مفهوم بهداشت روان، شامل رفاه ذهنی، احساس خود توانمندی، درک همبستگی بین نسلی و توانایی تشخیص استعدادهای بالقوه هوشی و عاطفی در خود است. روزه‌داری عمل شایسته‌ای است که البته گاه، فقط یک جنبه آن مورد توجه قرار می‌گیرد و جنبه دیگر ـ که مکمل اصلی است ـ به فراموشی سپرده می‌شود.
روزه‌داری که نه فقط مبتنی بر پرهیز از خوردن و آشامیدن، بلکه براساس خودداری از انجام گناه و بداخلاقی‌های روزمره است.
خبرنگار مجله پزشکی مادر در گفتگوی اختصاصی خود با دکتر ملازاده روانشناس:
ملازاده معتقد است: روزه‌داری موجب تقویت اراده در انسان می‌شود. به علاوه، روزه برای سلامت روان مفید است و موجب افزایش خودباوری و اعتماد به نفس می‌شود و توان و مقاومت افراد را در برابر مشکلات و ناملایمات زندگی بیشتر می‌کند. و به میزان قابل توجهی اضطراب ، افسردگی و خودکشی ، وسواس ، ترس و پرخاشگری را کاهش می دهد.
در واقع براساس پژوهش‌های علمی، روزه‌داری سبب آرامش روحی شده و استرس و نگرانی را از انسان روزه‌دار دور می‌کند. این امر مسلماً تنها در سایه گرسنگی و تشنگی های بی هدف و بدون احساسات پاک معنوی میسر نخواهد شد.
وی همچنین خاطر نشان کرد: یک ماه روزه گرفتن سبب بالا رفتن روحیه فرد می‌شود. وقتی فردی می‌تواند یک ماه روش جدید و متنوعی از زندگی را تجربه کند، حتما می‌تواند بعدها در برابر مشکلات و فشارهای زندگی مقاومت کند. روزه گرفتن باعث می‌شود که فرد به توانایی‌های ذاتی خود پی ببرد و حس «خواستن توانستن است» را در خود بارورتر کند. در نتیجه روزه گرفتن ، دفاع روانی افراد در برابر مشکلات بیشتر می‌شود و در نتیجه آن تحمل‌پذیری افراد را افزایش می دهد.
ملازاده همچنین خاطر نشان کرد: ارتباط معنوی انسان با معبود و توکل بر او باعث نوعی نشاط روانی در فرد می‌شود.با پررنگ تر شدن اصول معنوی در ماه رمضان، بسیاری از مسائل روحی از جمله وسواس، افسردگی، پرخاشگری و... کاهش چشمگیری می‌یابد.
این روانشناس همچنین عنوان کرد: یکی از اثرات روحی روزه‌داری، پاسخ منطقی به امیالی است که پروردگار به آن امر و نهی کرده است. چنانچه بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که افراد روزه‌دار، از صلح، صفا، آرامش و شادابی بیشتری برخوردارند و اضطراب، پرتحرکی بی‌مورد و پرخاشگری در آنها دیده نمی‌شود.
مجله پزشکی مادر
