خونريزي داخل حفرات بدن ميتواند به دنبال يك آسيب (مثل شكستگي يا جراحت نافذ) روي دهد ولي ممكن است به صورت خودبهخودي هم اتفاق بيفتد (مثلاً خونريزي از زخم معده). مهمترين خطر خونريزي داخلي، شوك است. بهعلاوه، خون ميتواند در اطراف اعضايي مثل ريهها يا مغز تجمع كند و فشار تخريبكنندهاي بر آنها اعمال كند. در صورتي كه در يك بيمار، نشانههاي شوك بدون وجود خونريزي آشكار بارز شده باشند، بايد به خونريزي داخلي مشكوك شويد. به دنبال خونريزي از سوراخهاي بدن (گوش، دهان، پيشابراه يا مقعد) بگرديد.
مباحث زير را هم ببينيد:
فشردگي مغز ، آسيب لهشدگي . «شوك» را (در صورت وجود) درمان كنيد.
تشخيص
در ابتدا، پوست رنگپريده، سرد و مرطوب است. با ادامه خونريزي، رنگ پوست ممكن است به آبي ـ خاكستري (سيانوز) تغيير پيدا كند.
نبض سريع و ضعيف
تشنگي
تنفس سريع و كمعمق
منگي، بيقراري و تحريكپذيري
امكان دارد بيمار از حال برود يا بيهوش شود.
خونريزي از سوراخهاي بدن
در موارد آسيبهاي شديد و خشونتبار « الگوي كبودشدگي » (ناحيهاي از پوست دچار تغيير رنگ كه از نظر شكل با طرح لباس، اشياي لهكننده يا ابزارهاي مهاركننده { مثل كمربند ايمني } مطابقت دارد) قابل مشاهده است.
درد
اطلاعاتي از بيمار كه حكايت از آسيب يا بيماري اخير دارد؛ داشتن سابقه از حادثه خونريزي داخلي مشابه ؛ يا استفاده از داروها براي كنترل كردن بيماريهاي طبي مثل ترومبوز (در اين وضعيت، لختههاي ناخواستهاي در رگهاي خوني تشكيل ميشود(.
منبع : وب سایت بیابان ها و کویرها