ناخن جويدن ممكن است از سنين پايين حتي يك سالگي شروع شود.ميزان بروز آن تا 12 سالگي افزايش مي يابد.معمولا تمام ناخن ها به يك نسبت جويده مي شوند.در موارد شديد صدمه ناخن ها جدي است و ممكن است منجر به عفونت انگشتها و بستر ناخن ها شود.ناخن جويدن در موقعيت هاي اضطراب آور و ناكامي ها شدت مي يابد.شديدترين آن در برخي كودكان خيلي عقب مانده و يا مبتلايان به اسكيزو فرني ديده مي شود. اما برخي از اين افراد هم هيچ نوع اختلال رواني بارزي ندارند.

درمان:  

الف- توصيه به والدين:

1- تا آنجا كه ممكن است اين رفتار را ناديده بگيريد

2- كودك را تنبيه نكنيد

3- محيط امني براي كودك فراهم آورندتا نياز او براي اين گونه رفتارها كاهش يابد .

4- توجه كودك را به رفتارش جلب نكنيد

5- كودك را بويژه هنگام خواب سرگرم نگه دارند(مثلا با اسباب بازي)تا حواسش از طرف اين عادت به فعاليت ديگر منحرف شود.

ب- مشاوره با روانشناس وروانپزشك و دارودرماني.

دکتر آیدا رستمی- مجله پزشکی مادر
منبع : روانپزشكي آكسفورد