواند به تسکین دادن ناراحتی ها کمک کند . استامینوفن ممکن است درد را کاهش دهد . آسپرین نباید به بچه هایی که عفونت های ویروسی دارند داده شود .چون با سندرم Reye   همراه است .

اگر فرزند شما در شرایط زیر باشد با دکتر تماس بگیرد :

- دارای بیماری زمینه ای باشد که باعث تضعیف سیستم دفاعی بدن او گردیده و این امر می تواند اجازه دهد عفونت (HSV ) در بدن گسترش پیدا کند و سبب بروز مشکلات در سایر نقاط بدن شود .

- زخم هایی که ظرف مدت 7 تا 10 روز التیام پیدا نکنند .

- اگر زخم ها نزدیک به چشم باشد .

- مکرراً ، دچار زخم های سرماخوردگی بشود .

چون ویروس هایی که باعث به وجود آمدن زخم های سرماخوردگی می باشند مسری هستند ، پیشگیری از گسترش زخم های سرماخوردگی به دیگر اعضای خانواده امری بسیار مهم است .

اقدامات احتیاطی جهت پیشگیری از شیوع ویروس HSV یا زخم های سرماخوردگی شامل نکات زیر می باشند :

- جدا نگهداشتن لیوان های نوشیدنی خودتان از ظروف سایر اعضای خانواده و شستن آنها  به طور کامل بعد از استفاده .

- زمانی که کودکان مبتلا به این زخم ها هستند ، با دیگران روبوسی نکنند .

- آموزش دهید تا دستهایشان را بشویند چون ممکن است در اثر تماس ، زخم ها به آنها هم سرایت کند .

- تلاش برای بازداشتن آنها از تماس مستقیم دست ها با چشمانشان ، اگر عفونت HSV به چشم ها سرایت کند ، باید آن را بسیار جدی شمرد .

اگر شما از کودکی که مبتلا به زخم های سرد شده مراقبت می کنید باید مرتباً دست های خود را بشویید تا ویروس به شما منتقل نشود و شما هم ویروس را به دیگران گسترش ندهید .

مجله پزشکی مادر
منبع : www.kidshealth.org

آبله مرغان یک بیماری شایع در میان کودکان است. به خصوص کسانی که زیر سن 12 سالگی هستند. آبله مرغان در سرتاسر بدن به صورت نقطه هایی مانند تاول های خارش دار دیده می شود. و علائم آن مشابه با علائم آنفولانزا می باشد. این علائم معمولاً بدون درمان بهبود می یابد. اما به دلیل عفونت بسیار واگیردار است. کودکان مبتلا باید تا زمانی که علائم این بیماری بهبود نیافته در خانه بمانند و استراحت کنند.

آبله مرغان توسط ویروس زوستر آبله مرغان ایجاد می شود. بچه ها را می توان با تزریق واکسن آبله مرغان نیز، محافظت کرد. معمولاً در سنین 12 الی 15 ماهگی این واکسن تزریق می شود. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) توصیه می کند برای محافظت بیشتر، از واکسن یادآوری در سنین 4 تا 6 سالگی استفاده کنند. ( CDC ) همچنین توصیه می کند به افراد 13 سال و مسن تر که تا به حال هرگز آبله مرغان نگرفته اند و واکسن آبله مرغان نزده اند، دو نوبت با فاصله 28 روز یکبار واکسن تزریق کنند.

شخصی ممکن است فقط یک مرحله از آبله مرغان را بگیرد و ظاهراً علائمی نداشته باشد اما ویروس ( VZV ) می تواند به صورت نهفته در بدن بماند و پس از سالها به صورت بیماری زونا خود را نشان دهد.

استفاده از واکسن آبله مرغان، تا حدود قابل توجهی شانس ابتلا به آبله مرغان را در بچه ها کاهش می دهد اما ممکن است در سنین بالاتر دچار زونا بشوند.

علائم :

آبله مرغان باعث قرمزی و خارشی پوست، ابتدا معمولاً در شکم یا پشت و یا صورت ایجاد می شود و سپس به تمام نقاط بدن گسترش می یابد. از جمله پوست سر، دهان، بینی، گوش ها، و اندام های تناسلی.

جوش های آبله مرغان ابتدا به شکل نیشگون کوچک قرمز یا مثل جوش و یا نیش حشرات به نظر می رسد. داخل جدار نازک تاول ها، مایع پرشده، گاهی دیواره تاول ها شکسته و ترک زخم باز می شود. و اثر های زخم به رنگ قهوه ای است. تاول های آبله مرغان معمولاً کمتر از یک چهارم اینچ عرض دارند و پایه تاول های آبله مرغان مایل به قرمز می باشد. و علائم آن بیش از 2 تا 4 روز طول می کشد. در کودکانی که دچار ناراحتی های پوستی هستند، جوش ها ممکن است گسترده تر و شدید تر باشد، مانند: اگزما.

یک یا دو روز قبل از ظاهر شدن جوش های آبله مرغان، بعضی از بچه ها دچار تب گرفتگی، درد شکم، گلو درد، سردرد شده  یا احساس بی حالی می کنند. این علائم ممکن است از چند روز گذشته اتفاق بیافتد. و تب در حدود ( 37.7 و 38.8 ) درجه سانتی گراد باقی بماند. هر چند در مواردی هم ممکن است درجه تب بالاتر باشد. در کودکان خردسال اغلب علائم بیماری خفیف تر است و تاول های کمتری نسبت به کودکان بزرگتر و بزرگسالان ایجاد می شود. معمولاً آبله مرغان یک بیماری در حد متوسط است. اما برخی از نوزادان، نوجوانان و بزرگسالان را که سیستم ایمنی ضعیفتری دارند می تواند شدیدتر تحت تاثیر قرار دهد.

در اثر این بیماری برخی از مردم ممکن است به عفونت های شدیدتر باکتریایی که پوست، ریه، مفاصل استخوان ها، و مغز را درگیر کند، دچار شوند. حتی در بچه ها هم گاهی با وجود سیستم دفاعی طبیعی بدن این عوارض شدیدتر می شوند. عفونت ها بیشتر در نزدیکی تاول های پوست ایجاد می شود هر کسی که تا به حال در دوران کودکی آبله مرغان نگرفته و یا واکسن آبله مرغان تزریق نکرده، ممکن است در سنین بالاتر در معرض خطر ابتلا به زونا باشد. که حدوداً بالای 20% از افراد را شامل می شود. پس از عفونت، VZV می تواند در سلولهای عصبی در نزدیکی نخاع غیر فعال باقی بماند و بعداً فعال شود که در نتیجه به بیماری زونا منجر می شود. این بیماری همراه با خارش و یا سوزش و درد می باشد و به صورت یک جوش قرمز و تاول روی بدن ایجاد می شود.

بیماری زونا گاهی اوقات با داروهای ضد ویروسی، استروئیدها و داروهای ضد درد درمان می شود. و واکسن زونا نیز در حال حاضر برای افراد 60 سال و بالاتر هم وجود دارد.

مسری بودن :

آبله مرغان مسری است از حدود دو روز قبل از ظاهر شدن جوش ها تا زمانی که همه تاول ها بهبود یابند. کودکی که آبله مرغان گرفته باید حدود یک هفته به مدرسه نرود و در خانه استراحت کند تا اینکه همه تاول ها خشک شود و بیماریش بهبود یابد، اگر شما مطمئن نیستید که فرزندتان برای بازگشت به مدرسه بهبود یافته می توانید از دکتر سوال کنید. آبله مرغان بسیار مسری می باشد اکثر بچه ها آبله مرغان را از خواهر یا برادری که آلوده شده می گیرند. به غیر از کسانی که قبلاً این بیماری را گرفته اند و یا واکسن آبله مرغان تزریق کرده اند. علائم نشان دهنده آبله مرغان در دیگر بچه ها، حدود 2 هفته بعد از آلوده شدن اولین فرزند صورت می گیرد.

کمک برای پیشگیری از گسترش ویروس:

اول مطمئن شوید که آیا بچه ها دست هایشان را به طور کامل می شویند، به ویژه قبل از غذا خوردن و بعد از حمام کردن. تا آنجا که ممکن است کودکی را که مبتلا به آبله مرغان است از خواهر و برادر خود که تا به حال آبله مرغان نگرفته و واکسن آبله مرغان نزده دور نگه دارید.

آبله مرغان و بارداری :

زنان باردار و هرکسی که مشکلات سیستم ایمنی بدن دارند نباید در نزدیکی فرد مبتلا به آبله مرغان قرار گیرند. اگر یک زن باردار در گذشته آبله مرغان نگرفته نباید در نزدیکی فرد مبتلا به آبله مرغان قرار گیرد، چون سریع به او سرایت می کند. ( به خصوص در 20 هفته اول بارداری ) که جنین ممکن است در معرض خطر ابتلا به نواقص مادرزادی قرار گیرد. و همچنین مادر جنین هم در معرض خطر قرار می گیرد. اگر زن باردار درست قبل یا بعد از تولد فرزند آبله مرغان بگیرد، فرزند تازه متولد شده در معرض خطر قرار می گیرد. اگر زن در دوران بارداری به زونا مبتلا شود، هیچ خطری برای کودک در حال رشد وجود ندارد.

اگر یک زن باردار درست قبل از بارداری، آبله مرغان گرفته باشد، کودک را باید مدتها از خطر آلودگی محافظت کرد. زیرا مادر از طریق جفت یا شیر دادن ممکن است کودک را آلوده کند. به کسانی که در معرض خطر شدیدتری هستند مانند نوزادهایی که مادران آنها در دوره بارداری آبله مرغان گرفته، بیماران مبتلا به لوسمی و یا دارای سیستم دفاعی ضعیف، کودکانی که داروهایی مصرف می کنند که که سیستم دفاعی آنها را ضعیف نگه می دارد، در صورت ابتلا به آبله مرغان معمولا برای ایمنی بیشتر، دوز IG  آبله مرغان تزریق می کنند.

پیشگیری :

پزشکان توصیه می کنند که بچه ها باید واکسن آبله مرغان را در سنین 12 تا 15 ماهگی و نوبت یادآوری را در 4 تا 6 سالگی تزریقکنند. تزریق واکسن حدود 70 تا 85 درصد در پیشگیری از عفونت خفیف موثر است. و بیشتر از 95 درصد در پیشگیری از عفونت نوع متوسط تا شدید موثر است. کلاً بچه هایی که واکسن زده اند نسبت به بقیه، علائم خفیف تری از خود بروز می دهند. بچه های سالم که آبله مرغان گرفته اند نیازی به تزریق واکسن ندارند و آنها مادام العمر در برابر این بیماری مصونیت دارند.

درمان :

چون ویروس باعث آبله مرغان می شود. بنابراین پزشک، آنتی بیوتیکتجویز نمی کند. اما اگر زخم ها توسط باکتری آلوده شود ممکن است آنتی بیوتیک لازم باشد. این در میان کودکان بسیار رایج است چون زخم ها و جوش ها را دستکاری می کنند. داروی ضد ویروس acyclovir برای افراد مبتلا به آبله مرغان که در معرض خطر بیشتری هستند تجویز می شود.

این دارو از عفونت شدید جلوگیری می کند. اما آن را باید 24 ساعت پس از ظاهر شدن جوش ها استفاده کرد. acyclovir  عوارض جانبی قابل توجهی دارد. بنابراین فقط در صورت لزوم و طبق دستور پزشک استفاده می شود.

تسکین دادن ناراحتی :

روشهای زیر برای تسکین دادن تب، خارش، و ناراحتی آبله مرغان بکار می روند:

Ÿ استفاده از کمپرسور سرد و مرطوب و یا حمام گرفتن با آب سرد یا ولرم هر 3 یا 4 ساعت در چند روز اول. استفاده از شوینده های مخصوص موجود در سوپرماکت ها و داروخانه ها  می تواند کمکی برای تسکین دادن خارش باشد. ( حمام گرفتن جوش ها را زیاد نمی کند.)

Ÿ بدن را خشک نگهدارید، از مالیدن و دستکاری کردن پرهیز کنید.

Ÿ استفاده کردن از لوسیون کالامین در مناطق خارش دار ( آن را بر روی صورت مخصوصاً در نزدیکی چشم استفاده نکنید ).

Ÿ غذاهایی که سرد، نرم و ملایم هستند را میل کنید چون آبله مرغان ایجاد شده در دهان باعث سختی خوردن و آشامیدن می شود. از تغذیه فرزندتان با هر چیزی که به شدت اسیدی یا شور می باشد اجتناب کنید. مانند: آب پرتقال و یا چوب شور.

Ÿ از دکترتان و یا داروساز در باره کرم های تسکین درد برای زخم های ناحیه تناسلی سوال کنید.

Ÿ چنانچه فرزند شما مبتلا به تاول های دهانی می باشد، به طور منظم برای تسکین درد از استامینوفن استفاده کنید.

Ÿ از دکترتان در باره استفاده از داروهای ضد خارش سنتی و یا گیاهی سوال کنید.

هرگز از آسپرین برای کاهش درد و یا تب برای کودکانی که آبله مرغان گرفته اند استفاده نکنید چون با بیماری سندرم Reye همراه می باشد و می تواند به نارسایی کبدی و حتی مرگ منجر شود.

تا جایی که ممکن است مانع بچه ها برای خاریدن جوش ها شوید . برای اینکار پوشاندن دستکش و یا جوراب به دستان فرزندتان باعث جلوگیری از خارش می شود. به علاوه، دست های کودکان را بسیار تمیز و پاکیزه نگهدارید. بیشتر عفونت های آبله مرغان نیاز به درمان پزشکی خاصی ندارند. اما گاهی اوقات آنها مشکل زا هستند.

 اگر فرزندتان دچار موارد زیر باشد با دکتر تماس بگیرید:

Ÿ اگر تب فرزندتان بیش از 4 روز طول بکشد یا درجه تب بالای 38.8 درجه سانتی گراد باشد.

Ÿ اگر سرفه شدید یا مشکل تنفسی داشته باشد.

Ÿ اگر مکان های جوش چرک دار (ضخیم و مایعات بد رنگ) یا به رنگ قرمز و متورم یا دردناک باشد.

Ÿ دچار بی حالی ناگهانی می شود و یا مشکل بیدار شدن از خواب داشته باشد.

Ÿ اشکال در راه رفتن

Ÿ احساس گیجی

Ÿ استفراغ داشته باشد و یا بیمار بدحال به نظر بیاید.

Ÿ سفتی و خشکی گردن پیدا کند.

اگر فرزندتان آبله مرغان گرفته و شما سوال داشتید یا نگران عوارض احتمالی هستید حتی با پزشک تماس بگیرید. هنگام بردن فرزندتان به مطب یا بیمارستان، حتماً نکات بهداشتی را رعایت کنید.

مجله پزشکی مادر
منبع: kidshealth.org

گاهی حتماً متوجه بوی بد نفس دوستان خود در مدسه یا اتوبوس یا مترو و مکانهای دیگر شده اید . این بو ، واقعاً آزار دهنده است . بوی بد دهان برای هر کس امکان دارد . باید علت آن را بشناسیم و راههای درمان آن را بدانیم .

گاهی با دادن یک آدامس می توان از بوی بد دهان کسی راحت شد . اما این درمان موقتی است .

دلایل بوی بد دهان سه دسته هستند :

غذاها و نوشیدنی ها

کم توجهی و بی توجهی به بهداشت دهان و دندان

مصرف دخانیات مانند سیگار ، قلیان و ...

ذرات غذا که بر روی دندان ها و دهان می ماند ، به مرور باعث رشد باکتریها می گردد . این باکتریها با فعالیتهای خود باعث پوسیدگی دندان شده و تولید بوی بد می کنند .

راههای پیشگیری از بوی بد دهان

از مصرف دخانیات پرهیز کنید. مراقب بهداشت دهان و دندان خود باشید . روزی حداقل دو بار مسواک بزنید و یکبار از نخ دندان استفاده کنید .

نخ دندان باعث می شود که جرم های لابلای دندان خارج گردد . روی زبان را نیز مسواک بزنید ، چرا که باکتریها در لابلای پرزهای زبان نیز رشد می کنند . به طور مرتب نزد دندانپزشک بروید و از سلامت دهان و دندان های خود مطمئن شوید .

بیماریهای لثه نیز می تواند باعث بوی بدن دهان گردد . برخی بیماریها نظیر دیابت ( مرض قند ) ، سینوزیت و گاهی مشکلات کلیوی هم سبب بوی بد می شوند . اگر با بررسی های دندانپزشک و توصیه های او ، بوی بد دهان رفع نشود لازم است که به پزشک دیگری مراجعه کنید .

معمولاً بوی بد دهان در کودکان ، بیشتر به بهداشت دهان ودندان مربوط می شود .

مجله پزشکی مادر
منبع: www.webmd.com