اختلاف نظر دربارۀ بازدهی کلاسهای کم جمعیت مرکز توجه بسیاری از سیستمهای آموزشی دراقصی نقاط جهان است.جای تعجب نیست که کم جمعیت تر کردن کلاسها و قرار دادن نیمکتهای کمتر در کلاسها ارزیابی دانش آموزان را برای آموزگاران آسانتر کرده است. اما در مقاله ای جنجالی چاپ شده در مارس 2008 در مجلۀ مدارس ابتدایی تحت عنوان «آیا کم جمعیت کردن کلاسها شکاف آموزشی را میان دانش آموزان با یادگیری بالا و دانش آموزان ضعیف تر پر می کند؟» مدارکی توسط دانشگاه NorthWestern به دست آمده که نشان می دهند جمع بندی ها و یافته های ما دربارۀ بازدهی بالای کلاسهای کم جمعیت چندان هم درست نیست.
کنستانتوپولوس که در پروژۀ STAR (پروژه ای که در آن عملکرد شاگرد-استادی محاسبه می شد) با آمار و ارقام کار کرده است و این آمار را بر روی 11000دانش آموز در 79 مدرسۀ متفاوت آزموده و اثبات کرده است که کلاسهای کم جمعیت تر موقعیت بهتری را برای کودکان در هر سطحی از آموزش فراهم می کند و مطالعات نیز بالا رفتن میانگین بازده یادگیری را درآن زمان نشان داده اند .در آن زمان برای بسیاری از پایه گذاران سیستم های آموزشی ،معلمان، و والدین همین کافی بود اما هنگامی که کنستانتوپولوس در این مسئله دقیق تر شد دریافت که دانش آموزان قویتر از کوچک شدن کلاسهای درس بیشتر سود می بردند و تمرکزشان بیشتر می شد .دانش آموزان ضعیف تر نیز در مقایسه با کلاسهای پر جمعیت تر میزان یادگیریشان بالاتر می رفت اما به اندازۀ دانش آموزان قوی تر از حضور در کلاسهای کم جمعیت سود نمیبردند. متأسفانه او دریافت که کوچک شدن کلاسها شکاف آموزشی میان این دو سطح را نسبت به زمانی که در کلاسهایی با جمعیت متوسط حضور داشتند،عمیقتر می کند. این مسئله در مقاطع ابتدایی و مهد کودک ها مشهودتر بود.
پس بالاخره آیا کلاسهای کم جمعیت بهترند؟ پاسخ هم بلی است هم خیر .مشاهدات و یافته های کنستانتوپولوس نشان دادند که اگر چه تمام دانش آموزان اعم از قوی و ضعیف از کم جمعیت شدن کلاسها به بازده یادگیری بالاتری می رسند اما کوچکتر و کم جمعیت کردن کلاسها شکاف میان این دو گروه را عمیقتر کرده است.وی در حال مطالعات بیشتری است و بسیاری متخصصان را برای حل این مشکل جدی به همکاری فراخوانده است.چگونگی مبارزه با این معضل دغدغه ای جدی برای سیاستگذاران سیستمهای آموزشیِ امروز است.
گروه خبرنگاران مجله پزشکی مادر، روژیار احقری
منبع: http://www.journals.uchicago.edu
