براکی تراپی یک روش درمانی تهاجمی است که از طریق یک منبع که درون پروستات قرار داده می شود، به پروستات پرتو می فرستد. دو روش برای براکی تراپی وجود دارد، براکی تراپی با دوز پایین(LDR) و براکی تراپی با دوز بالا (HDR).

براکی تراپی  LDR

در براکی تراپی LDR دانه های رادیو اکتیو به اندازه دانه برنج درون پروستات قرار داده می شوند و برای مدتی باقی می مانند. معمولا40-100 دانه از طریق یک سوزن که از روی پوست وارد پروستات می شود، در پروستات قرار داده می شوند. برای راحتی بیمار، طی عمل از بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی استفاده می شود. این عمل ممکن است نیاز به یک شب بستری داشته باشد. این دانه ها طی هفته ها یا ماه ها دوز پایینی پرتو از خود به پروستات می تابانند، و زمانی که دانه ها از خود پرتو ساطع می کنند، بیمار تحت اشعه رادیو اکتیو قرا می گیرد. طی گزارشات اعلام شده براکی تراپی LDR منتج به زندگی طولانی بعد از عمل بین85-94 درصد می شود. بیماران ممکن است درصد کمی مشکلات مقعدی و ادراری تجربه کنند (3-5درصد) و مشکلات جنسی بین 20-50 درصد گزارش شده است. در خیلی موارد نادر، دانه ها از پروستات خارج شده، وارد جریان خون می شوند و به سمت اعضای دیگر حرکت می کنند، اما این مسئله معمولا مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی کند

براکی تراپی HDR

براکی تراپی HDR شامل ارسال دوز بالای پرتو به پروستات در یک دوره زمانی کوتاه است. معمولا براکی تراپی HDR شامل وارد کردن 12 تا 20 سوزن توخالی متصل به سوند می باشد که از پوست و سپس پروستات عبور می کنند. معمولا بی حسی نخاعی اعمال می شود و عمل نیازمند یک شب بستری است. زمانی که سوندها در محل قرا گرفتند سیتی اسکن و یا ام آر آی  انجام می شود تا محل دقیق سوندها، پروستات و بافت های اطراف تایید شود. برنامه درمان تهیه می شود و یک منبع رادیو اکتیو در سوندها تعبیه می شود که پرتوها را به پروستات می رساند. منبع رادیو اکتیو برای 5 تا 15 دقیقه در محل باقی می ماند و سپس برداشته می شود. اغلب، درمان طی چندین روز انجام می شود و سوندها بعد از آخرین درمان برداشته می شوند. مطالعات نشان می دهند که براکی تراپی HDR باعث درصد بالای کنترل بیماری (بین 89 تا 98 درصد در3-6 سال بعد از درمان) می شود. عوارض جانبی مقعدی ادراری و جنسی آن تقریبا به اندازه براکی تراپی LDR  است. با این وجود روند درمان ممکن است به دلیل تهاجمی بودن آن برای بیماران سخت و دردناک باشد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، زهرا شریعتی
منبع: cyberknife.com