در جراحی افزایش حجم سینه (ماموپلاستی) ماده پروتز در زیر بافت سینه، یا زیر ماهیچه قفسه سینه قرار داده می شود. پروتز یک غشای سیلیکونی است، که حاوی ژل سیلیکون یا محلول آب و نمک است.

برای قرار دادن پروتز، شکافی در محل خط زیر سینه، زیر بغل یا پایین هاله دور نوک سینه ایجاد می کنند. پروتز از راه شکاف ایجاد شده به زیر بافت سینه، یا زیر ماهیچه قفسه سینه وارد می شود. برخی پزشکان بر این باورند که قرار دادن پروتز در زیر ماهیچه قفسه سینه نسبت به قرار دادن آن در زیر بافت سینه، خطر به وجود آمدن وضعیتی که انقباض کپسولی نامیده می شود را کاهش می دهد، همچنین در انجام ماموگرافی نیز اختلال کمتری ایجاد می کند.بعد از اینکه پروتز به شکل درست و در جای مناسب خود قرار گرفت، محل شکاف را بخیه می کنند.

ممکن است یک جراحی دیگر به منظور برطرف کردن افتادگی سینه (ماستوپکسی)، همزمان با افزایش حجم سینه انجام شود. با انجام این جراحی، افتادگی سینه برطرف می شود، و نوک سینه و هاله دور آن بالا برده می شود. به این منظور، پوست اضافه زیر سینه و ناحیه اطراف نوک سینه را برمی دارند، سپس لبه پوست های باقی مانده را به یکدیگر بخیه می زنند، و در نتیجه سینه ها بالا کشیده می شوند. برای برطرف کردن افتادگی سینه، شکاف بزرگتری نسبت به جراحی افزایش حجم ایجاد می کنند. شکاف ها ممکن است از دور نوک سینه تا خط زیر آن، محل اتصال به قفسه سینه، ادامه داشته باشند.

افزایش حجم و برطرف کردن افتادگی سینه، معمولا به عنوان یک عمل جراحی سرپایی، در بیمارستان یا مرکز جراحی انجام می شود. پس از جراحی احتیاجی به بستری شدن نیست، مگر اینکه عمل موفقیت آمیز نبوده باشد. زمان جراحی 1 تا 2 ساعت است. معمولا این عمل تحت بیهوشی کامل انجام می شود، اگر چه در بعضی موارد از بی حسی موضعی یا بی حسی از ناحیه کمر نیز استفاده می شود.

بلافاصله بعد از جراحی، روی زخم را با گاز پانسمان می کنند و سینه ها را با باند کشی می بندند، یا از یک سینه بند مخصوص استفاده می کنند. 7 تا 10 روز بعد از عمل می توان بخیه ها را کشید.

در بسیاری از زنان، تورم، درد و کبودی محل عمل، تا چندین روز ادامه دارد. مصرف مسّکن به تسکین درد کمک می کند. تورم و کبودی ممکن است تا چند هفته باقی بماند. همچنین برخی از زنان بعد از جراحی، در ناحیه نوک سینه احساس سوزش می کنند. استفاده از یک سینه بند محافظ در طول شبانه روز، به کاهش تورم و محافظت از سینه ها در طی دوران بهبودی، کمک می کند.

اغلب زنان با گذشت چند روز می توانند کارهای روزمره و فعالیت های اجتماعی خود را از سر بگیرند، مگر فعالیت هایی که شامل بلند کردن بار سنگین، یا ورزش های سخت باشد. پزشک به شما خواهد گفت که چه زمانی می توانید دوباره ورزش ها و فعالیت های سنگین انجام دهید.

بعد از جراحی اثر زخم باقی خواهد ماند، اما محل این زخم ها در معرض دید قرار ندارند ( مانند خط زیر سینه، زیر بغل، یا لبه هاله دور نوک سینه). جای زخم ها در این نواحی به راحتی قابل تشخیص نیست و معمولا بعد از چند ماه از بین می رود. اگر علاوه بر جراحی افزایش حجم، افتادگی سینه نیز برطرف شود، آثار زخم بزرگتر و مشخص تری به جا می ماند.

جراحی افزایش حجم سینه، به منظور بزرگتر کردن سینه ها و متناسب کردن آنها انجام می شود. افراد به دلایل مختلفی این جراحی را انجام می دهند، که می توان به چند مورد از آنها اشاره کرد.

- بزرگتر کردن سینه های خیلی کوچک. معیار سینه خیلی کوچک (یا خیلی بزرگ) در زنان مختلف متفاوت است. هیچ استاندارد جهانی مبنی بر سایز سینه ها وجود ندارد. اگر از اندازه سینه های خود راضی هستید، سایز سینه های شما مناسب است.

- بدست آوردن دوباره اندازه یا فرم سینه ها بعد از کاهش وزن زیاد یا بارداری. در این موارد معمولا علاوه بر افزایش حجم، افتادگی سینه ها نیز برطرف می شود.

- هماهنگ کردن سینه ها. در بسیاری از زنان ممکن است یک سینه از دیگری بزرگتر باشد، یا بالاتر قرار گرفته باشد.

کاشت سینه همچنین برای ترمیم سینه ها، بعد از جراحی مربوط به سرطان سینه انجام می شود که مستکتومی نام دارد.

جراحی کاشت سینه می تواند اندازه سینه ها را تا چندین سایز افزایش دهد، همچنین می تواند تفاوت اندازه و شکل سینه ها را از بین ببرد. کاشت سینه از افتادگی سینه در بارداری های بعدی، افزایش یا کاهش وزن، و یا افزایش سن، جلوگیری نمی کند.

بیشتر زنانی که کاشت سینه انجام داده اند، حداقل به یک جراحی دیگر احتیاج پیدا می کنند. عمل کاشت سینه باعث می شود که تشخیص سرطان در ماموگرافی سخت تر شود.

خطرات دیگر کاشت سینه عبارت اند از:

• انقباض کپسولی. یکی از شایع ترین عوارض کاشت سینه، انقباض کپسولی است. این وضعیت زمانی به وجود می آید که زخم اطراف پروتز سفت می شود، و به مواد پروتز فشار می آورد. این حالت ممکن است باعث سفت شدن بافت سینه، چروک شدن پوست آن، یا تغییر در فرم سینه ها شود، همچنین ممکن است با درد همراه باشد. در صورت پیشرفت انقباض کپسولی، باید یک جراحی دیگر جهت برداشتن بافت آسیب دیده یا جایگزین کردن پروتز انجام شود.

• احساس بی حسی در نوک یا بافت سینه در اثر آسیب دیدن اعصاب. بروز این حالت عموما موقتی است ، اما ممکن است در بعضی از زنان دائمی باشد.

• تغییراتی در اندازه و شکل سینه ها پس از عمل جراحی.

• تغییراتی در مواد پروتزی . فعالیت های عادی و یا صدمه دیدن سینه، ممکن است به مواد پروتزی آسیب برساند و منجر به ترشح، تورم و گسیختگی در آنها شود. با گذشت زمان، ممکن است این مواد سفت شوند و یا در شکل و موقعیت آنها تغییراتی به وجود بیاید. در صورت بروز هر یک از این تغییرات، برای برداشتن و یا جایگزین کردن این مواد، انجام عمل جراحی ضروری است.

• عفونت (غیرمتداول). پس از کاشت سینه ، درهر زمانی ممکن است عفونت به وجود بیاید، اما معمولا در طول هفته اول پس از جراحی اتفاق می افتد. برای برخی از عفونت ها ، پروتز باید برای چند ماه برداشته شود و سپس دوباره جایگزین شود.

• تجمع خون زیر پوست (نادر)

• زخم های غیرعادی (نادر)

انجام بیش از یک عمل به صورت همزمان، مانند بالا بردن سینه و بزرگ کردن آن، خطر عوارض پس از جراحی را افزایش می دهد.

بیشتر زنان از نتیجه عمل کاشت سینه خود راضی هستند. اگر توقع شما از عمل، واضح و واقع گرایانه باشد و آن را با پزشک خود در میان بگذراید، از نتیجه جراحی راضی خواهید بود. کاشت سینه ، سینه ها را بزرگ تر می کند و می تواند آنها را به حالت مورد علاقه شما تغییر دهد ، اما هیچ پزشکی رضایت 100 درصد را تضمین نمی کند.

همچنین به یاد داشته باشید :

• عمل افزایش حجم سینه و برطرف کردن افتادگی آن، از تغییراتی که در اثر بارداری، افزایش یا کاهش وزن و یا سایر عوامل، در سینه ایجاد می شود، جلوگیری نخواهد کرد.

• اگر برای مواد پروتزی مشکلاتی چون تراوش، گسیختگی، چروک خوردن، تغییر شکل یا مشکلات دیگری پیش بیاید، ممکن است لازم باشد که این مواد با جراحی برداشته و یا جایگزین شوند. این احتمال وجود دارد که انجام عمل جراحی دوم ضروری باشد. میانگین پاره شدن کیسه های محلول آب و نمک که برای کاشت سینه استفاده می شوند، یک درصد است.

• برخی از تغییراتی که در اثر کاشت سینه در بافت و پوست سینه به وجود می آیند، دائمی هستند. اگر مواد پروتزی برداشته شوند، ممکن است علائمی چون چین و چروک، گودی هایی در سینه وغیره، به طور دائمی باقی بمانند.

• به توصیه وزارت غذا و دارو در ایالات متحده (FDA)، زنانی که عمل کاشت سینه انجام می دهند، باید 3 سال بعد از جراحی، و پس از آن هر دوسال یک بار MRI انجام دهند. MRI به منظور اطمینان از بی عیب بودن مواد پروتزی و سالم بودن بافت سینه،انجام می شود.هزینه این آزمایش های مداوم از هزینه اولیه کاشت سینه بیشتر است، و ممکن است تحت پوشش بیمه قرار نگیرد.

بیمه هزینه کاشت سینه را پرداخت نمی کند ، جز در مواردی که این عمل برای بازسازی بافت سینه پس از جراحی سرطان سینه باشد. در غیر این صورت ، هزینه درمان عوارضی که در حین عمل و یا پس از آن بروز می کند، یا هزینه جراحی های مورد نیاز برای برداشتن یا جایگزین کردن مواد پروتزی، تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد. در این مورد باید با شرکت بیمه مشورت کنید.

غربالگری سرطان سینه (ماموگرافی) پس از جراحی

افزایش حجم سینه، ممکن است جراحت ها یا بافت های غیر طبیعی سینه را پنهان کند و کشف بافت های غیر طبیعی و سرطانی را در ماموگرافی، دشوار نماید. برای انجام یک ماموگرافی دقیق و با کیفیت، سینه ها باید به آرامی فشرده شوند. در موارد اندکی، این کار موجب تراوش و یا گسیختگی مواد پروتزی می شود. بعلاوه، جراحت و رسوب کلسیم در اطراف این مواد، ممکن است شبیه بافت های سرطانی به نظر بیاید، و تفسیر ماموگرام را دشوارتر کند.

اگر جراحی کاشت سینه داشته اید و نیاز به انجام ماموگرافی دارید، پیش از آغاز آزمایش، نوع مواد پروتزی (سیلیکون یا محلول نمکی) و موقعیت آنها را به متخصص اطلاع دهید. در این شرایط لازم است که عکس های بیشتری گرفته شود. در برخی موارد، برای عکس برداری واضح تر، تست MRI انجام می شود.

مباحثه در مورد ایمنی کاشت سینه

درباره احتمال ارتباط میان کاشت سینه با استفاده از ژل های سیلیکونی، و بیماری های مربوط به بافت های پیوندی، تحقیقات بسیاری صورت گرفته است. با این وجود هیچ یک از تحقیقات،رابطه مشخصی میان کاشت سینه و این بیماری ها نشان نمی دهند. در بخش هایی از کانادا و اروپا ( و آمریکا از سال 1992 تا سال 2006) استفاده از ژل های سیلیکونی برای افزایش حجم سینه، کاهش یافته است. کاهش استفاده از مواد سیلیکونی به این دلیل است که اگر این مواد درون سینه تراوش کنند، به بدن آسیب می رسانند.

در اواخر سال 2006 ، بار دیگر FDA با استفاده از مواد سیلیکونی موافقت کرد. اساس این موافقت، تحقیقاتی بود که در مدت 4 سال بروی زنانی که از این مواد برای افزایش حجم سینه استفاده کرده بودند، انجام شده بود. در حال حاضر ، از تمام موسساتی که کاشت سینه انجام می دهند خواسته شده است که برروی 40 هزار نفر از زنان، به مدت 10 سال پس از جراحی، تحقیقاتی انجام دهند. این تحقیقات نشان خواهند داد که مواد سیلیکونی تا چه اندازه ایمن هستند. اخیرا برای استفاده از سیلیکون در افزایش حجم سینه، به جای استفاده از مواد مایع، از ژل استفاده می شود. در صورت پارگی کیسه ها، این نوع مواد به درون بافت سینه تراوش نخواهند کرد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نرگس میرزهرایی
منبع: webmd.com