پروتئینی کشف شده که از تکثیر کنترل نشده سلول های سرطانی در کبد پیشگیری می کند.

محققان دانشگاه باسل سوئیس دریافته اند پروتئین ضدسرطان به نام LHPP می تواند به عنوان یک نشانگر برای تشخیص سرطان کبد باشد.

ادامه مطلب...

 به گزارش مجله پزشکی مادر به نقل از ایرنا، دکتر گراهام کالینز از دانشگاه آکسفورد با اعلام این خبر گفت که داروی نیوولوماب Nivolumab در درمان لنفوم هوچکین موثر ظاهر شده است و امیدواریم سبب عمر طولانی تر بیشتر بیماران شود.

ادامه مطلب...

عوامل خطر چیزهایی هستند که باعث ایجاد سرطان در کودکان می شوند. اگر چه عوامل خطر ریسک سرطان در کودکان را افزایش می دهند، ولی علت مستقیم سرطان نیستند. چه بسا کودکانی هستند که بدون وجود عوامل خطر مبتلا به سرطان می شوند.

دکتر جواد غروبی-فوق تخصص جراحی اطفال و دانشیار دانشگاه شهید بهشتی در وب سایت خود نوشت: بیماری های ژنتیکی مثل سندرم داون و اختلالات ژنتیکی که به صورت ارثی منتقل می شوند، ازجمله عوامل خطر ابتلا به سرطان در کودکان هستند. درمان با اشعه و رادیو تراپی، قرار گرفتن در معرض مواد سمی، استنشاق گاز های سمی وعفونت ها نیز از دیگر عوامل خطر ابتلا به سرطان در کودکان به شمار می روند.

علائم سرطان در کودکان :

کاهش وزن بدون دلیل در کودکان باید جدی تلقی شود. همچنین موارد ذیل می توانند از علائم سرطان در کودکان باشند:

سردرد همراه با استفراغ صبحگاهی، تورم ودرد مقاوم استخوانی، مفاصل، پشت و پا ها، وجود توده در شکم، گردن، قفسه سینه، لگن و شانه، افزایش استعداد به خون مردگی و کبودی بدن، خونریزی و بثورات جلدی، وجود عفونت های طولانی، مقاوم و مکرر، تهوع مقاوم یا استفراغ بدون تهوع، رنگ پریدگی و خستگی زود رس، تغییرات دید به صورت ناگهانی و مقاوم، تب های عود کننده یا مقاوم با علت ناشناخته.

اگر والدین یک یا چند تا از این علائم را در کودک خود مشاهده کردند، باید حتما برای بررسی به پزشک معالج خود مراجعه بکنند.

اقدامات تشخیصی:

بعد از مراجعه به پزشک با توجه به شرح حال کودک و معاینه بالینی، اقدامات تشخیصی برای یافتن سرطان احتمالی در کودک انجام می گیرد. البته این بررسیها برحسب مکان توده، سن کودک و نوع سرطان متفاوت می باشد.

سن و وضعیت بیمار در زمان مراجعه، نوع سرطان، یافته های بالینی و نتایج آزمایشات همراه بیمار در تعیین مسیر درمان نقش جدی ایفا می کنند.

اقدامات تشخیصی شامل انجام آزمایش خون و بیوپسی یا تکه برداری از توده برای تعیین ماهیت پاتولوژیک بافت و نوع سرطان می باشد که معمولا نمونه ای از تومور برداشته شده و شامل همه ی آن نیست.

کشیدن مایع مغز استخوان و تکه برداری از مغز استخوان یکی دیگر از ابزارهای تشخیصی است. این کار با بی حسی و بی هوشی قابل انجام است. و معمولا از استخوان لگن برداشت می شود. کشیدن مایع مغزی نخاعی از طریق ستون فقرات و بررسی های آزمایشگاهی آن از دیگر ابزارها و اقدامات تشخیصی به شمار می آید.

سونوگرافی با توجه به دسترسی راحت و بی خطر بودن آن، از دیگر وسایل تشخیصی در سرطان کودکان بوده، محل ضایعه واندازه آن را نشان می دهد.

CT اسکن با ماده حاجب خوراکی و یا تزریقی از دیگر ابزار های تشخیصی به شمار می رود که بهتر است این کار در مرکز رادیولوژی کودکان صورت بگیرد. تصویر ارائه شده در CT اسکن سه بعدی است و اندازه دقیق تری از قطر تومور و گرفتاری آن را نشان می دهد. به دلیل ساطع شدن اشعه ایکس به میزان زیاد، این اقدام تشخیصی باید تحت نظر مستقیم پزشک متخصص رادیولوژی انجام گیرد.

MRI از دیگر اقدامات تشخیصی است که در تعیین محل تومور و اندازه آن نقش دارد. برای انجام این کار ماده حاجب مخصوص به کار رفته و از میدان مغناطیسی به جای اشعه ایکس استفاده می شود.

ابزار دیگر تشخیصی اسکن PET است که در این اسکن ماده رادیو اکتیو توسط سلول های تومورال جذب شده در نتیجه لوکیشن ومکان آن را هم نشان می دهد.

اسکن ایزوتوپ اقدام دیگر تشخیصی بوده و از گرفتاری ارگان های مختلف مثل ریه، کبد، کلیه، مغز و استخوان اطلاعات می دهد.

درمان:

جراحی: یکی از اقدامات درمانی است که سعی در برداشتن کامل تومور با حاشیه سالم دارد و البته همیشه این هدف امکان پذیر نیست. عوارض جراحی نیز بستگی به شدت انتشار سرطان، محل و مشی بیولوژیک آن دارد.

کموتراپی یا شیمی درمانی: از دیگر ابزارهای درمانی در سرطان کودکان است. این داروها سبب مرگ سلول های سرطانی و کاهش تکثیر آنها می شوند. تجویز آن می تواند از طریق وریدی یا داخل رگی بوده و یا از طریق دهانی و خوراکی باشد. عوارض شیمی درمانی شامل خستگی و کوفتگی، افزایش خطر خونریزی، عفونت در کودک، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، ریزش مو و اسهال است. البته با تکمیل و قطع درمان، این عوارض نیز بهبود پیدا می کند.

رادیوتراپی یا اشعه درمانی: از درمان های دیگربوده و در واقع تابش اشعه X با انرژی بالا است که سبب انهدام سلول های سرطانی می شود. عوارض آن شامل خستگی و کوفتگی بدن، کاهش اشتها، سوختگی های خفیف پوستی و کاهش حرکات روده ای است.

ایمیونوتراپی یا درمان بیولوژیک: درمان بعدی است که در واقع به وسیله ی ارتقاء و افزایش توان دفاعی کودک در مقابل سرطان، به جنگ با آن می روند.

پیوند مغز استخوان: روش دیگر درمانی است که پیوند سلول های بنیادی اخذ شده از خود بیمار یا شخص دیگر بوده و با تزریق آن به فرد مبتلا به سرطان بعد از اطمینان داشتن به ریشه کنی سلول های سرطانی در بدن او انجام می شود.

«اگر به سرطان مبتلا شوم...» این فکری است که گاهی ذهن همه ما را مشغول می کند. شاید بارها برایمان این سوال پیش آمده که کم خطرترین نوع سرطان کدام است؟ کدام نوع سرطان را می توان به راحتی درمان کرد و ... برای جواب دادن به این سوال ها، تحقیقات زیادی انجام شده و نتایج جالبی نیز به دست آمده است، از جمله؛

میزان بقا در حال افزایش است: در بیماری سرطان میزان بقا نسبت به گذشته بسیار افزایش یافته است. به بیان دیگر، آمار مرگ و میر بر اثر سرطان به طور منظم در حال کاهش است. بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹، میزان مرگ و میر سالانه در مردان ۱.۸ درصد و در زنان ۱.۴ درصد کاهش پیدا کرد، اما چرا؟ استعمال کمتر دخانیات، تشخیص و درمان به موقع عامل مهمی در کاهش ابتلا به سرطان است. با این حال آمار مرگ و میر بر اثر سرطان کبد و پانکراس افزایش یافته است. علت این امر به شیوع چاقی مفرط بر می گردد. با این حال باید دانست به طور کلی ۶۵ درصد از افرادی که سرطان آن ها تشخیص داده می شود، ۵ سال بیشتر عمر می کنند.

تشخیص به موقع می تواند باعث نجات زندگی شود: هر نوع سرطانی که به موقع تشخیص داده شود، راحت تر درمان می شود، به همین دلیل انجام ماموگرافی سالانه، کولونوسکوپی و سایر روش های تشخیصی لازم است. تنها نوع سرطان مهم نیست بلکه زمان تشخیص آن نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

سرطان دهانه رحم: سالانه تقریبا ۱۲ هزار مورد سرطان دهانه رحم تشخیص داده می شود و میزان بقای ۵ ساله آن ها ۶۹ درصد است. به علت آزمایش پاپ اسمیر، بسیاری از انواع سرطان در زنان کاملا قابل پیشگیری است.

سرطان خون و اعضای داخلی: سخت ترین انواع سرطان آن دسته ای است که در اعضای داخلی یا سیستم خون آغاز می شود؛ در حال حاضر برای تشخیص این نوع سرطان ها، روش و معاینه دقیقی موجود نیست و علایم آن تا رسیدن به مرحله پیشرفته آشکار نمی شود. احتمال زمان بقای ۵ ساله برای سرطان گلبول های سفید، ۷۱ درصد و برای سرطان خون (لوسمی) ۵۸ درصد است.

سرطان تخمدان: بیشتر در مرحله سوم یا چهارم تشخیص داده می شود و اغلب عود می کند. میزان بقای ۵ ساله ۴۴ درصد است اما در صورت تشخیص به موقع این میزان به ۹۲ درصد افزایش می یابد.

سرطان پانکراس: این سرطان بدترین آمار را دارد و اغلب بیماران بعد از یک سال از زمان تشخیص جان خود را از دست می دهند و تنها ۶ درصد پس از زمان تشخیص، پنج سال عمر می کنند.

سرطان ریه: سالانه به طور میانگین ۲۲۸ مورد جدید سرطان ریه تشخیص داده می شود و تنها ۱۷ درصد این افراد پس از تشخیص زنده می مانند. در صورت محدود بودن تومور، احتمال بقای ۵ ساله ۵۲ درصد است. در صورتی که ناحیه ای باشد، این احتمال ۲۵ درصد است.

سرطان پوست: اغلب انواع سرطان پوست قابل درمان است. شایع ترین نوع سرطان پوست درگیری سلول های پایه ای است و سالانه میلیون ها نفر به آن مبتلا می شوند، اما باعث مرگ فرد مبتلا نمی شود. حتی ملانوما نیز قابل درمان است.

سرطان مخاط رحم: میزان بقای ۵ ساله برای مبتلایان به سرطان دیواره رحم یا سرطان مخاط رحم، ۸۷ درصد است و در صورت محدود بودن توده ۹۵ درصد است. اگرچه در روش های تشخیصی احتمال خطا وجود دارد اما به علت علایمی که نشان می دهد، میزان بقا بالاست. در زنان یائسه، خون ریزی واژن می تواند علامت اولیه باشد که نیاز به بررسی دارد. با درمان، میزان بقا خیلی زیاد است.

سرطان سینه: مشکل این سرطان این است که در برخی موارد، این امر به سرطان مهاجمی تبدیل می شود و پزشکان نمی توانند از قبل بروز این سرطان را تشخیص دهند. برای سرطان سینه مهاجمی، احتمال بقای ۵ ساله ۸۷ درصد است. برای درمان از هورمون های استروژن و پروژسترون کمک گرفته می شود و اگر بدن به این هورمون ها و داروی هرسپتین واکنش مثبت نشان ندهد، درمان بسیار مشکل خواهد بود.

سرطان پروستات: از ۲۳۹ هزار مبتلا به سرطان پروستات که هر سال شناسایی می شوند تا ۵ سال بعد، ۱۰۰ درصد آن ها زنده اند. مگر این که به قسمت های دور از بدن سرایت کرده باشد که در این صورت احتمال بقای ۵ ساله، تنها ۲۸ درصد است.

سرطان کولون: کولونوسکوپی در تشخیص به موقع این بیماری نقش مهمی دارد. سالانه حدود ۱۰۰هزار مورد جدید سرطان رکتوم و کولون تشخیص داده می شود و احتمال بقای ۵ ساله بیماران تقریبا ۷۰ درصد است. با کولونوسکوپی، جراحان پولیپ های از قبل سرطانی شده را خارج می کنند. با خارج کردن آن، خطر مرگ ۵۰ درصد کاهش پیدا می کند.

گامی برای پیشگیری از سرطان: به ورزش بپردازید، در طول عمر وزن مناسب خود را حفظ کنید، مصرف میوه، سبزیجات و غلات سبوس دار را افزایش دهید. مصرف گوشت های فرآوری شده را محدود کنید. ورزش خطر بروز سرطان هایی مانند کولون، سینه، آندومتر و ... را کاهش می دهد.

منبع: روزنامه خراسان

بیماری های واگیردار که روزگاری به عنوان اولین عامل مرگ و میر به حساب می آمدند، امروزه بطور نسبی تحت کنترل درآمده اند در حالیکه بر اساس آخرین بررسی های آماری در حال حاضر تقریبا ۲۰ میلیون نفر در دنیا با سرطان زندگی می کنند. سرطان عامل ۱۲ درصد تمامی مرگ ها در سرتاسر جهان است.

در ایران بعد از بیماری های قلبی عروقی و حوادث، سرطان سومین عامل مرگ و میر به حساب می آید. سالانه در کشور بیش از۷۰ هزار مورد جدید ابتلا به سرطان اتفاق می افتد و بیش از ۳۰ هزار نفر در اثر سرطان جان خود را از دست می دهند. با افزایش امید به زندگی و افزایش درصد سالمندی در جمعیت کشور طبیعی است که موارد بروز سرطان در دهه آینده افزایش یابد. کلمه سرطان برای بیش از ۱۰۰ بیماری مختلف در قسمت های مختلف بدن بکار می رود. آنچه در همه این بیماری ها مشترک است اختلال در رشد طبیعی، تکثیر و مرگ سلول است. سلول های سرطانی قابلیت تهاجم به بافت های مجاور و در نهایت گسترش به مناطق دیگر بدن را دارند.

افزودنی های خوراکی عامل بروز سرطان

عوامل خطر سرطان را می توان افزایش سن که به عنوان مهم ترین عامل شناخته می شود و بعد از آن نور خورشید، سابقه فامیلی و ژنتیک، مصرف دخانیات، چاقی و کم تحرکی، نوشیدن مشروبات الکلی، ایدز و هپاتیت، برخی از رنگ ها و حشره کش ها و سموم ناشی از کپک ها مثل افلاتوکسین، کمبود ویتامین های C,B,A، مصرف غذاهای دودزده نظیر ماهی دودی، غذاهای نمک سود (قرمه کردن) و مصرف غذاهای کنسرو شده، برخی افزودنی های خوراکی مانند مواد شیمیایی خاص برای ایجاد رنگ و طعم غذا، برخی عوامل ویروسی و عفونت ها و قرار گرفتن در معرض مقادیر زیاد اشعه رادیولوژی اعلام کرد.

گرفتگی و خشونت صدا بیش از سه هفته، کاهش قابل توجه و بدون دلیل وزن، وجود زخمی که حداکثر تا سه ماه بهبود نیابد، بروز تغییرات واضح در خال مانند بزرگ، زخم و نامنظم شدن لبه های آن، تغییر در اجابت مزاج یعنی بروز یبوست یا اسهال به مدت طولانی یا دفع خون همراه مدفوع، دل درد و سنگینی سردل همراه با کاهش وزن یا اشکال در بلعیدن غذا، وجود توده یا سفتی در هر جای بدن بخصوص در پستان ها یا فرورفتگی نوک پستان، بروز خونریزی غیرطبیعی از پوست و مخاط یا وجود خون در ترشحات بدن مثل خلط، ادرار و ... از نشانه های خطر ابتلا به سرطان هستند.

برای تشخیص زودرس این بیماری غیرواگیر راه هایی معرفی شده برای مثال گفته می شود که همه افراد بالای ۵۰ سال باید یکی از این مواردی را که در پی می آید انجام دهند:

انجام سالیانه آزمایش خون مخفی در مدفوع

بررسی اندوسکوپی انتهای روده بزرگ هر پنج سال یکبار یا تمام روده بزرگ هر ۱۰ سال یکبار

انجام سالیانه ماموگرافی در زنان بالای ۴۰ سال و در موارد داشتن سابقه فامیلی سرطان پستان از ۲۵ سالگی آغاز شود

شروع انجام سالیانه تست پاپ اسمیر سه سال بعد از ازدواج

معاینه ماهیانه پستان ها توسط زنان از ۲۰ سالگی به بعد و معاینه توسط پزشک هر سه سال یکبار

چگونه از سرطان پیشگیری کنیم؟

برای پیشگیری از سرطان راهکارایی ارائه شده است که از جمله آنها می توان به پرهیز از استعمال سیگار و مواد مخدر، کنترل وزن و پرهیز از چاق شدن، ورزش منظم حداقل ۳۰ دقیقه در روز، پرهیز از نگرانی و استرس، دوری از نور شدید آفتاب و استفاده از کرم های ضد آفتاب مناسب، خودداری از مصرف مشروبات الکلی، پرهیز از رفتارهای پرخطر جنسی، داشتن رژیم غذایی متنوع شامل همه گروه های مواد غذایی اشاره کرد.

همچنین رعایت نکات زیر نیز برای پیشگیری از بروز سرطان موثر است:

پرهیز از مصرف زیاد شوریجات و ترشیجات

مصرف حبوبات و خوردن روزانه سبزیجات تازه به خصوص سبزی های برگی شکل سبز تیره و سبزیجات خانواده کلم

مصرف بیشتر میوه به ویژه مرکبات

افزایش مصرف ماهی به روش پخت صحیح

جایگزینی گوشت سفید به جای گوشت قرمز

دوری از مصرف تنقلات سرخ شده و پرچرب مثل چیپس و پفک

مصرف کردن آردهای سبوس دار

مصرف کردن محصولات لبنی کم چرب به جای مواد لبنی پرچرب (خامه، سرشیر و ...)

استفاده از روش های بهتر پخت غذا مثل بخار پز کردن و آب پز کردن به جای سرخ کردن و کباب کردن

درمان سرطان آری یا خیر!

بسیاری از سرطان ها در صورت تشخیص زودرس قابل درمان قطعی هستند. جراحی که به معنی برداشتن بافت های سرطانی در حدی که به بافت های سالم اطراف آسیبی وارد نشود، شایع ترین روش درمانی است. از دیگر روش های درمان سرطان می توان موارد زیر را برشمرد:

شیمی درمانی که به معنی استفاده از داروهای خاص جهت کشت سلول های سرطانی است، رادیوتراپی یا پرتودرمانی یعنی استفاده از اشعه های با انرژی ایکس برای تخریب سلول های سرطانی و توقف رشد آنها و هورمون درمانی که کنترل کردن رشد سرطان با تغییر دادن در هورمون های بدن است.

منبع: ایسنا

غربالگری جستجوی سرطان در افراد سالم جامعه است. مردم ما اغلب غربالگری را با واژه ” چک آپ ” می شناسند.

غربالگری به تشخیص زود هنگام سرطان کمک می کند ، یعنی زمانی که سرطان هنوز در مراحل اولیه است و علایم و نشانه ای ندارد . در بسیاری از سرطانها ، تشخیص زود هنگام ، فرآیند درمان را کوتاهتر ، آسانتر و موفقیت آمیز تر می کند.

غربالگری آنقدر اهمیت دارد که سازمان جهانی بهداشت ، آنرا به عنوان یکی از راهکارهای مبارزه با سرطان معرفی کرده است.

بسیاری از کشورها ، از طریق سیستم بهداشت – درمان یکپارچه و منظم ، برنامه های غربالگری را برای رده های سنی مختلف اجرا می کنند. مثلا در انگلستان برای همه خانمهای بالای ۴۷ سال ، دعوتنامه ای جهت سرطان سینه ارسال می شود.

برای انجام غربالگری سرطان به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

پزشکان عمومی و خانواده می توانند آزمایشات غربالگری را اجرا نمایند.
در خواست غربالگری بدین معنا نیست که فرد مبتلا به سرطان است ، چون غربالگری در افراد سالم انجام می شود .

اگر نتیجه منفی بود ، خیالش راحت می شود.

اگر مثبت بود ، باز هم دال بر سرطان نیست ، باید آزمایشات تکمیلی انجام شود.

اگر آزمایشات تکمیلی سرطان را تایید کرد. به دلیل تشخیص زود هنگام درمان با موفقیت انجام می شود.

آیا غربالگری سرطانهای مختلف یکسان است؟

خیر ؛ سرطانهای مختلف دارای تست های غربالگری متفاوتی هستند. حتی در سنین مختلف غربالگری یک سرطان هم فرق می کند.

برخی مانند غربالگری سرطان سینه در سنین جوانی ، فقط معاینه بالینی است و در میانسالی ماموگرافی هم اضافه می شود.

برخی مانند سرطان پروستات ، آزمایش خون ( تومور مارکر) است.

و برخی با سونوگرافی غربالگری می شوند.

آیا غربالگری در مورد همه سرطانها امکانپذیر است؟

خیر ؛ شاید روزی علم بتواند راه های پیشرفته و آسانی جهت غربالگری پیدا کند. اما در حال حاضر برخی سرطانها قابل غربالگری نیستند.

مثلا سرطان خون و تومورهای مغزی به طور ناگهانی شروع میشوند.

یا برخی سرطانها چه زود تشخیص داده شوند ، چه دیر… در نتیجه درمان تاثیری ندارد …مانند مزوتلیوما.

آیا غربالگری در رده های سنی مختلف یکسان است؟

خیر ؛ غربالگری رده های سنی مختلف با هم فرق میکند و حتی غربالگری خانمها و آقایان هم متفاوت است.

آیا غربالگری با آزمایشات تشخیصی فرق میکند؟

بله ؛ غربالگری در افراد سالم انجام می شود ، اما آزمایشات تشخیصی در فرد مشکوک یا بیمار انجام می شود. مثلا غربالگری در سرطان رحم تست پاپ اسمیر است ، اما در فرد مشکوک به سرطان رحم سونوگرافی و بیوپسی لازم است.

گاهی وقتی به مراجعه کننده ای گفته می شود جهت غربالگری آزمایش خاصی را انجام دهد . با این جواب مواجه می شویم: من که سالمم ، برای چه غربالگری انجام دهم؟

نکته همینجاست … شما چون سالم هستید باید غربالگری را انجام دهید ، وگرنه خدای نکرده اگر بیمار باشید که باید درمان شروع شود.

غربالگری یک مقوله گسترده و نیازمند استراتژی و همکاری بین بخشی سازمانهای مختلف است و بستگی به امکانات سیستم بهداشت – درمان ، نوع بیمه ها ، سطح آگاهی آحاد جامعه و شرایط اقتصادی دارد.

غربالگری باید یکپارچه و جامع باشد.

اگر همین الان واژه ” غربالگری” را در گوگل جستجو کنید ، موضوع روشن می شود. مقداری تحقیق که در یک زمان و جغرافیای محدود انجام شده است!

اینگونه عمل کردن ، تنها به درد مقاله نویسی و کسب امتیاز تحقیق می خورد! و هیچ تاثیری در سلامت کل جامعه ندارد.

برنامه غربالگری باید مانند واکسیناسیون اجرا شود . ما برای بیماریهای واگیر ، طرح های واکسیناسیون جامع داریم … اما در مورد بیماریهای غیر واگیر که سرطان هم جزو آنهاست ، هیچ طرح یکپارچه ای وجود ندارد.

برنامه غربالگری باید تداوم داشته باشد. طرح های غربالگری ، نیازمند تکرار سالانه است.غربالگری بیماریهای غیر واگیر از شاخص های مهم در ارزیابی سیستم بهداشت – درمان یک کشور محسوب می شود.

علیرضا فرید خمامی، پرستار سرطان
منبع: وب سایت ایران آنکو

گفتگو با بیماران سرطانی درباره بیماری آنها به دلیل حساسیت بالای این افراد باید بسیار با دقت و محتاطانه صورت گیرد.

به گزارش مجله پزشکی مادر به نقل از ایسنا، بسیاری رفتارها موثرتر از صحبت کردن با بیماران سرطانی هستند که از آن جمله می‌توان به فرستادن گل یا انجام فعالیت‌های مشترک با آن‌ها مثل تماشای برنامه‌های تلویزیونی یا انجام بازی‌های گروهی اشاره کرد.

به گزارش هافینگتون پست، متخصصان در این مقاله جمله‌ها و عباراتی را عنوان کرده‌اند که در صحبت کردن با بیماران سرطانی نباید به آنها گفت چون روی این بیماران تاثیر منفی دارد. این جمله‌ها عبارتند از:

- تو توان مبارزه با این بیماری را داری.

به اعتقاد یک بیمار 44 ساله نجات یافته از سرطان، این عبارت به این مفهوم است که شما در صورتی از شر این بیماری خلاص می‌شوید که بسیار قوی باشید. در صورتی که این موضوع لزوما صحیح نیست.

- چه احساسی داری؟

به اعتقاد یکی از پزشکان، این سوال بدین معنی است که ظاهر بیمار به نظر مناسب نمی‌آید و سوال شما بیشتر موجب آزار وی می‌شود.

- از دست من کاری ساخته است؟

این سوال اگرچه در ظاهر مثبت و برای کمک کردن است اما در نهایت با پاسخ منفی بیمار همراه است. بنابراین وی برای پاسخ به این سوال ذهنش درگیر خواهد شد. در این موارد بهترین کار ارائه پیشنهادهای مثبت و مفیدی به اوست.

- بیماری‌ات تا چه اندازه جدی است؟

هیچگاه از یک بیمار سرطانی در مورد بیماری و برنامه‌های درمانی‌اش سوالات جزئی نپرسید. مثل اینکه چند جلسه شیمی درمانی داری؟ یا از رادیوگرافی استفاده می‌کنی؟

هدف اصلی اطرافیان یک بیمار سرطانی باید حمایت از او باشد و این قبیل سوالات تنها استرس بیمار را تشدید می‌کند چرا که او احتمالا پاسخ همه این سوالات را نمی‌داند. به خاطر داشته باشید که تعدادی از این بیماران بسیار به حوزه شخصی خود حساس هستند. بنابراین در خصوص بیماری آنها پرس و جو نکنید.

- یکی از اطرافیان من نیز درگیر این بیماری است.

موقعیت این بیماران احتمالا شما را به یاد بیماری یکی از دوستان یا اقوامتان می‌اندازد، اما بیان آن در حضور بیمار بسیار نابه‌جا است و در صورتی که تجربه شما از بیماریِ اطرافیانتان منفی باشد این تاثیر به مراتب بدتر می‌شود.

- بر اساس مقاله‌ای که در مورد بیماری‌تان خواندم، شما می‌توانید ...!

نقش دکتر را برای این بیماران بازی نکنید. اگر آنها سوالی از شما داشته باشند، حتما خواهند پرسید. در واقع بیماران سرطانی سرشار از اطلاعات و راهکارهای ارائه شده از سوی تیم پزشکی خود هستند پس راهکارهای شما از مجلات و روزنامه‌ها یک صدم اطلاعات آن‌هاست.

- با این ظاهر، زیباتری!

هر صحبتی که ذهن بیمار سرطانی را به تغییر ظاهری‌اش مانند ریختن یا تغییر رنگ موها و ... به دنبال شیمی درمانی معطوف کند، تاثیر منفی خواهد داشت.

- من احساس تو را درک می‌کنم.

واقعیت این است که این حرف شما واقعی نیست. اگر شما هم یک بیمار سرطانی بودید یا آن را تجربه کرده بودید، این عبارت شما صحیح بود اما زمانی که با فرد بیمار برابر نیستید در واقع تجربه‌ای از احساس و درد او ندارید. بنابراین بهتر است بر نیازها و نگرانی‌های واقعی این بیماران تمرکز کنید.

- شما باید این کارها را انجام دهید.

ارائه راهکارها و یادآوری کردن عوامل تشدید بیماری در این بیماران نه تنها موثر نیست بلکه به سرزش آنها منجر می‌شود

نتایج یک پژوهش در دانشگاه آدلاید استرالیا برای نخستین ‌بار ثابت ‌کرده است که مصرف هسته‌ی ‌انگور به تأثیر شیمیایی در کشتن سلولهای سرطان کولون و نیز کاهش عوارض‌ جانبی شیمی ‌درمانی کمک می‌کند.
به گزارش مجله پزشکی مادر به نقل از ایسنا، طی این بررسی گفته شده ‌است که همراه ‌کردن عصاره‌ی هسته‌ی انگور با شیمی‌درمانی بالقوه یک رویکرد تازه برای درمان سرطان روده است و استفاده از این دو عامل با ‌هم سبب کاهش صدمه‌ی روده می‌شود که به ‌علت شیمی‌درمانی سرطان حاصل می‌شود و آثار یکدیگر را تقویت می‌کنند.

این بررسی در نشریه‌ی معتبر ‌PLoS ONE انتشار یافته است.

مجله پزشکی مادر

محققان دانشگاه میسوری ایالت کلمبیا امریکا در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده اند که انگور دارای ترکیب فوق العاده ای به نام "رزوراترول" است که می تواند روند پرتو درمانی را بهبود بخشیده و تاثیر مضاعفی بر بیماران سرطانی داشته باشد. Resveratol آنتی اکسیدان بسیار قوی و سودمندی است که در آب انگور قرمز وجود دارد.

آنتی اکسیدان ها، ترکیباتی هستند که اثرات زیان بار رادیکال های آزاد را خنثی و دستگاه ایمنی را تقویت می کنند. رزوراترولی که در پوست دانه های انگور وجود دارد، می تواند در برابر سرطان هایی مانند سرطان پوست و خون عملکرد مفیدی داشته و مانع از گسترش سلول های سرطانی و متاستاز شود.

نتایج این بررسی نشان می دهد که رزوراترول می تواند روند بهبودی بیمار را سرعت ببخشد. درمان سرطان ها با درمان ترکیبی از  پرتو درمانی و شیمی درمانی همراه است. تومورهای بدخیم با رادیو تراپی و جراحی یا همان پرتو درمانی، درمان می شوند که روشی برای نابودی و جلوگیری از رشد و گسترش سلول های سرطانی است. در این روش درمانی از دوز پایین اشعه با عنوان اشعه X برای رویت درون بدن و همینطور تصویر برداری استفاده می شود.

زمانی که سلول های سرطانی با رزوراترول و به تنهایی مورد درمان قرار می گرفتند تنها 44 درصد از سلول ها نجات می یافتند اما زمانی که پرتو درمانی با رزوراترول همراه شد، تاثیر درمان تا مرز 70 درصد پیش رفت. رزوراترول می تواند تاثیر به سزایی در محافظت بدن در برابر داروهای شیمی درمانی نیز  داشته باشد. پیش از این نیز، رزوراترول سهم به سزایی در مهار سنتز DNA در سلول های سرطانی سینه از خود نشان داده بود.

رزوراترول را در چه خوراکی هایی می توان یافت ؟

رزوراترول دارای ترکیبات فیتوفنولیک است. این ماده را می توان در انگور، تمشک و زغال اخته یافت. علاوه بر آن، رزوراترول می تواند در کاهش التهاب و جلوگیری از بیماری های قلبی نیز موثر باشد.

منبع: مهر

براکی تراپی یک روش درمانی تهاجمی است که از طریق یک منبع که درون پروستات قرار داده می شود، به پروستات پرتو می فرستد. دو روش برای براکی تراپی وجود دارد، براکی تراپی با دوز پایین(LDR) و براکی تراپی با دوز بالا (HDR).

براکی تراپی  LDR

در براکی تراپی LDR دانه های رادیو اکتیو به اندازه دانه برنج درون پروستات قرار داده می شوند و برای مدتی باقی می مانند. معمولا40-100 دانه از طریق یک سوزن که از روی پوست وارد پروستات می شود، در پروستات قرار داده می شوند. برای راحتی بیمار، طی عمل از بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی استفاده می شود. این عمل ممکن است نیاز به یک شب بستری داشته باشد. این دانه ها طی هفته ها یا ماه ها دوز پایینی پرتو از خود به پروستات می تابانند، و زمانی که دانه ها از خود پرتو ساطع می کنند، بیمار تحت اشعه رادیو اکتیو قرا می گیرد. طی گزارشات اعلام شده براکی تراپی LDR منتج به زندگی طولانی بعد از عمل بین85-94 درصد می شود. بیماران ممکن است درصد کمی مشکلات مقعدی و ادراری تجربه کنند (3-5درصد) و مشکلات جنسی بین 20-50 درصد گزارش شده است. در خیلی موارد نادر، دانه ها از پروستات خارج شده، وارد جریان خون می شوند و به سمت اعضای دیگر حرکت می کنند، اما این مسئله معمولا مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی کند

براکی تراپی HDR

براکی تراپی HDR شامل ارسال دوز بالای پرتو به پروستات در یک دوره زمانی کوتاه است. معمولا براکی تراپی HDR شامل وارد کردن 12 تا 20 سوزن توخالی متصل به سوند می باشد که از پوست و سپس پروستات عبور می کنند. معمولا بی حسی نخاعی اعمال می شود و عمل نیازمند یک شب بستری است. زمانی که سوندها در محل قرا گرفتند سیتی اسکن و یا ام آر آی  انجام می شود تا محل دقیق سوندها، پروستات و بافت های اطراف تایید شود. برنامه درمان تهیه می شود و یک منبع رادیو اکتیو در سوندها تعبیه می شود که پرتوها را به پروستات می رساند. منبع رادیو اکتیو برای 5 تا 15 دقیقه در محل باقی می ماند و سپس برداشته می شود. اغلب، درمان طی چندین روز انجام می شود و سوندها بعد از آخرین درمان برداشته می شوند. مطالعات نشان می دهند که براکی تراپی HDR باعث درصد بالای کنترل بیماری (بین 89 تا 98 درصد در3-6 سال بعد از درمان) می شود. عوارض جانبی مقعدی ادراری و جنسی آن تقریبا به اندازه براکی تراپی LDR  است. با این وجود روند درمان ممکن است به دلیل تهاجمی بودن آن برای بیماران سخت و دردناک باشد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، زهرا شریعتی
منبع: cyberknife.com