کمتر کسی است که زیبایی و زیبا بودن را دوست نداشته باشد. بیشتر افراد به طور ذاتی دوست دارند زیبا باشند و زیبارویان را هم دوست دارند. اما دانستن اینکه زیبایی نسبی است و سلیقه ها متفاوتند ، شکی نیست. اما برخی افراد بصورت بیمار گونه ، احساس ذهنی مداومی درباره زشتی خود دارند.
به گزارش خبرنگار مجله پزشکی مادر، بیماران مبتلا به اختلال بدریختی بدن، احساس ذهنی مداومی درباره زشت بودن برخی از جنبه های ظاهر یا چهره خود دارند، علیرغم این كه ظاهر آنها طبیعی یا تقریباً طبیعی است. اما می پندارند كه ظاهر جذابی ندارند یا حتی نفرت انگیزند.
شایع ترین نگرانی ها از عیب های چهره، به معایب اجزای خاص بدن مثل بینی و گونه مربوط می شوند. گاهی نگرانی این بیماران از چهره و حتی اندام خود مبهم و فهم آن دشوار است. این حالت می تواند در زندگی معمولی، حفظ شغل یا سلامتی فرد اختلال ایجاد كند. اثرات بیماری بر زندگی بیمار می تواند چشمگیر باشد، تقریباً همه بیماران مبتلا از رویارویی اجتماعی و شغلی دوری می جویند. یك سوم بیماران خانه نشین می شوند؛ زیرا نگرانند كه بخاطر نقایص ادعایی مسخره شوند و تا یك پنجم آنها اقدام به خودكشی می كنند.
ازنشانه های شایع افراد مبتلا به اختلال احساس بدریختی بدن به موارد زیر می توان اشاره کرد : باور غلط از چهره و اندام خود دارند، از آینه و سطوح شفاف اجتناب می کنند یا برعكس بیش از حد در آینه می نگرند و برای پنهان كردن نقص فرضی به آرایش یا لباس های رنگارنگ و متنوع رو می آورند .
همراهی اختلالات اضطرابی و اختلال افسردگی با این اختلال شایع است و بیماران همچنین ممكن است صفات افراد مبتلا به اختلالات شخصیت وسواس فكری- عملی و خودشیفته را نیز دارا باشند.
این ترس را گاهی می توان با اطمینان بخشیدن به بیمار یا تعریف و تمجید از او برطرف كرد، و این بیماران باید بپذیرند که ، زیبایی یک امر نسبی است. شاید یک نفر بسیار زیبا و جذاب جلوه کند اما همه افراد او را نمی پسندند؛ چرا که سلیقه ها و نگرش ها از زیبایی متفاوت است و هر شخصی زیبایی خاص خود را دارد. اینگونه افراد باید به خود تلقین کنند که زشت نیستند و از زیبایی نسبی همانند بسیاری از افراد دیگر، برخوردار هستند.
درمان اختلال بدریختی بدن از طریق روش های جراحی، درماتولوژیك، دندانپزشكی و سایر روش های طبی به منظور رفع نقص های خیالی ، تقریباً کار ساز نیست.
گروه خبرنگاران مجله پزشکی مادر، شیلا ایوبی