داشتن آرامش در زندگی نخستین چشمه خوشبختی است و کسی که از این نعمت محروم باشد از نعمت خوشبختی نیز محروم است و هیچگاه طعم خوشبختی را نخواهد چشید. ستیابی به آرامش واقعی یکی از خواسته های همیشگی بشر بوده است و در این راستا انسان در طول تاریخ تلاشها و رنج های بسیاری را به جان دل پذیرفته است.
برای داشتن آرامش روانی افراد می توانند از این ماه پر برکت بهره مند شوند، چرا که آرامش روانی ناشی از روزه داری منجر به کاهش استرس روزانه و کاهش تولید مواد افزایش دهنده ضربان قلب می شود.

روزه از نظر تقویت روح و روان آدمی کمک بسیار خوبی برای انسان می باشد. چرا که نخوردن و نیاشامیدن از ساعتی خاص تا ساعتی خاص آن هم به دستور خالق و آفریدگار این عالم و همه هستی ، نوعی تمرین برای انسان از جهت کنترل شهوات و غرائز می باشد.

روحیه صبر و تقوا را در آدمی پرورش می دهد. لذا در مقابل ناملایمات خود بی تابی و آشفتگی نشان نمی دهد. تداوم تمرینِ مهار کردن شهوات و تسلط بر آنها به مدت یکماه ، سبب تقویت اراده انسان می شود. و وقتی اراده انسان قوی شد دیگر در مقابل ناملایمات و گرفتاریها احساس ضعف از خود نشان نمی دهد و با آرامش کامل به رفع آن گرفتاری و نگرانی می پردازد.

روزه یک سیستم کنترل کننده است که به افراد چگونگی به تعویق انداختن نیازهایشان را می آموزد تا در هنگام هیجان و احساس شدید نیاز ، تفکرات خود را کنترل کنند و رفتاری مودبانه و با آرامش داشته باشند.

البته نباید فراموش کرد که مهمترین تأثیر روزه ایجاد آرامش و امنیت روانی در افراد می باشد. در ماه مبارک رمضان با قوی تر شدن اعتقادات مذهبی مردم ، آرامش و امنیت روانی آنان هم افزایش می یابد.

یکی از تأثیرهای روانی روزه بر شخصیت افراد افزایش روحیه صبر و استقامت آنان است؛ صبر که از دیدگاه قرآن به عنوان والاترین و بالاترین درجه دین داری است به عنوان عامل آرامش هم مطرح می شود. زیرا وقتی انسان بتواند 30 روز در برابر گرسنگی و نیز گناهانی مثل غیبت ، دروغ و ... ایستادگی کند، بدیهی است که در تمام سال هم ترک گناهان برایش آسان تر خواهد بود.

برای رسیدن به آرامش روانی داشتن ایمان بسیار حائز اهمیت است. ایمان عبارت است از باور و تصدیق قلب به خدا و رسولش ، آنچنان باور که هیچگونه شک و تردیدی بر آن وارد نشود. بدون ایمان، آرامش روحی و روانی وجود ندارد. یا حداقل اینگونه می توان گفت که یکی از عوامل ایجاد آرامش دارا بودن ایمان به خدا می باشد.

مجله پزشکی مادر