به دوره هایی از حملات کنترل نشده پرخوری اطلاق می گردد. اغلب بیماران مبتلا به پرخوری عصبی زنان هستند. پرخوری عصبی در زنان 15 تا 40 ساله شیوعی در حدود 2-1% دارد و در کشورهای پیشرفته شایع تر است.
عوامل ژنتیکی در بروز این اختلال نقش مهمی ندارند. اعتماد به نفس پایین از عوامل زمینه ساز مهم پرخوری عصبی تلقی می شود.

دو ریسک فاکتور مهم این بیماری عبارتند از :

1- عواملی که موجب گرفتن رژیم غذایی می شوند.

2- اختلالات روانی

پرخوری عصبی دارای دو جز زیر است :

1- ابتدا پرخوری و احساس عدم کنترل بر خوردن

2- سپس رفتارهایی در جهت پیشگیری از اضافه وزن مثل رژیم گرفتن، استفراغ عمدی، مصرف مسهل، ملین یا ورزش های شدید

علائم بالینی پرخوری عصبی شامل موارد زیر است :

- نگرانی زیاد درباره شکل و وزن بدن

- پرخوری

- رفتارهایی برای جلوگیری از افزایش وزن شامل پرهیز غذایی، استفراغ عمدی، ورزش سنگین، تخلیه روده ها با مصرف ملین یا مسهل

- طبیعی بودن وزن بدن

به طور کلی مبتلایان به پرخوری عصبی به شدت به فرم و وزن بدن خود اهمیت می دهند و برخلاف بی اشتهایی عصبی  معمولا این بیماران  وزن و قاعدگی  طبیعی دارند.
علائم افسردگی نیز در پرخوری عصبی شایع است.

در این بیماران عوارض ناشی از استفراغ های مکرر بدنبال پرخوری، شامل ضعف، آریتمی قلبی و بیماری کلیوی در زمینه افت پتاسیم بدن و همین طور ایجاد حفرات ریز در دندان ها و تورم غدد پاروتید(بناگوشی) متعاقب استفراغ مکرر رخ می دهد. برخلاف مبتلایان به بی اشتهایی عصبی، در پرخوری عصبی بیماران با درمان موافق هستند و به راحتی درمان را می پذیرند.
درمان انتخابی این بیماران روش رواندرمانی شناختی- رفتاری است.این شیوه در 30 تا 50% بیماران سبب بهبودی کامل می شود.در صورت عدم پاسخ به این درمان مراجعه به روانپزشک و دارودرمانی تحت نظر پزشک لازم است.

دکتر مهدیه گلستانی - مجله پزشکی مادر
منبع: آکسفورد