هرساله میلیاردها دلار در جهان صرف تحقیق و تلاش برای مهار کردن بیماری‌های قلبی، سرطان، دیابت و... می‌شود. بشر با درمان قطعی این بیماری‌ها نیز راه گریزی از مرگ ندارد. باید به راز جاودانگی پی برد.

مصرف کدام داروها برای زنان باردار خطرناک است؟

 بسیاری از خانم‌های باردار برای  مصرف داروهایی مانند قرص‌های استامینوفن و انواع مسکن‌ها وسرماخوردگی و شربت‌های گیاهی موجود در داروخانه‌ها یا داروهای گیاهی که در عطاری‌ها به فروش می‌رسند، دچار شک و تردید هستند و نمی‌دانند که چه داروهایی را می‌توانند با آسودگی خیال  در این دوران استفاده کنند. دکتر نازنین صفایی، جراح و متخصص زنان و زایمان در گفت‌و‌گو با «ایران» درباره استفاده از دارو هنگام بارداری توضیحاتی داده اند.

بسیاری از زنان در دوران بارداری هم سر کار می‌روند؛ اما همیشه این سؤال وجود دارد که آیا کار در دوران بارداری آنها ممنوع است؟ جواب این سؤال منفی است مگر اینکه شرایط جسمی خاصی داشته باشید و پزشکتان کار در دوران بارداری را برایتان ممنوع کرده باشد یا یکی از علائمی را که در این مقاله نوشته‌ایم، مشاهده کنید.

16 کاری که قبل از بارداری باید انجام دهید

روش زندگی، سلامت کودک و شما را تحت تاثیر قرار می دهد. با برنامه ریزی پیش از بارداری، می توان اتفاقات را پیش بینی نمود و در انتظار پیشامدهای خوب باشید و اگر واقعه ناخوشایند رخ داد برای مقابله با آن آماده باشید. اغلب زنان زمانی متوجه بارداری خود می شوند که ۱ تا ۲ ماه از شروع حاملگی گذشته است و معمولا زمانی که به پزشک خود مراجعه می کنند۲ یا ۳ ماهه باردار هستند. اولین ۱۲ هفته بارداری از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا در این زمان اعضا و دستگاههای اصلی بدن کودک ساخته می شوند.

پیش از آنکه متوجه بارداری خود شوید و یا به پزشکتان مراجعه کنید، اتفاق های مهم بسیاری ممکن است روی دهند. آمادگی برای بارداری به معنی آمادگی جسمانی و روحی برای بارداری است. در گذشته بیشتر بر بهداشت و سلامتی در طی دوران بارداری تأکید می شد اما امروزه اکثر متخصصین معتقدند که باید از مدتی قبل از بارداری به سلامت پدر و مادر آینده توجه داشت.

این ۱۶ کار را قبل از بارداری انجام دهید:

1- با استفاده از جدول، چرخه قاعدگی خود را ثبت کنید. برای بررسی چرخه باروری خود می توانید حداقل دو ماه زمان شروع قاعدگی را یادداشت کنید. اگر قاعدگی نامنظم دارید باید ماههای بیشتری این کار را انجام دهید یا برای تعیین زمان تخمک گذاری از یکی از روشهای اندازه گیری دمای بدن یا ترشحات واژن استفاده کنید. از سلامت بدن خود مطمئن شوید تا نگران خطرات آنها در طول بارداری نباشید.

2- مصرف فولیک اسید را آغاز کنید. روزانه ۴۰۰ mcg از این دارو توصیه می شود. فولیک اسید از بروز اختلالات مادرزادی مغز و نخاع که اختلالات لوله عصبی نامیده می شوند پیشگیری می کند. همچنین پایین بودن سطح فولیک اسید در بدن، خطر سقط را افزایش می دهد. لازم است که قبل از بارداری مصرف فولیک اسید را آغاز کنید، چرا که بیشترین تاثیر مثبت فولیک اسید در ۲۸ روز نخست بارداری است. از آنجا که ممکن است ندانید چه زمانی باردار می شوید، بهتر است همزمان با توقف روش جلوگیری از بارداری و در دورانی که سعی می کنید باردار شوید، مصرف آن را آغاز کنید.

3- اگر دچار کم خونی هستید آنرا درمان کنید. شاید لازم باشد که از پزشک خود بخواهید تا سطح آهن بدن شما را بررسی کند؛ نباید پیش از بارداری از کمبود آهن رنج ببرید. کمبود آهن در بارداری ممکن است موجب شود تا بیش از آنچه که رایج است، در دوره بارداری احساس خستگی کنید. بعلاوه شما باید ذخیره آهن مناسبی برای جنین و زایمان داشته باشید.

4- حداقل ۳ ماه پیش از باردار شدن به وزن ایده آل بدن خود برسید. وقتی که باردار می شوید، سلامت کودک تا حد زیادی به متعادل بودن وزن بدن شما بستگی دارد.

5- سعی کنید با دوری گزیدن از عفونت ها، سالم باقی بمانید. دست هایتان را مرتب بشویید، از شخص دیگری بخواهید سطل زباله را خالی کند، و از قرار گرفتن در شرایطی که خطر عفونت به همراه دارند پرهیز کنید.

6- از تماس با مواد شیمیایی مضر در خانه و محل کار اجتناب کنید.

7- گروه خون خود و پدر کودکتان را بدانید و با هم سابقه بیماری های خانوادگی هر یک را یادداشت کنید. به پزشک مراجعه کنید تا اگر لازم می داند برخی از آزمایشات و یا در صورت لزوم واکسیناسیون را پیش از بارداری انجام دهد.

8- در مورد تمام داروهایی که به صورت مرتب مصرف می کنید با پزشک صحبت کنید و مطمئن شوید که تمام بیماری های مزمن شما تحت کنترل قرار دارند.

9- به دندان پزشک مراجعه کنید تا از وضعیت سلامت دندانهایتان مطلع شوید. بهتر است پوسیدگی ها قبل از آغاز بارداری ترمیم شوند و بیماری های لثه باید تحت کنترل باشند. وجود بیماری لثه در دوران بارداری خطر به دنیا آمدن کودکی با وزن پایین را افزایش می دهد.

10- اگر روش جلوگیری از بارداری خود را متوقف کرده اید، برای انجام هر آزمایش یا تصویربرداری مانند عکس های رادیولوژی – مسئول مربوطه را در جریان قرار دهید.

11- یک برنامه منظم ورزشی را آغاز کنید و آن را ادامه دهید. انجام یک فعالیت بدنی متعادل پیش از بارداری و ادامه آن در طول بارداری، به شما کمک شایانی می کند.

12- یک شیوه تغذیه سالم در پیش بگیرید. غذاهایی مصرف کنید که تازه و سرشار از مواد مغذی هستند و از تهیه بهداشتی و مناسب آنها مطمئن هستید.

13- اگر سیگار می کشید حتما از حالا برای ترک آن اقدام کنید و تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض دود دخانیات پرهیز کنید.

14- اگر الکل مصرف می کنید، بطور جدی آنرا کنار بگذارید و از نوشیدن نوشابه های الکلی حتی بطور تفریحی بپرهیزید.

15- سعی کنید تا جایی که ممکن است عوامل استرس زا و غیر ضروری زندگی خود را کاهش دهید.

16- وضعیت بیمه سلامت خود را کنترل کنید. برنامه های آینده زندگی مشترکتان (مانند تحصیل، شغل، مسافرت و ... ) را در صورت بارداری و داشتن فرزند مد نظر قرار دهید.

منبع:تبیان

 روش هایی برای بهبود بدخلقی های پیش از قاعدگی

بسیاری از خانم ها با نشانگان پیش از قاعدگی آشنا هستند. برای برخی، روزهای قبل از قاعدگی شبیه کابوس است و حدود یک سوم از خانم ها هم معتقدند این نشانگان زندگیشان را تحت تاثیر قرار می دهد. نشانگان پیش از قاعدگی در ۵ تا ۱۰ درصد از افراد به صورت جدی وجود دارد. این نوسانات خلقی پیش از قاعدگی معمولا در پس زمینه ای از خلق و خوی کلی مانند افسردگی و اضطراب اتفاق می افتد اما راه هایی برای کاهش علائم این نشانگان وجود دارد که با هم برخی از آن ها را مرور می کنیم.

حمام آب گرم بگیرید

برخی از علائمی که زنان دچار نشانگان پیش از قاعدگی از آن رنج می برند شامل استرس، تحریک پذیری، اضطراب، نوسانات خلقی، از دست دادن اعتماد به نفس و گریه بی دلیل است. از پزشک درباره درمان های رفتار شناختی سوال کنید. یک درمانگر می تواند به شما کمک کند روش های جدیدی برای مدیریت نشانه ها یاد بگیرید. ورزش را در برنامه تان قرار دهید و سعی کنید رژیم غذایی روزانه تان سالم باشد. این موضوع باعث آزاد شدن اندورفین می شود که در بهبود خلق و خو موثر است. حمام آب گرم بگیرید و روی لیفتان دو قطره گل یاس و روغن بابونه بچکانید و روی پوستتان بکشید. این کار مانند نوعی ماساژ است که به آرامش شما کمک خواهد کرد.

قندتان را تنظیم کنید

می دانید نوسانات قند خون می تواند در خلق و خوی شما موثر باشد. به هر حال نوسانات هورمونی به طور طبیعی در تمام زنان قبل از قاعدگی اتفاق می افتد اما در خانم هایی که نشانگان پیش از قاعدگی دارند، نوسانات قند خون می تواند تشدید شود. توصیه می شود برای داشتن خلق و خوی آرام و با ثبات، تعادل قند خون را در تمام طول ماه نگه دارید و آن را محدود به روزهای منتهی به قاعدگی نکنید.

به امگا۳ توجه کنید

امگا ۳ نقشی مهم در پایداری خلق وخو دارد. حتما می دانید که ماهی منبع غنی این ماده است و مصرف آن می تواند موثر باشد. اگر گیاهخوار هستید، می توانید به جای ماهی از بذر کتان استفاده کنید که آن هم منبع امگا۳ است.

کافئین را کنار بگذارید

بدون شک کافئین به شما انرژی می دهد اما از سوی دیگر خلق و خوی شما را به هم می ریزد. نوشیدنی های کافئین دار به دلیل کافئین و شکری که دارند، می توانند نوسانات هورمونی و متعاقب آن نوسانان خلقی ایجاد کنند. خانم های مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی به میزان کم کافئین هم حساس هستند و علائم شدیدی نشان می دهند. بهتر است میزان مصرف این نوشیدنی را کم کنید و آن را با چای سبز که آنتی اکسیدان دارد، جایگزین کنید تا ببینید چه تغییری در خلق و خوی شما اتفاق می افتد.

آرامش را تمرین کنید

بهتر است تمرین های آرام بخش انجام دهید. به جای هر واکنشی بهتر است ابتدا نفس عمیقی بکشید. اگر چه آسان نیست اما بهتر است امتحان کنید. تا ۱۰ بشمارید و خودتان را در یک موقعیت آرامش بخش تصور کنید. این تکنیک ها بدون شک همیشه شما را خونسرد و متعادل نگه نمی دارد اما با تمرین بیشتر، تعداد دفعاتی که آرام برخورد می کنید، بیشتر خواهد شد.

ورزش کنید

اینکه در حال حاضر افسرده هستید، یا علائم نشانگان پیش از قاعدگی دارید، دلیل نمی شود ورزش را کنار بگذارید. اتفاقا در این حالت ورزش و فعالیت بدنی می تواند استرس را از شما دور کند و باعث شود در واکنش به محرک ها آرام تر برخورد کنید. سعی کنید حداقل ۳۰ دقیقه پیاده روی تند، دوچرخه سواری، شنا یا سایر ورزش های هوازی را در برنامه روزانه خود یا حداقل بیشتر روزهای هفته بگنجانید. ورزش منظم برای بهبود سلامت عمومی شما و کاهش شدت بعضی از علائم نشانگان پیش از قاعدگی همچون خستگی و افسردگی مفید است.

غذاهای غنی از آهن بخورید

بسیاری از زنان ممکن است در دوران قاعدگی احساس کمبود انرژی و خستگی کنند. این حالت معمولا به دلیل خونی که در این مدت از بدن خارج می شود، بروز می کند. بهترین کار این است که مقدار زیادی غذاهای غنی از آهن مانند اسفناج، تخم مرغ، لوبیا، آجیل و غلات سبوس دار به رژیمتان اضافه کنید. در بسیاری از زنان مصرف مواد غذایی غنی از کلسیم مانند شیر و ماست نیز می تواند به کاهش احساس خستگی کمک کند. میان وعده های کم و با شاخص قند خون پایین مانند کیک های ساخته شده از آرد جو هم می تواند به افزایش سطح انرژی کمک کند. از مصرف تنقلات شیرین خودداری کنید.

هفته نامه زندگی مثبت

 این بیماری ناتوانی جنسی می آورد

بیماری پیرونی اولین بار توسط دانشمندی به نام فالوپیوس در سال ۱۵۶۱ میلادی گزارش شد ولی در سال ۱۷۴۳ توسط جراح مشهور فرانسوی، پیرونی، کامل تر بیان شد و بیماران مرد با مشکل انحنای آلت به این عنوان معرفی شدند. بین۲۰ تا ۴۰ درصد مردان مبتلا به بیماری پیرونی دچار اختلال در نعوظ می شوند و ۷۰ درصد مبتلایان اختلالات قابل توجه روانی از خود نشان می دهند. اخیرا میزان شیوع بیماری پیرونی افزایش یافته است که می تواند به علت مصرف داروهای ایجادکننده نعوظ باشد. به طور کلی، بسیاری از بیماران از پذیرش درمان اجتناب می کنند. در مطالعات اخیر، شیوع بیماری پیرونی در مردان زیر ۴۰ سال ۸.۲ درصد گزارش شده است.

بیماری پیرونی یکی از مشکلات بالینی است که مردان میانسال و مسن را مبتلا می کند. این افراد معمولا از درد، تغییر شکل آلت هنگام نعوظ و کوتاهی طول آن شکایت دارند. معمولا سن شیوع بیماری بین ۴۰ تا ۷۰ سالگی است و با افزایش سن، شیوع آن بیشتر می شود. در اغلب مطالعات، این بیماری در سن ۵۰ سالگی تشخیص داده می شود. بسیاری از بیماران مبتلا به پیرونی شکایت خاص بالینی ندارند ولی گاهی بیمار به علت نعوظ دردناک، انحنای آلت تناسلی و نعوظ ضعیف در قسمت جلوتر از محل ایجاد ضایعه به پزشک مراجعه می کند. ممکن است انحنا و یا درد ایجاد شده موقع نعوظ به قدری شدید باشد که مانع ایجاد رابطه زناشویی رضایت بخش شود. در برخی موارد، بیمار یک توده نرم در بدنه آلت خود احساس می کند. در بیماری پیرونی، در زمانی که آلت در وضعیت نعوظ قرار ندارد، بیمار هیچ گونه دردی را ذکر نمی کند. بیماران عمدتا نگران این هستند که مبادا این ضایعه عارضه بدخیمی در آلت باشد. لازم است به بیمار اطمینان داد که این توده هیچ گونه بدخیمی یا زمینه سرطانی شدن را در پی ندارد و به عبارتی جزو ضایعات خوش خیم به حساب می آید.

چه علایمی دارد؟

در معاینه، معمولا یک پلاک پوستیِ سفت و فیبروتیک با حدود مشخص در بدنه آلت لمس می شود که اندازه آن متغیر است. این پلاک عامل اصلی ایجاد درد و انحراف آلت به طرف محل پلاک است. پلاک معمولا در قسمت پشتی آلت در خط وسط قرار دارد. در برخی بیماران ممکن است چند پلاک ایجاد شده باشد و بیمار توده های سفت متعددی را احساس کند. در موارد شدید به علت رسوب مواد کلسیمی، پلاک به شدت سفت می شود و در تصویر رادیولوژی نیز می توان آن را مشاهده کرد.

علت بروز این بیماری چیست؟

اگر چه علت بیماری پیرونی هنوز نامشخص است اما از نظر بافتی ضایعه خطرناکی محسوب نمی شود و تغییرات ایجاد شده عمدتا مشابه یک ضایعه التهابی شدید است. عواملی مانند ضربه، عفونت، تصلب شرایین، عوامل ژنتیکی، مصرف سیگار، بیماری دیابت، بالا بودن چربی خون و افزایش فشار خون، سابقه جراحی آلت، مصرف دارو، سابقه فامیلی بیماری پیرونی به عنوان زمینه های ایجادکننده و یا تشدیدکننده بیماری مطرح هستند. مشخص شده است افرادی که بیماری پیرونی دارند در مقایسه با مردان متاهل هم سن خود، تعداد نزدیکی بیشتری داشته اند یا از نزدیکی های خشنی برخوردار بوده اند که احتمال ضربه به آلت در آنها بیشتر بوده است. به عبارتی، می توان گفت بیماری پیرونی یک بیماری بافتی مرتبط با سن است که در بیماران با تمایلات جنسی زیاد، اتفاق می افتد. ناتوانی جنسی ممکن است همراه بیماری در مردان مبتلا دیده شود که عمدتا منشأ این ناتوانی جنسی روحی روانی است و هنوز رابطه آن به طور مستقیم با بیماری پیرونی تایید نشده است. بسیاری از بیماران به علت اثر روانی بیماری، دچار اختلال در نعوظ می شوند. در مطالعات مختلف، همراهی بیماری پیرونی با ناتوانی جنسی در ۷۵ تا ۱۰۰ درصد موارد گزارش شده است.

چه باید کرد؟

درمان دارویی قطعی برای بیماری پیرونی وجود ندارد. این بیماری در ۵۰ درصد موارد، پس از یک تا یک سال ونیم خودبه خود بهبود می یابد. در ابتدای بیماری، تحت نظر گرفتن بیمار و حمایت های عاطفی از بیمار توصیه می شود. پزشکان از داروهایی نظیر ویتامینE و یا قرص های پاراآمینوبنزوییک اسید و گاهی تزریق کورتون به داخل ضایعه نیز استفاده می کنند که موفقیت کمی در درمان بیماری داشته است. اخیرا نیز از دستگاه واکیوم برای برطرف کردن انحنای آلت استفاده می شود. واکیوم وسیله ای است که جهت درمان اختلالات نعوظ مورد استفاده قرار می گیرد و استفاده درمانی از آنها برای مردان مبتلا به ناتوانی جنسی بی خطر است. به ندرت بیماران به روش های جراحی و برداشتن پلاک نیاز پیدا می کنند. بررسی های رادیولوژیک یا آزمایشگاهی در این بیماران توصیه نمی شود و تاثیری در روند تشخیص و یا درمان بیماری ندارد.

به طور خلاصه می توان گفت بیماری پیرونی بیماری خوش خیمی است و در بسیاری از مردان نیاز به درمان ندارد و لازم است به بیمار اطمینان داده شود که برجستگی و سفتی که در روی آلت خود احساس می کند یک تومور بدخیم نیست و نمی تواند موجب ناتوانی جنسی در وی شود. ولی در برخی از افراد درمان دارویی لازم است و تنها در گروه کوچکی شدت انحنای آلت به حدی می رسد که مانع نزدیکی می شود. در برخی موارد بیماری پیرونی را همراه با برخی بیماری ها گزارش کرده اند.

دکتر سیدکاظم فروتن، ارولوژیست، عضو هیات علمی دانشگاه شاهد و سرپرست کلینیک سلامت خانواده

 همه چیز درباره یائسگی مردان

مردم یائسگی را واژه ای زنانه و پدیده ای فیزیولوژیک می دانند که در اثر آن ترشح هورمون های زنانه و عادت ماهیانه حول و حوش ۵۰ سالگی قطع می شود اما این اتفاق در مردان نیز می افتد.

البته سیر یائسگی مردانه متفاوت تر و بسیار آهسته تر از یائسگی زنانه است، به طوری که برای مرد محسوس نیست ولی در بعضی از مردان این کاهش سطح هورمون ها آنقدر سریع است که باعث بروز مشکلات جسمی و زناشویی می شود.

اندازه طبیعی آلت تناسلی مردان چقدر است؟

اینترنت و ماهواره این روزها آکنده از تبلیغات برای بزرگ کردن آلت تناسلی مردان است و حتی در ایران در برخی داروخانه‌ها به مردان مشاوره می‌دهند و آنها را به استفاده از روش یا محصول خود تشویق می‌کنند.

اما این تجارت عظیم که در تمام دنیا رونق دارد فقط بر پایه باورهای نادرست و نگرانی مردان از غیر طبیعی بودن بنا شده است.

به گزارش مجله پزشکی مادر به نقل از بی‌بی‌سی، دانشمندان کینگز کالج لندن با همکاری نظام بهداشت و درمان بریتانیا (NHS) با بررسی بیش از ۲۰ مطالعه که بر روی بیش از ۱۵ هزار مرد در سنین مختلف (۱۷ تا ۹۱ سال) و در مناطق مختلف دنیا (اروپا، آفریقا، آمریکا و آسیا، از جمله درایران) انجام شده، سعی کردند متوسط اندازه آلت تناسلی در مردان را مشخص کنند که نتایج آن امروز در نشریه بین المللی ارولوژی بریتانیا منتشر شد.

دکتر دیوید ویل، نویسنده اصلی این تحقیق می‌گوید: "عقیده داریم نموداری که تهیه کرده ایم به پزشکان کمک می کند تا به اکثر مردان این اطمینان خاطر را بدهد که اندازه آلت تناسلی شان طبیعی است."

بر اساس این تحقیق متوسط طول آلت تناسلی مردانه پیش از برانگیختگی ۹.۱۶ سانتی متر و متوسط محیط آن ۹.۳۱ سانتی متر است.

در حالت برانگیختگی متوسط طول ۱۳.۱۲ و متوسط محیط آن ۱۱.۶۶ سانتی متر است.

این محققان برای اولین بار نموداری که هم طول و هم محیط را در نظر گرفته ارائه کرده اند که فرد می تواند خود را با مردان دیگر مقایسه کند و دریابد که در قیاس با دیگران در کجای طیف طبیعی قرار می گیرد.

این بررسی نشان می‌دهد که تنها ۲.۲۸ درصد مردان دچار کوچکی یا بزرگی غیر طبیعی آلت تناسلی هستند.

این تحقیق همچنین نشانه‌ای از این پیدا نکرد که نژاد یا ملیت در اندازه آلت تناسلی نقش داشته باشد.

علاوه بر این، ارتباطی بین اندازه آلت تناسلی با اندازه پا (نمره کفش)، طول انگشت سبابه، اندازه بیضه‌ها و سن یافت نشد.

بزرگ کردن آلت تناسلی مردانه

در تمام دنیا گروهی از مردان نگران اندازه آلت تناسلی خود هستند و حتی ممکن است از "اضطراب یا سندروم کوچک بودن آلت تناسلی" در رنج باشند.

منشا آن در اکثریت قریب به اتفاق موارد باورهای غلطی است مثل این که اندازه آلت به مردانگی، قدرت باروری یا توانایی جنسی ربط دارد یا اینکه اگر آلت تناسلی کوچک باشد، باعث نارضایتی شریک جنسی می شود.

تبلیغاتی که برای بزرگ کردن آلت تناسلی می شود به مردان روش های غیر جراحی (قرص، لوسیون، لوله خلاء، وسایل و روشهای کشش) توصیه می کنند که برای تاثیر آن کوچکترین مدرک علمی وجود ندارد و از نظر طبی بی اعتبار هستند.

یک روش جراحی عبارت است از افزایش قطر با تزریق چربی قسمت دیگری از بدن به آلت تناسلی. اما بررسی وضعیت مردانی که از این روش استفاده کرده‌اند نشان می دهد که به مرور زمان با جذب چربی، اندازه آلت به حالت قبل بر می گردد و علاوه بر این، روش جراحی عوارضی مثل بدشکلی و زخم و عفونت دارد.

در جراحی افزایش طول، لیگامانی را که آلت را به استخوان شرمگاهی وصل می کند قطع می کنند و با یک پیوند پوستی طول آلت را اضافه می کنند اما این روش تاثیری بر اندازه آلت در حالت برانگیختگی ندارد و ممکن است باعث دشواری در رابطه جنسی شود.

اندازه آلت و رضایت شریک جنسی

تحقیقات مختلف در باره رابطه اندازه آلت تناسلی و رضایت شریک جنسی، تقریبا همگی به این نتیجه رسید‌ه‌اند که چنین ارتباطی وجود ندارد و تاثیر اندازه آلت در رضایت جنسی چندان زیاد نیست.

دو سال پیش تحقیقی منتشر شد که نشان داده بود طول آلت تناسلی مردانه در جذابیت آنها برای زنان تاثیر دارد.

این تحقیق در سطح وسیع بخصوص از طرف کسانی که در کار افزایش طول آلت مردانه هستند به عنوان دلیل علمی منتشر شد، اما این تحقیق فقط بر روی ۱۰۵ زن استرالیایی انجام شده بود و مردانی که این زنان جذابیتشان را ارزیابی کرده بودند، شخصیت های ویدئوهای کامپیوتری بودند. این تحقیق را مراجع معتبر فاقد معیارهای علمی لازم ارزیابی کردند.

مجله پزشکی مادر

 

کدام خانم ها دچار افتادگی رحم و مثانه می شوند؟

اگر تازه زایمان کرده اید و دوره نقاهتتان تمام شده اما احساس سنگینی و فشار زیر شکم دارید، هرگز بی توجه از این موضوع نگذرید زیرا این حالت از علائم مشکلی نسبتا شایع است که با نام «پرولاپسوس» یا اصطلاح عمومی «افتادگی ارگان ها» شناخته می شود.

با دکتر شهرزاد زاده مدرس، متخصص زنان و زایمان و دانشیار علوم پزشکی شهید بهشتی در مورد این مشکل، دلایل و راه حل های آن گفت و گو کرده ایم.

خانم های بسیاری را می بینم که از افتادگی رحم یا مثانه شکایت دارند و برای درمان رو به جراحی می آورند. دلیل بروز این افتادگی ارگان ها، بارداری و زایمان طبیعی است؟

نه فقط زایمان طبیعی بلکه بارداری های متعدد می تواند باعث بروز این مشکل شود. شیوه زایمان ارتباطی با آن ندارد. خیلی از خانم ها فکر می کنند زایمان طبیعی باعث این مشکل می شود اما این طور نیست. افتادگی ارگان ها در زایمان های سخت و طولانی که باعث پارگی عضلات کف لگن شود، دیده می شود ولی این نوع زایمان ها شایع نیست. غیر از بارداری عوامل بسیاری در بروز این مشکل تاثیر دارند که از آن جمله می توان به افزایش فشار به پایین شکم، یبوست مزمن، چاقی مفرط حتی سرفه های مزمن و طولانی یا وجودنداشتن هورمون استروژن مخصوصا در دوران یائسگی اشاره کرد.

چطور این مسائل باعث افتادگی رحم و مثانه می شود؟

فشار باعث می شود عضلات نگهدارنده داخل لگن که ارادی کار می کنند و پوشاننده ساختمان کف لگن هستند به مرور دچار شل شدگی شوند. این عضلات در حالت عادی از مثانه، مجاری ادرار، مقعد و رحم نگهداری می کنند اما فشار باعث می شود به مرور شل شوند و در نهایت به داخل واژن پایین بیایند. البته افتادگی ارگان ها براین اساس که کدام ارگان دچار افتادگی می شود، اسامی مختلفی دارد. مثلا به افتادگی بخشی از دیواره خلفی مثانه به داخل واژن سیستوسل و به بیرو زدگی قسمتی از رکتوم از دیواره پشتی وازن رکتوسل می گویند.

افتادگی ارگان مسئله ای شایع بین خانم هاست؟

با افزایش سن احتمال بروز آن افزایش می یابد اما این اتفاق خیلی شایعی در جامعه ما نیست.

خانم ها خود می توانند متوجه این مسئله شوند؟ اصلا این افتادگی علامت خاصی دارد؟

درد و فشار زیر شکم از علائم رایجی است که خانم ها باید با این احساس فورا به متخصص زنان مراجعه کنند تا میزان افتادگی مشخص شود. البته علائم دیگری هم وجود دارد مثلا افتادگی در مجاری ادراری با علائمی نظیر احساس وجود توده در مجاری ادراری یا واژن، بی اختیاری ادرار یا احساس تخلیه ناکامل ادرار. اگر در شکل رکتوسل باشد، توده ای از مقعد خارج می شود.

روش های پیشگیری و درمان چگونه اند؟

از بین بردن علل زمینه ای مثل یبوست، چاقی مفرط، سرفه های شدید، پرهیز از بارداری های متعدد و اصلاح شیوه زندگی می تواند از بروز افتادگی جلوگیری کند اما درمان افتادگی برحسب سن، شرایط بدنی و... بیمار متفاوت است. در موارد خفیف انجام تمرین های کگل توصیه می شود. این تمرین ها می تواند به سفت شدن عضلات ناحیه درگیر و تقویت آن کمک کند اما در موارد شدید به جراحی نیاز است.

تمرین های کگل را در خانه می توان انجام داد؟

بله، معمولا به تمام خانم ها توصیه می شود بعد از بارداری این تمرین ها را انجام دهند زیرا نه تنها درمان افتادگی هاست، می تواند از بروز این مشکل پیشگیری کند و تقویت کننده لگن و عضلات پرینه باشد. تمرین کگل به این صورت است که از خانم خواسته می شود هنگام ادرار کمی عضلات را منقبض کند و ادرار را چند ثانیه ای نگه دارد. هنگام کارهای روزمره نیز این شل و سفت کردن را می تواند ادامه دهد.

دکتر شهرزاد زاده مدرس
منبع: سلامت

 

بزرگ کردن آلت تناسلی واقعیت دارد؟

بسیاری از مردان به اشتباه فکر می‌کنند آلت تناسلی‌شان کوچک است، در حالی‌که در اغلب موارد این چنین و اندازه آلت تناسلی آنها در حد عادی قرار دارد. طول میانگین آلت تناسلی نعوظ کرده 10 تا 15 سانتی‌متر است. اندازه آلت تناسلی در حالت شل ممکن است تفاوت بیشتری میان مردان داشته باشد. منظور این است که آلت تناسلی مردی که در حالت شل شده به ظاهر اندازه بزرگتری دارد، ممکن است در حالت راست‌شده خیلی بزرگتر نشود و بر عکس آلت تناسلی کوچک در حالت شل شده، ممکن است در حین نعوظ بسیار بزرگتر شود.

مشکل دوم در برخی از مردان این است با وجود اینکه اندازه‌گیری نشان دهد که اندازه آلتشان طبیعی است، همچنان از کوچک بودن آن احساس ناراحتی می‌کنند، در این صورت ممکن است یک تشخیص روانپزشکی مطرح باشد: «اختلال بدشکل‌انگاری آلت تناسلی». یک بررسی اخیر نشان ‌می‌دهد که اکثریت مردانی که به دنبال جراحی برای بزرگ کردن آلت تناسلی هستند، به این عارضه مبتلا هستند. این افراد اغلب از نتیجه عمل کمترین رضایت را دارند.


شیوه‌های تبلیغ‌شده

1. پمپ خلا: یکی ار روش‌های معمولی است که برای بزرگ کردن آلت تبلیغ می‌شود. مرد آلت تناسلی‌اش را به درون استوانه‌ای فرو می‌برد که به پمپی متصل است که هوا را می‌مکد. خلائی که به این ترتیب به وجود می‌آید، خون بیشتری را به درون آلت می‌کشد و آن را به حالت راست‌کرده و اندکی بزرگ‌تر در می‌آورد. بعد با قراردادن یک حلقه سفت در انتهای آلت مانند یک تورنیکه از خروج خون از آلت جلوگیری می‌شود. در واقع پمپ‌های خلا یک استفاده پزشکی واقعی دارند: کمک کردن به مردان دچار اختلال نعوظ یا راست شدن آلت، اما این پمپ‌ها اثری مداوم بر اندازه آلت ندارند. هنگامی که حلقه برداشته شود، طول آلت به حالت عادی باز می‌گردد. این پمپ‌ها در عوارضی هم ممکن است از جمله اختلال نعوظ گذرا، تاول پوستی، کبودی، پاره شدن رگ‌های خونی و تغییر رنگ و ضخیم شدن پوست. حلقه‌ نباید بیشتر از 20 تا 30 دقیقه به دور آلت انداخته شود، چرا که استفاده طولانی‌تر آن ممکن است در نهایت به آسیب بافتی آلت منجر شود.

2. ورزش، وزنه و سایر وسایل: اول از همه باید بدانید که با انجام ورزش نمی‌‌توان آلت تناسلی را مثلا مانند عضلات جلوی بازو حجیم کرد. آلت تناسلی یک عضله نیست. همچنین وسایلی در بازار عرضه می‌‌شود که با متصل شدن به آلت گاهی تا 8 ساعت در روز آن را تحت کشش قرار می‌دهند. خطرات این روش‌ها شامل احتمال پارگی بافتی، آسیب به رگ‌ها و خونریزی و سایر مشکلات است.

3. قرص‌ها، مکمل‌ها و کرم‌ها: انواعی از کرم‌های حاوی داروهای گیاهی گوناگون از یوهیمبین ( که گاهی به نام ویاگرای گیاهی تبلیغ می‌شود)، جین‌سنگ و غیره نیز برای بزرگ کردن آلت فروخته می‌شوند. این فراورده‌ها نیز هیچ اثری بر اندازه آلت ندارند.


جراحی بزرگ کردن

جراحی بر خلاف روش‌های ذکر شده در بالا می‌تواند آلت را بزرگ کند، اما جراحی هم خطرات خاص خودش رادارد و نتایج آن ممکن است مطابق انتظارات فرد نباشد.

یک بررسی در سال 2006 نشان داد که جراحی به طور میانگین کمتر از 2.5 سانتی‌متر می‌تواند طول آلت را افزایش دهد. دو روش اصلی برای بزرگ کردن آلت وجود دارد:

1) بریدن رباط متصل کننده آلت به استخوان لگن بعد تحت کشش قرار دادن روزانه آلت،

2) برداشتن چربی از سایر نقاط بدن و تزریق آن به درون آلت برای حجیم کردن آن. این اعمل جراحی عوارض خاص خود را دارند و ممکن است در نهایت فرد از نتیجه راضی نباشد.

یک بررسی در اروپا نشان داد از 42 مردی که این اعمال را انجام داند، تنها 35 درصدشان از نتیجه عمل راضی بودند و 50 درصد این مردان خواستار جراحی مجدد بودند.

منبع:روزنامه سپید